AASU SUBRAMANIAN

 A POEM BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

There in Rain

Man

and Woman

That which enables the seed

buried in the earth

to sprout

is Rain Female

That which enables it to grow and flourish

is Rain Male.

Being seamlessly entwined

in communion

mating grating fretting fuming

reveling rejoicing

it is the stormy lashing wind

that causes trepidation.

And as the pain of clouds pregnant

Mother Earth’s abdomen.

Indeed Man Woman are there

in Rain.

Seeing the forest withering…..

It is the humaneness

which pours down as shower

that is the nectar of Rain Supreme..

True there in Rain

Male, Female

But not dissimilar -

One Whole.

மழையில்

ஆண்

பெண் உண்டு

பூமியில் புதையுண்ட

விதையை முளைக்கவிடுவது

பெண் மழை

துளிர்த்து கிளைக்கவிடுவது

ஆண் மழை

கூடல் ஊடலில்

இழைந்து துய்த்தலில்

சூறைக்காற்று தான் சலனப்படுத்துகிறது

சூல் கொண்ட மேகத்தின் வலியாக

பூமியின் வயிறும்.

ஆண் பெண் மழையிலும் உண்டு தான்.

காய்ந்து சருகாகும் காட்டைப் பார்க்கையில்....

மழைக்கும் மனிதம்தான்

மாமழையின் அமிர்தம்

மழையில் ஆண் பெண் உண்டு

ஆனால் வேறு வேறெல்ல.

ஆசு சுப்பிரமணியன்

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

To carry out their duties

left unfinished

The clouds have arrived.

Having the clouds as blanket

Providing solace in the biting cold

the Sun is sleeping.

Being neither here nor there

while in the middle

indolence is sown

in Neurons.

With he who has sowed with hope

retrieving that which was lost

The boy hope-filled goes on a Padhayathra.

The rain that pours down

for hiding the tears of father

at the moment of coming face to face

Ho – what to call it – I am at a loss

When He with the wholesome realization of

any and everything

writes himself again and again

and erasing it anon

there takes shape a sculpture

as never before.

•

விட்டுச் சென்ற கடமைகளை

முடிக்க வந்திருக்கின்றன

மேகங்கள்

குளிருக்கு இதமாக மேகங்களை போர்வைகளாக்கி

தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறான் கதிரவன்

அங்குமில்லாது

இங்குமில்லாது

இடைப்பட்டு நிற்கும்போது

நியூரான்களில் சோம்பலை விதைக்கிறது

விதைத்தவன் நம்பி இழந்தவற்றை மீட்க

பாலகன் நம்பிக்கையோடு

பாதயாத்திரை போகிறான்

இடைப்பட்டு சந்திக்கும் தருணத்தில்

தந்தையின் கண்களில் சுரக்கும் கண்ணீரை

மறைக்க பொழிகின்ற மழையை

என்னவெனச் சொல்லி அழைக்க

யாவற்றையும் உணர்ந்தவன்

திரும்பத் திரும்ப தன்னையெழுதி எழுதி

அழிக்கும் போது

புதியதாக உருப் பெருகிறதொரு சிற்பம்.

கடங்கநேரியான்

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BIRD THAT SAT IN THE HEART

The kinship of a bird with a language unknown

knocked at the doors of heart

The heart that sails in the ferry of time

feeling utterly spent out

opened its door.

The bird that ran helter-skelter

seeking shelter

standing at my heart’s threshold,

Its language began

creating poetry in me.

That which the bird saw

It wrote in the poetry

Completing the poem the bird observed

the way the heart unable to bear the burden of the poem

growing turbulent and jittery.

And in the manner of holding the heart so fondly it said

Bird’s language is inventive

Bird’s poetry is powerful

The bird sitting in the heart with

poetry entrenched deep

waited till the world

plunged into sleep.

இருதயத்தில் அமர்ந்த பறவை.

புதியதொரு மொழி் பேசும் பறவையின்

உறவொன்று இருதயத்தின் கதவினை தட்டியது,

பெரு மனதொய்வுடன் கால ஓடத்தில் பயணிக்கும் இருதயம்

தன் வாயிலை திறந்து விட்டது.

அங்குமிங்கும் அடைக்கலம் தேடிய பறவை

இருதயத்தின் வாசலில் நின்று

அதன் மொழி

என்னுள் கவிதை படைக்க ஆரம்பித்தது.

கவிதையில்

பறவை கண்டவற்றை எழுதியது.

கவிதையினை முழுமையாக்கிய பறவை..

இருதயம் கவிதையின் சுமை தாங்க முடியாமல் பதறுவதை அவதானித்தது

இருதயத்தை அள்ளிக்கொள்வதாய்

கூறியது.

பறவையின் மொழி புதுமையானது

பறவையின் கவிதை வலிமையானது.

கவிதை புதைந்த இருதயத்தில்

அமர்ந்த பறவை

உலகம் உறங்கும் வரை காத்திருந்தது.

மாரிமுத்து சிவகுமார்.

PUNITHA JOTHI

 A POEM BY

PUNITHA JOTHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Difficult to carry benevolence

in an alien soil, you announce

Don’t have eye-to-eye contact

with the Homeless

when you converse

You advise

How to contain a tiny fear

inside my handbag, Ho dear….

I am one

who invites the sky

into my window

and enquire after its needs, you know...

A bird that freely fly across the sea

and return happily...

My heart’s pointer is but the beam balance

that forever leans on the side of benevolence

Words luminous

remain there

revealing the

the darkness

What can I do, Oh,Yes _

I am a poetess

அந்நியநாட்டில்

கருணையை சுமப்பது

கடினம் என்கிறாய்

Homeless உடன்

கண்களோடு தொடர்பு

கொண்டு பேசாதே என்கிறாய்

சிறு அச்சத்தை கைப்பைக்குள்

தூக்கிச் சுமப்பது எப்படி?

நானோ

சன்னலுக்குள்

வானத்தை வரவழைத்து

அதன் தேவையை கேட்டறிபவள்

சுதந்திரமாய் கடல்கடந்து

சென்று திரும்பும் பறவை

எப்போதும்

என் இதயமுள்

கருணையின் பக்கம் சாயும்

துலாக்கோல்

ஒளிமிக்க சொற்கள்

இருளைக் காட்டியபடிநிற்கிறது

என்ன செய்வேன்

நானோ கவிதாயினி

செ.புனிதஜோதி

VEL KANNAN

 A POEM BY

VEL KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The past leaving my memory

Water made me colourless

The scattering of light piercing the water

The light caused by water

The lilting sounds produced by water

The queries rising in the stir of water

Inside the closed eyelids

Water’s eyelids wide-opened

Keys of the closed doors

of Water

For the shore of this side

Water’s appearance This

For the shore on the other side

Water’s appearance That

For the shore within

You are the semblance of water

names too many in between

Everywhere _

sea flooding the shores

and

shattering _

Woodland.

முன்பிருந்தது நினைவில் இல்லாமல்

நீரினால் நிறமற்றவனாக ஆனேன்

நீர் ஊடுருவும் ஒளிச் சிதறல்

நீர் உருவாக்கும் வெளிச்சம்

நீர் தரும் அசையொலி

நீர் சலனத்தில் எழும் கேள்விகள்

மூடிய இமைகளுக்குள்

நீரின் திறந்த இமைகள்

நீரின் மூடிய கதவுகளின்

சாவிகள்

இக்கரைக்கு நீரின் தோற்றம் இது

அக்கரைக்கு நீரின் தோற்றம் அது

உட்கரைக்கு நீரின் தோற்றம் நீ

இடையில் பெயர்கள் பல

எங்கெங்கும் கடல்

கரைகள் மீறி

உடைக்கும்

வனம்

- வேல் கண்ணன்

M.M.BYSEL

 A POEM BY

M.M.BYSEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

You close the door

and open

The door sways

screeching

Applying oil

it shuts smoothly.

The wind takes back

the sound in it.

On a rainy day

the door shuts not.

You push it hard and close it fast.

It refuses to fit inside the frame.

The carpenter arrives.

The door would again shut

The wind again

takes back the loud thud.

The nonchalant pride of a local tree

is with the tree.

When being a tree

the wind remained a part of it

While being a door

It partakes

in some of its distresses.

கதவை

அடைத்துவிட்டு

திறக்கிறாய்

கதவு அசைகிறது

கிறீச் என்ற

ஒலியுடன்

எண்ணைப்

போட்டதும்

எளிதாக அடைகிறது

அதிலிருந்த ஒலியை

காற்று திரும்பவும்

எடுத்துக் கொள்கிறது

ஒரு

மழைநாளில்

கதவு அடைய மறுக்கிறது

ஓங்கி அடைக்கிறாய்

சட்டத்தில் பொருந்த

மறுக்கிறது

தச்சர் வருகிறார்

கதவு மீண்டும்

அடையும்

அந்த பெரிய

ஓசையை

திரும்பவும் காற்று

எடுத்துக் கொள்கிறது

ஒரு நாட்டு

மரத்தின் திமிர்

மரத்திடம் இருக்கிறது

ஒரு மரமாக

இருந்தபோது

காற்று உடனிருந்தது

கதவாக இருக்கும்

போது

சில துயரங்களில்

பங்கெடுக்கிறது.

Bysal