NESAMITHRAN'S POEMS(2)

TWO POEMS BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

A handful of soil that cannot be thrown beyond earth

Having the sea stand erect someone is slicing it into planks of glasses.

Rain

Which meteor had broken earth’s thermometer

All over the lawn Mercurial droplets are flying

The massive cylinder called Sea is a whetstone

The sky hones

Dusk and Dawn

The ashes of words

turn into clouds burn and die out

and enter into the night.

Just as the sea the sand too ever unable to exit

keep moving on as footprints

Which wind is that which had xeroxed the same direction

on all sides

and stuck it everywhere

Which female’s craving has downloaded as shade

unable to be hauled by hand

the hue frozen into Emerald

Ho, who had converted the birds’ bellies as balloons

filled with smoke blown inside

Which hand is that which had spread the storm

as electric wire and drawn lifelines

Who has switched on the abject swirl of the ball

that had lured the meteor

Who has stirred the virus-skeleton of the

Demon of Time Immemorial

buried deep in the polar

As the shadow of the caged bird falling on speeding train

Life being ripped apart.

பூமிக்கு வெளியே எறிய முடியாத பிடிமண்

கடலை செங்குத்தாய் நிறுத்தி கண்ணாடிக் கண்ணாடியாய் யாரோ அறுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்

மழை

பூமியின் வெப்பமானியை எந்த எரிகல் உடைத்தது

புல்வெளியெங்கும் பாதரசத்துளிகள் பறந்து கொண்டிருக்கின்றன

கடலெனும் மாபெரும்

திகிரியோர் சாணைக்கல்

வானம் தீட்டுகிறது

அந்தியும் கருக்கலும்

வார்த்தைகளின் சாம்பல்

மேகங்களாகி எரிந்தணைந்து இரவுக்குள் நுழைகின்றன

கடலைப் போலவே மணலும் வெளியேறவே முடியாமல் பாதச்சுவடுகளால் நகர்ந்துகொண்டே இருக்கிறது

ஒரே திசையை எல்லா பக்கமும் நகலெடுத்து ஒட்டி வைத்த காற்று எது

மரகதமாய் உறைந்த நிறத்தை கையில் அள்ள முடியாத நிழலாய் ஒளி இறக்கம் செய்ததெந்த தனியளின் தாபம்

புகை கொண்டு ஊதி நிரப்பிய பலூன்களாய் பறவைகளின் அடிவயிற்றை மாற்றி பறக்கவிட்டதார்

சூறைக்காற்றை மின் கயிறாய்

விரித்து ரேகைகளிட்டதெந்த கரம்

விண்கல்லை ஈர்த்த விசைப்பந்தின் இகழத்தக்க சுழற்சியை முடுக்கியது யார்

துருவத்தில் புதைந்த பேரூழி

காலப் பிசாசின் கிருமிப் பிரேதத்தை

உசுப்பியவன் எவன்

ஓடும் ரயிலின் மேல் விழும்

கூண்டுப் பறவையின் நிழலாய்

அறுபடுகிறது இருப்பு.

(2) ZHA’GARI (ழகரி)

See the birds

They can eat with the same lip with which they fed

The migrant birds set out instantly

from one continent to another

for the sake of mating

Every time growing a new skin

snakes copulate.

In seahorses it is the male

that becomes pregnant.

We know of bird breathing its last

as soon as its companion dies

But, do we know of such plants?

Metamorphosing into bird

snake and more _

Oh, what is there to savour?

Why not we exchange our bodies?

Is there a better way to experience Love ?

Do tell me please.

நேச மித்ரன்

ழகரி - 6

பறவைகளைப் பார்

,ஊட்டிய உதட்டாலேயே

உண்ண முடிகிறது

நினைத்தால்

காதலிப்பதற்காய்

கண்டம் கடக்கின்றன

வலசைப் பறவைகள்

ஒவ்வொரு முறையும்

புதிய தோல் வளர்த்து

புணர்கின்றன நாகங்கள்

கடற்குதிரைகளில்

ஆண் தான் கர்ப்பம்

சுமக்கிறது

இணை மாண்டதும்

தானும் மாயும் பறவைகள்

தெரியும்

தாவரங்களைத் தெரியுமா

கூடுவிட்டு கூடு பாய்ந்து

பறவையாய் பாம்பாய்

இன்ன பிறவாய் ஆவதில்

என்ன ருசி

நாம் ஏன் நம்

உடல்களை

மாற்றிக் கொள்ளக் கூடாது

காதலை உணர இதைவிட

சிறந்த உபாயம் ஏதுமிருந்தால்

சொல்.

RIYAS QURANA'S POEM

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAINKILLER

I am familiar with the wind since long.

While going past touching and caressing

swaying the trees afar and so announcing

its arrival

Seeing not seeing

all these years have gone by

_ said she today.

I had never aspired to become the air.

She said the very same thing.

That on those moments of finding out her wish

to travel a long way

she goes inside the wind and dwells there in secrecy

and that even when finally tearing off the roof of my house

she was viewing it all being inside

said she.

She went on to say that she didn’t ask the wind

to do so.

You who believes everything believe this also said she

and left once and for all.

•

வலி நிவாரணி

காற்றை நெடுநாளாய் அறிவேன்

தொட்டுத் தடவிக் கடந்து செல்கையிலும்,

துாரத்தே மரங்களை அசைத்து

தனது வருகையை அறிவிக்கையிலும்

பார்த்தும் பாராமலும்

இவ்வளவு காலங்களும் கடந்துவிட்டது

என்று இன்று சொன்னாள்.

தான் காற்றாக மாற

என்றும் ஆசைப்பட்டதில்லை

இதையே அவளும் சொன்னாள்

நெடுந்துாரம் போக நினைப்பதை

கண்டுபிடிக்கும் தருணங்களில்,

காற்றினுள் சென்று ரகசியமாக

இருப்பதாகவும்,

கடைசியாக எனது வீட்டுக்கூரையை

பிய்த்துச் செல்லும்போதும்

உள்ளே இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்ததாகவும்

சொன்னாள்.

அப்படிச் செய்யும்படி தான் சொல்லவில்லை

என்றும் சொன்னாள்.

இவ்வளவையும் நம்பும் நீ

இதையும் நம்பு எனச்சொல்லி

கடைசியாகப் பிரிந்தாள்.

MARIMUTHU SIVAKUMAR'S POEM

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

INTERROGATION

I have given the petition umpteen number of times

No response till date

What could have been the knots entangled in that

The potency of the petition must have silenced them

Or sheer malice towards me must’ve so intensified.

Therein I have questioned the ones

forcibly squeezed inside me

crushing my rights

Have they turned taut because I,

with my eyes so wakeful, have recorded

with my blood as ink

the abject truths about those foxes

licking the blood of kith and kin

and forcibly squeezing some others into me

My complaints are being reviewed

They subjected me to interrogation many a time

The inquiry came to an end.

Now the answer came in search of me

With my eyes tied

ears locked

and mouth sealed

I am given the response.

Looking at everything intently

I remain fallen.

Marimuthu Sivakumar

விசாரணை

பலமுறை மனு கொடுத்துவிட்டேன்

அம்மனுக்கான பதில் இன்றுவரை இல்லை.

அம்மனுக்குள் அப்படியென்ன பதிலளிக்க முடியாத முடிச்சுக்கள் இருந்திருக்கும்.

மனுவின் அத்தனை வீரியமும்

அவர்களை மெளனிக்க வைத்திருக்கும்.

அல்லது

என் மீது அதீத வெறுப்பு உயர்ந்திருக்கும்.

என் உரிமைகளை கசக்கி

வேறு சிலவற்றை என்னுள் திணித்தவற்றை அதனுள் கேள்விகளாக்கியிருந்தேன்.

என் கண்கள் விழித்தபடியிருக்க

உறவுகளின் உதிரம் நக்கிய நரிகளின் அப்பட்டமான உண்மைகளை உதிரமையால் பதிவிட்டதால் அவர்கள் இறுகிப்போனார்களா..

என் முறைபாடுகள் பரிசீலிக்கப்படுகிறது

என்னை பலமுறை விசாரணைக்குட்படுத்தினார்கள்

விசாரணை முடிவுற்றது

இப்போது பதில் என்னை தேடிவரலாயிற்று..

என் கண்கள் கட்டப்பட்டு

செவிப்பறை பூட்டப்பட்டு

வாய் ஒட்டப்பட்ட நிலையில்

எனக்கு பதிலளிக்கப்படுகிறது.

நான் எல்லாவற்றையும்

உற்று நோக்கியபடி வீழ்ந்து கிடக்கிறேன்.

~~~~~~~

16.10.2020

மாரிமுத்து சிவகுமார்

DEEN GAFFOOR'S POEM

 A POEM BY

DEEN GAFFOOR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

There was a time

My Son

Do you know

Don’t take this to be just another tale

like The Crow and the ‘Vada’

It was a story having real depth.

Let me tell

(at that time

will there be teeth

will words speak

with grey hair and shrunken skin

I would be in a different get-up)

(Tale)

Throughout the world bird of a lone breed flew

wandering round and round, My Son

The Lord had not trained them to take shelter in trees.

They knew not the joy of building nest.

Taking shelter in his hands as branches

slowly so softly arriving at his nose

trickling in his throat rubbing against it

within a few days

flying into his lungs

Inside that deeming it to be its lifetime habitat

multiplying its tribe

devouring man and turn him dead

minuscule bird invisible to the eyes.

Thousands of lives they had divided

between earth and fire

and vanished.

The story will continue….

In this tale

Interesting things abound.

After my demise

this tale

would be written, My son.

Deen Gaffoor.•

ஒரு காலம் இருந்தது

மகனே

தெரியுமா உங்களுக்கு

காகமும் வடையும் கதையைப்போல நினைக்காதீர்கள்

அது பெரிய ஆழமான கதை

சொல்கிறேன்.

(அப்போது

பற்கள் இருக்குமா

சொற்கள் பேசுமா

நரை திரையென

வேறொரு கோலத்தில் இருப்பேன்).

(கதை)

உலகம் முழுக்க ஓரினப் பறவைகள் பறந்து திரிந்தன மனே

மரங்களில் தங்கி வாழப் பழக்கவில்லை கடவுள்

கூடு கட்டிய மகிழ்வும் அதற்குத் தெரியவில்லை

செய்வதறியாது

மனிதனை இனங்கண்டு துரத்தின

கிளையென அவன் கரங்களில் தங்கி

மெல்ல மெல்ல

அவன் நாசியை அடைந்து

தொண்டையில் சொண்டுரசி

சில தினங்களுக்குள்

சுவாசப் பைக்குள் பறந்து

அதற்குள் வாழ் நாள் கூடென

இனம் பெருக்கி

மனிதனையே உண்டு கொல்லும்

விழிகளில் படாத நுண்ணுயிர்ப் பறவை.

பல்லாயிரம் மனித உயிர்களை

அப்படியே

மண்ணுக்கும்

நெருப்புக்கும்

பங்கிட்டு மறைந்தன.

கதை தொடரும்......

இந்தக் கதைக்குள்

சுவாரஷ்யங்கள்

நிறைந்து கிடக்கின்றன

எனது அந்திமத்துக்குப் பின்னால்

இந்தக் கதை

எழுதப்படும் மகனே.

#

டீன் கபூர்

KALA PUVAN'S POEM

 A POEM BY

KALA PUVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Water is but the heart of Soil.

Root is the nerve.

Trees are the battalions.

Sea is Earth’s comrade.

Wind is Land’s breath.

Volcanoes , land’s fever

Valleys, Land’s pits

Mountains, the lumps.

The Moon faraway

is Land’s daughter dear

Stars

her best pals.

Clouds lovers of Earth

Those flying across the Milky Way

near and far

Sky’s populace.

Earth’s sweat-droplets.

Sun is the father of Land.

Without burning the Earth

He keeps providing the required warmth

and heat

From afar.

Every now and then

Mother Earth keeps wiping off

the sweat-drops _

which are our Deaths.

Kala Puvan

நீர் என்பது

நிலத்தின் உள்ளம்

வேர் என்பது

நிலத்தின் நரம்பு

மரங்களே நிலத்தின் படைகள்

கடல் என்பது

பூமியின் தோழன்

காற்று என்பது

நிலத்தின் மூச்சு

எரிமலைகள் நிலத்தின் காய்ச்சல்

பள்ளத்தாக்குகள் நிலத்தின் குழிகள்

மலைகள் நிலத்தின் புடைப்புகள்

தூரத்தில் இருக்கும் நிலா

நிலத்தின் மகள்

நட்சத்திரங்கள்

மகளின் தோழிகள்

மேகங்கள் பூமியின் காதலர்கள்

தொட்டும் தொடாமலும்

பட்டும் படாமலும்

வான் வீதியில் பறந்து செல்வன

பூமியின் மக்கள்

நிலத்தின் வியர்வைத்துளிகள்

சூரியனோ நிலத்தின் தந்தை

நிலத்தை சுட்டுவிடாமல் தேவையான வெப்பத்தை

தேவையான தூரத்திலிருந்து தந்து கொண்டேயிருக்கிறான்

வியர்வைத்துளிகளை அவ்வப்போது நிலமகள்

துடைத்து எறிகிறாள்

அவையே நம் மரணங்கள்

கலா புவன்

ABDUL SATHAR'S POEM

 A POEM BY

ABDUL SATHAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Hei you, who lies buried deep in my heart

as centuries old cave art…..

When memories writhe as snakes

O how many a night I have lost….

In the leaves that flutter at night

in wind’s embrace

in the flowers of buds unfolding in the night

I feel the strumming of music

that your feather-touch had offered.

The jasmine petals of your tresses

fallen in my lap

never fades nor withers

but keep blooming so fragrantly

In my inner woodland.

The moisture of the final kiss at our parting

is still inside me

as the pearl of oyster deep down the sea.

providing succour and solace.

Silken silence that was your language of

those hours

when we happily conversed

has come to be my language these days…

As the hues and shades of rainbow

As the aroma of earth when it rains

As butterfly’s fluttering

those days

so filling; wholesome….

Today

in abject white emptiness

and gloomy black densely dark

days move on as snail…

In the ‘too long a wait’ stretching beyond epochs

At nights when moon go into hiding

is it thee

glistening as the lone star far away

up above…..?

Is it your face my love…?

Abdul Sathar

•

நூற்றாண்டு கால

குகை ஓவியமாய்

என் இதயத்தில்

புதைந்து கிடப்பவளே...

நினைவுகள் சர்ப்பமாய்

நெளியும்போது

எத்தனை இரவுகளை

இழந்திருக்கின்றேன்...

காற்றின் தழுவலில்

இருட்டில் சலசலக்கும்

இலைகளுக்குள்ளும்

இரவில் மொட்டவிழும்

மலர்களுக்குள்ளும்

உன் மென்தொடுதல் தந்த

இசை மீட்டலை

நாளும் உணர்கிறேன்...

என் மடியில் உதிர்ந்த

உன் கூந்தல் மல்லிகைகள்

வாடாது வதங்காது

என் இதயவனத்தில் இன்னும்

மணம் வீசிக்கொண்டிருக்கின்றன...

நம் இறுதிப்பிரிவின்

முத்தத்தின் ஈரம்

ஆழ்கடல் சிப்பியின் முத்தாய்

என்னுள் பதமாய் இருக்கின்றது...

நாம் உரையாடிய பொழுதுகளின்

உன் மொழியான சுகமான மெளனமே

இன்று என் சோக மெளன

மொழியாகிப்போனது...

வானவில்லின்

வர்ணங்களாய்...

மழைப்பொழிந்த

மண்வாசனையாய்...

வண்ணத்துப்பூச்சியின்

சிறகடிப்பாய்...

நிறைந்திருந்தன

அந்நாட்கள் ...!

இன்று

வெண்வெறுமையிலும்

இருளடர்ந்த கருமையிலும்

நாட்கள் நத்தையாய்

நகர்கின்றன...!

யுகங்கள் கடந்த

காத்திருப்பில்

நிலவு ஒளிந்து கொள்ளும்

இரவுகளில்

தூரத்து வானில்

ஒற்றை விண்மீனாய்

ஒளிர்வது நீதானா..?

அது உந்தன் பூமுகம்தானா...?

- அப்துல் சத்தார்