RAMESH KANNAN

TWO POEMS BY

RAMESH KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

'SAUNDHARYA LAHARI'

(*Waves of Beauty (or) Beauty-Personified)

To come running and hopping

there is no sufficient space

for a youth’s buoyant jump

As a matchbox contained in palm

the kitchen

Another room

where all of us would sleep at night

so we call it so proudly

our bedroom .

The scent of green paint applied to the iron cot

newly bought

in easy-installment scheme

was all pervading in the household.

The cement tank placed upside down

and covered with a towel

served as the Television stand.

And a standard-size almirah.

Standing hither and thither

and sweeping the floors

trash won’t be so much

_ A beautiful time as such

At the entrance of the house

A ring well

Climbing the step

On one side Ammi

and on the other side Ural.

Kola-powder on the window- ledge.

Guests everywhere causing joyous uproar

Our household laughs heartily

Father too has joined us

.சௌந்தர்ய லஹரி

ஓடி வந்து தவ்வினால்

எங்களது வீட்டின் முன்னறை போதாது

ஓர் இளைஞனின் துள்ளலுக்கு

உள்ளங்கை தீப்பெட்டி

போன்றதொரு சமையலறை

எல்லோருமே இரவில் உறங்கும் மற்றொரு அறை

அதனால் பெட்ரூமெனப் பெருமிதமாகச் சொல்லிக் கொள்வோம்

சுலபத்தவணையில் வாங்கிய இரும்புக் கட்டில்

வந்த புதிதில் அடித்த பச்சை வர்ணப் பெயிண்ட் வாசனை

வாங்கி வந்த நாளில் வீடு முழுக்க நிறைந்திருந்தது

கவிழ்த்து வைத்துப் பூத்துவாலையால் மறைத்த சிமெண்ட் தொட்டி தான்

டிவி ஸ்டாண்ட்

ஓர் ஆளுயுற பீரோ

அங்குமிங்கும் நின்று கூட்டினாலும்

அளவான குப்பை வடிவான காலம்

வீட்டின் வாசலில் உறைகிணறு

படியேறினால் ஒருபுறம் அம்மி மறுபுறம் உரல்

ஜன்னல் திண்டில் கோலப்பொடி

ஒரே விருந்தாடிச் சத்தம்

வீடு குலுங்கிச் சிரிக்கிறது

அப்பாவும் எங்களோடு சேர்ந்து கொண்டார்

......ரமேஷ் கண்ணன்

2. DELIRIUM

As like a kite with its tail gone

floating and oscillating in the air

What would be the memories of plant without roots

In the journey progressing with no direction

nor destinations

What at all could be the use value of a smile

Even the sprouting teardrops do not taste salty

In the two hands that mixed the wet sand

and constructed me

I became a loser of one more thing

The nursery child returning from school

standing at the threshold of the house having none

Singing aloud the rhymes with zest and passion

and placing as pillow the school bag

falling asleep in sheer exhaustion

In the auditorium sans audience

I go on dancing

whirling and swirling…

isn’t it the delirium of dialogue

with one’s own self,

Of course

what else ….

2.பித்து

பிடி கழன்ற காத்தாடி அலைவுறுவதைப் போல

வேர்களற்ற

ஒரு தாவரத்தின் நினைவுகள் என்னவாக இருக்கும்

திசையோ இலக்குகளோ அற்றுத் தொடரும் பயணத்தில்

ஒரு புன்னகையின் பயன்மதிப்பு என்னவாகிடப் போகிறது

துளிர்க்கும் கண்ணீர் துளிகளும் கூட உப்புக் கரிக்கவில்லை

மண்ணைக் குழைத்து எனைச் சமைத்த இரு கரங்களில் இன்னொன்றையும் இழந்தவனானேன்

பள்ளி முடிந்து வீடு திரும்பும் நர்சரி குழந்தை

யாருமற்ற வீட்டின் வாசலில் தான் கற்ற ரைம்ஸ்களை உற்சாகமாகச் சொல்லி விட்டு புத்தகப்பையைத் தலைமாட்டுக்கு வைத்து விட்டு உறங்கிப் போகிற அலுப்பு

ஒரு பார்வையாளர் கூட இல்லாத அரங்கத்தில்

நான் சுழன்று சுழன்று நடனமாடுவது

தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்வதின் பித்தன்றி வேறென்ன

......ரமேஷ் கண்ணன்