MULLAI AMUTHAN

 A POEM BY

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Mother couldn’t teach us to stand-up and fight

Listening to father’s political discourses

She remained huddled inside those tales.

When elder sister was abused at the police station

asking her to keep quiet

she made her bathe in hot water

and sent her back to school

Younger brother went out to play ‘kittipull’

Even after so much delay is yet to return

Elder brother

Is still in the list of missing persons.

Dharman won the elections

We applauded and felt joyous

Sadly forgetting the fact

that Dharmam has taken a back seat.

Even when the lad in the front portion

conveyed his anger by throwing a stone

Mother had us locked up inside the house

saying ‘Be quiet. Do nothing.’

But

when I am enraged

when and how am I to show it?

The stone lay sleeping

in the courtyard

for me…..

Mullai Amuthan

போராடச் சொல்லி

அம்மாவால்

சொல்லித் தர முடியவில்லை.

அரசியல் சொன்ன அப்பாவால்

அக்

கதைகளுக்குள்ளேயே

முடங்கிப்போனார்.

காவல் நிலையத்தில்

களங்கப்பட்ட

அக்காளை

மௌனமாக இரு என்று

வெந்நீரில்

குளிக்கவைத்து

பாடசாலைக்கு

மீண்டும் அனுப்பினாள்.

கிட்டிபுல் விளையாடப் போன

தம்பியின் வருகை

இன்னும் தாமதமாகியே போனது.

அண்ணன்

இன்னும் காணாமல் போனோர்

பட்டியலில் தான்..

தருமன் தேர்தலில் வென்றான்

கைதட்டி மகிழ்ந்தோம்.

தர்மம்

தோற்றதை

மறந்து போய் நிற்கிறோம்.

முன்

வீட்டுச் சிறுவன்

அவர்களுக்கு

கல்லெறிந்து கோபத்தை வெளிக்காட்டுகையில் கூட

அம்மா

வீட்டுக்குள் எம்மை

அடைத்து வைத்தாள்.

எதுவும் வேண்டாம்

சும்மா இரு என்று சொன்னாள்.

ஆயின்

கோபம் வருகையில்

எப்போது என் கோபத்தைக் காட்டுவது?

கல்

முற்றத்தில்

தூங்கிக் கிடந்தது

எனக்காக...

முல்லைஅமுதன்

LAKSHMI MANIVANNAN

 A POEM BY

LAKSHMI MANIVANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TRAVEL OF

A HUNDRED RUPEE NOTE

In the glow of dreamy dusk

the express train

with the howl filled with the wails of parting

gets ready to set out.

From his place tastes sour

Sankaravadivu climbs into the train

with his travel-box full of memories.

To his city sans

lavatory

Carrying in his heart

the room where too many sleep.

Sankaravadivus journey starts

shearing the sharp of the train’s shrieks.

Outside the moving train

the hand of the one

bidding a ritual farewell

insisting upon accepting the hundred rupee note

unwillingly by him

refuses to extend

In the recess appearing in the all too taut heart

of Sankaravadivu moaning there

“Oh, don’t want”

the hand extended unwillingly

makes a hasty retreat.

Seeing the distance of the tail end of the train

seen

and heaving a sigh

the hundred rupee not given

flutters all through Sankaravadivu’s journey

as a butterfly caught inside a compartment

buzzing and booming

along with the pale dreams of his cabin

sans toilet, turned sour.

Lakshmi Manivannan

பயணம் செய்யும் நூறு ரூபாய் நோட்டு

மயக்கம் மூண்ட ஒரு சாயுங்கால ஒளியில்

விரைவு ரெயில்

பிரிவின் ஓலம் நிறைந்த ஊளையுடன்

நிலையத்திலிருந்து தயாராகிறது.

கசந்த ஊரிலிருந்து

சங்கரவடிவு

நினைவுகள் அடைக்கப்பட்ட

பயணப்பெட்டியோடு

ரெயிலேறுகிறான்.

கழிப்பறையற்ற தனது நகரம் நோக்கி

பலர் தங்கும் அறையை

மனம் சுமந்து

சங்கரவடிவின் பயணம்

ரெயில் பயண ஓலத்தின் கூர்கிழிக்க

துவங்குகிறது .

நகரத் தொடங்கிய

ரெயிலுக்கு வெளியே

வெறுமை ததும்பும் வழியனுப்புதலோடு

தர விருப்பமற்ற நூறு ரூபாய் நோட்டைப்

பெற்றுக் கொள்ளச் சொல்லி

வற்புறுத்தும் வழியனுப்புபவரின் கரம்

நீள மறுக்கிறது .

' வேண்டாம் வேண்டாம் ' என

முனகிய சங்கரவடிவின் மனஇறுக்க இடைவெளியில்

தர விருப்பமற்று நீட்டிய கரம்

பின்னகர்கிறது.

கடைசி ரெயில்பெட்டியின்

தொலைவு கண்டு

பெருமூச்சு விட்ட பின்

கொடுக்கப்படாத நூறு ரூபாய் நோட்டு

ரெயில் பெட்டிக்குள் சிக்குண்டு பறக்கும்

பட்டாம்பூச்சியென

சங்கரவடிவின் பயணம் முழுவதும்

குருகுருத்து அலைகிறது

கழிப்பறையற்றுக் கசக்கும்

வெளிறிய தன் அறைக் கனவுகளோடு...

( மீள் )

[ "வீரலெட்சுமி" கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து - 2003 ]

AASU SUBRAMANIAN

 THREE POEMS BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Know that tears are nothing but

dewdrops caught in the thorn fence

Time is but the song

that entwines its hand with the wind

Music is but serpent subdued by the

Snake charmer.

Flower is but butterfly

that goes dashing against the finger

Know that light is but twilight

that consumes the Day.

Aasu Subramanian

முள்வேலியில்

சிக்குண்ட பனித்துளியே

கண்ணீர் என அறிக.

காற்றில்

கைக்கோர்க்கும்

பாடலே

காலம் என அறிக.

மகுடிக்கு

கட்டுப்படும் நாகமே

நாதம் என அறிக.

விரலில் மோதிச் செல்லும்

பட்டாம் பூச்சியே

மலர் என அறிக.

பகலை விழுங்கும்

அந்தியே

வெளிச்சம் என அறிக.

# ஆசு

(2)

Showing me the star inside moon

You revel

One universe

One sea

One sky

Nothing more

But

This moonraft

would take me to the shore in tact

this sea won’t

drown me

submerging in tornado

or torrential downpour

it knows well crawling and playing

under the care of the great grand

Motherly love.

In starry camaraderie

someone swings my cradle

singing lullaby.

Aasu Subramanian

நிலவுக்குள்

நட்சத்திரம் காட்டி

ஆனந்திக்கிறாய்

ஒரு பிரபஞ்சம்

ஒரு கடல்

ஒரு வானம்

அவ்வளவுதான்

ஆனால்

இந்த நிலவுப் படகு

கரை சேர்க்கும்

புயலிலோ

பெரும் மழையிலோ

அமிழ்ந்து

இந்தக் கடல் மூழ்கடிக்காது

தாயின் பேரன்பில்

தவழ்ந்து விளையாடுவதை

அதுவும் அறியும்.

நட்சத்திரத் தோழமையில்

என் தொட்டிலை

யாரோ தாலாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

-ஆசு

(3)

The hunger of ants that drag along

the morsel

Who at all could know well

Earlier it was paddy

Prior to paddy it was

crop

Before crop

It was a seed

After seed

Crop

Paddy

Morsel

it turned out to be

Only when hungry

the ants took away the morsel

Hunger as pain unbearable of Mankind

Do the paddy and grass are aware of that?

O Land

When your hunger is appeased

Where are the saplings for us

In one node

two flowers

One is hunger

Another is fruit

Even when someone says

That some fruits are still left

In the sheath of the famished

In the razor edge of the swords

In the night sliced

In the stomach of mine

sprout and turn into a shoot

_ A Seed.

Aasu Subramanian

பருக்கையை

இழுத்துச் செல்லும்

எறும்புகளின் பசியை

யார்? அறிவர்

முன்பு அது

நெல்லாய் இருந்தது

நெல்லுக்கு முன்

பயிராய் இருந்தது

பயிருக்கு முன்

விதையாய் இருந்தது

விதைக்குப் பின்

பயிர்

நெல்

பருக்கையாக இருந்தன

பசியாய் இருந்தபோது தான்

எறும்புகள் கவர்ந்தன

பருக்கையை.

பசி மானுடத்தின் வலியாக

அந்த நெல்லும் புல்லும் அறியுமா?

நிலமே

உன் பசி தீர்கையில்

எங்களுக்கான

தளிர்கள் எங்கே?

ஒரு கணுவில்

இரு பூக்கள்

ஒன்று பசி

இன்னொன்று கனி

கனிகள்

மிச்சமென யாராவது

சொல்கையிலும்

பசித்தவனின் உறையில்

வாட்களின் கூர்மையில்

துண்டாடும் இரவில்

எனக்கான வயிறில்

முளைத்து தளிராகும்

ஒரு விதை.

#ஆசு

VEL KANNAN

 A POEM BY

VEL KANNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE NIGHT

I strive to fill up the night

Wine

Intercourse

Meeting friends

Music

Dance

Moonwatching

Meteor

Poetry

Chronic ailment’s breath

Remembering days of my youth

- So I tried

to the best of my ability.

The volume of filling up the night

lies buried deep in its Times

A lone strand of feather

of the giant bird

is Night

The other

those sans nights.

Filling up the night

Is but bit by bit

the 'I' feeding on

my own self , that is it.

Vel Kannan

இரவு

--

தீவிரமாய் நிரப்ப

முயல்கிறேன் இரவினை.

மது

புணர்ச்சி

நண்பர்கள் கூடுகை

இசை

நடனம்

நிலா பார்த்தல்

எரிந்த நட்சத்திரம்

கவிதை

முற்றிய நோயின் சுவாசிப்பு

இளமையின் நினைவுகள்

இயன்ற அளவுக்கு முயன்றேன்.

இரவு நிரப்புதலின் அளவு

அதன் காலங்களில் புதைந்துக் கிடக்கிறது

இராட்சதப் பறவையின்

ஓர் இறகு

இரவு.

மற்றொன்று

இரவில்லாத மற்றவைகள்.

இரவை நிரப்புதல் என்பது

என்னையே

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

நானே தின்னுதல்.

MA.KALIDAS

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan

No musical notations

Nor Hairdressing, Makeup

Tickets Chairs

Audience Applause

Curtain

for certain

they are but redundant

For the song that is no song

the squeals of bird and squirrel

provide the background music

Blowing breeze

Dropping dry leaves

The midday sun turning misty

The white clouds on the move changing forms

pursue those hands and legs

swaying to their hearts’ singular rhythm.

She the unknown

seeing none

goes on dancing

Those sick-minded ones move on

in abject indifference

At the close of the dance

the coins dropping out of the sari-pleats

tucked at the hipside

and scattering

resonated Yadukula Kamboji.

மா.காளிதாஸ்

எந்த இசைக் குறிப்புகளும் இல்லை.

சிகையலங்காரம், ஒப்பனை

நுழைவுச்சீட்டுகள், நாற்காலிகள்

பார்வையாளர்கள், கைதட்டல்கள்

திரைச்சீலை ஏதுமில்லை

அதற்கான அவசியமுமில்லை.

பாடல் அல்லாத பாடலுக்கு ஒத்திசைகிறது

பறவை மற்றும் அணிலின் கீச்சொலி.

தன் போக்கில் அசையும் கை கால்களைத் தொடர்கின்றன,

விட்டுவிட்டு வீசும் இளந்தென்றலும்

உதிரும் சருகும்

மங்கும் மதிய வெயிலும்

நகர்ந்து உருமாறும் வெண்மேகமும்.

யாரென்றே தெரியாத அவள்

யாரென்றே தெரியாத

யாரையும் கவனிக்காமலே

நடனமாடிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

எதையும் சட்டை செய்யாமல்

நகர்கிறார்கள் மனப்பிறழ்வுக்காரர்கள்.

நடனத்தின் முடிவில் சரிசெய்யப்படும் இடுப்புக் கொசுவத்திலிருந்து

சிதறிய சில்லறைகள்

யதுகுல காம்போதியை எழுப்பின.

- மா.காளிதாஸ்

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Upon he who was walking along the road

the glow alighting from the reckless morning sky

Spreads.

Body is but the hopeless endearment at the roadside

He looks up and views that shine falling upon that affection

and burns it softly.

By this time should have crossed more distance

But my walking exercise is circling round the Moon alone

thought he.

The way the sound of rain stopping go past the ears

Memories lilt and leap and vanish

If we try

Two opportunities are there to wipe out the distance

It is thinking a pair of sentences

and to keep the heart wide-open for the sentences to

take shape

In the manner of walking for long.

crossing the tree-branches

and climbing down fully in the water-tank lying on the roadside

when the Moon sways in the waves

he would have crossed the distance.

He returns home

Keeping pace with the hurrying footprints

the road is getting erased.

Where stands his home

When he begins to search for it

the roads too surface.

Riyas Qurana

சாலை வழியாக நடந்து செல்லும் அவன்மீது,

பொறுப்பற்ற காலை வானத்திலிருந்து

இறங்கும் ஒளி படருகிறது.

சாலை ஓரத்தில் உள்ள

நம்பிக்கையற்ற ஒரு பாசம்தான் உடல்.

அதில் விழுந்து மெலிதாய் சுட்ட ஒளியை

அண்ணார்ந்து பார்க்கிறான்

இன்னேரம் கடந்திருக்க வேண்டிய தூரம் அதிகம்

ஆனால், நிலவைச் சுற்றியே தனது நடைப்பயிற்சி

என நினைத்துக்கொண்டான்

மழைவிட்ட ஓசை காதுகளைக் கடந்து செல்வதைப் போல

நினைவுகள் துள்ளி மறைகின்றன

முயற்சித்தால்,

தூரத்தை அழிப்பதற்கு இரண்டு

வாய்ப்புக்கள் இருக்கிறது

மனதில் ஒரு சோடி வாக்கியத்தை நினைப்பதாகும்

நெடுங்காலம் நடந்ததைப் போன்று

அந்த வாசகங்கள் உருப்பெற

மனதை பொதுவாய் திறந்துவைப்பதாகும்

மரக்கிளைகளைக் கடந்து

சாலையில் கிடக்கும் நீர்த்தொட்டியில்

முழுதாக இறங்கி அலைகளில் நிலா அசையும்போது

தூரத்தைக் கடந்திருப்பான்

அவன் வீடுதிரும்புகிறான்

பாதச்சுவடுகளின் வேகத்திற்கேற்ப

சாலை அழிந்துகொண்டு வருகிறது

அவனுடைய வீடு எங்குள்ளது

அதைத் தேடத்தொடங்கும்போது

சாலைகளும் உருவாகிவிடுகின்றன.