KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

A POEM BY

 KADANGANERIYAN ARIHARASUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

While on the verge of losing consciousness

a few words seeping through the fingers

bloom into a poem.

With sun hitting straight at your face

When waking up from the land

gifting you colour blindness for a short while

they all tease you.

If it was early night when the words that made you swoon

trickled

That when I had a vision of it

was the hour of dawn.

In between

all that weaving its own self

and paraded in the dream

I don’t remember.

Yet when seeing it all in print

when the faces surfacing

bear witness to all that had taken place

Except falling at Her feet

and paying homage to her

there is no other way, for sure.

Kadanganeriyaan Ariharasuthan

•

நினைவு தப்பிப் போகும் வேளையில்

ஒரு சில சொற்கள் விரல்கள் வழிக் கசிந்து கவிதையாக மலர்கின்றன

கதிரவன் முகத்திலடிக்க

நிலத்திலிருந்து விழிக்கும் போது

அவை யாவும் நிறக் குருடை சற்று நேரத்திற்கு பரிசளித்தபடி பரிகசிக்கின்றன

கள்ளூர

சொற்கள் கசிந்தது முன் ஜாமமெனில்

அதனை தரிசித்த வேளை அதிகாலை

இடைப்பட்ட நேரத்தில்

தன்னைத்தானே நெய்து கொண்டபடி

சொப்பனத்தில் உலா வந்ததெதுவும்

நினைவில் இல்லை

ஆனாலும் அச்சுப் பிரதியாக பார்க்கும் போது

மேலெழும் முகங்கள் நடந்த யாவற்றுக்கும்

சாட்சி சொல்லும் போது

அவள் தாள் பணிந்து

தொழுவதைத் தவிர வேறு வழியில்லை