RAMESH KANNAN

TWO POEMS BY

RAMESH KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

'SAUNDHARYA LAHARI'

(*Waves of Beauty (or) Beauty-Personified)

To come running and hopping

there is no sufficient space

for a youth’s buoyant jump

As a matchbox contained in palm

the kitchen

Another room

where all of us would sleep at night

so we call it so proudly

our bedroom .

The scent of green paint applied to the iron cot

newly bought

in easy-installment scheme

was all pervading in the household.

The cement tank placed upside down

and covered with a towel

served as the Television stand.

And a standard-size almirah.

Standing hither and thither

and sweeping the floors

trash won’t be so much

_ A beautiful time as such

At the entrance of the house

A ring well

Climbing the step

On one side Ammi

and on the other side Ural.

Kola-powder on the window- ledge.

Guests everywhere causing joyous uproar

Our household laughs heartily

Father too has joined us

.சௌந்தர்ய லஹரி

ஓடி வந்து தவ்வினால்

எங்களது வீட்டின் முன்னறை போதாது

ஓர் இளைஞனின் துள்ளலுக்கு

உள்ளங்கை தீப்பெட்டி

போன்றதொரு சமையலறை

எல்லோருமே இரவில் உறங்கும் மற்றொரு அறை

அதனால் பெட்ரூமெனப் பெருமிதமாகச் சொல்லிக் கொள்வோம்

சுலபத்தவணையில் வாங்கிய இரும்புக் கட்டில்

வந்த புதிதில் அடித்த பச்சை வர்ணப் பெயிண்ட் வாசனை

வாங்கி வந்த நாளில் வீடு முழுக்க நிறைந்திருந்தது

கவிழ்த்து வைத்துப் பூத்துவாலையால் மறைத்த சிமெண்ட் தொட்டி தான்

டிவி ஸ்டாண்ட்

ஓர் ஆளுயுற பீரோ

அங்குமிங்கும் நின்று கூட்டினாலும்

அளவான குப்பை வடிவான காலம்

வீட்டின் வாசலில் உறைகிணறு

படியேறினால் ஒருபுறம் அம்மி மறுபுறம் உரல்

ஜன்னல் திண்டில் கோலப்பொடி

ஒரே விருந்தாடிச் சத்தம்

வீடு குலுங்கிச் சிரிக்கிறது

அப்பாவும் எங்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்

......ரமேஷ் கண்ணன்

2. DELIRIUM

As like a kite with its tail gone

floating and oscillating in the air

What would be the memories of plant without roots

In the journey progressing with no direction

nor destinations

What at all could be the use value of a smile

Even the sprouting teardrops do not taste salty

In the two hands that mixed the wet sand

and constructed me

I became a loser of one more thing

The nursery child returning from school

standing at the threshold of the house having none

Singing aloud the rhymes with zest and passion

and placing as pillow the school bag

falling asleep in sheer exhaustion

In the auditorium sans audience

I go on dancing

whirling and swirling…

isn’t it the delirium of dialogue

with one’s own self,

Of course

what else ….

2.பித்து

பிடி கழன்ற காத்தாடி அலைவுறுவதைப் போல

வேர்களற்ற

ஒரு தாவரத்தின் நினைவுகள் என்னவாக இருக்கும்

திசையோ இலக்குகளோ அற்றுத் தொடரும் பயணத்தில்

ஒரு புன்னகையின் பயன்மதிப்பு என்னவாகிடப் போகிறது

துளிர்க்கும் கண்ணீர் துளிகளும் கூட உப்புக் கரிக்கவில்லை

மண்ணைக் குழைத்து எனைச் சமைத்த இரு கரங்களில் இன்னொன்றையும் இழந்தவனானேன்

பள்ளி முடிந்து வீடு திரும்பும் நர்சரி குழந்தை

யாருமற்ற வீட்டின் வாசலில் தான் கற்ற ரைம்ஸ்களை உற்சாகமாகச் சொல்லி விட்டு புத்தகப்பையைத் தலைமாட்டுக்கு வைத்து விட்டு உறங்கிப் போகிற அலுப்பு

ஒரு பார்வையாளர் கூட இல்லாத அரங்கத்தில்

நான் சுழன்று சுழன்று நடனமாடுவது

தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்வதின் பித்தன்றி வேறென்ன

......ரமேஷ் கண்ணன்

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

 A POEM BY

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

In the games I and my God play

I am the one victorious always

(2)

Won’t it be known to the creator?

_Which character

to be stretched

How far more

And when to have its closure

(3)

When in some works

the characters rise above

the writer

God starts writing a suicide note

then and there.

(4)

Fiction

Non-fiction

All for appeasing hunger

It is just that

those who create them

starve beneath the hip

and atop the skull. Yep.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

1.

என் தெய்வமும் நானும் ஆடும் ஆட்டங்களில்

எப்போதும் நான் தான் வெற்றி பெற்று வருகிறேன்

2.

படைப்பாளிக்குத் தெரியாதா

எந்தக் கதாபாத்திரத்தை

இன்னும் எவ்வளவு நீட்டிப்பது

எப்போது முடிப்பதென்று

3.

சில படைப்புகளில் கதாபாத்திரங்கள்

படைப்பாளியை மிஞ்சி எழும் போது

கடவுள் தற்கொலை கடிதம் எழுத ஆரம்பித்து விடுகிறான்

4.

புனைவு

அபுனைவு

எல்லாம் வயிற்றுப் பாட்டுக்குத் தான்

என்ன ஒன்னு அதைப் படைப்பவர்களுக்கு இடுப்புக்கு கீழே யும்

தலைக்கு மேலேயும் பசி

YAVANIKA SRIRAM

 A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BROKEN CELL-PHONE

City’s siren is heard. All focused on the day’s routine i was listening to some news

Several vessels that have become unusable

are neatly tied inside a sack.

In my dream of yesterday I simultaneously saw a few elephants

and my mobile broken into smithereens

I am narrating something

Love’s chitchat surround from everywhere

The waterfalls far away is but a thin white line – seen today slimmed further

Rise at your feet and extend its hand

Young girls caressing the squirrel are there in this city

Lots of coffee lots of cigarette bile phlegm

In this gap someone else would go past

A long silence not allowing to say anything

Yet I am speaking something

ingeniously

Doesn’t this squirrel which regularly visits the Seetha tree

and squeal for its mate

have no other work at all?

Oh, go away, get lost – Ye, squirrel

How many more fruits

you would continue to pierce; scoop out

I feel ashamed – all out; absolute.

[*தமிழில் வெட்கம் என்ற சொல்லுக்கு அவமானம் என்ற பொருளும் உண்டு. ஆனால், ஆங்கிலத்தில் SHY, SHAME என்று இரண்டு இருக்கிறது. அவமானத்திற்கு SHAME. கவிஞருடைய humour, sarcasm எல்லாமே வேடிக்கையானதல்ல என்று அவரைத் தொடர்ந்து படிப்பவர்களுக்குத் தெரியும். கவிதைசொல்லியின் குரல், கவிதையின் தொனியில் அது ‘இனிய’ வெட்கத்தைப் பேசவில்லை என்பது புரிகிறது. எனவே SHAME என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறேன் - எப்போதும் போல் ஒருவித போதாமையுணர்வோடு.]

•

உடைந்த கைபேசி

நகரத்தின் சங்கொலி கேட்கிறது அன்றாடத்தின் முனைப்பில் சில செய்திகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருநதேன்

புழங்க இயலாத பாத்திரங்கள் சிலதை மூட்டை கட்டி வைத்தாயிற்று

நேற்றைய கனவில் சில யானைகளையும் எனது கைபேசி உடைந்து நொறுங்கியதையும் ஒருங்கே பார்த்தேன்

சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன் ஏதோ ஒன்றை

காதலின் வளவளப்பான பேச்சுக்கள் சூழ்ந்து இருக்கின்றன

தொலைதூர மலை அருவி ஒரு வெண்ணிற கோடு இன்று பார்க்கையில் இன்னும் மெலிதாக

காலடியில் எழுந்து கை நீட்டும்

அணிலுடன் கொஞ்சும் சிறு பெண்கள் இந் நகரத்தில் இருக்கிறார்கள்

நிறைய காபி நிறைய சிகரெட் பித்தம் கபம்

இந்த இடைவெளியில் வேறு ஒருவர் தன் போக்கில் கடந்து போகலாம்

எதையும் கடிந்து கொள்ள முடியாதபடிக்கு பெரும் மௌனம்

ஆனாலும் எதையோ சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன்

நைச்சியமாக

இணைக்கென சீத்தா மரத்தில் வழக்கமாய் வந்து கீச்சிடும் இந்த அணிலுக்கு வேறு வேலைகள்

இல்லையா

போ போ அணிலே எத்தனை பழங்களைத் தான் குடைவாய்

வெட்கமாய் இருக்கிறது.

யவனிகா ஸ்ரீராம்

RAJAPUTHRAN

 A POEM BY

RAJAPUTHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

PAIN

Meditation is semi-sleep

Meditation is the passage to the painkillers

sold in dreams.

Meditation is semi-sleep

_So someone lectured

I offer perfumes.

As a sea half-awakened

a flower sleeps

Thinking so at once

the scent of waves emanates.

The flower lectured

The sea ceased to be

From rivers are born

giant oceans.

With prayers blending together

disrupting the night sleep

I fall sleep.

In the end

they encircled my sleep.

.........................................................................................................................

*மூல கவிதை எனக்கு முழுவதும் புரிந்துவிட்டதாகச் சொல்லவியலாது. வாசகப்பிரதி என்ற அளவிலும் எனக்குக் கிடைத்திருப்பது தெளிவற்றதாகவே. இந்தத் தெளிவின்மை மொழிபெயர்ப்பில் பிரதிபலிக்குமா? பிரதிபலிக்கலாம். பிரதிபலிக்காதிருக்கலாம். தூக்கமும் கண்களைத் தழுவட்டுமே’ என்ற வரியில் உள்ள தழுவல் அதேயளவாய் ஆங்கில embraceஇல் பொருள்தர இயலுமா என்று தெரியவில்லை.

.........................................................................................................................

•

வலி

தியானம் என்பது அரை தூக்கம்

தியானம் என்பது கனவுகளில் விற்கப்படும் வலி நிவாரணத்திற்கான பாதை.

தியானம் என்பது அரை தூக்கம்

யாரோ பிரசங்கித்தார்கள்

நான் வாசனை திரவியம் வழங்குகிறேன்.

பாதி விழித்த கடல் போல

ஒரு பூ தூங்குகிறது.

அதை நினைத்தாலே அலைகள் போல மணக்கிறது.

பூ பிரசங்கித்தது.

கடல் இறந்துவிட்டது.

நதிகளில் இருந்து

பெருங்கடல்கள் உருவாகின்றன.

பிரார்த்தனைகள் ஒன்றிணைந்து

இரவு தூக்கத்தை கெடுக்க.

நான் தூக்கத்தை தழுவுகிறேன்.

இறுதியாக

அவர்கள் என் தூக்கத்தைத் தழுவினார்கள்.

ராஜபுத்ரன்

VELANAIYOOR RAJINTHAN

 A POEM BY

VELANAIYOOR RAJINTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LEAVING ONE’S MOTHERLAND…..

In the existential wilderness where the saplings of relief

get scorched

Every now and then cries this heart innermost

As a baby lost

Sacrificing one’s feelings and emotions

Burying deep one’s desires

Hours speed past

in masquerade.

The heart yearns to

roll on the soil

where some time or other

a few momentary thirsts

were avidly gulped

For eyes turned dry

The wish to see the lovely swing and sway

of the street of our hometown

and feel joyous

swells and overflows.

Soft food smashed by mother’s benign hand

Karuvaadu fried by father

_The heart yearns to relish it

with the entire family

sitting under the courtyard neem tree

Tender coconut water of the plantain tree

and ‘Nungu’ of the palymra

plucking them in clusters

many

with friends collectively

and drinking those wine divine

cause thirst intense in my tongue.

With dreams and memories

brimming in angst

The lips alone wear a coating of smile

all the while.

In truth, well -

Leaving one’s mother land

is no big deal;

Not that terrible _

Till you experience its feel.

தாய் நிலத்தைப் பிரிதல் கொடுமையல்ல

__________________________________________

ஆசுவாசத் துளிர்கள்

கருகிப்போகும் வாழ்வியல் வனாந்தரத்தில்

ஒரு மழலையென அவ்வப்போது வீறிட்டுக் கதறுகிறது

இந்த ஆழ்மனது

உணர்வுகளைப் பலியிட்டு

ஆசைகளை ஆழப்புதைத்து

வேடம் தரித்து

நகர்கின்றன நாழிகைகள்

ஒரு பொழுதேனும்

சில தருணத் தாகம்

அள்ளித்தின்ற மண்ணில்

உருண்டு பிரளத் தாளாத ஏக்கம்

காய்ந்து போன விழிகளுக்கு

ஊர்த் தெருவின் எழிலசைவைக்

கண்டுகளிக்க வீறிடும் விருப்பு

அம்மா கைபிசைந்த குளைசோறும்

அப்பா சுட்டுத்தரும் கருவாடும்

முற்றத்து வேப்பமர நிழலில்

குடும்பமாய் உண்டு சுவைக்கப் பேரவா

தென்னை மர இளநீரும்

பனை மரத்து நொங்கும்

நண்பர்களோடு கூடிக்

குலை குலையாய்ப் பறித்துப் பருகிய

தேவலோக பானங்கள் எல்லாம்

நாவிற் பெரும் தாக ஊற்று

கனவுகளும் நினைவுகளும்

பரிதவிப்பால் நிறைந்திருக்க

உதடுகள் மட்டும் புன்னகை முலாம்

புதுப்பித்துக் கொண்டிருக்கிறது

உண்மையில்,

தாய் நிலத்தைப் பிரிதல் என்பது

அத்தனை கொடுமையானது அல்ல;

அதை நீங்கள் அனுபவிக்காதவரை!

- வேலணையூர் ரஜிந்தன்.

MA.KALIDAS

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I move away from here

Loaded fully like a snail

My move is not merely connected with legs

Lie wind it has a vast expanse of space

It is like the river

waiting to be unleashed from the dams.

The song of the sunbird

The howl of the dog unable to mate

The finger that accidentally touched the Veena

In great haste

Making them all squat in the water

dripping out of the pitcher

_Such legs my move resemble

A little while ago

someone has bought my Move

for an exorbitant price.

My stickiness

keep spreading everywhere

in abject helplessness.

The time has come for me to repose

renouncing movement or forgetting it with ease

My need of the hour _

Legs eight and hands four.

நான் இங்கிருந்து நகர்கிறேன்

முழுச்சுமையுடன் நத்தையைப் போல.

கால்களோடு மட்டும் தொடர்புடையது அல்ல

என் நகர்வு

காற்றைப் போல பெருவெளி கொண்டது

தேக்கங்களிலிருந்து விடுபடத் துடிக்கும்

நதி போன்றது.

தேன்சிட்டின் பாடலை

புணரவழியற்ற நாயின் ஓலத்தை

தற்செயலாக வீணையின் மீது பட்ட விரலை

அதிவேகத்தில்

குடுவைக்கு வெளியே சிந்தும் நீரில் சம்மணமிடும் கால்களை ஒத்தது

என் நகர்வு.

சற்றுமுன் என் நகர்வை

யாரோ அநியாய விலைக்கு

வாங்கிச் சென்றார்கள்.

என் பிசிபிசுப்பு

திக்கற்றுப் பரவிக் கொண்டிருக்கிறது.

நகர்தலைத் துறந்து அல்லது மறந்து

நான் ஓய்வெடுக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது

என் இப்போதைய தேவை

நான்கு கைகளும் எட்டு கால்களும்.