PUNITHA JOTHI

 A POEM BY

PUNITHA JOTHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Difficult to carry benevolence

in an alien soil, you announce

Don’t have eye-to-eye contact

with the Homeless

when you converse

You advise

How to contain a tiny fear

inside my handbag, Ho dear….

I am one

who invites the sky

into my window

and enquire after its needs, you know...

A bird that freely fly across the sea

and return happily...

My heart’s pointer is but the beam balance

that forever leans on the side of benevolence

Words luminous

remain there

revealing the

the darkness

What can I do, Oh,Yes _

I am a poetess

அந்நியநாட்டில்

கருணையை சுமப்பது

கடினம் என்கிறாய்

Homeless உடன்

கண்களோடு தொடர்பு

கொண்டு பேசாதே என்கிறாய்

சிறு அச்சத்தை கைப்பைக்குள்

தூக்கிச் சுமப்பது எப்படி?

நானோ

சன்னலுக்குள்

வானத்தை வரவழைத்து

அதன் தேவையை கேட்டறிபவள்

சுதந்திரமாய் கடல்கடந்து

சென்று திரும்பும் பறவை

எப்போதும்

என் இதயமுள்

கருணையின் பக்கம் சாயும்

துலாக்கோல்

ஒளிமிக்க சொற்கள்

இருளைக் காட்டியபடிநிற்கிறது

என்ன செய்வேன்

நானோ கவிதாயினி

செ.புனிதஜோதி