YAAZH AGATHIYAN

 A POEM BY

YAAZH AGATHIYAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BLACK, THE COLOUR OF POEM - 8

That which I write

Are not mere poems

They are tales too which I wanted to tell you

That which you read are not my poems alone

It is the craving of my character

Left all alone, abandoned.

That which you tear and throw

Are not just my papers

They are memoirs of my Love.

BLACK, THE COLOUR OF POEM – 9

O My Lord

Why do you keep thinking that

I should never be reformed.

Please tell me for how long

You’re going to think on these lines.

Or else

At least introduce me to someone

Who would give me time enough

To decipher my love.

BLACK, THE COLOUR OF POEM – 10

“Won’t you stay away from being fooled?”

Asks she sadly.

When my love is as pure as Mother’s milk

Won’t it be a sin altogether

to suspect the love of other.

BLACK, THE COLOUR OF POEM – 11

So as to make me believe you

you keep telling this mammoth lie

straining all the while

Haven’t you realized as yet

that I’m a kid who believes only too well

no matter who tells.

BLACK, THE COLOUR OF POEM – 12

If you’re to bury me

with the help of your scorching words

Please bury me deep.

Bury me real deep

Never again hearing your voice.

கவிதையின் நிறம் கறுப்பு 08

````````````````````````````````````````````

நான் எழுதுவது கவிதைகள்

மட்டுமல்ல உன்னிடம் சொல்ல

நினைத்த கதைகளும்தான்

நீ படிப்பது என் கவிதைகள்

மட்டுமல்ல தனித்து விடப்பட்ட

கதாபாத்திரத்தின் ஏக்கமும்தான்

நீ கிழித்து எறிவது

என் காகிதங்கள் மட்டுமல்ல

என் காதலின் சுயசரிதையும்தான்.

-யாழ் _ அகத்தியன்

கவிதையின் நிறம் கறுப்பு 09

````````````````````````````````````````````

கடவுளே...

நான் திருந்தக்கூடாது என

நீங்கள் ஏன் நினைத்துக்கொண்டு

இருக்கிறீர்கள்

தயவு செய்து இன்னும் எத்தனை

காலத்துக்கு இப்படி நினைக்க

போகிறீர்கள் என்று சொல்லிவிடுங்கள்

இல்லையேல்

என் அன்பை புரியவைக்க

எனக்கு நேரம் தருபவரையாவது

அறிமுகம் செய்து விடுங்கள்.

கவிதையின் நிறம் கறுப்பு 10

````````````````````````````````````````````

" நீ ஏமாறாமல் இருக்க மாட்டாயா"

என்கிறாள் வருத்தமாக

என் அன்பு தாய்ப்பாலுக்கு

நிகராக இருக்கும் போது

மற்றவர்களின் அன்பில் மட்டும்

சந்தேகப்படுவது தவறாகிவிடாதா?

கவிதையின் நிறம் கறுப்பு 11

````````````````````````````````````````````

உங்களை நான் நம்புவதற்காக

ஏன் இவ்வளவு பெரிய பொய்யை

சிரமப்பட்டு சொல்லிக்கொண்டு

இருக்கிறீர்கள்

சொல்வது யாராக

இருந்தாலும்

அப்படியே நம்பும்

குழந்தைதான் நானென

இன்னுமா

உங்களுக்கு தெரியவில்லை?

கவிதையின் நிறம் கறுப்பு 12

````````````````````````````````````````````

உங்களது சுடுசொற்களால்

என்னைப் புதைப்பதாக இருந்தால்

தயவு செய்து ஆழமாக

புதைத்து விடுங்கள்

மறுபடியும் உங்களது

குரல் கேட்க முடியாதபடி

ஆழமாக புதைத்து விடுங்கள்.

-யாழ் _ அகத்தியன்

S.P.BALAMURUGAN

 A POEM BY

S.P.BALAMURUGAN

rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BATTLE WITH DOORS LOCKED

……………………………………The doors are locked all too tight

In the battle for opening it an ant strains itself utmost.

If the ants wanted they would’ve travelled through the key-holes.

But the ants battle for cockroaches and beetles.

Though too very slender a motion

yet the ants strive to make the beetles too to move on

They search for the crevices of doors.

The ants toil day-in and day-out

to throw open the doors.

The query

In whose hands the keys to the doors are

comes to be.

The ants continue to strive.

கதவுகள் பூட்டப்பட்ட போராட்டம்

........................................................ கதவுகள் மிக மிக இறுக்கமாக பூட்டப்பட்டுள்ளது

திறப்பதற்கான போராட்டத்தில் ஒரு எறும்பு தன்னை வருத்திக்கொள்கிறது எறும்புகள் நினைத்தால் கதவின் துவாரத்துள் கதவின் சாவி துளைகளினுள் பயணித்திருக்கலாம் ஆனால் கரப்பான் , வண்டுகளுக்காக எறும்பு போராடுகிறது

மிக மிக மெல்லிய அசைவு ஆனாலும் வண்டுகளையும் பயணிக்க எறும்புகள் துடிக்கின்றது போராடுகின்றது கதவுகளின் இடுக்குகளை தேடுகின்றது கதவை திறப்பதற்கான முயற்சியில் தினமும் எறும்புகள் உழைக்கின்றது

கதவுகளின் சாவிகள் யாரிடம்?

என்ற கேள்வி எழுகின்றது

எறும்பு தொடர்ந்தும் போராடுகின்றது....

எஸ்.பி.பாலமுருகன்

A.K.MUJARATH

 A POEM BY

A.K.MUJARATH

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE SWINGS AND SWAYS OF SONG

In the hands of breeze

My song

wears the night.

The wind alone knows how to play the song

known to none.

My song is full of pathos.

Can break hearts

weak and vulnerable.

They that can’t be shared with any

live in isolation

having as backdrop just the wind.

The wind meets everyone

yet

it has voiced

the woes of none.

பாடலின் அசைவுகள்

காற்றின் கரங்களில்

எனது பாடல்

இரவை அணிந்திருக்கிறது

எவருக்கும் புலப்படாத

அப்பாடலை

காற்று மட்டும் வாசிக்க தெரிந்திருக்கிறது

எனது பாடல்

துன்பியங்கள் நிறைந்தவை

இளகிய மனத்தை

உடைக்கக் கூடியவை

எல்லோரிடமும் பகிர;ந்து கொள்ள

முடியாதவையாகவும்

தனித் நிற்பதன் பின்புலமாக

காற்றோடு வசிக்கிறது

காற்று எல்லோரையும் சந்திக்கிறது

எனினும்

எவருடைய குறைகளையும்

சொல்லியதில்லை.

A.K.முஜாரத்

FAHIMA JAN

 A POEM BY

FAHIMA JAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FARE THEE WELL

In the rain trickling early morn with darkness lingering

I am leafing through your notes of reminiscences

Amidst the roots of the wet lawn

Remains the torrential downpour of yesterday.

In the hapless island where rivers flood

None has ever welcomed this rain.

From you I take the blanket of parting

And cover me.

The wealth that my rivers have borne along

I offered it all to you.

So as not to be dragged off

in the flash flood that springs out of blue

the trees that my shore has grown

would stay all entangled in unknown creepers.

In the Summer that would come tomorrow

for the soaked soil to dry

my voice for ever

would be springing and surging

through the banks of your rivers.

(*A short note on the poem: A lecturer after serving in a college for very many years, lighting and igniting the hearts of many a student leaves the institution and goes on promotion to some other college. This poem reflects her thoughts (wishing the very best to her students) on taking leave.

2. விடைபெறல்

மழை கசிந்து கொண்டிருக்கும்

இருள் தேங்கிய அதிகாலையில்

உங்கள் நினைவுக் குறிப்புகளைப்

புரட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன்

பிசு பிசுக்கும் புல் வெளியின்

வேர்களிடையே தேங்கிக் கிடக்கிறது

நேற்றைய பெரு மழை

நதிகள் பெருக்கெடுத்தோடும்

நிர்க்கதி மிகுந்த தீவில்

இந்த மழையை

யாருமே வரவேற்றதில்லை

உங்களிடமிருந்து

பிரிவின் போர்வை எடுத்து

எனை மூடுகிறேன்

என் நதி சுமந்து வந்த

திரவியங்களனைத்தையும்

உங்களிடமே கொடுத்தேன்

திடுமென வருமோர்

காட்டாற்று வெள்ளத்தில்

என் கரை வளர்த்த மரங்கள்

இழுபட்டுச் செல்லாதிருக்கப்

பின்னிப் பின்னிப் பிணைந்திருக்கும்

பெயர் தெரியாப் பெருங்கொடிகள்

நனைந்த பூமி உலர்ந்திட

நாளை வரும் கோடையில்

உங்கள் நதித் தீரங்கள் ஊடாக

ஊற்றெடுத்து ஓடிக் கொண்டிருக்கும்

என்றென்றைக்குமான

என் குரலோசை

- ஃபஹீமா ஜஹான்

‘விடைபெறல்’ கவிதை பற்றிய குறிப்பு

நீண்ட காலமாக ஒரு பாடசாலையில் பல மாணவர்களுக்கும் கற்பித்து, அம் மாணவர்களது வாழ்வில் ஒளியூட்டிய ஆசிரியை வேறு கல்லூரிக்கு பதவி உயர்வு பெற்று இடம் மாறிச் செல்கிறார். தான் கற்பித்த மாணவர்களுக்கான ஆசிரியையின் மன ஓட்டத்துடனான கவிதை இது.

SU.SIVARAMAN

 A POEM BY

SU.SIVARAMAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE LAND OF LOVE

Plastic cups, all over the land

Feeling proud of shops multiplied

drunkenness keep rolling.

Oh, my love

We have lost that sea-soaked blue flower

In the streams where salt water and fresh water commune

Oh, my love

You come

Gasping for breath with the assault of coal-dust

How am I going to rescue you

I would never consent for your lips

to come anywhere near my coal-coated cheeks

How can we pass on this lungs turning into smoke-pipe

to our children

After drinking water offered for a price

alongwith those bottles

don’t we bury our future also....

Our Love

that sprouts to see

the fine land where water springs

as love that springs out of our passionate affection

gone away from this globe

and fallen headlong

has extended today till Kadhiramangalam, Neduvaasal.

காதல் நிலம்

நிலமெங்கும் இறைந்திருக்கின்றன

ஞெகிழிக் குவளைகள்

கடைகள் பெருகிய பெருமையில்

புரள்கிறது போதை

உவர்நீரும் நன்னீரும் புணரும்

ஓடைகளில் கடல்நீலம் சிந்தும் மலரை

தொலைத்து விட்டோம் அன்பே

நீ வருகிறாய்

நிலக்கரித் துகள்களால் மூச்சு முட்ட

என் கண்ணே

எப்படிக் காப்பாற்றப் போகிறேன் உன்னை

கரிபடிந்த என் கன்னங்களில்

உன் உதடு கவிய ஒருபோதும் ஒப்பேன்

புகைக்குழாயென மாறும்

இந்த நுரையீரலையா கொண்டுசேர்ப்பது

குழந்தைகளுக்கு

விலைக்குத் தருகிற நீரைப் பருகின பின்

அதன் புட்டிகளோடு

புதைக்கிறோமே எதிர்காலத்தை

நேசிப்பில் ஊறும் அன்பைப்போல்

நீரூறும் நல் நிலம்

இப்புவிக்கு வெளிச் சென்று

விழுந்து விட்டதைக் காணத் தலைநீட்டும்

நம் காதல்

இன்று கதிராமங்கலம்,நெடுவாசல் வரை நீண்டிருக்கிறது.

சூ.சிவராமன்

SOORARPATHY

TWO POEMS BY

SOORARPATHY

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

SCENE 1

Today at dawn

In the main square of the city where four roads meet

I saw a lunatic..

Yes a female lunatic.

Looking at the sky where darkness lingered still, she was talking strangely. She was talking strangely.

No, she was shouting.

Probing the air with her hands

Picking up cigar-packet or plastic cup lying on the road

And chatting with them, she remained there.

This world went on deriving fun, watching her -

With all its virtues intact.

SCENE 2

Some ten years ago in the city bus terminus

I had seen such a female lunatic.

Awkwardly clad, unmindful of the hot sun she would be howling strangely.

Each day a different sari would be around her body.

As soon as it became six in the evening screaming she would go running amidst the city’s heavy traffic.

When I saw her after several days her stomach appeared swollen as if she was pregnant.

O, how calm this world remains!

SCENE 3

Sitting on the threshold

a little girl -

now itself, so hastily, so intently

keeps sharpening the pencil.

காட்சி 1

இன்று அதிகாலை

நகரின் பிரதான நான்கு முனைச் சந்திப்பில் ஒரு பைத்தியத்தைப் பார்த்தேன்.

ஆம்.பெண் பைத்தியம்.

வினோதமாக இருள் பிரியாத வானத்தைப் பார்த்து பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

தப்பு ,கத்திக் கொண்டிருந்தாள்.

காற்றில் கைகளை அளாவுவதும்,

சாலையில் கீழே கிடக்கும் சிகரேட் அட்டையையோ,பிளாஸ்டிக் டம்ளரையோ எடுத்து அதனோடு ஏதோ பேசுபவளாக இருந்தாள்.

இவ்வுலகம் அதனின் எல்லாவித அறமுடன் அவளை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

காட்சி 2

சுமார் பத்து வருடங்களுக்கு முன் நகரின் பேருந்து நிலையத்தில்

இதே போன்ற ஒரு பெண் பைத்தியத்தை பார்த்திருக்கிறேன்.

அலங்கோலமான ஸ்திதியில் வெயில் என்றும் பாராமல் வினோதமாக கத்திக் கொண்டிருப்பாள்.

அவள் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு புடவை அவளின் உடலை சுற்றியவாறு இருக்கும்.

மாலை 6 மணி ஆன உடனேயே கத்திக் கொண்டு நகரின் வாகன சந்தடிகளில் ஓடுவாள்.

கொஞ்ச நாள் கழித்து பார்த்த போது வயிறு புடைத்து கர்ப்பம் போல தெரிந்தது.

இந்த உலகம் தான் எவ்வளவு அமைதியானது!

காட்சி 3

சிறுமி ஒருத்தி

வாசலில் அமர்ந்து

வேகமாக இப்போதே

பென்சிலை கூர்சீவிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

சூரர்பதி

2. HEAR

While drawing a butterfly for a school-girl

O God, I know not your magnificence

Even when at the mountain-peak

when I feel the quiver in my feet

O God I know not your existence

When I experience the headache of yesterday’s liquor

that is your consciousness

O God I ask not for your mercy.

In woods and highlands

in grass, weed and what not

overflowing with the where the life of love overflows

O God I don’t know your source too.

In Lightning that flashes

Thunder that falls down roaring

The sky is your marvel

O God, this is also your mocking

Finally

Definitively

Let me say this, please hear

The grand immortal soul that resides in each mortal soul is

Not You but Myself just Myself.

••••••••••

பள்ளிக்கூடச் சிறுமிக்கு

பட்டாம்பூச்சி வரைகையில்

கடவுளேவுன் மகத்துவம் அறிகிலேன்.

மலையுச்சியில்

கால்களுக்குக் கீழே குறுகுறுப்பை

உணரும் போதும்

கடவுளேவுன் இருப்பை உணர்கிலேன்.

உனது பிரஞ்ஞையாகிய

நேற்றைய மதுவின்

தலைவலியை உணரும் வேளை

கடவுளேவுன் தயவினை கேட்டிலேன்.

காட்டிலும் மேட்டிலும்

புல்லிலும் பூண்டிலும்

அன்பின் ஜீவன் ததும்பும்

கடவுளேவுன் மகரந்த தோற்றுவாயையும் அறிகிலேன்.

பளீர் பளீர் வெட்டும் மின்னல்

தடால் தடால் கொட்டும் இடி

வானம் உன் அற்புதம்

கடவுளேவுன் பரிகசிப்புதான் அதுவும்.

இறுதியாக

உறுதியாக கூறுகிறேன் கேள்

ஒவ்வொன்றின் ஆத்மாவிலும் மாகாத்மாவாய் உள்ளூறைவது

நீயல்ல நானே நான்தான்.