IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I am a forsaken river.

Footprints never ever

arrive at my my shore

The fishes swimming inside me

would make use of me

Though I have ways so many

of quenching thirst

It is all absolutely useless

I keep running helter-skelter

on all directions

knowing none.

Hollow pits would pull me inside

Hot cruel sun would suck me within

During winter season I will turn frozen.

Birds come in search of fish alone.

At times beast would feed on me

and satiate their hunger

That I am a forsaken fresh pure river

None knows. Never.

During scorching summer days

When rarely everything gets dried up

I, the river,

would disappear.

Iyyappa Madhavan

•

நானொரு கைவிடப்பட்ட நதி

என் கரைக்கு எந்தக் காலடிச்சுவடுகளும் வருவதில்லை

எனக்குள் நீந்தும் மீன்கள்

என்னைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளும்

என்னிடம் தாகம் தீர்க்கும் வழிகளிலிருந்தும்

ஒரு பிரயோசனமும் இல்லை

எல்லாத் திசைகளிலும்

திக்குத் தெரியாமல் ஓடிக்கொண்டிருப்பேன்

பள்ளங்கள் என்னை உள்ளிழுத்துக்கொள்ளும்

கொடிய வெயில் உறிஞ்சிவிடும்

பனிக்காலத்தில் உறைந்து போவேன்

கயல்களைத் தேடியே பறவைகள் வருகின்றன

சில வேளைகளில் மிருகங்கள் பசியாறிக்கொள்ளும்

நான் கைவிட்டப்பட்ட

தூய்மையான நதி என்று யாருக்கும் தெரிவதில்லை

பெரும் கோடை நாட்களில் எப்போதாவது

முற்றிலும் காய்ந்துவிடும்போது

நதியாகிய நான் காணாமல் போவேன்.

DEEN GAFOOR

 A POEM BY 

DEEN GAFOOR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The last page of the book I had torn off yesterday

I have burnt today.

The reference page

I have entrusted in the hands of a friend.

The ashes of the book

I have not strewn on this earth

Nor buried underneath this soil

I have dissolved it in the foamy waters of sea

It became one with a giant wave

The trees would turn barren

The flowers wouldn’t blossom

The rain would not come down

The birds chirping wouldn’t be heard

So

I dissolved the torn page in the sea water

It is by reading the meaningless passages

attributing some sense to them

that I had to safeguard the last page of this book.

SHIFANA AZEEM

 A POEM BY

SHIFANA AZEEM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Between sea and me

There is no enduring camaraderie

commencing right from childhood

Between sea and me

nothing as memories unforgettable

Between sea and me

no pacts no deals.

Neither the waves

nor the salty spray of water

or the sand on the shore

with shells in myriad shades and shapes

have attracted me so much

never moved me as such

Still

I have to go near the seashore

everyday without fail forever

should stay there watching

waves dear

What to speak to the sea

Whom to complain about

Who at all of my circle

to be introduced to it

Can I read out my poem to it

Or stories my favourite

The sea so vast expansive

with waves forever lashing

_ I keep merely watching it

It is for just this

I go there _ Yes.

For going with thee

For watching it in your company

Unconditionally

I have a sea exclusive.

•

கடலுக்கும் எனக்குமிடையில்

பால்யகால சிநேகங்களும் இல்லை

கடலுக்கும் எனக்குமிடையில்

மறக்கமுடியாத நினைவுகளென்று

எதுவுமில்லை

கடலுக்கும் எனக்குமிடையில்

ஒப்பந்தங்களுமில்லை

கடலலைகளின் மீதோ

உப்புக்காற்றின் மீதோ

பல வண்ணங்களில்

பல வடிவங்களில் சிப்பிகள் கலந்திருக்கும்

கடல் மண்ணின் மீதோ

அப்படியொரு ஈர்ப்போ சிலிர்ப்போ என்று எதுவுமில்லை

இருந்தும்

நாள் தவறாமல் கடற்கரைப் பக்கம்

போய்விட வேண்டுமெனக்கு

கடலலைகளை பார்த்துக்கொண்டு

சிறிது நேரம் இருந்துவிட வேண்டுமெனக்கு

கடலிடம்

எதைப்பேசுவது

யாரை முறைப்படுவது

அதனிடம் நான் சார்ந்த யாரை

அறிமுகப்படுத்துவது

என் கவிதைகளை வாசித்துக்காட்டுவதா

பிடித்த கதைகளைக் கூறுவதா

பரந்து விரிந்து

அலையடித்துக்கொண்டிருக்கும்

கடலை

வெறுமென பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்

அதற்காக மட்டும்தான்

அங்கே போகிறேன்..

உன்னோடு

போய்வர

உன்னோடு சேர்ந்து

பார்த்துக்கொண்டிருக்க

எதுவித நிபந்தனைகளுமின்றி

எனக்கொரு கடலிருக்கிறது.

மயிலிறகு மனசு

KADANGANERIYAAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Truly the rain standing outside the room wants to speak

Why should I welcome that which came not when I wanted it the most

Thought I and didn’t invite it inside

Still, the moist wind brings it along

Who doesn’t have anger and complaints

against one held so intimate

On a moment insane I let in the Rain

With the body and heart plunging in liquescence

Causing suffocation

the river of love flooded causing deluge

Just as a bubble bursting – Life

All at once everything turned into nothing.

Casting away delusions

I opened my eyes wide and looked around.

On the soil where I had walked on

Chlorophyll of crops newborn

A young tree sprouting upon

the buried soil anon

Growing thirsty

I cried aloud on and on

Mother Nature fed me

With matchless rain

•

மெய்யாகவே அறைக்கு வெளியே மழை நின்று பேச

ஆசைப்படுகிறது.

நான் விரும்பிய போதெல்லாம் வராத ஒன்றை

இப்போது ஏன் மதிக்க வேண்டும் என்று

உள்ளே அழைக்கவில்லை.

ஆனாலும் ஈரப்பதம் கூடிய காற்று

அதனை அழைத்து வருகிறது.

மிகவும் நேசித்த ஒருவரைப் பற்றி

யாருக்குத்தான் இல்லை கோபமும் புகார்களும்

மனம் பிறழ்ந்தவொரு கணத்தில் மாரியை

அனுமதித்தேன்.

உடலும் உள்ளமும்

நீர்மையில் அமிழ

மூச்சுத் திணறத் திணற

அன்பு நதி பெருக்கெடுத்து பிரவாக மெடுத்தது.

நீர்குமிழி உடைவதைப் போலோரு வாழ்வு.

சட்டென அடங்கிப் போயிற்று யாவும்.

மாயைகளை விலக்கி விழித்துப் பார்த்தேன்

கால் பாவி நடந்த நிலத்தில்

புதிதாக முளைத்த தாவரங்களின் பச்சையம்

புதைத்த மண்ணிலிருந்து ஒரு மரக் கன்று.

தாகமெடுத்து குரல் கொடுத்தேன்

இயற்கை அன்னை தன் மடியை பருகக் கொடுத்தாள்

மழையாக

#கடங்கநேரியான்

MALINI MALA

 A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TO LOVE WITH LOVE….

The moment they realize that you arrive

Many turn restive

The heart quivers and the body grows sweaty

As scratching a line across the heart

with the violin string

the heart experiences the pleasure of a gentle-ache

and acquiesce.

Everything else vanishes from the heart at once.

Suffice to have all these symptoms

to realize

that you have captured me with

cancerous intensity.

Still

However malignant you are

You spread inside one and all as

a chronicle ailment

Which none here desire

to get cured of and be free.

Condemnations galore

Curses many more

come your way

Yet redeeming life

you remain a magical boon

that Time can’t steal;

at the same time a wound unseen

that Time can’t heal.

You too seem to be wary of being in leash

Who, Upon being tied with a bit of rope

or in the circle of ring

breaks off the shackles

and leaves

resemble God.

God is a Faith

God is solace

God is an inner stir

God is the core-point of

the very life.

God is

a little imagination alright.

If accessed

Devotion to God

turns to not.

As long as we on our part

keeping it at a distance

and holding it close to the heart

You and God are one in essence

Malini Mala

இங்ஙனம் காதலுக்கு...

..................................................

.

நீ வருகின்றாய் என்று உணரும் போதே

பதட்டமாகி விடுகிறது பலருக்கு.

உளம் நடுங்கி உடல் வியர்க்கிறது.

வயலினின் நரம்பெடுத்து

இதயத்தின் நடுவே கோடிழுத்தாற் போல்

மென்வலி இன்பத்தில்

இசைகிறது மனம்.

மற்றனைத்தும் மனதிலிருந்து

மாயமாகின்றன.

இத்தனை அறிகுறிகளும்

போதுமாக இருக்கின்றன

புற்றுநோயின் தீவிரத்துடன்

நீ பற்றிக்கொண்டாய் என்பதுணர.

இருந்தும்,

புவியில் எவரும்

தீர்த்துக் கொள்ள விரும்பா

நோயெனப் படர்கிறாய்.

அதிகமாய் திட்டுகளும்,

அதனிலும் அதிக சாபங்களும்

பெற்றுக்கொண்ட போதும்,

உயிரை உய்விக்கும்

காலத்தால் அழியா மாயம் நீ.

காலம் ஆற்றவொண்ணா காயமும் நீ.

கட்டுகள் உனக்கும்

பிடிப்பதில்லைப் போலிருக்கின்றது.

துண்டுக் கயிற்றிலோ,

கணையாழி வளையத்திலோ

கட்டிப் போடுகையில்,

திமிறிக்கொண்டு வெளியேறி விடும்

உனக்கு,

கடவுளின் சாயல்.

கடவுள் என்பது நம்பிக்கை,

கடவுள் என்பது ஆறுதல்,

கடவுள் என்பது அகக்கிளர்ச்சி,

கடவுள் என்பது உயிர் இயக்கத்தின் கருப்புள்ளி,

கடவுள் என்பது இறுதித் தீர்வு,

கடவுள் என்பது கொஞ்சம் கற்பனையும்.

கையில் கிடைத்து விட்டால்

பக்தி அறுந்து போகிறது கடவுளிடம்.

சற்றுத் தூரமாய் வைத்து

மனதில் காவும் வரை

நீயும் கடவுளும் ஒன்று.

.

LEENA MANIMEKALAI

 TWO POEMS BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Only when the feeling that if you keep it a secret

your heart would surely burst

Spell out your Love. You must.

Before confessing take him to the river-bank

or mountain-path

Wear as smile your weariness of eighteen hours journey

for being near.

Hand over the sesame candy balls without shying away

The letter you wrote but didn’t dare to send

Do read it out without changing the date

Does he too love the moon at dawn

– ask him.

Share your desire to try preparing the dish

the name of which defies apt pronounciation.

Sing the song of your heart

Not caring much about the shortcomings

of your rendering

With gentle sun and drizzling

your body quivering

skin softening

and eyes turning moist

offer your all Wholesome.

Get immersed only on consent

hundred percent

Turn Time featherlike

as hair knot getting untied

Fly high.

Only as long as there is salt in the air

We are alive here.

(2)

I wander everywhere seeking the water’s feet. The scent of the strange root banging against the abdominal folds and flaps turn me more delirious. In the tresses floating in the breeze buds a thousand. For spitting out the seeds collected in the teeth, no land as far as the eyes could see. The atmosphere is all too cloudy. The mountain ranges

I move stone by stone peak after peak with my turbulently passionate voice decaying. The meteors keep tumbling down. In the thunderous rain I dance squeezing my very life. As the body melts and keeps swaying the directions glitter. With moon’s stain upon the skin, myriad- coloured wounds, tear-patches, blots of ink unwritten, seeking just one abode to return I keep praying.

நீரின் பாதங்களைத் தேடியலைகிறேன். மடித்த வயிற்று சதைகளில் அறையும் விநோத வேரின் வாசம் என் பித்தை ஏற்றுகிறது. காற்றில் நீந்தும் கூந்தலில் ஓராயிரம் மொட்டுகள். பற்களில் தேக்கியிருக்கும் விதைகளை உமிழ கண்கள் எட்டிய தூரம் வரை நிலம் இல்லை. மேகமூட்டமா யிருக்கிறது. மலை தொடர்ச்சிகளை ஒவ்வொரு கல்லாய் முகடாய் என் ஓங்கார குரல் தேய நகர்த்துகிறேன். விண்கற்கள் விழுந்த வண்ணம் இருக்கின்றன. இடிமழையில் உயிரைப் பிழிந்து ஆடுகிறேன். உடல் உருகி அசைய அசைய திசைகள் மின்னுகின்றன. நிலவின் கறை படிந்த தோலோடும் வண்ண வண்ண காயங்களோடும் கண்ணீர் தேமல்களோடும் எழுதா மையின் சாயத்தோடும் திரும்ப ஒரேயொரு வீடு வேண்டி பிரார்த்திக்கிறேன்.

லீனா மணிமேகலை