KAARAIYAN KADHAN

 A POEM BY

KAARAIYAN KADHAN

Translatedinto English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The military physique

endowed with the singularity

of moving in the Day

and Night too

untied

The gun

Kosher

Two sets of attires

Food-packets

_All and more

and moved away.

At the moment

when the wish for survival

stamping on the

wounds and pains of

fellow-warriors

crushing them

killed the sacred oath

For the hands that raised then

the food made available

was eaten by

burning hunger alone

Ho- why to hide

the horrendous tale

In this life

That we are accustomed to live

somehow

with feelings, sensations and emotions

pursuing

Who

the Enemy

and the Traitor

is now……

பகலிலும் இரவிலும்

நகரும் தனித்துவம்

பெற்றிருந்த

இராணுவ உடல்

துப்பாக்கி

கோல்சர்

இரண்டு சோடி உடைகள்

உணவுப் பொதிகள்

மேலதிக ரவைகள் என

எல்லாவற்றையும் அவிழ்த்து போட்டு

நகர்ந்தது.

சக வீரர்களின்

காயத்தின் வலியிலும்

ஏறி மிதித்து

உயிர் காக்கும் ஆசை

சத்திய பிரமாணத்தை

சாகடித்த நொடியில்

உயர்த்தப்பட்ட

கைகளுக்கு

கிடைத்த உணவுகளை

வயிற்றுப்பசி மட்டுமே

உண்ட கதையை ஏன் மறைக்க

உணர்வும் தொடர்ந்து

உணர்ச்சியும் தொடர்ந்து

வாழப் பழகிய

இந்த வாழ்வில் - யார்

இப்போது

எதிரியும் துரோகியும்.

காரையன் கதன்