KANIAMUTHU AMUTHAMOZHI

      A POEM BY

KANIAMUTHU AMUTHAMOZHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WAR INSIDE MY DOOR

Two pots

Two cardboard boxes

Four sparrows

An electric post in front

Two red- vented bulbuls

constructing a nest

collecting grass fibers non-stop

shaping them into a small basket

untiringly.

War – Ho war

between the sparrows and bulbuls

Unbelievable

is the abject selfishness of sparrows

and their domineering arrogance

of dismantling the nests

of hapless bulbuls.

Ten days have elapsed

The sparrows are not for

sparing even an inch, for sure

The bulbuls continued their endeavour

Envy and rivalry

between sparrows too?

With the anguish born of wondering thus

each day dawns, alas.

(P.S:This is a real war I have to witness everyday. And the screeches are not to my liking. Even today I am haunted by the bulbuls screaming on seeing their nests dismantled and in their cry I hear man’s wail- The poet)

Amuthamozhi Mozhi

•

என் வீட்டில் போர்

இரண்டு பானைகள்

இரண்டு அட்டைப் பெட்டிகள்

நான்கு சிட்டுக்குருவிகள்

எதிரில் மின் கம்பம்

இரண்டு ரெட் வெண்டட்

புல் புல்கள்

கூடு கட்டும் பணியில்

ஓயாது நார்கள் புற்கள்

சேகரிப்பு

சலிக்காமல் அவைகளை

சிறு கூடையாக

வடிவமைப்பு செய்தல்

போர் போர்

குருவிகளுக்கும்

புல் புல் களுக்கும்

நம்பவே முடியவில்லை

குருவிகளின் சுய நலத்தை

புல் புல் களின்

கூட்டை பிரித்தெறியும்

அவைகளின்

ஆதிக்க செயலை

பத்து நாட்கள்

ஆகிவிட்டது

சிட்டு குருவிகளும்

விட்டுக் கொடுக்கவில்லை

புல் புல் களும்

முயற்சியை விடவில்லை

போட்டியும் வன்மமும்

குருவிகளின்

வாழ்விலுமா என்று

விசனத்தை சுமந்தே

விடிகிறது

ஒவ்வொரு காலையும்

( இது நிஜத்தில் நான் காணும் போர். கீச்சொலிகள் எனக்கு உவப்பானதாக இல்லை. இன்று மாலை வேளையில் கூட தங்களின் கூடுபிரிக்கப்பட்டுள்ளதை கண்டு கலங்கிய புல் புல் களின் கீச்சில் மனிதனின் ஓலமே எனக்கு கேட்கிறது. )

#கனியமுதுஅமுதமொழி

#கனியமுதுஅமுதமொழி

THAMARAI BHARATHI

     A POEM BY

THAMARAI BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

[*with corrections suggested by the poet duly incorporated]

RESENTMENT

Don’t show me that

You don’t like me that

You don’t caress me

as if the vanishing evening clouds bring

chillness in a flash

That you can’t bear the heights I have scaled

Oh don’t cause the shower of indifference

as a point of reference.

With a forced smile

You need not greet me

who is beyond the borders defined by thee.

It is my progress that causes you terrible anguish

as the groundless envy of a child, isn’t it?

Why is it that the magnanimity of saying it straight

proves elusive to thee

unlike it being natural in me.

Any applause given straight to my face

I would count them as productive weapons aimed at me

Fell me whom you have never liked

I would be sprouting for ever and ever.

Standing atop assumptions and presumptions

the vultures sent by thee

reach me but belatedly.

Come on. Cut me off

I would go on sprouting

Uproot me I say

I would sprinkle seeds all the way.

•

அழுக்காறு

—————-

உங்களுக்கு என்னைப் பிடிக்கவில்லை என்பதை

திடீரென மறையும் அந்திமேகமாய்

காற்று கொண்டுவரும் குளிர்ச்சியால் வருடாதீர்

எனது உயரத்தை உங்களால் ஒருபோதும்

தாங்கமுடிவதில்லை என்பதை மறைமுக

உதாசீன மழையாகப் பொழியாதீர்

உங்கள் வரையறைக்குள் வரமுடியாத

என்னை

வலுக்கட்டாயமான சிரித்த முகத்துடன்

வரவேற்க வேண்டாமே

என் வளர்ச்சிதானே ஒரு சிறு பிள்ளையின் காரணமறியா அழுக்காறாக உங்களைப்

பாடாய்ப் படுத்துகிறது

நேர்முகமாய்ச் சொல்லுகிற அந்த பெருந்தன்மை என்னைப்போல்

ஏன் உங்களுக்கு வாய்க்கவில்லை

சூசகத்தின் உச்சங்களில் இருந்துகொண்டு

மறைமுக யூகவெளிகளில் நீங்கள் அனுப்பும்

பிணந்தின்னிக் கழுகுகள் என்னைத் தாமதாமாகவே வந்தடைகின்றன

என்றாவது முகத்திற்கு நேராய்

நிகழ்ந்து விடுகிற பாராட்டை

என்மீது எறியப்படும் நேராயுதமெனவே கருதுவேன்

உங்களுக்கு ஒருபோதும் பிடிக்காத

என்னை வெட்டுங்கள்

துளிர்தளிர்விட்டு வளர்வேன்

வேரொடு பிடுங்குங்கள்

விதைகளைத் தூவுவேன்

-தாமரைபாரதி

MALINI MALA

   A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FLAW

For the parrot speaking in Tamil pristine

feathers had not grown beyond the walls

In the food-plate of it

that has lost its sense of smell

There were morsels of food in abundance.

At times

it reproached its caretaker

in choicest abuses.

The white parrot of recent motherhood

was greeting its chicks

which writhed as skinny mesh

“Good Morning”.

In what language their father would have expressed Love

or humans about sex sans love

I was musing sadly.

Softly swinging the cradle

when it began singing lullaby in English

shocked as if kicked hard

I fell headlong in the jungle.

There the song of a forest

was hanging with its musical strains torn.

For the day

when the grand mean clan of the world

would cease to be

I began waiting

as an out of tune song of the wild

•

பிசகு

..........

சுந்தரத்தமிழில் பேசிக்கொண்டிருந்த பச்சைக்கிளிக்கு,

சுவர்களுக்கு வெளியே இறக்கை வளர்ந்திருக்கவில்லை.

நுகர் உணர்வுகள்

மழுங்கிப் போன அதன் உணவுத்தட்டில்

சோற்றுப் பருக்கைகள் மிகுந்திருந்தன.

சமையங்களில் அது

கெட்ட வார்த்தைகளில் தன்

வளர்ப்பாளினியைத் திட்டிற்று.

புதியாய் தாயாகியிருந்த

வெள்ளைக்கிளி

தோற்பிண்டமாய் நெளிந்த குஞ்சுகளிற்கு,

Good morning சொல்லிக்கொண்டிருந்தது

அவற்றின் தந்தை என்ன மொழியில்

காதல் சொல்லியிருக்கக் கூடுமென்றும்

காதலற்ற கலவி பற்றி

மானிடர் கற்றுக் கொடுத்திருக்கக்கூடும்

எனவும் நான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

குஞ்சுகளின் தொட்டிலை ஆட்டி

ஆங்கிலத்தாலாட்டை அது பாடத்தொடங்கியதும்,

உதைபட்ட அதிர்வில் கானகத்தில் விழுந்தேன்.

அங்கே ஒரு வனத்தின் கானம்

இசையறுந்து தொங்கிக்கொண்டிருந்தது.

உலகத்தின் மகத்தான சல்லியினம்

அழிந்து போகும் நாளுக்காய்

காத்திருக்கத் தொடங்கினேன்

சுதி பிசகிய ஓர் கானகப் பாடலைப்போல்.

NESAMIGU RAJAKUMARAN

    A POEM BY

NESAMIGU RAJAKUMARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just as birds with their names unknown

there are musical instruments

In the calm morning there came floating

a sorrow-flowing flute strain

The musical instrument’s voice

lacked any pitch resonant.

Or, can there be any resonant pitch

for sorrow....

I came to the entrance

It was a Pipe organ

Neither Clarinet nor Nagaswaram

Sporting a shape between the two

Across the shoulders of he who came playing it

as crisscrossing garland

some faded clothes.

I understood

He the Boom Boom Bull- man.

Where is the cow asked I

Dead and gone, master – said he

I gave him a ten rupee note.

Receiving he continued playing his instrument

and moved to the next door.

In my mind’s eye

the swings and sways of the ears of Boom – Boom bull

busy shaking its head

blended seamlessly as lines of the musical strain

Music pristine

of Sorrow

flowed out of that musical instrument

and descended into my ears.

‘Sorrow-Surging Unsigned Musical Instrument’

I now christened that instrument thus!

பெயர் தெரியாத பறவைகள் போலவே உள்ளன

பெயர் அறியா

இசைக் கருவிகளும்.

அரவமற்ற காலையில் மிதந்து வந்தது சொல்லவொண்ணா

துயர் கசியும் குழலிசை ஒன்று.

சுதியற்றிருந்தது கருவியின் குரல்.

அல்லது துயருக்கு ஏது பிசிறற்ற சுதி?

வாசலுக்கு வந்தேன்.

அது கிளாரினெட்டும் இல்லாத நாதஸ்வரமும் இல்லாத ஒரு கருவி.

இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட உருவம்.

வாசித்து வந்தவனின் தோளில்

குறுக்கு மாலையாக

வண்ணம் மங்கிய சில துணிகள்.

புரிந்து கொண்டேன்.

பூம் பூம் மாடுடையோன்.

மாடு எங்கே என்றேன்.

செத்துட்டு சாமி என்றான்.

பத்து ரூபாய் கொடுத்தேன்.

மீண்டும் வாசிப்பைத் தொடர்ந்தபடி

அடுத்த வீட்டுக்கு நகர்ந்தான்.

என் கற்பனையில் இசையின் மேல்

வரிகளாக இணைந்தன தலையாட்டும்

பூம் பூம் மாட்டின் காதசைவுகள்.

பிசிறற்ற சுத்தமான துயரின் இசை

அந்த ஊது குழலிலிருந்து என் செவிகளுக்குள் இறங்கியது.

துயர் வழியும் பெயரற்ற இசைக் கருவி என்று

இப்போது பெயர் சூட்டிக் கொண்டேன்

அந்தக் கருவிக்கு!

நேசமிகு ராஜகுமாரன்

MADHUSUDHAN SUKUMARAN

  A POEM BY

MADHUSUDHAN SUKUMARAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

With the anxiety of the starving cat

holding the baby mouse in its mouth

and going from house to house

to appease its hunger

the heart languishes

with the anguish of the lamb

One forenoon

with no rhyme or reason

there would be the recollection of the

computer keyboard’s loosened button

On one of the final days of a month

while watching the dog

that seized with its mouth

the twisted neck of the cock

lying at the junction and ran off

my fifty year old shadow

that looks at me laughingly

and carries me along

turns me, the pauper,

into Buddha

and starts sermonizing.

Madhusudhan Sukumaran

•

எலிக்குஞ்சு கவ்வி

வீட்டுக்கு வீடு மாறும் பூனையின்

பசி தீர்க்கும் பரபரப்பில்,

ஆட்டுக்குட்டியின் அரற்றலோடு

உழல்கிறது மனது.

ஒரு முற்பகலில்

தொடர்பற்று

ஞாபகத்தில் வந்துபோகும்

கழன்று போன

கணினி விசைப்பலகையின்

மேல்வரிசைப் பொத்தான்.

முச்சந்தியில் கிடந்த

சேவலின் திருகிய கழுத்தை

கவ்வி ஓடிய நாயொன்றை

பார்த்துக்கொண்டிருந்த

மாதக்கடைசியின் நாளொன்றில்,

என்னைப் பார்த்துச் சிரித்து

என்னைச் சுமக்கும்

என் ஐம்பது வயது நிழல்

காசற்று இருக்கும் என்னை

புத்தனாக மாற்றி போதனைகள்

செய்யத்தொடங்கிவிடுகிறது.

மதுசூதன் சுகுமாரன்

******

RISKA MUKTHAR

 A POEM BY

RISKA MUKTHAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

No need to love me as I love thee

No need to take care of me as I take care of thee

The way I cut my wrist for thee

No need to shed blood for me

That you should return

All that I have given

Just the way they were then

I would never ask thee

Moreover

Love is not some trade

To give something in exchange

Yet, when I _

who would be too ready to give

without any question

even the great grand ocean

if you ask for it _

arrive at your threshold one day

acutely thirsty

Shouldn’t you pour some water for me

willingly.

Or

saying No

if you send me away

empty-handed

What can I do

other than

bursting into tears

heartbroken …..

Riska Mukthar

•

நான் உன்னை நேசிப்பது போல

நீ என்னை நேசிக்க வேண்டுமென்பதில்லை

நான் உன்னைக் கவனித்துக்கொள்வதுபோல

நீ என்னைக் கவனித்துக்கொள்ள வேண்டுமென்பதில்லை

நான் உனக்காக கை நரம்பை அறுத்துக்கொள்வதுபோல

நீ எனக்காக இரத்தம் சிந்த வேண்டுமென்பதில்லை

நான் உனக்குத் தந்த எதையும்

அதேபோல நீ எனக்கு

திருப்பித்தர வேண்டுமென

ஒருபோதும்

நான் உன்னைக் கேட்கப்போவதில்லை

தவிர

பதிலுக்குப் பதில்

தருவதற்கு

அன்பொன்றும்

வியாபாரமில்லைதான்

ஆயினும்

நீ கேட்டால்

உனக்காகப் பெருங்கடலையே

தரத்துணியும்

நான்

தாகத்தோடு

ஒருநாள் உன் வாசல் வருகையில்

மனமுவந்து நீ எனக்கு கொஞ்சம் நீரூற்றத்தானே

வேண்டும்

இல்லை

மாட்டேன் என நீ

வெறுங்கையோடு என்னை

திருப்பி அனுப்பினால்

ஆற்றாமையால்

உடைந்து அழுவதைத்தவிர

வேறென்ன நான் செய்வேன்

சொல்.

-ரிஸ்கா முக்தார்-