THAMARAI BHARATHI

 A POEM BY

THAMARAI BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TEETH OF BEAST BEING HUNTED

We are being hunted non-stop

being deceived non-stop

We are being hunted

for the sins committed

as well as for those to be committed

We have no expertise to guess the strategies

Know not how to escape them.

Cruel words delivered

in the grip of events unfolding

tear us into shreds as the teeth of hyena

In response there sprout the teeth of wolf

in us.

As animal trapped in cage

We writhe and rage.

In life we are an error in Time

occurring in between an instant

when the good and bad not known

being ignorant of the right and wrong

And with our teeth buried deep

we keep waiting with the hope

that a time would come

for the arrival of messiahs

to redeem us.

துரத்தப்படும் விலங்கின் பற்கள்

————————————————

துரத்தப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறோம்

ஏமாற்றப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறோம்

செய்த பாவங்களுக்கும்

செய்யப் போகும் பாவங்களுக்குமாக

சேர்த்தே விரட்டியடிக்கப் படுகிறோம்

வியூகங்களை யூகிக்கும் வல்லமையை அறியோம்

வியூகங்களில் இருந்து தப்பவும்

வழியறியோம்

நிகழ்வுகளின் பிடியில்

பிரசவமாகும் குரூர சொற்கள்

கழுதைப் புலியின் பற்களாக குதறுகின்றன

பதிலுக்கு நமக்குள்

ஓநாய்களின் பற்கள் முளைத்து விடுகின்றன.

பொறியில் சிக்கிய விலங்காய்

துடிக்கிறோம்

நெறிபிறழ் நடத்தையில்

சரியென்றும் தவறென்றும்

சம பாகத்தில்

நன்றென்றும் தீதென்றும்

பிரித்தறியா தருணத்தில்

இடைவந்து போன

காலப்பிழை நாம்

மீட்பர்கள் வந்துதவும்

காலமொன்று வருமென

காத்திருக்கிறோம்

பற்கள் ஒடுங்க ஒடுங்க.

தாமரைபாரதி

KO.NATHAN

 A POEM BY

KO.NATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ஈ AKA ழ’ BIRD’S ம் SONG

(EE aka ZHA BIRD’S ‘M’ SONG)

That Bird

had the tinge of red+black.

Upon that

Time wrote the hunger of Death

umpteen number of times.

The Bird

hunting for quiet

has hatched eggs

all over the jungle.

Rising in the sky

in singular voice

throwing away the wing

It wanders emitting weak cry.

That in abodes with no lamp lit

The prayer would bloom in flower

So, the bird growing up within.

Along a river-bank

A Seashore

A pond

Bird’s wet footprints.

That is made of water.

Of the Land?

or Lifeblood?

Ko. Naathan

ஈ'எனும் 'ழ' பறவையின் 'ம்'

பாடல்.

.............................................

அந்த பறவை,

சிவப்பு+ கருப்பு நிறமுடையது.

காலம்,

அதன் மேல் மரணத்தின்

பசியை எழுதி எழுதி அழித்தது.

பறவை,

மௌனத்தின் வேட்டையில்

காடு முழுவதும்

கரு முட்டைகளை இட்டிருக்கிறது.

வானெழுந்து,

ஒற்றைக் குரலில்

சிறகெறிந்து

ஈன ஓசையில் அலைந்து திரிகிறது.

தீபம் ஏறாத வீடுகளில்

பிரார்த்தனை மலரில் பூக்கும்

என,

உணர்வில் வளரும் பறவை.

ஒரு நதிக்கரையில்,

ஒரு கடற்கரையில்,

ஒரு குளக்கரையில்,

பறவை, நடந்த ஈரச் சுவடுகள்

அது

நீராலானது.

நிண நீரிலானதா?

நில நீரிலானதா?

.

ஏகத்துவன்

.......................................................................................................................

(* aka _ also known as

தலைப்பே மொழிபெயர்ப்பாளரை முழிபிதுங்கச் செய்வது! முழுக்க முழுக்க குறியீடுகளாலான கவிதை. ஒரு காலத்தைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு, ஒரு நிலப்பரப்பைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு எளிதாக விளங்கிவிடலாகும் குறியீடு களும், சொல்வழக்குகளும் மற்றவர்களுக்குப் பூடகமா கவே அமையக்கூடும். கவிதையின் வரிகளிலுள்ள சொற்கள் எழுத்தால் மட்டுமானதல்லவே! கவிதையின் பொருள் சார்ந்தும் கவிதையின் பூடகத்தன்மையும், இருண்மையும் அமையும். வாழ்நிலத்திலிருந்து இடம்பெயர்வோருக்கு மனமே வாழ்நிலமாக விரிவது இயற்கை. இந்த இயற்கைநியதி மொழிபெயர்ப்பில் எந்த அளவுக்கு இலக்குமொழியில் கைகூடும் என்பது கேள்விக்குறி. இந்தக் கேள்விக்குறிக்குப் பல காரணங்களும், காரணிகளும் உண்டு - மொழி பெயர்ப்பாளரின் போதாமை அவற்றில் ஒன்று என்ற அறிதலோடு இந்தக் கவிதையை மொழிபெயர்த்திருக் கிறேன். கவி விரும்பினால் சில தெளிவுகளைத் தந்து கவிதை மொழியாக் கத்தை செம்மைப்படுத்த உதவலாம். இல்லை, நான் செய்திருப்பதே போது மெனலாம் - மனமாரவோ, மொழிபெயர்ப்பாளர்பால் மனங் கனிந்தோ! - லதா ராமகிருஷ்ணன்.

STALIN SARAVANAN

 A POEM BY

STALIN SARAVANAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE LAST TRAIN

How gifted one is to breathe his last

when asleep

They whisper

What is so great about it, alas _

Should wake him up once

and ask him to die then

An acquaintance of mine

wished to die in the railway station.

Watching the train and ceasing to be

is like the sheer bliss of catching the last train

Tolstoy and A.M. Raja

died in Railway Station only.

In the train Tolstoy got inside

standing all the way

won’t be a problem, I say

For will the dead one’s legs ache.

Stalin Saravanan •

கடைசி ரயில்

உறக்கத்தில் இறப்பதுதான்

எவ்வளவு அதிர்ஷ்டம் என்று

கிசுகிசுத்துக் கொள்கிறார்கள்

உறக்கத்திலே உறங்கிப் போவதில்

என்ன இருக்கிறது

ஒருமுறை அவரை எழுப்பிவிட்டு

இறந்து போக சொல்ல வேண்டும்

எனக்கு தெரிந்த ஒருவர்

ரயில்வே ஸ்டேஷனில்

இறந்து போக விரும்பினார்

ஓடும் ரயிலை பார்த்துக் கொண்டே மரணிப்பது

கடைசி ரயிலில் ஓடித் தொற்றிக்கொள்ளும் சுகம்

டால்ஸ்டாயும் ஏ.எம்.ராஜாவும்

ரயில்வே ஸ்டேஷனில்தான் இறந்துபோனார்கள்.

டால்ஸ்டாய் ஏறிய ரயிலில்

நின்றுக் கொண்டே போனாலும் பரவாயில்லை

மரணித்தவனுக்கு கால்கள் வலிக்கவாப் போகிறது?

MALINI MALA

 A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The rain commencing from the evening itself

so pleasantly cool

even at this time when

taking the night in its hands

and bathing it thoroughly

fails not to tap at my window

and invite me to go dance with it.

With all the interest in joining hands with it

and playing to my heart’s content

dried up and gone,

these days

I can’t dance in rain

with the leftovers in me being

the burning summer

and the hard rocks of remembrance.

Rubbing the rocks against each other

we can heat the rain.

In that the Rain might get roasted

and destroyed

Or

casting aside its dance-par- excellence

It might seethe and explode

No need for those two at this night.

I can do one more thing

If wanted

upon that which flood along the road

as swelling river

I can float boats tearing off the empty pages

of the Book of Life lying at my feet.

And till the heart gets thoroughly soaked

in dreams of climbing inside

and voyaging

reaching the shore on the other side

and living there least once

with Rain,

revelling in its company

and so reborn _

With such dreams,

mostly

ere this night breaks into dawn

writing a poem that climbs not ashore

in paper boats

I might gift it to Rain.

Malini Mala

மாலையிலேயே

சிலுசிலுக்கத் தொடங்கிய மழை

இரவினைச் சுவீகரித்து

கனதியாகக் குளிப்பாட்டும்

இந்நேரத்திலும் மறக்காமல்

வழமை போலென்

சாளரத்தில் தட்டி

ஆடவாவென

அழைக்கத் தவறவில்லை.

.

இப்போதெல்லாம்

அதனுடன்

கலந்தாடும் ஆர்வங்கள்

வற்றிப்போன என்னிடம்

எஞ்சிக்கிடக்கும்

கடுங்கோடை

ஞாபகபாறைகளைச் சுமந்து கொண்டு

மழையாட முடியாது.. ,

பாறையை உரசி உரசி

மழையை வெப்பமூட்டலாம்

அதில்

மழை வெந்து போகவும் கூடும்

அல்லது,

தன் ஒயிலாட்டத்தைப் புறக்கணித்து

குமுறி வெடிக்கலாம்.

இரண்டுமே

இந்த இரவில் வேண்டியதில்லை.

வேண்டுமானால் நான்

இன்னொன்றும் செய்யலாம்.

வீதிமேவி ஆறெனப்பாயும்

அதன் மீது - என்

காலடியிற் கிடக்கும்

வாழ்க்கைப்புத்தகத்தின்

வெற்றுப் பக்கங்களைக் கிழித்து

கப்பல் செய்து விடலாம்.

அதன் மீதேறிப் பயணித்து

மறுகரையேறி

ஒரே முறையேனும்

மழையோடாடி வாழலாம்

என்ற கனவுகளுடன்

மனதாறும் வரை

மழையாடலாம்.

அப்படியான கனவுகளோடு

அனேகமாக,

இன்றைய இரவு

விடிவதற்குள்

காகிதக் கப்பல்களால்,

கரையேறாத ஒரு

கவிதையை வரைந்து நான்

மழைக்குப் பரிசளிக்கக்கூடும்.

PRADHABA RUDRAN

 A POEM BY

PRADHABA RUDRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

FREEDOM ESTRANGED

As the alarm set by someone unknown

_ hordes of words

following no line-alignment

nor the sequence of Time

keep sounding and hiding

on the screen

Waves keep roaring incessantly

inside the head

Decayed empty words crowding

turn alien from this point

For handing over

their Freedom

none there

in truth

any more.

அந்நியமாகிய விடுதலை

யாரோ

செட் செய்து வைத்த

அலாரமென

வார்த்தைக் கூட்டங்கள்

வரிசைமுறையோ

காலமுறையோ

பின்பற்றாது

எண்ணத்திரையில்

ஒலித்துக்கொண்டும்

ஒளித்துக்கொண்டும்

இருக்கிறது.

மண்டைக்குள்

அலையடித்துக்கொண்டே

இருக்கிறது

உணர்வற்ற

வெற்று

வார்த்தைக் கூட்டங்கள்

இங்கிருந்து

அந்நியமாகிறது

அதன் விடுதலை

கையளிக்க

யாரும் அங்கு

நிஜத்தில்

இல்லை.

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

 A POEM BY

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Kneeling down and praying

the candle would be lit

Chanting manthras

ghee-lamp, camphor incense sticks would be lit

Moments ecstatic

quivering worshipping

shedding tears

with bodies burnt

as sheer glow

and thus smell also

this is how

“the smells of death of things neuter

are sown and grown in the forms of hues.

So used to do that

we go past

the smells of “tyres”

and those rolled in “polythene covers”

and set afire.

Thirugnanasampanthan Lalithakopan

முழங்காலிட்டு செபித்து ஏற்றப்படும்

மெழுகுவர்த்தி;

பிரார்த்தனைகளுடன் ஏற்றப்படும்

நெய்தீபம்,கற்பூரம்,ஊதுபத்தி.

சிலிர்த்து வணங்கி

நீர் உகுத்து;

பரவசமாகும் கணங்கள்.

உடலங்கள் கருகி

ஒளியாயும்;

வாசமாயும்.

இப்படித்தான்

"அ,ஃ றிணைகளின் மரணத்தின்

வாசனைகள்" நிறமூர்த்தங்களில்

பயிரிடப்படுகின்றன.

பழக்க தோசத்தில்

கடந்து செல்கிறோம்;

"டயர்களின்"வாசனைகளையும்

"பொலித்தீன் உறைகளில்"

சுற்றப்பட்டு தகனிக்கப்படுவோரையும்.

-லலித்தா-

DINA. K.

 A POEM BY

DINA. K.

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Initially I thought he was insane

Only on observing keenly i could see

that he was conversing with a tree.

I was surprised

Hiding my astonishment I stood unseen

and watched

The tree complained to him of the birds

not paying the balance rent of days bygone

and the noise caused by the Mynas

sitting on the electric wires

Also

it expressed regret

for being stationed there

from start to finish.

It would be maddening.

What can he do

Poor he….

So he kept quiet

At last while leaving

‘I want a ripe leaf’, said he.

Smiling the tree shed one for his sake.

Long after he had gone

I approached the tree

with a handful of sand.

In the meanwhile

I had memorized the tree’s language.

It told me

the same complaints

the same grievances

I asked playfully.

But just as the ripe leaf

it gave me the roots too.

After that

carrying the root in a handful of soil

I approached the next tree.

Thus

I have fashioned a

desert..

Dina K

முதலில் அவரை

பைத்தியம் என்று

நினைத்தேன்

உற்றுப் பார்த்தபோது தான்

தெரிந்தது அவர்

மரத்துடன் மிகச்சாதரணமாக

பேசிக் கொண்டிருந்தார்

ஆச்சரியமாக இருந்தது

ஆச்சரியத்தை

மறைவாக நின்று

கவனித்தேன்

பறவைகள் பழைய வாடகை

பாக்கி கொடுக்காதது குறித்தும்

மின்சாரக் கம்பியில்

அமரும் மைனாக்களின்

இரைச்சலைக் குறித்தும்

அவரிடம்

புகார்களை தெரிவித்தது மரம்

மேலும்

பிறந்ததிலிருந்து

ஒரே இடத்தில்

வாழ்வது

குறித்து மிகவும் வருத்தப்பட்டது

பாவம்

பைத்தியம் பிடித்தது போல இருக்கும்

அவரால் என்ன செய்துவிட முடியும்

அமைதியாக இருந்தார்

கடைசியாகப் போகும் போது

எனக்கொரு பழுத்த இலை வேண்டும் என்றார்

மரம் சிரித்தபடி அவருக்காக உதிர்த்துக் கொடுத்தது

அவர் சென்றபின்

வெகுநேரம் கழித்து

ஒரு பிடி மண்ணுடன்

மரத்திடம் சென்றேன்

அதற்குள் மரத்தின் மொழியை

மனனம் செய்திருந்தேன்

அதே புகார்களை

அதே வருத்தத்தை

என்னிடமும் தெரிவித்தது

விளையாட்டாகத் தான்

கேட்டேன்

பழுத்த இலையைப் போலவே

கேட்டதும் வேரைத்

தந்துவிட்டது மரம்

அதன்பிறகு

பிடி மண்ணில் வேரைச்

சுமந்தபடி அடுத்த மரத்திடம்

சென்றேன்

இப்படியாக

நான் ஒரு

பாலைவனத்தை

உருவாக்கினேன்