KUGAI MA.PUGAZHENDHI

A POEM BY

KUGAI MA.PUGAZHENDHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

LIGHT AND DARK

Kept shrouding me on and on

And moving apart

I as usual got entangled and remained there

in hunger-munching Chappaathi

At that time

In the swirling current gaining momentum

all too suddenly

the body of life

as a speck of dust in the wind

was oscillating

The rain poured at dawn

wiped off and erased everything

With no dust nor speck

I became lost without a trace

Light and Dark too

ceased to be thus

It is in rain alone

there pours on and on

Purity Pristine.

குகை மா.புகழேந்தி

ஒளியும் இருளும்

சூழ்ந்து சூழ்ந்து விலகின

என்போக்கில் நான்

பசி மெல்லும் சப்பாத்தியில்

சிக்கிக் கிடந்தேன்

அப்போது

திடுமென திரண்ட

ஒரு சுழலில்

வாழ்வின் உடலோ

காற்றிலோர் தூசியாய்

அலைபாய்ந்திருந்தது

விடியலில் பெய்த மழை

யாவற்றையும் துடைத்தழித்தது

தூசியும் துரும்புமின்றி

தொலைந்தேன் நான்

ஒளியும் இருளும் கூட

அவ்வாறே தொலைந்தன

மழையில் மட்டுமே

எப்போதும் பெய்து கொண்டிருக்கிறது

தூய்மை.

VASANTHADHEEPAN

A POEM BY

VASANTHADHEEPAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAIN, MY OWN

In heart within are imprisoned

nameless birds millions

I move on

Time moves on

Who accompanies who

When humans turn silent

Birds sing

about the unending blissful joy of Life

While embracing moments accidental

turning elusive they run away

as the rabbit caught by me...

though standing on the bank of river

I remain as thirsty as ever.....

In the heart at dawn

imaginations springing as fountain

would flow as river

spreading fragrance as flower

No more words to utter

No more tears to shed

A little deer wandering hungrily in the jungle

Is what I am

Just as shedding leaf

I cry when I am sad

Just as blooming I laugh happily

When I am glad

I live as a Tree with a heart

A gullible human I am

Word uttered returns not

None to share, no shoulder to lean on

The tale being told goes on and on.....

தன்வலி

_______________________________

நெஞ்சுக் கூட்டுக்குள்ளே

அடைபட்டிருக்கின்றன

பெயரற்ற

ஆயிரமாயிரம் பறவைகள்

நான் நடக்கிறேன்

நேரம் நடக்கிறது

யாருடன் யார்?

கூட வருவது…

மனிதர்கள் மெளனிக்கையில்

பறவைகள் பாடுகின்றன

வாழ்வின் தீராத

பெரு மகிழ்ச்சியை..

தற்செயலின் தருணங்களை

தழுவிடும் போதிலே

நழுவி ஓடுகிறது

நான் பிடித்த முயலாய்…

நதிக்கரையில்

நின்றிருந்தாலும்

தாகம்

தணியாமல்…

அதிகாலை மனசில்

நதியாய் ஓடும்

பூவாய் கமழும்

ஊற்றெடுக்கும் கற்பனைகள்

இனி சொல்வதற்கு வர்த்தைகளில்லை

அழுவதற்கு கண்ணீர் மிச்சமில்லை

காட்டில் பசியோடு அலையும்

குறுமான் நான்

இலை உதிர்ப்பது போல்

துக்கம் வந்தால் அழுகிறேன்

பூப்பது போல் சந்தோஷமானால் சிரிக்கிறேன்

இதயமுள்ள மரமாய் வாழ்கிறேன் எளிய மனிதன் நான்

சொன்ன சொல் திரும்பவில்லை

சொல்லி அழ யாருமில்லை

சொல்லும் கதை தீரவில்லை

வசந்ததீபன்

UDUMALAI KALIDAS

A POEM BY

UDUMALAI KALIDAS

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Again, this time also I am defeated by thee

Realizing it my heart weighs heavy

My pain anguish

My affection love

My fond dialogues

All and more

You choose to ignore

It lights a spark deep down in my

inner core

The fact that my name has no place

In your choices and preferences

Shatters me to pieces...

Still in this dying hour i keep writing

Songs for thee, verses for thee....

Yes, My Dearest...

In a ripe tree that has shed its leaves away

Wont there be flowers blooming another day

இந்த முறையும் நான் உன்னிடம் தோற்றுப்போகிறேன் என்பது சற்று வருத்தமாகத்தான் இருக்கிறது...

என் வருத்தங்களை...

என் பிரியங்களை...

என் நேசச் சம்பாசனைகளை

நீ புறம்தள்ளுகிறாய் என்பது இன்னும்கூட என் அடிநெஞ்சில் பொறி ஒன்றைப்பற்றவைக்கிறது...

உன் விருப்பத் தெரிவுகளில் என்பெயர் இல்லையென்பதால் நான் மேலும் உடைந்து போகிறேன்...

பின்னும் இந்த அந்திமப் பொழுதில் உனக்கான பாடல்களை

உனக்கான கவிதைகளை இன்னும் நான் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன்...

ஆம் அன்பே...

இலைகளுதிர்த்த ஒரு பழுத்த மரத்தில் பின்னொரு நாளில் பூக்கள் பூக்காமலா போய்விடும் .All reactions:

ABDULLAH KARIM

A POEM BY

ABDULLAH KARIM

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Everything will be alright

Everything will be alright

So someone or other kept saying

And I believing it utmost

have crossed another year

Nothing turned alright

Nothing turned okay

So what, I say?

For getting along with Life

False hopes at least a few required.

A few consolations too required

A few reliefs required

Thanks to all who continued to

Instill hope in me

What to do

It is with holding the hand of your Hope

that everything would be fine

I have to somehow wade through

another year

Somehow or other...

One day or other

If not today

some other day

Somehow, in some way -

Everything would be alright

Am I right?

அப்துல்லா கரீம்

எல்லாம் சரியாகி விடும்

எல்லாம் சரியாகி விடும்

என

யார் யாரோ கூறியதை

நம்பி

எப்போதும் போல

இன்னொரு வருடத்தையும்

கடந்து வந்து விட்டேன்

எதுவும்

சரியாக வில்லைதான்

அதனாலென்ன

வாழ்வதற்கு

போலியாகவேனும்

சில நம்பிக்கைகள் தேவையாய் இருக்கிறது

சில ஆறுதல்கள் தேவையாய்

இருக்கிறது

சில சமாதானங்கள் தேவையாய் இருக்கிறது

பின்னும்

நம்பிக்கை தந்த

எல்லோருக்கும்

என் நன்றிகள்

என் செய்வது

எல்லாம் சரியாகி விடும்

என்ற

உங்கள் நம்பிக்கையின்

கரம் பிடித்துதான்

முன் நிற்கும்

பிறிதொரு வருடத்தையும்

கடந்து தொலைத்திட வேண்டும்

நான்

எப்படியும்

ஒருநாள் இல்லாவிட்டால்

மற்றொருநாள்

எல்லாம் சரியாகிவிடும்தான்

இல்லையா?

NEGIZHAN

A POEM BY

NEGIZHAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOTHER’S WINGS

That Mother had wings before her marriage

I came to know only from grandma.

She had flown with all the sparrows

and seen all the trees.

It was on a day when there were trees no more

that she consented to marry Father.

Father had the habit of scratching the inside of ear

with cock-feather

right from his boyhood days.

As the hens in the house afflicted with disease

died one after another

Father

plucked off a quill from Mother’s wing.

Blood dripping Mother fell down

Crouched; collapsed.

Whenever his ears itched

Father’s fingers moved towards

Mother’s feathers

Even now

while in the bathroom

stroking the scars that bear testimony

to the being of wings long ago

Mother weeps in silence unbearable.

அம்மாவின் சிறகுகள்

-

திருமணத்திற்கு முன்பு

அம்மாவுக்கு சிறகுகள் இருந்தன என்பது

பாட்டி சொல்லித்தான் தெரியும்

அவள் ஊர்க்குருவிகளோடு பறந்து

அத்தனை மரங்களையும் கண்டிருக்கிறாள்

மரங்கள் தீர்ந்துவிட்டிருந்த ஒருநாளில்தான்

அப்பாவை மணக்க ஒப்புக்கொண்டாள்

அப்பாவுக்கு

கோழி இறகால் காது குடையும் பழக்கம்

சிறுவயதிலிருந்தே இருந்தது

வீட்டிலிருந்த கோழிகள் சீக்கு வந்து

ஒன்றன்பின் ஒன்றாக இறந்துபோகவே

அப்பா

அம்மாவின் சிறகிலிருந்து ஒரு இறகை

வெடுக்கெனப் பிடுங்கினார்

ரத்தம் சொட்டச் சொட்ட

அம்மா அப்படியே சுருண்டு விழுந்தாள்

காது குறுகுறுக்கும் போதெல்லாம்

அப்பாவின் விரல்கள்

அம்மாவின் சிறகை நோக்கி நகர்ந்தன

இப்போதும்

அம்மா குளியலறை போகும்போது

இறகுகள் இருந்ததற்கு சாட்சியாய் விளங்கும்

வடுக்களைத் தடவிக்கொண்டு

ஊமை அழுவாச்சி அழுகிறாள்.

- நெகிழன்

THEEPIKA THEEPA

A POEM BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English By Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

BIRD

In the well of night

comes and sits on sleep -

That Bird

In its tiny eyes that allow me not to sleep

and persistently waking me up

My words drop one by one

That pecks at me

Prod me probe me

Pesters me “Hey fly! Fly!”

When I try to fly

My Oomatham Poo’ pains

loosen and fall off

Along with that

several poems .

In succulent moment

when poems become birds

My Bird and Myself

are blissfully lost.

• Oomatham Poo - Datura flower

பறவை

-------------

நடுச் சாமங்களில்

தூக்கத்தின் மீது வந்தமர்கிறது

அந்தப் பறவை.

உறங்க விடாது துயில் கலைக்கும்

அதன் சின்னஞ் சிறிய கண்களில்

எனது சொற்கள் உதிர்கின்றன.

அது

என்னைக் கொத்துகிறது.

என்னைக் கிளறுகிறது.

என்னையும் "பற பற" என்கிறது.

நான் பறக்க ஆரம்பிக்கையில்

கழன்று விழுகின்றன

எனது ஊமத்தம்பூ வலிகள்.

கூடவே

சில பல கவிதைகள்.

கவிதைகள் பறவைகளாகி விடுகிற

சிற்றின்பக் கணத்தில்

காணாமற் போய் விடுகிறோம்

நானும், பறவையும்.

தீபிகா தீபிகா

---- xxx ----

s