AKASAMOORTHY

 A POEM BY

AKASAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Till the time I got married

I was living for my own self.

After marriage I live for others alone.

I who had asked

‘How much a kilo of love costs’

Thanks to my wife’s resolve and resilience

slicing all my flesh and muscles of arrogance

enduring the pain

placed them all in her weighing scale.

Our child came into being.

My residual body craved for the love of three females

and knelt down.

My mother who till date has been teaching me good and bad

considering me a kid always

Is in the grip of old age, getting drained.

Still, she wouldn’t let me treat her as a child

Caressing, cajoling.

I am the gifted child delivered by that

lady upright

All my days are but Mother’s Days always.

திருமணத்திற்கு முன்புவரை நான் எனக்காகவே வாழ்ந்தேன்.

பிறகு பிறருக்காகவே வாழ்கிறேன்.

அன்பு கிலோ என்ன விலை என்றவன்

மனைவியின் கெடுபிடியால் ஆணவச் சதைகளை

வலிக்கவலிக்க அறுத்து

அவளின் தராசில் போட்டேன்.

குழந்தை பிறந்தாள்.

மீந்த உடல் மூன்று பெண்களின் அன்புக்கு ஏங்கி மண்டியிட்டது.

இப்போதுவரை ஒவ்வொன்றுக்கும் புத்திசொல்லி புத்திசொல்லி

என்னை இன்னும் குழந்தையாகவே பாவிக்கும் என் அம்மா

வயோதிகத்தின் பிடியில் தளர்ந்திருக்கிறாள்.

ஆனாலும் நான் அவளைக்

குழந்தை என்று கொஞ்ச விடமாட்டாள்.

அந்த வைராக்கியம் பெற்றெடுத்த பாக்கியம் நான்.

என் எல்லா நாட்களும் அன்னையர் தினங்கள்தான்.

ஆகாச மூர்த்தி

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I asked the person selling rainbows

whether there are dreams available

He gave me a bag full of dreams and left

Now I am selling them

“Poems are here…. Hey, won’t you have …

poems are here….

I asked the person having Light

where can I get darkness

He showed me the Court of Law

The Goddess of Justice was on the throes of death

at the entrance itself.

I asked her

where can I get Light.

I asked the bride

Did you see Love

She showed me a pond soaked in blood

Lambs and hens and her love were floating there

in caste-blood

I asked he who sowed flowers whether I can get stems

He gave me roots too with the stems and left

Now logs strewn all over my garden

I told the devotee that I wanted to see god

Taking my hand he led me into the sanctum sanctorum

God was collecting the hymns and prayers

scattered there

as a little boy gathering coins invalid.

I asked the person making cots

whether sleep is there for purchase

Can’t lift it said he

and brought it to my home and placed it there

but I have left my eyes in his shop.

வானவில் விற்றுக்கொண்டிருப்பவனிடம் கேட்டேன்

கனவுகள் கிடைக்குமா என்று

ஒரு பை நிறையக் கொடுத்துவிட்டுப் போனான்

இப்போது அதை விற்று கொண்டிருக்கிறேன்

"கவிதை வாங்கலையோ கவிதை"

விளக்கு வைத்திருப்பவனிடம் கேட்டேன்

இருட்டு எங்கே கிடைக்கும் நீதிமன்றத்தை காட்டினான்

நீதிதேவதை வாசலிலேயே

மரித்து கொண்டிருநதாள் .

அவளிடம் கேட்டேன்

விளக்கு எங்கே கிடைக்கும் என்று

கல்யாணப் பெண்ணிடம் கேட்டேன்

காதலை பார்த்தாயா

ரத்தம் தோய்ந்த ஒரு குளத்தைக் காட்டினாள்

ஆடுகளும் கோழிகளும் அவளின் காதலும் அங்கே மிதந்து கொண்டிருந்தன ஜாதி ரத்தத்தில்

பூக்கள் பயிரிட்டவனிடம் கேட்டேன் காம்புகள் கிடைக்குமா என்று

அவன் வேர்களையும் சேர்த்துக் கொடுத்துவிட்டு போனான் இப்போது என் தோட்டம் முழுவதும் விறகுகள்

பக்தனிடம் கேட்டேன் கடவுளைப் பார்க்க வேண்டும் என்று..

கைப்பிடித்து அழைத்துப் போனான் கருவறைக்குள்

சிதறி கிடந்த மந்திரங்களை பொறுக்கி எடுத்துக் கொண்டிருந்தான் கடவுள் .

செல்லாத காசுகளை சேகரிக்கும் சிறுவன் மாதிரி

கட்டில் செய்பவனிடம் கேட்டேன் தூக்கம் கிடைக்குமா என்று

தூக்க முடியாது என்றான்

வீட்டில் கொண்டு வந்து விட்டு விட்டு வந்தான் தூக்கத்தை ..

ஆனால் கண்ணை விட்டுவிட்டு வந்து விட்டேன் அவன் கடையில்

ஜெயதேவன்

KUGAI MA.PUGAZHENDHI

 A POEM BY

KUGAI MA.PUGAZHENDHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

While being a child

the wind snatched the balloon

and flew away.

When the same child

became an old man

the same wind

snatched his very life and flew away.

The wind’s assignment

is clear-cut; accurate

He who as a child suffered disappointment

need not have been so disillusioned

even as an old man

Yet

why this world makes the loss of a balloon

to cause sorrow immense

entwining a child

and an old man.

குழந்தையாக

இருந்த போது

காற்று

பலூனைப் பிடுங்கிக் கொண்டு

பறந்தது

அதே குழந்தை

கிழவனாகிவிட்ட போது

அதே காற்று

உயிரைப் பிடுங்கிக் கொண்டும்

பறந்தது

காற்றின் வேலை

கண கச்சிதம்

துல்லியம்

குழந்தையாக ஏமாந்தவன்

கிழவனாகியும் ஏமாந்திருக்க வேண்டாம்

என்றாலும்

ஒரு பலூன் இழப்பை

எதற்காக இவ்வளவு துயரப்படுத்துகிறது இவ்வுலகு

ஒரு குழந்தையையும்

ஒரு கிழவனையும்

ஒன்றிணைத்து.

குகை மா.புகழேந்தி

MEGHA MIRSHA

 A POEM BY

MEGHA MIRSHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

They have trained us to keep looking at the floor

Accordingly our eyes have got accustomed

to look downward forever.'

Once I chanced to glance at the sky.

Don’t look up at yourself so high;

Your very height would conceal you, they said.

These days I don’t even look up at my own face

in the looking glass.

I might fall in love with my own self.

Or, wouldn't be able to identify my own self.

Better to have been born with hair

all over grown.

Instead

With wings of colours myriad

I have arrived .

•

எங்களை தரையை பார்க்கவே பழக்கிவிட்டார்கள்

எங்கள் பார்வை தாழ்ந்தே பழகிவிட்டது

ஒருமுறை வானம் பார்க்க நேர்ந்தது

அண்ணாந்து பாராதே

தரையில் விழுந்துவிடுவாய் என்றார்கள்

இன்னொரு முறை என்னையே

அண்ணாந்து பார்க்க நேர்ந்தது

உன்னை நீயே அண்ணாந்து பாராதே

உன் உயரமே உன்னை மறைத்துவிடும் என்றார்கள்

இப்போதெல்லாம் கண்ணாடியில்

என் முகத்தைக்கூட

நிமிர்ந்து பார்ப்பதில்லை

ஒருவேளை எனக்கே என்மீது

காதல் வந்துவிடலாம்

அல்லது எனக்கே என்னை அடையாளம்

தெரியாமல் போகலாம்

பேசாமல் உடல் முழுவதும்

அடர்த்தியான ரோமங்களுடன்

பிறந்திருக்கலாம்

மாறாக உடல் முழுவதும்

வண்ணமயமான இறகுகளுடன் பிறந்துவிட்டேன்.

மேகா மிர்ஷா

KAARAIYAN KADHAN

 A POEM BY

KAARAIYAN KADHAN

Translatedinto English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The military physique

endowed with the singularity

of moving in the Day

and Night too

untied

The gun

Kosher

Two sets of attires

Food-packets

_All and more

and moved away.

At the moment

when the wish for survival

stamping on the

wounds and pains of

fellow-warriors

crushing them

killed the sacred oath

For the hands that raised then

the food made available

was eaten by

burning hunger alone

Ho- why to hide

the horrendous tale

In this life

That we are accustomed to live

somehow

with feelings, sensations and emotions

pursuing

Who

the Enemy

and the Traitor

is now……

பகலிலும் இரவிலும்

நகரும் தனித்துவம்

பெற்றிருந்த

இராணுவ உடல்

துப்பாக்கி

கோல்சர்

இரண்டு சோடி உடைகள்

உணவுப் பொதிகள்

மேலதிக ரவைகள் என

எல்லாவற்றையும் அவிழ்த்து போட்டு

நகர்ந்தது.

சக வீரர்களின்

காயத்தின் வலியிலும்

ஏறி மிதித்து

உயிர் காக்கும் ஆசை

சத்திய பிரமாணத்தை

சாகடித்த நொடியில்

உயர்த்தப்பட்ட

கைகளுக்கு

கிடைத்த உணவுகளை

வயிற்றுப்பசி மட்டுமே

உண்ட கதையை ஏன் மறைக்க

உணர்வும் தொடர்ந்து

உணர்ச்சியும் தொடர்ந்து

வாழப் பழகிய

இந்த வாழ்வில் - யார்

இப்போது

எதிரியும் துரோகியும்.

காரையன் கதன்

SHAHIBKIRAN THAKKAI

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN THAKKAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LINGERING LETTER

He who explains

the love poems penned by him

to the very She

Ho- can there be more unfortunate person

than He.

That she remained till the end

as if she didn’t comprehend

is the enduring pain till date

Today or

Tomorrow

Those memories might burn

and turn to ashes

But

the smoke gathering in the sky

trying to convey something _

Can anybody in this city

know of it

•

நீண்ட கடிதம்

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

அவளிடமே

தான் எழுதிய

காதல் கவிதைகளை

விளக்கக் கூடியவன்

எவ்வளவு துரதிஷ்டசாலி?

அவள்

புரியாததுபோலவே

கடைசிவரை இருந்ததுதான்

இன்றுவரை

வாட்டும் வதை

இன்றோ

நாளையோ

அந்த நினைவுகள்

எரிந்து போகலாம்

ஆனால்

கூடும் புகை

வானத்தில்

எதையோ

சொல்ல முனைவதை

இந்த நகரில்

யாரேனும்

அறியக் கூடுமோ?

- சாகிப்கிரான்