SHANMUGAM SUBRAMANIAM

 TWO POEMS BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

A day with none

An hour with everyone

A minute not being even with me

A moment of another with me

The meditative calm born after growing weary of talking

The lips of the moment sans speech

Between these the warmth with love in tact

The heat of the moist touch

drenched In the dream sprouting in

waking up in the well of night

The soft-ripening of the reddish glow

settling on the adjacent room’s window

Avoiding one side while turning on the other

the fingers start moving apart.

For another awakening

the time is not yet ripe.

Yet in the never-fading dream of another

I keep strolling for ever.

Shanmugam Subramaniam

•

ஒருவருடனுமில்லா ஒருநாள்

எல்லோருடனுமிருந்த ஒருமணி நேரம்

என்னுடனுமில்லா ஒருநிமிடம்

என்னுடனிருந்த பிறனது ஒருநொடி

பேசி அலுத்தபின்னெழுந்த மோனம்

பேசாதிருந்த கணத்தின் அதரங்கள்

இவற்றிற்கிடையில் நேசம் தப்பாத இதம்

இடையிரவு விழித்தலில் கிளைத்து

மறையும் கனவில் நனைந்த

தீண்டலின் வெம்மை

அடுத்த அறையின் சாளரத்தில் பதியும்

செவ்வொளியின் மென்முதிர்வு

ஒருபுறம் தவிர்த்து மறுபுறம் திரும்புகையில்

விலகத் துவங்குகின்றன விரல்கள்

பிறிதொரு விழிப்பிற்கு

இன்னும் நேரமாகவில்லை

ஆயினும் அருகில் புரளும்

மற்றொருரவரின் கலையாத கனாவில்

எனது ஓயா நடை.

-எஸ். சண்முகம் -

(2)

No matter how many a time I give for setting right

the wrist watch which invariable slows down

‘Everything is quite alright’ says the watch-repair man

returning the watch.

‘Well, we can try changing the battery

and see’ said he.

Is it only when I tie it in my left hand wrist

that the magic of slowing down takes place

Walking a little distance hurriedly

wondering whether if I walk fast

the wrist watch would speed past

I walked hurriedly for some distance

but slowed down eventually.

Would it have been better if I had purchased

a wrist watch with round dial…

But the clock-movement is the same

Whatever the shape be.

Resolving to tie for some days in my right hand

the watch

which I had tied in my left hand always

I started doing so.

After two days

it began showing the exact time.

All those who came across

instead of seeing me first

looked at my wrist watch primarily

and only then at myself.

Since the time he saw the watch

perched on my right wrist

my neighbour at the opposite door

has talked to me no more.

எத்தனை முறை சரிசெய்தாலும்

தாமதமாக நேரத்தைக் காண்பிக்கும் கைகடிகாரத்தை

சரிசெய்ய கொடுத்தாலும்

எல்லாம் சரியாகத்தான் உள்ளது என்று

திருப்பித் தருகிறார் கடிகார பழுதுநீக்குபவர்

வேண்டுமானால் பாட்டரியை மாற்றிப் பார்க்கலாம் என்றார்

இடதுகை மணிக்கட்டில் அணியும்போதுதான்

தாமதமாக ஓடுகிற விநோதம் நிகழ்கிறதோ

அந்த ரோமன் எண்கள் கொண்ட செவ்வக கைக்கடிகாரம்

கொஞ்சம் வேகமாய் நடந்தால் துரிதமாய் ஓடுமோ

என்ற எண்ணத்தில் சிறிது தூரம் நடந்தபின்

நான் தாமாதமாகிவிட்டேன்

ஒருவேளை வட்டமுகமுள்ள கைக்கடிகாரத்தை

வாங்கியிருக்கலாமோ

எல்லா வடிவங்களிலும் சுழற்சி ஒன்றுதான்

இதுவரை இடதுகையில் கட்டியிருந்ததை மாற்றி

வலதுகையில் சிலநாட்கள் கட்டலாமென தீர்மானித்து

வலதுகையில் கட்ட ஆரம்பித்தேன்

இரண்டு நாட்களுக்கு பிறகு

சரியான நேரத்தைக் காண்பிக்கத் துவங்கிவிட்டது

பார்ப்போரெல்லாம் முதலில் என்னைப் பார்ப்பதைவிடுத்து

கைக்கடிகாரத்தை பார்த்தபின்னரே

என்னைப் பார்த்தனர்

எதிர்வீட்டுக்காரர் ஒருமுறை

என் வலதுகை மணிக்கட்டில் கைக்கடிகாரத்தைக் கண்டது முதல்

என்னுடன் பேசுவதையே நிறுத்திக் கொண்டார்.

-எஸ்.சண்முகம்-

PALAIVANA LANTHER

A POEM BY

PALAIVANA LANTHER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LUST AND FOREST

In front of the rubber tree with eyes turned crimson

Tearing off the treaty of global copulations

Easing out the sluice

Making seated in the furrow

With a dagger scratch across the spot

assumed to be the neck

And with the sticky liquid sprouting

Turn the entire forest bloom

They are flowers that instantly respond to feel with feel

Something longer than ever before

You are a forest

Have that as the scent of your forest.

Yet again.

•

காமம் மற்றும் காடு

கண்களில் சிவப்பேறிய ரப்பர் மரத்தின் முன்பு

உலகக் கலவிகளின் ஒப்பந்தத்தைக் கிழித்துவிட்டு

மடைத் தளர்த்தி

குழியமர்த்தி

குறுவாள் ஒன்றால் கழுத்துப் பகுதியென அனுமானிப்பதைக் கீறிப்

பின் பிசுபிசுக்கும் திரவத்தால்

காடெங்கும் பூக்கச்செய்

தீண்டியவுடன் தீண்டும் பூக்களவை

முன்பெப்போதும் இல்லாத நெடியது

நீயொரு காடு

அது

உன் காட்டு வாசனையென கொள்.

மறுபடியும்..

பாலைவன லாந்தர்

KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

A POEM BY

 KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

While on the verge of losing consciousness

a few words seeping through the fingers

bloom into a poem.

With sun hitting straight at your face

When waking up from the land

gifting you colour blindness for a short while

they all tease you.

If it was early night when the words that made you swoon

trickled

That when I had a vision of it

was the hour of dawn.

In between

all that weaving its own self

and paraded in the dream

I don’t remember.

Yet when seeing it all in print

when the faces surfacing

bear witness to all that had taken place

Except falling at Her feet

and paying homage to her

there is no other way, for sure.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

நினைவு தப்பிப் போகும் வேளையில்

ஒரு சில சொற்கள் விரல்கள் வழிக் கசிந்து கவிதையாக மலர்கின்றன

கதிரவன் முகத்திலடிக்க

நிலத்திலிருந்து விழிக்கும் போது

அவை யாவும் நிறக் குருடை சற்று நேரத்திற்கு பரிசளித்தபடி பரிகசிக்கின்றன

கள்ளூர

சொற்கள் கசிந்தது முன் ஜாமமெனில்

அதனை தரிசித்த வேளை அதிகாலை

இடைப்பட்ட நேரத்தில்

தன்னைத்தானே நெய்து கொண்டபடி

சொப்பனத்தில் உலா வந்ததெதுவும்

நினைவில் இல்லை

ஆனாலும் அச்சுப் பிரதியாக பார்க்கும் போது

மேலெழும் முகங்கள் நடந்த யாவற்றுக்கும்

சாட்சி சொல்லும் போது

அவள் தாள் பணிந்து

தொழுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை

AYLI

 A POEM BY 

AYLI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

//கவிதை பிடித்திருந்தது. மொழிபெயர்க்கத் தொடங்கினேன். பிறகுதான் பார்த்தேன் - இவரும் கவிஞர் ஷகியின் மகள்! மனதுக்கு நிறைவாக இருந்தது - லதா ராமகிருஷ்ணன்//

Mehshia began writing

diary since the time she was fourteen.

Even in the days prior to that began writing

diary since the time she was fourteen.

Even in the days prior to that

She might have written.

With her colours on the wall and with stickers on the almirah mirrors.

Mehshia writes not her diary with words alone.

With day dreams also conceiving imaginary forms she would turn into a creator of sort

One day intend on drawing her cat in the diary

She was holding ‘Cuzy’ and insisting on sticking her in the sheet.

Between fourteen and sixteen years of age

She wanting to bloom into a politician

Kept changing her speeches and characteristics

Every now and then.

Hence her voice might have turned hoarse.

It could be the reason for Mehshia being eager to read News and listen to it

Mehshia had an intense love for planting tomato sapling

She would give a pet name to each and every tomato plant.

She would kiss them, feed them

And also cover them with small clothes.

Mehshi would always keep those tomato plants in curd-filled earthen bowls

Under her cot and go to sleep

Her dawn would break in quarrels.

Her mother who would wake up at dawn

Would take those bowls and leave them in their place.

This Mehshi intensely disliked.

For she likes to do it herself and this was the reason why quarrels take place in the morning

Between Mehshi’s chest and neck

There is a mole being close to her tits

Her mother would kiss it

and cuddle her child

in the right -side ear and cheek

there are newly-formed moles

not only for her

but also for her younger sister

when they both see them

they would go round and round

affection-personified

humming some song.

Mehshia has written about that mole also

In her diary.

And also about her curly strands of hair that

Disturb her sleep in the well of nights.

Things happening and not happening in her life

The imaginary life she leads

She has explained in her diary

But, it is about her mother

That Mehshi had written the most

Mehshia loved her mother so very dearly.

That day Mehshi’s mother, when her daughter was away

Taking out the tomato bowls

And tidying her table

She leafed through the pages of diary

In the pages she opened

Mehshi had written about the awful incidents that Mehshia had to face in the buses.

Her mother required more than a month

To bring her out of that bad experience

After that Mehshi’s mother had turned her daughter into a steely woman

Strong and self-confidant

It is thus she had also shared about a grasshopper lying dead one day

Right from the beginning Mehshi was of the nature to shed tears for trivial things.

In course of time that gifted her with an unshakable heart

Even in the funeral of her mother

Mehshi shed no tears.

That is just a loss but

Her mother has not died

So she keeps telling till date.

Of this Mehshi has not jotted anything

in the diary.

To tell the truth

Since then Mehshi drew nothing

Nor written Diary

Except the strength to bear her dear mother’s demise

Mehshi’s mother has turned Mehshia

a tough resilient child

Ayli ゝ

•

மேஃஷியா தனது பதினொரு வயதிலிருந்தே டயரி எழுதத் தொடங்கிவிட்டாள்

அதற்கு முந்திய காலங்களிலும் அவள் எழுதியிருக்கலாம்

நிறங்களினால் சுவர்களிளும்,அலுமாரி கண்ணாடிகளில் ஸ்டிக்கர் மூலமாகவும்

எழுதியிருக்கலாம்

மேஃஷியா எழுத்துக்கள் மூலம் மட்டுமே டயரி எழுதுபவள் அல்ல,

பகல் கனவுகளாலும் கற்பனையால் உருவங்களை கொண்டு இயக்குனராகவும் மாறிவிடுவாள்

ஒரு நாள் தனது பூனையை டயரில் வரைய வேண்டும் என்றதற்க்காவே பூனை "க்யூஸி"யை தூக்கிக்கொண்டு தாளில் ஒட்டுவதற்கு அடம்பித்துக்கொண்டிருந்தாள்

அவளுடைய பதினான்கு, பதினாறு வயதுகளில் அரசியல்வாதியாக

வேண்டும் என்று

அவள் தன்னுடைய பேச்சுக்களையும் தன் குணங்களையும் இடைக்கிடையே மாற்றிக் கொண்டவாரே இருந்தாள்

இதனால் அவள் குரல் தடிப்பானதாகவும் மாறியிருக்கலாம்,

மேஃஷியா

பத்திரிகை வாசிப்பதிலும் செய்திகள் கேட்பதிலும் ஆர்வமாக இருந்ததற்கு இதுவே காரணமாக இருக்கலாம்

மேஃஷிய்விற்கு தக்காளி கன்று நடுவதில் ஒரு காதல் உண்டு

ஒவ்வொரு தக்காளிச் செடிக்களுக்கும் செல்லப்பெயர் வைப்பாள், முத்தமிடுவாள், சாப்பாடு ஊற்றி விடுவாள், போதாதற்கு சிறு சிறு துணிமணிகளை போர்த்தி விடுவாள்

மேஃஷி இரவு நேரங்களில் தயிர் சட்டிகளில் இருக்கும்

தக்காளி செடிகளை தான் தூங்கும் கட்டிலின் அடியில் வைத்து விட்டு துயில் கொள்வாள்

அவளுடைய விடியல் சண்டையோடு தான் ஆரம்பமாகும்

அதிகாலையிலே எழும்பும் அவளின் தாய்

அச்சட்டிகளை இருப்பிடத்திலே வைத்து விடுவாள்

இது மேஃஷியாவிற்கு

கொஞ்சமும் பிடிப்பதில்லை

அவளே அதை எடுத்த இடத்தில் வைக்க விரும்புவதால் தான் சண்டைகள் காலையிலே இடம்பெறும்

மேஃஷியின் கழுத்திற்கும் நெஞ்சின் மையத்திற்கும் இடையில் அவள் மார்பகங்களை சொந்தம் கொண்டாடும் மச்சம் உள்ளது

அதில் அவள் தாய் முத்தமிட்டுக் கொஞ்சுவாள்,

வலது புற காதிலும், கன்னத்தில் இப்போது புதிதாக முளைத்த மச்சமுமம் உள்ளது

அது அவளுக்கு மட்டும் அல்ல

அவள் தங்கைக்கும் அதே இடங்களில் மச்சங்கள்

உள்ளன

இருவரும் அதை பார்க்கும் நேரங்களில் அவ்வளோ பிரியா பாச மலர்களாக ஏதோ பாடலுடன் வலம் வருவார்கள்

மேஃஷியா அவ் மச்சத்தை பற்றியும் டயரியில் எழுதி இருக்கின்றாள்

கூடவே தன்னை தூங்க விடாமல் நடுச்சாமங்களில் நித்திரையை குழப்பும் தன் சுருட்டை முடிகளையும் பற்றி எழுதியிருக்கின்றாள்

தனக்கு நடப்பது நடக்காமல் போனது

கற்பனையில் வாழும் தன் வாழ்க்கையையும் குறித்து டயரியிடம் விளக்கம் கொடுத்தும் இருக்கிறாள்

அதிகமாக தன் தாயை பற்றி தான் டயரியில்

எழுதியிருக்கிறாள்

மேஃஷியாவிற்கு தன் தாயின் மீது

அளவு கடந்த அன்பு

அன்று மேஃஷியின் தாய் அவள் இல்லாத போது தக்காளி சட்டிகளை வெளியே எடுத்து விட்டு

குப்பையாக கிடந்த அவள் மேஜையை ஒழுங்கு படுத்தி விட்டு

அவள் டயரியை பிரட்டிப்பார்த்தாள்,

அவள் திறந்த பக்கங்களிலே

மேஃஷியாவிற்கு பேரூந்தில் இடம்பெற்ற மோசமான நிகழ்வை மேஃஷி எழுதி இருந்தாள்

அச்சம்பவத்தில் இருந்து அவளை வெளிக்கொண்டு வருவதற்கு

ஒரு மாதகாலங்களுக்கு மேலாக எடுத்தது

அதன் பின் அவள் தாய் மேஃஷியை

பலமான உறுதியான குழந்தையாக மாற்றியிருந்தாள்

இது போன்று தான் ஒரு வெட்டுக்கிளி இறந்து கிடந்ததையும் பகிர்ந்திருந்தாள்

மேஃஷி ஆரம்பத்தில் இருந்தே

சிறிய சிறிய விடயங்களுக்காக

கண்கலங்கி அழக்கூடியவள்

காலப்போக்கில் அதுவே அவளுக்கு

பலம்வாய்ந்த ஒரு மனதை உருவாக்கியது

அவளுடை தாயின் இறுதி சடங்கிற்கும்

மேஃஷி அழுததேயில்லை

அது ஒரு இழப்பே தவிற தன் தாய் மரணிக்கவில்லை என்றே இன்னும் கூறிக்கொண்டே இருக்கின்றாள்

இது சம்மந்தமாக மேஃஷி தனது டயரில் எதுவும் குறிப்பிடவில்லை

உண்மையை சொல்ல போனால்

அதன் பின் மேஃஷி டயரியோ சித்திரமோ வரைந்ததோ எழுதியதோ இல்லை

அவள் தாய் மரணித்த நிகழ்வை

மேஃஷி தாங்கும் சக்தியை தவிர்த்து

மேஃஷியின் தாய் மேஃஷியாவை

பலமான உறுதியான குழந்தையாக மாற்றியிருந்தாள்

~அய்லி ஸஹ்ரா ~

MAHESWARI MEENASCHI

 A POEM BY 

MAHESWARI MEENASCHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE JOURNEY OF THE DROPLET

No problem at all being

a small droplet squeezed out by a tiny cloud

No problem at all having this universe in such gigantic proportion

No problem at all

wading hurriedly through

the many miles of my journey

with friendship enmity betrayal

and such other droplets myriad.

It was in my craving that

as a droplet where I converge

should be thee

that all the problems began

to emerge.

M Maheshwari Meenacshi

துளியின் பயணம்

சிறு மேகம் ஒன்று

பிதிக்கித் தள்ளிய சிறு துளியாய்

இருந்ததிலும்

பிரச்சனை ஒன்றுமில்லை

இந்த பிரபஞ்சம்

பிரம்மாண்டமாய் இருப்பதிலும்

பிரச்சனை ஒன்றும் இல்லை

பல மைல்கள் பிரயாணத்தை

நட்பு பகைமை துரோகம் என

பல துளிகளுடன்

வேகமாய்க் கடந்து வந்ததில் கூட

பிரச்சனை ஒன்றுமில்லை

துளியாக நான் கலக்குமிடம்

நீயாக வேண்டும்

என்ற என் விருப்பத்தில்தான்

ஆரம்பித்தன

பிரச்சனைகள் அனைத்தும்

- M Maheshwari Meenacshi

JAMALDEEN WAHABDEEN

 A POEM BY 

JAMALDEEN WAHABDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

RAIN – THE BELOVED TURNED

BITTER FOE

Not even three month are gone

since I had eulogized the Rain

as Mother Supreme with clouds descending

on the earth

and breastfeeding the crops

Not far away have I hailed the rainclouds

as Father toiling with sweat pouring out

facilitating the soil all over

to gain moisture

For the prime guest who came and delivered

the speech

coming in time for

felicitating the slushy agricultural field

and turning her pleasantly cool.

vote of thanks in the wind around.

Can’t the fields with abundant yield

laugh happily

O Mother, why do you glare at them?

Why not Nellaaru flow on merrily

zigzagging on the road

O Lord why do you throw stone?

O prime guest-of-honour

Why come late and disrupt the Field Festivity

When the reddened cloud which should come laughing

arrive densely dark

the canopies that shroud the river – poor they

would be hit by stones at this hour

Looking above repeatedly

the peasant’s neck is broken

Now that which are hit the worst

are but the droplets of his sweat.

Jamaldeen Wahabdeen

•

மழை எதிர்த்த படலம்.

..............................................

மேகங்கள் தரையிறங்கி

வாய்க்காலில் நடந்து வந்து

பயிர்களுக்குப் பாலூட்டும்

தாயென்று புகழ்பாடி

மாதம் மூன்று ஆகவில்லை.

நிலம் முழுதும்

ஈரம் விளைய

வியர்வை பொழியும் தந்தையென

மழைமுகில்களைத் துதிபாடிய நாட்கள்

இன்னும் தூரம்போகவில்லை.

சேற்றுவயலை

பாராட்டிக் குளிரச்செய்ய

உரிய நேரத்துக்கு வந்து

சொற்பொழிவாற்றிய பிரதம அதிதிக்கு

வயல் காற்றில் நன்றியுரை.

விளைச்சல் பெருகிய வயல்கள்

சிரிக்கக் கூடாதா?

தாயே ஏன் இருண்டு முறைக்கிறாய்?

நெல்லாறு கலகலத்து

வீதியில் முழுதும் ஓடக்கூடாதா?

பிதாவே ஏன் கல்லெறிகின்றாய்?

பிரதம அதிதியே

பிந்தி வந்து ஏன்

வயல் விழாவைக் கெடுக்கிறாய்?

சிரித்து வரவேண்டிய

சிவந்த முகில்

கறுத்து வரும்போது..

ஆற்றை மூடும்

படங்குகள் பாவம்

இந்நேரமெல்லாம் கல்லெறி வாங்கும்

அண்ணாந்து பார்த்துப்பார்த்தே

கழுத்து முறிந்தான் உழவன்

இப்போது அடிபட்டு ஓடுவது

அவன் சிந்திய வியர்வை மணிகள்.

ஜே.வஹாப்தீன் –