KOSINRA

 TWO POEMS by

KOSINRA

Translated into Egnlish by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. FROM FATHER TO SON

My Dear Son

If at all I have to tell you something....

this is what I have....

The dream that I had found out for you,

from the life of our forefathers

while you were in your mother’s womb itself....

Changing many a body

many a script

this dream is now

with me.

If it is to be known

that you have this in your possession

you would be killed instantly.

Enemies can arrive

in any manner whatsoever.

As the incarnation of God,

in the form of State’s concessions,

as the leaflet of a Caste,

as the policy of a political party,

as the mega-serial coming out of the Television.

You have to be vigilant.

From the sand-particles shaken out of the dream

you should write about our soil.

Inhaling its fragrance

You should search for

our life unscathed.

This dream as a great grand ocean

can contain many a river.

This dream as the universe

can hold many a planet.

This dream like a tiny matchstick

can burn any forest.

Whatever it is _

you alone ought to

initiate;

undertake.

மகனுக்கு அப்பாவிடமிருந்து

மகனே

உனக்கேதேனும் சொல்லவேண்டுமென்றால்

ஒன்றிருக்கிறது சொல்வதற்கு.

உன் அம்மாவின்

கருவரைக்குள்ளிருக்கும்போதே

நான் உனக்காக

மூதாதையர்களின் வாழ்விலிருந்து

கண்டெடுத்த ஒரு கனவை….

இந்தக் கனவு

எத்தனையோ உடல்களை மாற்றி

லிபிகளை மாற்றி

இப்போது என்னிடம் இருக்கிறது.

இதை நீ வைத்திருப்பதாகத் தெரிந்தால் போதும்

நீ கொல்லப்பட்டுவிடுவாய்.

எதிரிகள் எப்படி வேண்டுமானாலும் வரலாம்

கடவுள் அவதாரமாக

அரசாங்கம் வழங்கும் சலுகையாக

ஒரு சாதியின் துண்டறிக்கையாக

அரசியல் கட்சியில் ஒரு கொள்கையாக

தொலைக்காட்சிப் பெட்டியிலிருந்து வெளிவரும்

ஒரு நீண்ட தொடரைப் போல.

நீ ஜாக்கிரதையாக இருக்கவேண்டும்.

அந்தக் கனவிலிருந்துஉதறிய மண் துகளிலிருந்து

நம் நிலத்தைப் பற்றி எழுதவேண்டும்.

அதன் வாசனையை நுகர்ந்து

நம்முடைய சிதிலமடையாத வாழ்க்கையை தேடவேண்டும்.

இந்தக் கனவு

பெரிய சமுத்திரத்தைப் போல

நிறைய நதிகளை அடக்கலாம்.

இந்தக் கனவு பிரபஞ்சத்தைப் போல

நிறைய கோள்களை நிறுத்தலாம்.

இந்தக் கனவு சிறிய தீக்குச்சிபோல

எந்த பெரிய காட்டையும் எரிக்கலாம்.

நீதான் செய்தாகவேண்டும்

எதையும்.

2. LIE

One day when I shook my shirt

a lie fell out.

Who would’ve put it inside?

Whose it could be?

It could be the younger brother

who smokes stealthily.

It could be mother who saves money

In the piggy-box

keeping father in the dark.

It could be father who went

for a movie

without the knowledge of mother.

Whose lie is it, don’t know _

It still remains there.

Someone from the political meeting

where I stopped for a while

could’ve put it.

I visited the temple. Didn’t I?

Could it be the priest then?

How came this lie

inside my shirt-pocket?

I should lose it somewhere....

or

keep it in full view of one and all….

All too close to Truth

in exactly the same hue.

பொய்

ஒருநாள் என் சட்டையை உதறும்போது

வந்துவிழுந்தது பொய்.

யார் போட்டிருப்பார்கள்?

யாருடையதாக இருக்கும்?

வீட்டுக்குத் தெரியாமல் புகை பிடிக்கும்

தம்பி போட்டிருக்கலாம்

அப்பாவுக்குத் தெரியாமல் உண்டியல் சேர்க்கும்

அம்மா போட்டிருக்கலாம்.

அம்மாவுக்குத் தெரியாமல் சினிமா போய்வந்த

அப்பா போட்டிருக்கலாம்.

யாருடைய பொய்யோ தெரியவில்லை

இன்னும் அப்படியே கிடக்கிறது

நேற்றிரவு நின்ற அரசியல் கூட்டத்தில்

யாராவது போட்டிருக்கலாம்.

கோவிலுக்குப் போய்வந்தேனே

பூசாரி போட்டிருக்கலாமோ?

எப்படி வந்தது இந்தப் பொய்

என் சட்டைப்பைக்குள்?

எங்காவது தவறவிட்டுவிட வேண்டும்….

அல்லது

யார் கண்ணிலும் படும்படியாக

வைத்துவிட வேண்டும்….

உண்மைக்கு வெகு அருகில்

அதே நிறத்தோடு.

கோசின்ரா

(என் கடவுளும் என்னைப்போல் கறுப்பு’ தொகுப்பிலிருந்து)

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

TWO POEMS BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

The attentiveness on the key while opening

and upon opening

on the usual place of keeping the key

eluding

on throwing it into the hitherto unused niche

in the speed of the swirling fan

the moisture of the mess slowly drying

though the glow of the tube-light

in the front room

slightly dispersing the dark quietude

of the other ones

eager to enjoy the bliss of composure

prevailing everywhere

when I stepped inside

the void-filled whiteness of the mercury-light

moving away

the shape of the key leaving me

now the sound of the unlocked door

being opened is heard.

The count of keys in the hands

of one and all

to unlock _

the doors wide-open, in stock,

exceed, after all.

Shanmugam Subramaniam

திறக்கும்போது சாவியின் மீதிருந்த கவனம்

திறந்ததும் வழக்கமாக வைக்கும் இடத்தின் மீதான கவனம் வழுவிவிட

இதுவரை பயன்படுத்தாத மாடத்தின் மூலையில் வீசியதும்

மின்விசிறியின் ஓட்டவேகத்தில் கலைப்பின் ஈரம்

மெல்ல உலர

முன் அறையிலுள்ள குழ்ல்விளக்கின் துலக்கம்

மற்ற அறைகளின் இருளமைதியை லேசாக கலைத்தாலும்

படர்ந்திருக்கும் பதட்டமின்மையின் சுகத்தைத் துய்க்க

உள்ளே நுழைந்ததும்

குழல்விளக்கின் வெறுமை பூத்திருக்கும் வெண்மை விலகிச் செல்ல

சாவியின் வடிவம் என்னைவிட்டுவிட

இப்போது பூட்டாத கதவைத் திறக்கும் சத்தம் கேட்கிறது

திறக்க எல்லோரிடமுள்ள சாவிகளின் எண்ணிக்கையைக் காட்டிலும்

விசாலமாய் விரிந்துள்ள கதவுகளின் எண்ணிக்கை

மிகையானதே.

-எஸ்.சண்முகம் -

(2)

Seen as mountain-layers the stillness of clouds

Though thoroughly dark, no confusion

in comprehending the direction.

In the leap of Time slipping away so fast

Leave-taking and vanishing

have become one and the same hour.

The distance of the scene is not something

within eyes’ reach.

How to spend the minutes getting accumulated

ere the seconds be counted

The togetherness now with space in-between

not just here but can take place

wherever we are

and in full view of us.

Everything becoming the same instant

happening in a trice

might some day be

our expertise.

Shanmugam Subramaniam

மலையடுக்குகளாய் காட்சிப்படுகின்றன மேகங்களின் கலையாமை

முழு ஒளியற்றிருப்பினும் திசையைக்

கிரகிப்பதில் குழப்பமில்லை

நழுவியோடும் நேரத்தின் பாய்வில்

விடைபெறுதலும் புலனாகாதலும் ஒரேபொழுதாகிவிட்டன

தெரியும் தூரமல்ல அக்காட்சி

நொடிகளைக் கணக்கிடும் முன்னரே

நிமிடங்கள் சேகரமாவதை எவ்வண்ணமாக செலவிடுவது

இப்போது இடைவெளியுடன் கூடிய ஒன்றுதல்

இங்குமட்டும் அன்றி எங்குள்ளோமோ

அவ்விடத்தில் நாமறியும்படி சம்பவிக்கலாம்

எல்லாமே

விரல்சொடுக்கும் அதே தருணமாதல்

என்றேனும் கைவரலாம்.

-எஸ்.சண்முகம் -

(*ஒரு கவிதை முழுமையாகப் புரிந்துவிட்டால்கூட அதை எளிதாக மொழிபெயர்த்துவிட முடியும் என்று சொல்லவியலாது. முழுமையான புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டதாயிருந்தால்...? நிறுத்தற்குறிகளற்றிருந்தால்...? ஆங்கிலத்திலாவது ஒரு வரியின் முதல் எழுத்து ‘காபிடல்’ எழுத்தில் ஆரம்பமாவதை வைத்து அது அடுத்த வரி என்று கண்டுகொள்ளலாம். ஆனால் தமிழில் அப்படியில்லை. கவிஞரிடம் கேட்கலாமென்றால் எனக்குள்ளிருக்கும் சிறுபத்தி ரிகை வாசகர் ‘உன் வாசகப்பிரதி என்னவாயிற்று?’ என்று இடித்துரைக்கிறார். என்ன செய்ய? என்னால் முடிந்தவரை மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன். கவிஞர் திருத்தங்கள் தந்தால் அவற்றைக்கொண்டு கவிதை மொழிபெயர்ப்பை செம்மைப்படுத்துவேன். நான் மூல கவிதையை எத்தனை தூரம் புரிந்துகொண்டிருக்கிறேன் என்பதை கவிஞரோ அல்லது மூல கவிதையோ மட்டுமே சொல்லமுடியும்! சொல்வார்களா?! - லதா ராமகிருஷ்ணன்}

MOUNAN YATHRIGA

 A POEM BY

MOUNAN YATHRIGA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BROKEN RED ARROW

For a long time I keep staring at the arched red arrow

upon the missed call

When that called number with no name

surfaced on the screen

If only I had touched the green light that leapt across

like a fish

that arrow would have shot at me straightaway

But I remained there merely staring at the red glow

lilting on the screen

Instead of just disconnecting

I kept looking at its throbs

in silence.

Who is that who wants to talk to me?

Wherefrom they would have accessed my number?

What for I am called?

Does the one owning the number know

that I dread new numbers

Why do new numbers disturb me so much?

Why am I unwilling to take on

numbers unknown?

I can’t spell out the reasons

Let none learn them

Earlier I used to respond to the calls

no matter who calls

But, not any more

What to do?

Numbers cause unbearable pain

Numerous problems ever and again

Psychological issues quite a lot

Disappointments aplenty

Guilt-feelings overflowing

I too want with all my heart

to straighten the broken arrow

and return it straight

to the point of its start

But

the digits behind the ‘Plus’ sign

metamorphosing into a black serpentine

I keep observing terror-stricken.

ஒடிந்த சிவப்பு அம்பு

_______________________

தவறிய அழைப்பில் கிடக்கும்

வளைந்த சிவப்பு அம்பை

வெகுநேரமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்

பெயர் இல்லாத

அந்தத் தொடர்பு எண்

திரையில் தோன்றியபோது

மீனைப்போல் துள்ளிய பச்சை ஒளியை

நான் தொட்டிருந்தால்

அந்த அம்பு

என் மீது வந்து பாய்ந்திருக்கக் கூடும்

ஆனால்,

நான் வெறுமனே

திரையில் துள்ளிய சிவப்பு ஒளியையே

வெறித்துக் கொண்டிருந்தேன்

துண்டித்து விடுவதற்கு பதில்

அதன் துடிப்பை

மௌனமாகப் பார்த்தபடி இருந்தேன்

என்னிடம் பேச விரும்புவது யார்?

எனது எண் எப்படி கிடைத்திருக்கும்?

எதற்காக நான் அழைக்கப்பட்டேன்?

புதிதாக வரும் எண்களைக் கண்டு

நான் அஞ்சுகிறேன் என்று

அந்த எண்ணுக்கு உரியவர் அறிவாரா?

ஏன் புதிய எண்கள்

என்னைக் கலவரப்படுத்துகின்றன?

புதிய எண்களை எதிர்கொள்ள

ஏன் நான் தயங்குகிறேன்?

என்னால் காரணங்களைச் சொல்லமுடியவில்லை

அதை

யாரும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டாம்

எனக்கும்

வரும் அழைப்பை எடுத்துப் பேசும்

இயல்பான குணம் முன்பிருந்ததுதான்

இப்போது

அந்த மனம் வாய்க்கவில்லை

என்ன செய்ய?

எண்களால் எத்தனையோ வலிகள்

எத்தனையோ பிரச்சினைகள்

எத்தனையோ உளச்சிக்கல்கள்

எத்தனையோ ஏமாற்றங்கள்

எத்தனையோ குற்றவுணர்வுகள்

அந்த ஒடிந்த அம்பை நிமிர்த்தி

எங்கிருந்து வந்ததோ அங்கேயே

செலுத்த விருப்பமாகத்தான் இருக்கிறது

ஆனால்,

கூட்டல் குறிக்குப் பின்னிருக்கும் எண்கள்

ஒரு கருத்த பாம்பாக உருமாறுவதை

அச்சத்தோடு பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.

மௌனன் யாத்ரிகா

MOHAMED NOUFAL MOHAMEDTHAMBY

 A POEM BY

MOHAMED NOUFAL MOHAMEDTHAMBY

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

We dream their dreams too

Determine their education

Think on their behalf

We are

what they wear.

Just the search for food

and livelihood

we leave in their hands.

அவர்களுக்கான

கனவுகளையும்

நாங்களே காண்கின்றோம்...

அவர்களுக்கான

கல்வியை நாங்களே

தீர்மானத்து

அவர்களுக்காக நாங்களே

சிந்திக்கின்றோம்;...

அவர்களுக்கான

ஆடையாக

நாங்களே இருக்கிறோம்...

தேடி உண்பதை மாத்திரம்

அவர்களிடம்

விட்டு விட்டு...

- நௌபல் -

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

HEN’S HOPE UNSCATTERED

Whenever the grandma comes to the front yard

for chaffing granules of rice

the hen of the adjacent household

arrives there in a trice

without fail.

The grandma takes extra care

not to let even one tiny grain

slip and fall down.

Still, making it a point

to come there again and again

waiting eagerly for tasting the rice grain

and returning in vain _

Oh! the hen’s self-confidence

remains solidly converged

in its winnow within.

கோழியின் சிதறா நம்பிக்கை

_______________________________

பாட்டி அரிசி புடைக்க

வாசலுக்கு செல்லும் போதெல்லாம்

தவறாமல் வந்து விடுகிறது

அயல் வீட்டுக் கோழி

ஒரு அரிசி மணியும் சிதறாமல்

புடைத்து முடிப்பதில்

அவதானமாக இருக்கிறார் பாட்டி

இருந்தும் தினமும் வந்து

வாயூறக் காத்திருந்து

ஏமாந்து திரும்பிச் செல்லும்

கோழியின் தன்னம்பிக்கையானது

அதன் மனசின் சுளகில்

அப்படியே சிதறாமல் கிடக்கிறது

0

ஜமீல்

VELANAIYUR THAS

 A POEM BY

VELANAIYUR THAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ALIKE UNLIKE

I say ‘Kalyani’

No, Kharaharapriya, say thee

This I call a painting divine

‘Mere lines’ you opine

‘I love nights’ I state

‘Dawn is joyous’ you articulate.

Moon doesn’t burn say I

You laugh saying there are

proofs enough for that.

“I enjoy dreams”, I confess”

“I love things real” you profess.

“Alright you are lovely” say I

“So, you also lie”, say thee

“Well, you and I are different”,

I declare

No, one and the same

you claim.

நீ வேறு நான் வேறு என்கிறேன்

--------- வேலணையூர்-தாஸ்

நான் கல்யாணி என்கிறேன்

நீ இல்லை கரகரப்பிரியா என்கிறாய்..

இதை நான் ஓவியம் என்கிறேன்

நீ வெறும் கோடுகள் என்கிறாய்

நான் இரவுகள் பிடிக்கும் என்கிறேன்

நீ விடியலே மகிழ்ச்சி என்கிறாய்

நிலா சுடுவதில்லை என்கிறேன்

சிரிக்கிறாய் நிலா சுட்டதிற்கு ஆதாரங்கள் உண்டு என்கிறாய்

நான் கனவுகளை ரசிப்பவன் என்கிறேன்

நீ நிஜங்களை நேசிப்பவள் என்கிறாய்.

சரி நீ அழகியடி என்கிறேன்

இப்போது பொய்யும் சொல்கிறாயா என்கிறாய்.

ம் நீ வேறு நான் வேறு என்கிறேன்

இல்லை நாம் இருவரும் ஒன்று என்கிறாய்