REVA

 A POEM BY

REVA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

RESIDUAL KNOWN

Oh, please don’t drag me back

into your old murky meaning

that you keep contained

in corroboration unrestrained

In that inner distance weary of curves rotund

how many more times to go round and round

You do know, don’t you

that your meaning would rust

with Time’s defect

Out of the tip oozing with incessant writing

I keep trickling

For drying out

how many more mirages

out there

ரேவா பக்கங்கள்

அறிந்ததின் மிச்சம்

*

நிரூபித்து நிரூபித்து

நீ அடைத்து வைத்திருக்கும் உன் பழைய

அர்த்த இருட்டுக்குள் திரும்பத்

திரும்ப

இழுத்துப் போகாதே என்னை

வளைவுகள் சலித்துவிட்ட

உள் தொலைவுக்குள்

இன்னும் எத்தனை முறை வளையம் வருவது

நீ அறிந்திருக்கிறாய் தானே

உன் அர்த்தம்

காலம் பழுதாக துருவேறுமென்று

ஈரம்

எழுதிக் கசிந்த முனையிலிருந்து

சொட்டிக்கொண்டிருக்கிறேன்

தீர்வதற்கு

இன்னும் எவ்வளவு கானல்

-ரேவா

SAMAYAVEL KARUPPASAMY

 A POEM BY 

SAMAYAVEL KARUPPASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In cement tinge

standing as an infant

Oh, there is nothing in the world

matching the hue of Mustard plant.

With tiny thorns and yellow flowers

and powder coated all over

the it stands there all chubby

Plucking a blossom

I whistle ‘pip-pip-pee…..’

Flower too has its own music

While in the field severed

and soaked in the wet soil

along with ‘Kolunji’ and ‘Aavaaram’ flowers

with blood seeping

as manure

Paddy’s musical notations

are being penned.

சிமிண்டு நிறத்தில்

பச்சைக் குழந்தையாக நிற்கும்

கடுகுச் செடியின் நிறத்தில்

உலகில் வேறு எந்தச் செடியும் கிடையாது.

சிறிய முட்களுடன் மஞ்சள் பூக்களுடன்

உடல் முழுவதும் பவுடரிட்டு

கொழுகொழுவென்று நிற்கிறது

கடுகுச் செடி.

ஒரு பூவைப் பிடுங்கி பீப்பீப்பி ஆக்கி

ஊதுகிறேன்

பூவுக்கும் இசையுண்டு.

வெட்டுப்பட்டு கொளுஞ்சி ஆவாரம் பூக்களுடன்

வயலில் ஈரச்சேற்றில் ஊறி உரமாய்

ரத்தம் கசிகையில்

நெல்லின் இசைக்குறிப்புகள் எழுதப்படுகின்றன.

Samayavel Karuppasamy

KANIMOZHI.G

 A POEM BY

KANIMOZHI.G

Translated into English by Latha Ramakrishnan(First Draft)

FOUR MOONS

Night ripe as Jamun fruit ‘Naaval Pazham’ …

Two days old crescent moon

devoured by night

Midsea with waves subsided

Our small vessel anchored

swaying milky cradle for us

Wind blowing beyond direction

light-holes above

not being eye-sore

When a pair of eyes arched

towards those wide-opened

species came on their own

into the net

Waves swirling with the species

gained speed

Enraged severing the moor

watery screens everywhere

The vessel securing holes slowly sinks in waves

The fishes squirming for water

gulping salty water begin to swim

Water-soaked when all our senses smiled

our radiant eyes that night

were Four Moons alright.

நான்கு நிலவுகள்

நாவல் பழமென பழுத்திருந்த இரவு..

இருள் விழுங்கியிருந்த இருநாள் பிறை

அலை தணிந்த நடுக்கடல்

நங்கூரமிறக்கிய நம் சிறுநாவாய்

நமக்கு அசையும் பால்வாசத்தூளி

திசை கடந்து வீசும் காற்று

மேலெங்கும் விழியுறுத்தா ஒளித்துளைகள்

மலர்த்திய விழிகளை நோக்கி

விழிகளிரண்டு கவிழ்ந்தபோது

வலைக்குள் எளிதாய் வந்தன உயிரிகள்

உயிரிகளோடு புரண்ட அலைகள் வேகமடைந்தன

சீற்றமாகி நங்கூரம் துணித்து நாற்புறமும் நீர்த்திரைகள்

கலம் துளைகொண்டு மெல்ல அலையில் அமிழ்கிறது

நீருக்குத் துடித்த மீன்கள்

உப்புநீர் குடித்து நீந்தத் துவங்கின

நீருறி புலன்களெல்லாம் புன்னகைத்தபோது

சுடர்ந்த நம் விழிகள் அன்றிரவு நான்கு நிலவுகள்.

Kani Mozhi G

KOSINRA

 A POEM BY

KOSINRA

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

WOMEN TALKING TO TREES

Three women

Standing under a tree

Were pointing at the tree and talking

Of them one woman stretches her finger

And saying something laughs

I watch them from a little distance away.

I could see nothing.

Leaves were swaying

No sign of nests

There was no bird sitting

Their chitchatting went on unabated

Does the tree conceal a secret

Does it appear differently to

men and women

does it appear differently to adolescents

and married ones

are they watching the tree

or the tree relishing the sight of them?

While conversing

Why does one woman blush?

மரங்களிடம் பேசும் பெண்கள்

மூன்று பெண்கள்

மரத்தினடியில் நின்றுக்கொண்டு

மரத்தைக்காட்டி பேசுகிறார்கள்

அதிலொரு பெண் விரல் நீட்டி

ஏதோ சொல்லி சிரிக்கின்றாள்

சற்று தூரத்திலிருந்து பார்க்கின்றேன்

எதுவும் தென்படவில்லை

இலைகள் அசைந்துக்கொண்டிருந்தது

கூடுகள் இருந்தது போலவும் தெரிய வில்லை

பறவை எதுவும் அமர்ந்திருக்கவில்லை

பேச்சு குறைந்திடவில்லை

மரம் ரகசியத்தை மறைக்கின்றதா

பெண்களுக்கு ஒரு மாதிரியும்

ஆண்களுக்கொரு மாதிரியும் தெரிகிறதா

விடலைப் பையன்களுக்கு ஒரு மாதிரியும்

மணமானவர்களுக்கு ஒரு மாதிரியும் தெரிகிறதா

மரத்தை அவர்கள் பார்க்கிறார்களா

மரம் அவர்களைப்பார்த்து ரசிக்கின்றதா

மரத்திற்கும் பெண்களுக்குமான

உரையாடலில்

ஒரு பெண் ஏன் வெட்கப்படுகிறாள்

IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY 

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Be a slave to some Tom Dick and Harry.

Fold your hands and cover your mouth
reverentially
Take off your torn hat
and greet.
Kneel down; submit
Your family wouldn’t perish;
You wouldn’t die unnecessarily.
While walking along the streets
have your head lowered
Dangers won’t devour you.
Your views not in tune
Ho, have them buried deep down.
Don’t you support those
who are armed
fighting for liberty
The enemies would butcher your off-springs.
and you would have to leave your land
and become a refugee somewhere else.
Illicit canoe might come to save thee
But you would lose your homeland in the melee
Always have your larynx safely locked
Can’t say wherefrom missiles would come
Peace-talks would never save you or your country.
With a clear mind be slave-like
Dare not to wear your cap
in front of your foes
My friend, they have loads and loads of
armaments, you know….

Iyyappa Madhavan

யாருக்கேனும் அடிமையாக இரு
கை கட்டு வாய் பொத்து
உன் கிழிந்த தொப்பியை கையிலெடுத்து முகமன் கூறு
அடி பணிந்து போ
குடும்பம் பிழைத்துக்கொள்ளும்
நீ தேவையில்லாமல் சாகமாட்டாய்
தெருக்களில் நடக்கையில் தலை குனிந்தே நட
உன்னை அபாயங்கள் சூழாது
உன் எதிர் கருத்துகளை உனக்குள் வைத்து புதைத்துவிடு
ஆயுதம் ஏந்தி விடுதலைக்காய்
போராடுபவர்களை ஆதரிக்காதே
உன் குழந்தைகளைக் கொன்றுவிடுவார்கள்
நீ நாடு விட்டு நாடு ஓடி அகதியாக நேரிடும்
கள்ளத்தோணிகள் உன் உயிரைக் காப்பாற்றிவிடும்
ஆயினும் உன் சொந்த நாட்டை இழந்துவிடுவாய்
எப்போதும் உன் குரல்வளையைப் பூட்டி வை
ஏவுகணைகள் எப்போது எத்திசையிலிருந்து வருமென்று தெரியாது
சாமதானங்கள் ஒரு போதும் உன்னையோ உன் நாட்டையோ
காப்பாற்றாது
தெளிவாக இரு ஒரு அடிமையைப் போல
உன் தொப்பியை உன் எதிராளிகளின் முன் அணிந்து சென்றுவிடாதே
அவர்களிடம் ஆயுதங்கள் குவிந்து கிடக்கின்றன நண்பனே... 

DHASARADAN

 TWO POEMS BY

DHASARADAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Not an inch of land for me, said they.

I don’t care.

For the six feet due for me

let anybody be buried for all I care.

Let the Thumbai plant

that would be implanted on me

and the morsels of food

that would be strewn around me

be saved.

Save at least this

for the next generation.

Let me be the bandicoot

lying with the tummy bloated and burst

I want not an inch of land.

Dhasaradan

எனக்கு ஒரு அங்குலம் நிலமில்லை என்றார்கள்

எனக்கு கவலை இல்லை.

எனக்கு கிடைக்கவேண்டிய ஆறடியில்

எவரையாவது புதைத்து போகட்டும்

என் மீது நடப்படும் தும்பை செடியையும்

என்னைச் சுற்றி வீசப்படும்

சோற்றுப் பருக்கைகளும் மிச்சமாகட்டும்

அடுத்த தலைமுறைக்கு இதையாவது

சேர்த்து வையுங்கள்

வயிறு பெருத்து வெடித்து கிடக்கும்

பெருச்சாளியாய் இருந்து போகிறேன்

எனக்கு ஒரு அங்குலம் நிலம் வேண்டாம்

(2)

Those who are dead

come in dreams

They ask for their favourite dish to relish

Read the half-read book

Count the money concealed

in old clothes kept in rows

Listen to songs they like

Invite us to dance with them

Kiss with all the affection in the world

Saying that they would come again

tomorrow

Waving they vanish without a trace.

மரணமடைந்தைவர்கள் கனவில் வருகிறார்கள்

பிடித்த உணவை உண்ண கேட்கிறார்கள்

பாதி வாசித்த புத்தகத்தை படிக்கிறார்கள்

அடுக்கி வைக்கப்பட்ட பழைய துணிகளில்

ஒளித்து வைக்கப்பட்ட பணத்தை எண்ணுகிறார்கள்

பிடித்த பாடலை கேட்கிறார்கள்

நடனமாடுகிறார்கள்

நடனமாட அழைக்கிறார்கள்

வாஞ்சையாக முத்தமிடுகிறார்கள்

மீண்டும் நாளை வருவதாக

கையசைத்து மறைந்தும் விடுகிறார்கள்.