RAMESH KANNAN

 A POEM BY

RAMESH KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the buzzing jam-packed highways

Flyovers are required.

The tall structures that were frightening me till that time

turning so tiny

come into view

as to a child lifted by the father in a festival

for showing the god.

As its lower portion

turns into the dining room of a house

for their sake

some Lion’s club water the place

and grow flowers.

At night the same change into an open theatre.

Just imagine, if this flyover is not here

How could we cross all these statues

this place without this flyover.

The fly over is

the green light forever glowing

in the middle of the road

Anytime you can climb up and alight

This is how it turns the entire stretch

of a road

into a park

And the city’s insane ones

safeguard all the bridges and flyovers

taking turns.

நெருக்கடி மிகுந்த பரபரப்பான சாலைகளில் மேம்பாலங்கள் தேவைப்படுகின்றன

அதுவரை எனை மிரட்டிய வானாளவிய கட்டிடங்கள் எவ்வளவு சிறிதாகி

ஒரு தகப்பன் திருவிழாவில் தலைமேலுயுர்த்தி சாமி காட்டியதைப் போலக் காணக்கிடைக்கிறது

அதன் கீழ்ப்பகுதி

ஒரு வீட்டின் சாப்பாட்டு அறையாக மாறிக் கொண்டதும்

அவர்களின் பொருட்டு

ஏதோவொரு

அரிமா சங்கம் நீர்பாய்ச்சி

பூ வளர்க்கிறது

இரவில் அதுவே ஒரு திறந்தவெளி திரையரங்கமாகிறது

இந்தப் பாலம் மட்டும் இல்லையெனில் நினைத்துப் பாருங்கள்

இத்தனை சிலைகளை நாம் எப்படி கடப்பது

பாலம்

எப்போதும் முச்சந்தியில் எரிந்து கொண்டிருக்கும் பச்சை விளக்கு

நீங்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் ஏறலாம் இறங்கலாம்

இப்படித்தான் ஒரு முழு நீளத்தெருவைத் தன் பங்கிற்கு

ஒரு பூங்காவாக்கி விடுகிறது

மேலும்

எல்லாப் பாலங்களையும் அந்த நகரத்தின் பைத்தியக்காரர்கள் சுழற்சி முறையில் பத்திரமாகப் பார்த்துக் கொள்கிறார்கள்.

VASANTHADHEEPAN

 A POEM BY

VASANTHADHEEPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Don’t keep dying day after day

Just a day make way

for Life or Death.

That which flows through your veins

_ a sense of dignity

This one rode perfectly well

that one came unleashed

but both died in the accident.

House full of child’s toys

No photos of children

In the calling bell

child’s laughter would tinkle.

From the bank the Pungai tree has grown wading through the river.

The adolescents diving into the lake-water

The tree would bless the water sprinkling flowers all over

I drew the sky birds came to fly

I drew the river fish many leapt joyously

I drew man riot exploded

The Sun swings millions of wings

The cry of Light embrace

the universe.

With tender leaf a tiny plant burst open

the seed

and come into being.

Sky stitched with blue feathers

Clouds, clusters of cotton in white pristine

The orange sun comes rolling

The ‘Kadukkan’ worn by grandpa

‘Thandatti’ dangling in grandma’s ears

As I went on seeing them

in the photograph

my surprise swelled more and more.

The cup you drank from

broke apart

I search for the one I drank from.

The drink we both were to gulp

flows as river.

The street-light is blinking.

Shivering she slowly moves away.

A dog pursues her.

தினம் தினம் செத்துப் பிழைக்காதே

ஒரே நாளில் சா அல்லது வாழ்

உன் நரம்புகளில் பாய்வது ரோசம்.

சரியாக இவன் போனான்

அவன் எதிரில் தாறுமாறாக வந்தான்

விபத்தில் செத்தது என்னவோ இருவரும்.

பொம்மைகள் நிறைந்த வீடு

குழந்தைகள் புகைப்படங்கள் எதுவுமில்லை

அழைப்புமணியில் குழந்தை சிரிக்கும்.

கரையிலிருந்து ஆற்றுக்கு ஊடாக வளர்ந்திருக்கிறது புங்கமரம்

ஏறி நீருள் சொருக்கடிக்கும் விடலைபையன்கள்

பூக்கள் தூவி வெள்ளத்தை வாழ்த்தும் மரம்.

வானத்தை வரைந்தேன் பறவைகள் பறந்தன

நதியை வரைந்தேன் மீன்கள் துள்ளின

மனிதனை வரைந்தேன் கலவரம் மூண்டது.

கோடிச் சிறகுகள் அசைக்கிறான் சூரியன்

ஒளிக்கூவல்கள் பிரபஞ்சத்தை தழுவுகின்றன

தளிர் இலையோடு சிறு செடி விதை பிளந்து

எழுகிறது.

நீலச்சிறகுகளால் தைக்கப்பட்ட வானம்

வெண் பஞ்சுப் பொதிகளான மேகங்கள்

உருண்டு வருகிறது ஆரஞ்சு சூரியன்.

தாத்தா போட்டிருந்த கடுக்கன்

பாட்டி காதில் ஆடிய தண்டட்டி

புகைப்படத்தில் பார்க்க பார்க்க அதிசயம்.

நீ குடித்த கோப்பை உடைந்து போனது

நான் குடித்த கோப்பையை தேடுகிறேன்

நாம் குடிக்கவிருந்த பானம் ஆறாக ஓடுகிறது.

தெருவிளக்கு இமை கொட்டுகிறது

அவள் நடுங்கியபடி மெல்ல நகர்கிறாள்

நாயொன்று பின் தொடர்கிறது.

FATHIMA NALEERA

 A POEM BY

FATHIMA NALEERA

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

We do want

this chair

It matters not

If it is without three legs

With just one leg

we will manage the yearly budget….

No matter what happens in the nation in the house

So what if the country plunges into the abyss of dark

Our Enlightenment is only under

the Tree of Currency’

Even if the very Siddhartha

comes and tells

We would follow him

only to snatch the boon called Power

So what if you scream at the top

of your voice

visiting all nooks and crannies

So what if you shake and dance

as trees in frenzy

we hold the roots in our hands, you see.

Fathima Naleera

•

எமக்கு வேண்டும்

இந்த நாற்காலி

மூன்று கால்கள்

இல்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை

ஒரு காலுடன்

வருடக் கணக்கை

சமாளித்துக் கொள்வோம்.........

நாட்டில் வீட்டில்

எங்கு என்ன

நடந்தாலென்ன

உயிர்கள் மரித்தாலென்ன

எமது கஜானாக்கள்

உயிர்த்துக் கொண்டே

இருக்க வேண்டும்..

நாடு இருட்டில்

கவிழ்ந்தாலென்ன

சேற்றில் புரண்டாலென்ன

எமக்கு ஞானோதயமெல்லாம்

”பண ”மரத்தடியில்தான்........

சித்தார்த்தரே வந்து சொன்னாலும்

அவர் காலடியை பின்பற்றி

பதவி என்ற

வரத்தை பறித்து வருவோம்

நீங்கள் பட்டிதொட்டி எங்கும்

மூச்சடைக்க கத்தினாலும்

மரங்களாக

தலைவிரித்து ஆடினாலும்...

வேர்கள் எங்கள் கைகளில்....

--பாத்திமா நளீரா--

THEEPIKA THEEPA

 TWO POEMS BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE FEAST THAT WAS NOT

Sour, Bitter taste all over the table

Acid of treason brimming in the mug

Bones of spite in the plate

Smile of venom fill the countenances

Feet of snake beneath

Who has organized this

Peace Design

In the eyes of sorcerers

bringing along foxes unleashed

a mammoth erroneous jungle.

In the daggers planted

deep into the back

blood is oozing still.

Even he victorious in the battle-field

is defeated in dramas staged

Go away

Just don’t be go anywhere near

this demonic wilderness

It is where all things righteous

are butchered and buried.

பொய் விருந்து

-------------------------

மேசையெங்கும் கசப்பின் நெடி.

குவளையில் துரோகத்தின் அமிலம்

தட்டில் காழ்ப்பின் எலும்புகள்.

முகங்களில் நஞ்சின் புன்னகை.

கீழே பாம்பின் கால்கள்.

இந்தச் சமாதானத்தை

யார் ஒழுங்கு படுத்தியது?

நரிகளை அவிழ்த்துக் கொண்டு வரும்

சூனியக்காரரின் விழிகளில்

மாபெரும் பொய்க் காடு.

முதுகில் ஆழ இறக்கிய கத்திகளில்

இன்னமும்

இரத்தம் கசிந்து கொண்டிருக்கிறது.

போரில் வெல்கிறவன் கூட

நாடகங்களில் தோற்கடிக்கப்படுகிறான்.

இந்தப்

பேய்க் காட்டை அண்டாதே!

அறத்தைப் புதைக்கிற கொல்லிடமது.

---- xxx -----

தீபிகா

(2)

Upon meticulous precision sits

the giant rock

a tiny egg

rolls on the tip of knife

As long as it doesn’t break

well and good

the doors not opened

turn into list of assets

The violin strings

not played

weigh heavy

prove suffocating

some fish are destined to become

‘Karuvaadu’.

Paintings incomprehensible

Are pregnant with meaning.

Leave it.

Let it be.

Theepika Theepa

•

ஒரு நுணுக்கத்தின் மீது

உட்கார்ந்திருக்கிறது பெரும் பாறை.

கத்தியின் விளிம்பில் உருள்கிறது

சிறு முட்டை.

உடையாத வரை நிம்மதி.

திறக்காத கதவுகள் தோம்பாகின்றன.

வாசிக்கப்படாத

வயலின் கம்பிகளின் கனத்தில்

மூச்சு முட்டுகிறது.

சில மீன்கள்

கருவாடாகுவதே விதி.

புரியாத சித்திரங்களுக்கு

பொருள் அதிகம்.

விட்டு விடு. இருக்கட்டும்.

- தீபிகா-

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

 TWO POEMS BY

SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

A lone strand of feather seen

in a landscape filled with

luscious green

must have come crossing

lands bereft of joy

Stroking oneself with bird’s feather

is a kind of serene quietude.

Stirring the content of a bottle of balm

with a strand of feather

and applying the mix on pain

is a reconciliation

The Velvette of a feather

is so very soothing.

For the heart to gain it

it should receive

thousand embraces and above

My Love….

Sathiyaraj Ramakrishnan

பசுமை நிறைந்த நிலக் காட்சியில்

காணக்கிடைக்கும் ஓர் இறகு

மகிழ்ச்சி இல்லாத நிலப்பரப்புகளைக்

கடந்துதான் வந்திருக்க வேண்டும்.

பறவை இறகால் வருடிக் கொள்வது

ஒருவகை சாந்தம்.

தைலப் புட்டியினுள் ஓர் இறகால் துழாவி

வலியின் மேல் பூசுகையில்

அது ஒரு சமரசம்.

ஒரு இறகின் அந்த வெல்வெட்

இதமானது.

மனம் இதை அடைய ஆயிரம் தழுவலைப்

பெற வேண்டும் அன்பே.

(2)

It is the parrots that have turned this evening

so very lovely

Just as bird’s feathers

keep your mind and heart well cushioned

When you fly

Only when you fly

use them.

Celebrate them as fireworks brilliant.

Don’t imagine yourself

to be fluttering

and turn emotional

Don’t claim the bird your own

and try to shape its life

declaring that from the moment it came

into your view

you have fallen in love with it.

Flying and wandering is what a bird is

all about, My Dear

If your heart had grown shrunken

and after experiences intense

If you want to resurrect it

Go wandering like a bird

for a while

and return

Becoming a bird is but

the heart’s desire to renew itself.

Near the Moon parrots soar on and on

with no dead-end lanes.

இந்த மாலையை அழகாக்கியது கிளிகள் தான்.

ஒரு பறவை இறகுகள் போல

இதயத்தையும் மனதையும் மூடி வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் பறந்தால்

பறக்கும் போதும் மட்டுமே

பயன்படுத்துங்கள்.

வான வேடிக்கைகள் என இதை கொண்டாடிச் செல்லுங்கள்.

நீங்கள் பறப்பதுபோல உள் வாங்கி

உணர்ச்சி வசப் படாதீர்கள்.

பார்த்த உடனேயே எனக்கு பிடித்து போயிற்று என அதை

உங்களுடனே வளர்க்க நினைக்காதீர்கள்.

அலைந்து திரிதலே பறவை அன்பே.

மனம் முடங்கி நீண்ட அனுபவங்களுக்கு பிறகு மனதை புதுப்பிக்க விரும்பினால்

பறவையாக சற்று அலைந்து பின்

திரும்புங்கள்.

மனம் புதுப்பித்தலை தேடும் ஒரு நிலையே பறவையாதல்.

நிலவுக்கருகே கிளிகள் பறக்கிறது முட்டுச் சந்துகளற்று.

#

சத்யா

PALAIVANA LANTHER

 A POEM BY

PALAIVANA LANTHER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When in the world

spite and venom swell and overflow

I would come alighting off the ceiling

From your sins

From your worries

I would redeem thee.

I have no hands

nor legs

Can you hear the sound of the first ever crime

committed by you

That was a minute after my caution

O, the allegiance of hunt unleashed

Before everything

I would be in the semblance of a doll

which you had thrown

which you had broken

which you had lost

Aid and Support me

உலகின் வன்மங்கள் பெருகிப் போகும் போது

மேற்கின் கூரையிலிருந்து நான் இறங்கி வருவேன்

உன் பாவங்களிலிருந்து

உன் கவலைகளிலிருந்து

உம்மை மீட்டெடுப்பேன்

எனக்கு கைகள் இல்லை

கால்களும் இல்லை

நீ முதன் முதலாக செய்த குற்றத்தின் ஓசை கேட்கிறதா

அது எனது எச்சரிக்கைக்கு பிந்தைய நிமிடம்

கையவிழ்க்கப்பட்ட வேட்டையின் விசுவாசமே

எல்லாவற்றிற்கும் முன்னமாக

நீ தூக்கியெறிந்த

நீ உடைத்தெறிந்த

நீ தொலைத்து விட்ட

ஒரு

பொம்மையின் சாயலில் இருப்பேன்

எனை ஆதரி...

பாலைவன லாந்தர்