PALAIVANA LANTHER

 A POEM BY

PALAIVANA LANTHER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When the world’s wrath

and vengeance multiply

brim and overflow

I would come alighting off the Western roof

Would redeem you from

your sins

your worries

I have no hands

Nor legs

Do you hear the sound of your first ever crime

That is the minute after my caution

Oh, the allegiance of the law of hunt in breach

Above everything

I would be in the semblance of

a doll that you have thrown

that you have broken

Aid me

பாலைவன லாந்தர்

உலகின் வன்மங்கள் பெருகிப் போகும் போது

மேற்கின் கூரையிலிருந்து நான் இறங்கி வருவேன்

உன் பாவங்களிலிருந்து

உன் கவலைகளிலிருந்து

உம்மை மீட்டெடுப்பேன்

எனக்கு கைகள் இல்லை

கால்களும் இல்லை

நீ முதன் முதலாக செய்த குற்றத்தின் ஓசை கேட்கிறதா

அது எனது எச்சரிக்கைக்கு பிந்தைய நிமிடம்

கையவிழ்க்கப்பட்ட வேட்டையின் விசுவாசமே

எல்லாவற்றிற்கும் முன்னமாக

நீ தூக்கியெறிந்த

நீ உடைத்தெறிந்த

நீ தொலைத்து விட்ட

ஒரு

பொம்மையின் சாயலில் இருப்பேன்

எனை ஆதரி..

RAHMATHULLAH

 A POEM BY

RAHMATHULLAH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

One of the constructs

going strong century after century

belied.

Under a sunshade filled with dust and garbage

a woman in dirt was having food.

In this road where vehicles fly past non- stop in surreal frenzy

The couple who came along with their child

tumble down spread-eagled

None came anywhere near.

Rooted in their spots

they were busy dialing 108.

She alone

forgetting to wash her hand

came running

and with great effort brought the man

hurt and anguished, unable to rise

to a sitting posture.

On one side the child lay unconscious.

Picking it up, compassion-personified

sprinkling the residual water in the plastic bottle

she fed the child with a few drops.

The child growing a little normal

evinced an expression

somewhere between sob and bewilderment.

Poor child

In the tales it had heard

and the cartoon channel viewed

the angels were not shown thus….

Indeed yes

One of the century-old lies

thus belied

broken into smithereens.

Rahmathullah

காலங்காலமாய்த்

தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும்

கற்பிதங்களில் ஒன்றின்று

பொய்யாக்கப்பட்டது

குப்பைகள்

நிறைந்த நிழற்கூடமொன்றில்

அழுக்கானப் பெண்ணொருத்தி

உணவருந்திக் கொண்டிருக்கிறாள்

ஓய்வின்றி வாகனங்கள்

மாயமாய்ப் பறந்துகொண்டிருக்கும்

இச்சாலையில் குழந்தையோடு வந்த

தம்பதிகள் தவறி விழுந்துச் சிதற

யாரும்

பக்கத்தில் வரவில்லை.

நின்ற இடத்திலிருந்து

நூற்றிஎட்டுக்கான அழைப்பினை

அழைத்துக் கொண்டிருந்தனர்

அவள் மட்டும்

எச்சில் கை கழுவ மறந்து

ஓடிவந்து

எழமுடியாமல் தவித்தவரை

தூக்கி அமரவைக்க

ஒருபுறம் மூர்ச்சையுற்றுக் கிடந்தது

குழந்தை

வாரித் தூக்கி

அழுக்கு மார்பில் அணைத்தபடி

நிழற்கூடம் புகுந்து

நெகிழிப் போத்தலில் மீதமிருந்தத்

தண்ணீரை தெளித்தெழுப்பி

வாயில் வைத்துப் புகட்டுகிறாள்

சற்றுத் தெளிவுற்றக் குழந்தை

அழுகைக்கும் குழப்பத்திற்கும் இடையிலான

முகபாவனையை உதிர்க்கிறது.

பாவம்

அது கேட்டக் கதைகளிலும்

அது பார்த்தக் கார்ட்டூன் சேனலிலும்

தேவதைகளை இப்படிக் காட்டியதில்லை...

ஆம்...

காலங்காலமானக் கற்பிதங்களில் ஒன்று

இது போன்றுதான்

உடைத்தெறிந்துப் பொய்யாக்கப்படுகிறது...

...கா.ரஹ்மத்துல்லாஹ்...

KARUNAKARAN SIVARASA

 A POEM BY

KARUNAKARAN SIVARASA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

On a rainy season

Losing his blanket

God requested me to search and find it

He had misplaced his umbrella also somewhere,

he said.

You have lost it, I said.

I had stolen it said god.

In a sunny season

I retrieved his blanket and gave it to him

Upon his umbrella

Pumpkin plants were widespread

Snake-gourds sprouted and hanging

Fearing snakes he had moved faraway, observed God.

Serpentines live in luscious grandeur near me said I

As birthday present God gifted his shadow

I took

and upon myself did bestow.

His never fading glow.

Karunakaran Sivarasa

ஒரு மழைக்காலம்

தன்னுடைய போர்வையைத் தவற விட்ட கடவுள்

அதைத் தேடி எடுத்துத் தருமாறு கேட்டார்

அவருடைய குடையைக் கூட கை மறதியாய்

எங்கோ வைத்து விட்டதாகச் சொன்னார்

அதை நீங்கள் பறி கொடுத்து விட்டீர்கள் என்றேன்.

அது நான் களவாடியதே என்றார் கடவுள்.

ஒரு வெயிற் காலத்தில்

அவருடைய போர்வை மீட்டுக் கொடுத்தேன்

அவருடைய குடையில்

பூசினிச் செடி படர்ந்திருந்தது

புடலங்காய்கள் காய்த்துத் தொங்கின

பாம்புகளுக்கு அஞ்சி

மிகத் தொலைவுக்குச் சென்று விட்டதாகச் சொன்னார் கடவுள்.

பாம்புகள் என்னயலில் மிகச் சிறப்பாக வாழ்கின்றன என்றேன்.

பிறந்த நாள் பரிசாக தன்னுடைய நிழலைப் பரிசளித்தார் கடவுள்

அவருடைய மங்காத ஒளியை

நான் எடுத்து வைத்திருந்தேன்.

KANNAN VISWAGANDHI

 A POEM BY

KANNAN VISWAGANDHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

REBIRTH

If pressed

In a matter of ten minutes

You would get used to

Hundred and Forty

None of the wagons once came

Ever again returned

He would grasp the problem

all too precisely

by the mere faulty sound

On an other day

With the hands of fate

throwing him apart

Injured in the head

almost on the throes of death

lying motionless in the ICU

He threw open his shop

in the fifth month itself

In the sobs flooding within

and exploding

with tears overflowing

stroking the machines one by one

and wiping them clean again and again

Alas, how to tell him at all

to go in search of a livelihood

or change the trade for good?

Kannan Viswagandhi

மறுபிறவி

அழுத்தினால்

நூற்றிநாற்பது

பத்தே நிமிடத்தில்

பழகிவிடும்

எந்த ஒரு வாகனமும்

வந்தவை திரும்பவும்

வந்ததில்லை

அவன் தவறால்

சத்தத்தை வைத்தே

பிரச்சினையைக்

கணித்திடுவான்

பிறிதொரு நாளில்

விதியின் கரங்கள்

வீசியடிக்க

தலையில் அடிபட்டு

சாகக்கிடந்தவன்

அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில்

அசைவின்றிக் கிடந்தவன்

ஐந்தாம் மாதமே

கடைதிறந்து விட்டான்

உள்ளுக்குள் பொங்கி

வெடித்த அழுகையில்

கண்ணீர் வழிய

இயந்திரங்களை

ஒவ்வொன்றாக

மீண்டும் மீண்டும்

தொட்டுத் துடைப்பவனிடம்

எப்படிச் சொல்ல முடியும்

வேலை தேடு என்றோ,

தொழிலை மாற்று என்றோ?

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

5

Your silences lie on the sand

as ripe Jamun fruits

Those who carefully gather

or those who peck at them like squirrels

or those who like myna approach them

with feathers down and walking

and tasting them with their beaks

can go nowhere near….

For, the hour of their fall

can well be called frozen in all...

When they ripened from thee

They called them ripening prematurely.

You did drop several tender ones too.

And of course wails and sobs.

All and more All and more

are lying with sand

stuck all over

The sand of the Tamil Land….

bereft of words

there can be baskets to go sell

those silences

applying oil or salt-powder on them.

It is in this pleasant hour

When I all alone collect your silences

and classify them

I wash a few of them in the water

and put them upon my tongue

The Taste of Life

permeates

as jamun-tinged silence.

Ragavapriyan Thejeswi

உனது மெளனங்கள்

கனிந்த நாவல் பழங்களாய்

மண்ணில் கிடக்கின்றன..

தேர்ந்து பொறுக்குபவர்களோ

அணிலாய் அதனைக் கொறிப்பவர்களோ

மைனாவாய் மெல்ல

இறகு மூடி நடந்து

கொத்திப் பார்ப்பவர்களோ

அங்கிருக்க முடியாது...

ஏனெனில் அவை விழும் நேரம்

பிரபஞ்ச அசைவற்ற பொழுதெனலாம்..

உன்னிடமிருந்து

அவை பழுத்த போது

பிஞ்சில் பழுத்ததாகக் கூறினார்கள்..

சில பிஞ்சுகளையும்

நீ உதிர்த்தாய்..

வெம்பல்களையும் விம்மல்களையும் தான்...

எல்லாமும் எல்லாமும்

மண் ஒட்டிக் கிடக்கின்றன..

தமிழ் மண் ஒட்டிக் கிடக்கின்றன...

வார்த்தைகளற்று..

அம்மெளனங்களை

எண்ணெய் தடவியோ

உப்புப் பொடி தடவியோ

விற்று வர

கூடைகள் இருக்கலாம்..

ஒற்றையாய் நான்

உன் மெளங்களை

பொறுக்கி தரம் பிரிக்கும்

இனிய இப்பொழுதில்தான்..

ஒன்றிரண்டை நீரில் அலசி

நாவிலிடுகிறேன்..

வாழ்வின் சுவை

நாவல் நிற மெளனமாய்

நாவெங்கும்...

ராகவபிரியன்

THENMOZHI DAS

 A POEM BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE MIRROR

By breaking the mirror

You would be able to see

the cross-sectional form of water

The flying heart of the images’ heart

Eyes that are born in hunger

The riddle of the Inversion Theory

The white-blood of razor-edge sharpness

Mercurial kinship

Rain growing as creeper

The flakes of Truth genuine

The angles of impeccable directions

The sacred purity of separation

The inner turmoil of emotions

Sorrows that never die

Humans with multi-dimensional craze

The legs of sky in fear

By not breaking the mirror but turning it on the other side

You would cradle quietude

A droplet of tear – flower

By not looking at the mirror

You would love the world allover.

Thenmozhi Das

.

கண்ணாடி

•

கண்ணாடியை உடைப்பதன் மூலம்

தண்ணீரின் குறுக்கு வெட்டுத் தோற்றத்தை

பிம்பங்களின் பறந்த மனதை

பசித்துப் பிறக்கும் கண்களை

தலைகீழ் தத்துவத்தின் புதிரை

கூர்மைகளின் வெண்குருதிகளை

வடுக்களற்ற வார்த்தைகளை

பாதரச உறவை

மழை கொடியாய் வளர்வதை

பாசாங்கற்ற உண்மைகளின் துருவல்களை

கச்சிதமான திசைகளின் கோணங்களை

பிரிவின் பரிசுத்தத்தை

உணர்வுகளின் உள்கொதிப்பை

மரணமற்ற துயர்களை

பன்முகப் பித்துக் கொண்ட மனிதர்களை

பயப்படும் வானத்தின் கால்களை

காண்பீர்கள்

கண்ணாடியை உடைக்காமல் திருப்பி வைப்பதன் மூலம்

அமைதியை தாலாட்டுவீர்கள்

ஒரு சொட்டு கண்ணீர் - மலர்

கண்ணாடியை பார்க்காமல் இருப்பதன் மூலம்

உலகையே காதலிப்பீர்கள்.

MAYILIRAGU MANASU SHIFANA

 A POEM BY

MAYILIRAGU MANASU SHIFANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just as each one of us

has two sides

each one of us have two phone numbers

and two Facebook pages

One is permanent

The other, for the time being.

The one given to those

close to our heart

or believed to be that

is permanent.

The one given to those

who are not close to our heart

and those whom we consider not

essential to us till the last

is transient.

They would come,

now and then

and would vanish

in between

That’s the reason

many keep searching

for the missing too many.

ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும்

இரண்டு பக்கங்கள்

இருப்பதைப்போலவே

இரண்டு தொலைபேசி

இலக்கங்கள்

இரண்டு முகநூல் பக்கங்கள்

இருக்கிறது

ஒன்று

நிரந்தரமானது

இன்னொன்று தற்காலிகமானது

மனதிற்கு நெருக்கமானவர்களுக்கும்

நெருக்கமானவர்கள் என நம்பப்படுகிறவர்களுக்கும் தரப்படுவதே

நிரந்தமானது

மனதிற்கு

நெருக்கமற்றவர்களுக்கும்

இறுதிவரை தேவையில்லையென

கருதுபவர்களுக்கும்

தரப்படுவதே

தற்காலிகமானது

அவ்வப்போது

திரும்ப வருவார்கள்

அவ்வப்போது காணாமல்

போய்விடுவார்கள்

அதனால்தான்

பலரைக் காணவில்லையென்று

பலர் தேடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்

மயிலிறகு மனசு ஷிஃபானா