PRIYA BASKARAN

 A POEM BY

PRIYA BASKARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FAR AWAY FROM DISCORDANCE I AM

Have arrived long back

into the outer circle

Despite hair turning grey

Heart in the hue of

the Earth on the other side of Sun

With the drumbeats vibrating

as the priest in trance

In your words

dance delirious

_My Being

You take it to be

the damp sun scattering

with a stone being thrown

in the midday pond

As wind

that drops the flowers

moves off the withered leaves

and also break apart the tree

_Life.

Upon you too there might be

a flower

or dry leaf

or a tree

Though you have me worn

a thorn crown

and a Cross crushing my backbone

My Life is full of substance

Each and every moment

I fly in the great grand space

sans

gravitational force

as a feather

Faraway my eardrum

at a great distance

Beyond the reach of your

Discordance

So, do stop it at once.

Priya Baskaran

•

அபஸ்வரம் நுழையாத் தொலைவில் நான்

******************************************

எப்பொழுதோ வந்தாயிற்று

வெளி வட்டத்துள்

கேசம்

நரையைத் தத்தெடுத்தபின்னும்

சூரியனுக்கு

எதிர்த் திசையிலிருக்கும்

உகத்தின் நிறமாய்

மனது

தமருகம் அதிர அதிர

உருவேறும் பூசாரியாய் உனது சொற்களில்

வெறியாட்டு நிகழ்த்துகிறது

எனது யாக்கை

உச்சி வெயிலில்

குளத்தில் கல்விட்டெறிய

தெறிக்கின்ற ஈரச் சூரியனென

நினைக்கிறாய்

பூவையும் உதிர்க்கும்

சருகையும் நகர்த்தும்

மரத்தையும் முறிக்கும் காற்றாய்

வாழ்க்கை

உனக்கு மேலும்

ஒரு

பூவோ சருகோ மரமோ

இருக்கலாம்

முதுகில் துயரச் சிலுவையும்

தலையில் முள்முடியும்

நீ சூட்டினாலும்

எனது

வாழ்க்கை சாரம் மிக்கதாய்

நொடிதோறும்

ஈர்ப்பு விசை எதுவுமற்ற

பேரண்ட வெளியில் பறக்கிறேன்

இறகாய்

உனது அபஸ்வரம்

நுழையாத் தொலைவில்

எனது செவிப்பறை

ஆதலால் நிறுத்து!

ப்ரியா பாஸ்கரன்.

YAVANIKA SRIRAM

TWO POEMS BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

In the well of night

the mountain stream rustles

In the library shelf

pebbles roll

In the midst of the heap of

stones thrown

the moan of New Testament

pulled straight and stitched with the

skin-strings of animals

breathe maliciously

Raging and surging out of the bottle

the deluge leaps flowing upward.

Yavanika Sriram

நள்ளிரவில் சலசலக்கிறது

மலையோடை

நூலக அலமாரியில்கூழாங்கற்கள்

உருள்கின்றன

எறியப்பட்ட கற்குவியலின் மத்தியில்

விலங்குகளின் தோல்நாரினால் இழுத்துத்தைக்கபட்ட வேதகாமத்தின் ஈன ஒலி ஆங்காரமாய் வன்மத்துடன்

மூச்சுவிடுகிறது

போத்தலிலிருந்து பீறீட்டுச்சீறி

மேலெழும்பி பாய்கிறது வெள்ளம்.

2. CONFRONTATION

I blocked the way of he who came faster than the wind

calling out ‘Wait, ‘Wait’

Dashing against me and screaming “Run Run”

He disappeared from the scene

He who was seated there for ages

asked

What is the toll

Shaken to the core the sky broke apart right in front of

his eyes

and had fallen at his feet

Harvesting the field and after completing the toil

I went to the sea with three dogs at my heels.

With mugs of liquor some were walking in the air

Can’t say for sure but

in my life time

I would have strolled around the globe

more or less thirteen times

To proceed furthermore

I can’t help blushing.

Yavanika Sriram

வழி மறிப்பு

காற்றினும் கடுகி விரைந்து வந்தவனை

இரு இரு என வழிமறித்தேன்

மோதித்தள்ளிவிட்டு ஓடு ஓடு இங்கிருந்து ஓடிவிடு என்று கத்தியபடி

மறைந்துபோனான்

ஆசனத்தில் நெடுநாள் அமர்ந்திருந்தவர்

கேட்டார்

தீர்வை என்ன

நடு நடுங்கி வானம் அவர் கண்முன்பே இடிந்து காலடியில் விழுந்துவிட்டது

வயலை அறுத்து முடித்துவிட்டு மூன்று நாய்கள் பின்தொடர

கடலுக்குப்போனேன்

மதுக்குவளைகளோடு காற்றில் சிலர் நடந்து கொண்டு இருந்தார்கள்

சரியாகத்தெரியவில்லை வாழ்நாளில்

தோராயமாக பூமியை பதிமூன்று முறை கால்நடையில் சுற்றி இருப்பேன்

எதையேனும் சொல்லலாமெனில்

வெட்கம் பிடுங்கித்தின்கிறது.

KARTHIK THILAGAN

TWO POEMS BY

KARTHIK THILAGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

(1)

‘Has anyone peeled off light?

I have’, said Pournika

So tasty the leftover stalk she added.

Her lies are childish

‘Because I couldn’t bear the sight of air

caught stuck in the labyrinths of thread

in my attires

I disrobed myself;

Not for thee’

Said she

Ha, her lies have come of age, I thought.

At that instant her lies began to burst within me as

crackers

Since then all that I have relished in her were

Light’s shoots in truth.

கார்த்திக் திலகன்

வெளிச்சத்தை யாரேனும் உரித்துப் பார்த்ததுண்டா

நான் உரித்துப் பார்த்திருக்கிறேன் என்றாள் பௌர்ணிகா

கடைசியில் எஞ்சிய குருத்து

எவ்வளவு ருசி தெரியுமா

என்று வேறு சொன்னாள்

அவளது பொய்கள் குழந்தைத்தனமானவை

என் ஆடையின்

நூல் கண்ணிகளில் சிக்கிக்கொண்ட காற்று துடிதுடிப்பது பொறுக்காமல்தான் உடைகளை களைந்தேன்

உனக்காக அல்ல என்றாள்

அடடா அவளது பொய்கள் பருவமெய்தி விட்டனவே

என்று நினைத்துக் கொண்டேன்

அப்போது அவளது பொய்கள் ஓலைப்பட்டாசுகளாக என்னுள் வெடிக்கத் தொடங்கின

அதன் பிறகு நான் அவளிடம் சுவைத்தவைகள் எல்லாம் உண்மையில் வெளிச்சத்தின் குருத்துகள்தான்.

(2)

The metallic bird flying at the roof

makes noise.

On pressing the switch

the bird lowered its voice.

I open the quiet gifted by it

There as specs of light

Your memories

Taking them so lovingly

I fix them in all the oxygen rings

in the room air

and makes them shine

With the songs of the firefly birds

building nests in my lungs

my breathing turns fine; divine.

கார்த்திக் திலகன்

•

கூரையில் பறக்கும்

உலோகப் பறவை ஒலி எழுப்புகிறது

விசையை அழுத்தியதும்

தன் குரலை தாழ்த்திக் கொண்டது பறவை

அது பரிசளித்த அந்த நிசப்தத்தை திறந்து பார்க்கிறேன்

அதில் வெளிச்சப் புள்ளிகளாய்

உன் நினைவுகள்

ஆசையாய் அவைகளை எடுத்து

அறைக்காற்றின் ஆக்சிஜன் வளையங்களில் எல்லாம் பொறுத்தி மின்னவிடுகிறேன்

என் நுரையீரலில் கூடுகட்டும் மின்மினி பறவைகளின் பாடல்களால்

இனிமை யாகிறது என் சுவாசம்

VIJENDRA

 TWO POEMS BY

VIJENDRA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

She doesn’t pluck the words

sprouted

Those bloomed and dropped

She strings with such finesse

An exclusive crowd there

for buying stray words

Words alike are thrown

along the funeral procession

and God’s auspicious parade

meaning two different things

With words leftover

she adorns her tresses

Of them

some remain

fresh

and some

shrunk

in one sense.

அரும்பிய சொற்களை

அவள் பறிப்பதில்லை

மலர்ந்து உதிர்ந்தவைகளை

இலாவகமாகக் கோர்க்கிறாள்

உதிரிச் சொற்களை

வாங்குவதற்கு தனி கூட்டம் உண்டு

ஒரே மாதிரியான சொற்களை தான்

இறந்தவர் ஊர்வலத்திலும்

கடவுள் ஊர்வலத்திலும் வீசுகின்றனர்

இருவேறு பொருள்பட

கடைசியாய் மீந்த சொற்களை

தலையில் சூடிக்கொள்கிறாள்

அதில் பாதி வாடாமலும்

பாதி வாடியும் உள்ளது

ஒருபொருள் பட

விஜேந்திரா

(3)

With residual love

we fill the empty cup

That brims and overflows

as Love immeasurable

ruminating whether the kiss that

comes into being

with both of them drinking it

in one gulp

together

excelled in giving

or receiving

the empty cup comes into being.

விஜேந்திரா

மீதமிருக்கும் அன்பைக் கொண்டு

வெற்றுக் கோப்பையை நிரப்புகிறோம்

அது மிதமிஞ்சிய அன்பாய்

ததும்பி வழிகிறது

ஒரே மடக்கில்

ஒரே நேரத்தில் இருவரும் பருக

பிறக்கும் முத்தம்

கொடுத்ததில் சிறந்ததா

பெற்றதில் சிறந்ததா என்று நினைக்கையில்

பிறக்கிறது வெற்றுக் கோப்பை

THEEPIKA THEEPA

 A POEM BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAIN UNCHAINED

In the leaves of the tiny plant sprouting

From the sand particle stuck in the blood-soaked sole of a warrior

The dreams of his life lost

remain all faded out

For the eyes turned dry of his dear wife

whom he used to kiss yearly once

this tiny plant may provide solace

The remaining lone shoe of His

might narrate the throbbing pain

of his feet

that, thoroughly fatigued,

walked on and on

to his children.

For his dear family that has lost everything

for the sake of nation

he has now gifted a sapling.

In his nation so dear

In his household where he is no more

standing under the tree in the shade

that his feet had borne

She is going to keep reading

his letters of days bygone

with tear-filled eyes.

The pain of the

price paid for Independence

his family keeps enduring

day in, day out

in silence.

Theepika Theepa

சுதந்திர வலி

-----------------

ஒரு போர்க்கள வீரனின்

குருதியூறிய உள்ளங்கால் மண்துகள்களிலிருந்து

முளைத்தெழுகிற சிறு செடியின் இலைகளில்

அவனது

வாழப்படாத வாழ்வின் கனவுகள்

வெளிறிக் கிடக்கின்றன.

ஆண்டுக்கொருமுறை அவன் முத்தமிட்ட

அவனது மனைவியின்

வறண்டு போயிருக்கும் கண்களுக்கு

இந்த செடி ஆறுதலாயிருக்கலாம்.

மிஞ்சியிருக்கும்

அவனது ஒற்றைச் சப்பாத்து

நடந்து களைத்த அவனது பாதங்களின்

தீரா வலியை

அவனது குழந்தைகளுக்கு சொல்லலாம்.

தேசத்திற்காகவே எல்லாவற்றையும் இழந்த

தனது பிரியத்துக்குரிய குடும்பத்துக்காக

இப்போது

அவனொரு செடியைப் பரிசளித்திருக்கிறான்.

அவன் நேசித்த நாட்டில்

அவன் இல்லாத வீட்டில்

அவனது பாதம் சுமந்த மர நிழலின் கீழ்

அவள்

அவனது பழைய கடிதங்களை

கண்ணீருடன் வாசித்துக் கொண்டிருக்கப் போகிறாள்.

சுதந்திரத்திற்காய்

கொடுத்த விலையின் வலியை

அவனது குடும்பம்

அமைதியாய் அனுபவித்துக் கொண்டேயிருக்கிறது

எல்லா நாளும்.

---xxx---

தீபிகா

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

TWO POEMS BY

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. STARVING DONKEY SWALLOWING

THE SCRIPT SHEETS

The crow static on the electric wire of metro train

not flying

pecks at the twine-knot of the kite entangled

In the ensuing inquiry on infringement

in abject ignorance of the ten thousand voltage

the madcap of the Metro

indulges in a mindless discourse

The ceiling studies the expression pretentious

of shivering all over the spine

where the moisture of wall permeates

In the handle of the door being opened and closed

day in day out

fingerprints galore

In the stretched out drawer of the desk

the cat within

keeps licking the makeup

used for masks

The character that the donkey

that had eaten the script sheets

to appease its hunger

is waiting to strike with its rear leg

has got into the train and left.

The viewer applauds the ‘put-on’ gait

of persona well-rehearsed

The moisture of script written as shivering all over

by reason of the last page of the play

hanging from the nail driven into the wall

beside the stairs of the back entrance of the stage

kisses the thousand-and-one nights

in the remaining seven lifelines.

The donkey with its ears straightening

in the wagging tail of the cat within

holding the madcap alights from the train

free from the fear of ten thousand voltage.

ஸ்க்ரிப்ட் காகிதங்களை பசியில் தின்றுவிட்ட கழுதை -

பறக்கும் ரயிலின் மின்சாரக் கம்பியில் பறக்காமல் உட்கார்ந்திருக்கும் காகம்

சிக்கிக்கொண்ட காற்றாடியின் நூல் முடிச்சைக் கொத்துகிறது

பத்தாயிரம் வோல்ட்டேஜ் குறித்த அறிவில்லாமல்

மீறுதல் குறித்து நடக்கும் விசாரணையில்

வியாக்கியானம் செய்கிறது நகரத்து பைத்தியம்

சுவர் ஈரம் பரவுகிற முதுகு வரை நடுங்குவதாக பொய் பேசும்

முக பாவனையை வாசிக்கிறது கூரை

தினமும் திறந்து மூடும் கதவின் கைப்பிடியிலோ

ஆயிரத்தெட்டு ரேகைகள்

முகமூடிகளுக்கு போட்டுக்கொள்ளும் ஒப்பனையை

திறந்திருக்கும் மேஜை இழுவரையில் நக்கிக்கொண்டிருக்கிறது

மனப்பூனை

வசனம் எழுதப்பட்ட ஸ்க்ரிப்ட் காகிதங்களை பசியில் தின்றுவிட்ட கழுதை

தன் பின்னங்கால் கொண்டு எத்திவிட காத்திருக்கும் கதாபாத்திரம்

ரயிலேறி போய்விட்டது

வேடமேற்று பழகும் நடையை மெச்சுகிறான் பார்வையாளன்

நாடகத்தின் கடைசிப்பக்கம் மேடையின் புறவாசல் படியருகே

சுவற்றில் அறையப்பட்ட ஆணியில்

தொங்குவதையொட்டி

முதுகு வரை நடுங்குவதாக எழுதப்பட்ட ஸ்க்ரிப்டின் ஈரம்

ஆயிரத்தொரு இரவுகளை

மிச்சமிருக்கும் ஏழு ரேகைகளில் முத்தமிடுகிறது

மனப்பூனையின் வாலசைவில் காது விடைத்த கழுதை

பைத்தியத்தை சுமந்தபடி ரயிலிலிருந்து

இறங்குகிறது

பத்தாயிரம் வோல்ட்டேஜ் பயமற்று

கவிதைக்காரன் இளங்கோ

2. SEVER THE SLICE OF SHADOW YOU HAVE

Renouncing a tenacity

is something impossible.

Fixing the price of a silence very difficult indeed

Betting on a sorrow is but the essence of contest

Turning you from Being into Non-Being is suicide

Refusing to accept the call aiming at negotiation

The lone stratagem’s leafy-squirm

turning into the shade of the innermost part

and the moments sprouting in the poisonous plant _

I am endowed with the concern

of inhaling its fragrance

Cut off the slice of shade in your possession

for bargaining the sorrow of silences

being sold along the sunny pathways

of our market-place

and plant it.

Be it a bet or drive resolute

Forsaking is not possible

Of suicide let’s discuss another time

Let two or more come for help

Send someone to bring down from the loft

Dialogues inept of the bygone days

That is the extra requirement of Now

Turning your being into non-being is sheer folly

Do concentrate on the deal.

உன் வசமிருக்கும் நிழல் துண்டை வெட்டி எடு..

*

ஒரு பிடிவாதத்தைக் கைவிடுவது என்பது முடியாத காரியம்

ஒரு மௌனத்தை விலை பேசுவதென்பது கடினமான காரியம்

ஒரு துயரத்தை பணயம் வைப்பது என்பது பந்தயம்

நீயாகிய இருப்பை இல்லாமல் செய்வது என்பது தற்கொலை

பேச்சுவார்த்தை நோக்கி விடுக்கும் அழைப்பை மறுதலித்து

ஒற்றை சூட்சுமத்தின் இலைத்துடிப்பு

அந்தரங்கத்தின் நிழல் பகுதியாகி முளைக்கும் விஷச் செடியில் பூக்கும்

கணங்களின் நறுமணத்தை சுவாசிக்கும் கரிசனம்

எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது

வெயிலடித்துக் கொண்டிருக்கும் நம் சந்தையின் நடைபாதையில்

விலைபோகும் மௌனங்களின் துயரத்தை பேரம் பேச

உன் வசமிருக்கும் நிழல் துண்டை வெட்டி நடு

பணயமோ பிடிவாதமோ

கைவிடுதல் என்பது முடியாத காரியம்

தற்கொலைப் பற்றி இன்னொரு சந்தர்ப்பத்தில் பேசிக்கொள்வோம்

துணைக்கு இரண்டொரு ஆட்கள் சேரட்டும்

உபயோகமற்றுப் போன பழைய உரையாடல்களை

பரணிலிருந்து இறக்கி வைக்க யாரையாவது அனுப்பிவை

அது இப்போதைய உபரித் தேவை

நீயாகிய இருப்பை இல்லாமல் செய்வதென்பது முட்டாள்த்தனம்

பேரத்தைக் கவனி

****

- இளங்கோ