MOHAMED BATCHA

 A POEM BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I am walking with my cat

The shadows come along

clinging to words

The silence of leaves

the stormy wind conveys in the ear.

The quiet of the crematorium applies

the burnt ashes all over itself

An unwritten white sheet

is on fire

That which sits on the tip of gun

is but stillness

Rat could be image realized

The cat runs off me

Begging for words

I am engaged in a dialogue with the shadow

And the shadow is conversing with the Night

Mohamed Batcha

•

நான் என் பூனையோடு நடந்து செல்கிறேன்

வார்த்தைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு

நிழல்கள் கூடவே வருகின்றன

இலைகளின் மௌனத்தை

காதில் சொல்கிறது பெரும் காற்று

எரிந்து கிடக்கும் சாம்பலைப் பூசிக்கொள்கிறது

மயானத்து மௌனம்

எழுதாத வெள்ளைத்தாளொன்று

எரிந்து கொண்டிருக்கிறது

துப்பாக்கி முனையில் உட்கார்ந்திருப்பதும்

மௌனம்தான்

எலியென்பது படிம சித்தியாகவிருக்கலாம்

பூனை என்னை விட்டு ஓடுகிறது...

வார்த்தைகளை யாசகம் கேட்டு...

நிழலோடு பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன்

நிழல் இரவோடு பேசிக் கொண்டிருக்கிறது

- முகமது பாட்சா*

KARUNAKARAN SIVARASA

 A POEM BY

KARUNAKARAN SIVARASA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In sleepless eyes

the night has bloomed

Being right in that flower

With that colourless lone strand

between Day and Night

I entwine both

When both became one

this child plays on the heap of serpentine

lying there as a rolled up rag

Lying on that

these letters try to sleep

in the blooming night

As man and Woman

Day and Night

taking turns

changing positions

I taste sweeter and sweeter.

Karunakaran Sivarasa

தூக்கமற்ற கண்களில்

இரவு பூத்திருக்கிறது

அந்தப் பூவிலிருந்து கொண்டே

இரவுக்கும் பகலுக்குமிடையில்

நிறமற்றிருக்கும் ஓரிழையில்

இரண்டையும் பிணைத்து

ஒன்றாக்குகிறேன்

இரண்டும் ஒன்றாகியபோது

பெரியதொரு சுருணையாக

குவிந்திருக்கும் பாம்பின் மீது

விளையாடுகிறது இந்தக் குழந்தை

அதில் பள்ளி கொண்டு

துயில முனைகின்றன இந்த மடல்கள்.

பூத்திருக்கும் இரவில்

ஆணாகவும் பெண்ணாகவும்

இரவாகவும் பகலாகவும்

மாறி மாறி

தித்திக்கிறேன்.

AK.MUJARATH

 A POEM BY

AK.MUJARATH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

POETRY IS HARMONY

Drawing a bird with a sharp pencil

When I made it wings to stir

At first it takes the sheet of paper to be the sky.

Then beginning to fly all over the sheet of paper

As the bird experienced nothing but void

Deciding to move out

It enters inside a poem.

Seeing the humans and fellow species there

It feels happy.

Also

Realizing the existence of a world

Inside the poem

When it resolved to stay there for ever

All those forty-eight words in it

Alighted and were talking to the bird.

When i finished writing

That Poetry means

the Baby-walker training one to lead life

or the path harmonizing all kinds of love

the reader got into poetry

mysteriously

.

AK Mujarath

கவிதை என்றால் ஒன்றிணைப்பு

கூர்மையான பென்சிலால்

பறவையொன்றை வரைந்து

அதன் சிறகுகளை

அசைய விடும் போது

காகிதத்தை முதலில் வானமாக நினைக்கிறது

பின்பு காகிதம் முழுக்க

பறக்கத் துவங்கிய பறவை

வெறுமையை மாத்திரம் அனுபவித்ததால்

வெளியேறுவதாக தீர்மானித்த அப்பறவை

கவிதையொன்றினுள் நுழைகிறது

பின்பு

கவிதைக்குள் நடமாடித்திரியும்

மனிதர்களையும்

சக இனங்களையும் கண்டு

மகிழ்வு கொள்கிறது

மேலும்

கவிதைக்குள் ஒரு உலகம்

இயங்கிக் கொண்டிருப்பதை

உணர்ந்து

நிரந்தரமாக வசிப்பதற்கு

முடிவு செய்தபோது

இதிலுள்ளே நாற்பத்தியெட்டு சொற்களும் கீழிறங்கி

பறவையோடு பேசிக் கொண்டிருந்தன

கவிதை என்றால்

வாழ்க்கையை நடத்தப்பழக்கும் நடைவண்டி

அல்லது ப்ரியங்களை ஒன்றிணைக்கும் பாதை என்பதை

எழுதி முடித்தபோது

வாசகன் மாயமாக

கவிதைக்குள் நுழைந்தான்.

ஏ.கே.முஜாரத். 14.06.2021

K.S.AMBIGAVARSHINI

 A POEM BY

K.S.AMBIGAVARSHINI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BEING AWARE OF THE

HERE AND NOW

I have left behind in the Future sphere

the seat that I usually occupy.

Toward the meeting point

of the East and the West

it sits daily.

It is sitting there in that

the books are being read these days.

The books born of each of the books

move around having varied consciousness

of the Present.

Along the course of wilderness where I go for a walk every day

a piece of work pursued me lastly.

Upon rising from the seat

The Myhnah penned in the piece of work

The wonder of the patterns

star-woven

flash across to and fro.

The seat is not just vacant

not just looking at the Future

but also sits quietly

with none there to turn it

the other way round.

நிகழ்கால பிரஞை

எதிர்காலவெளியில் விட்டு வந்திருக்கிறேன்

வழக்கமாக உட்காரும் இருக்கையை

அது கிழக்கும் தெற்கும் சந்தித்துக்கொள்ளுகிற புள்ளியை நோக்கி

அமர்கிறது தினமும்

அவ்விருக்கையில் அமர்ந்தபடிதான் நூல்கள் இப்போதெல்லாம் வாசிக்கப்படுகின்றன

நூல்கள் ஒவ்வொன்றிலிருந்தும் உருப்பெறும் படைப்புகள்

நிகழ்காலப் பிரஞைகளோடு உலவுகின்றன

தினசரி நடைக்குப் போகும் பொட்டல்வெளித் தடத்தில்

படைப்பொன்று கடைசியாகப் பின்தொடர்ந்து வந்தது

படைப்பில் எழுதப்பட்ட மைனாவும்

நட்சத்திரச் சேர்க்கைகளின் விந்தையும்

இருக்கையைவிட்டு எழுந்தபோது

வந்துபோகின்றன

இருக்கை காலியாக மட்டுமல்ல

எதிர்காலத்தைப் பார்த்து மட்டுமல்ல

அமைதியாகவும் உட்கார்ந்திருக்கிறது

திசையைமாற்றித் திருப்பிப்போட

யாருமில்லாமல்.

K.S. Ambigavarshini

THENMOZHI DAS

 TWO POEMS BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. ALONG THE HOSPITAL STAIRWAY

Along the hospital stairway

the footsteps of all the countries

sound the same.

In the courtyard of the house

the red-hued dry leaf of ‘Thuthi’ tree

remind me without fail

the little girl from Bangladesh.

Whenever the koel sings in its singular ‘shruthi’

Coo… cooo

The Sri Lannkan boy Shameer invariably

visits me.

While leafing through the pages of last year’s diary

The scarlet hair of the boy Bhilal from Pakistan

churns my heart

At the final parting

from the hospital

the split and rift between countries ceasing to be

when the fingers feverishly try to rescue

the heart swells in love.

Let all guns be lost without a trace

Let there prevail love and solace.

மருத்துவமனைப் படிக்கட்டுகளில்

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

மருத்துவமனைப் படிக்கட்டுகளில்

எல்லா நாட்டுக் காலடித்தடங்களும்

ஒன்று போலவே கேட்கின்றன

வீட்டு முற்றத்தில்

துத்தி மரத்துச் சிவப்புச் சருகு

துத்தி எனும்

வங்க தேசத்துச் சின்னப் பெண்ணை

ஞாபகமூட்டுகிறது

கூ. .... என ஒற்றைச் சுதியில் குயில்

கூவும் போதெல்லாம்

சிங்களச் சிறுவன் ஷமீர்

வந்து போகிறான்

போன வருட நாட்குறிப்பை புரட்டுகையில்

பாகிஸ்தான் நாட்டு

பிலால் என்ற சிறுவனின் செவலை முடி

மனதை என்னவோ செய்கிறது

மருத்துவமனையிலிருந்து

கடைசி நேரப் பிரிவில்

நாட்டின் பிளவுகள் தாண்டி

விரல்கள் பதறுகையில்

மனம் நேசத்தில் நிறைகிறது

எல்லா துப்பாக்கிகளும்

தொலைந்து போனால் நலமாயிருக்கும்

- Composed by Thenmozhi Das

14.7.2002

#அநாதி_காலம்

2.JUNGLE

UNGLE

The jungle wears the trees

The trees wear the cloud’s breath

The cloud, the river of earth’s womb

Earth, the eras and eons as decomposed soil

The soil, the eyes of the people of those times

People, the veins and nerves of plants

wear.

The plants wear the bones of men

Bones, the blood of women

Blood, the life of body

Life, the flesh of body

Flesh, the wastes of wind

wear.

The wind wears the faces of roots

Roots, the sky

Sky, the planets

Planets, Light

Light, darkness

Darkness secrets

Secrets , men

wear

Men wear women’ salt.

Female salt

is soil dug out of wilderness

Man’s body is clay-ball

Woman’s body

God’s fingerprint

God’s hand

is the Woodland.

Thenmozhi Das

காடு

°°°°°

வனாந்தரம் மரங்களை உடுத்தியிருக்கிறது

மரங்கள் மேகத்தின் மூச்சினை

மேகம் பூமியின் கருவறை நதியை

பூமி காலங்களை மக்கிய மண்ணென

மண் அக்காலத்து மனிதர்களின் கண்களை

மனிதர்கள் தாவரங்களின்

நரம்புகளை உடுத்தியிருக்கிறோம்

தாவரங்கள் மனிதனின் எலும்புகளை

எலும்புகள் பெண்ணின் இரத்தத்தை

இரத்தம் உடலின் உயிரை

உயிர் உடலின் சதையை

சதை காற்றின் கழிவை உடுத்தியிருக்கிறது

காற்று வேர்களின் முகங்களை

வேர்கள் ஆகாயத்தை

ஆகாயம் கோள்களை

கோள்கள் ஒளியை

ஒளி இருளை

இருள் ரகசியங்களை

இரகசியங்கள் ஆண்களை உடுத்தியிருக்கின்றன

ஆண்கள் பெண்ணின் உப்பை

பெண்ணின் உப்பு

வனாந்தரத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட மண்

ஆணின் உடல் களிமண் கட்டி

பெண்ணின் உடல்

கடவுளின் உள்ளங்கை ரேகை

கடவுளின் கை காடு

Composed by - Thenmozi Das . 18.2.2004

RAJAPUTHRAN

 A POEM BY

RAJAPUTHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WORDSEA

The shadow with its feet on every leaf

has suffered no pain in aiding

by covering and removing the sheet of darkness

ebbing and flowing as waves

The breeze travelling from the fierce branch

never thanks the universe of Light

nor seeks solace

The wind moves on as pregnant cow

That which is the torso of earth

merging with grass

and that which is the body of grass

appeasing the hunger of earth

don’t cause wonder and awe.

This is an enchanting world

The eyes dancing on the bush of river

crouching in the pond

straightened the luscious bow

aiming the arrow of passion

With the midday growing hotter

asking the green tree some shade

the tiger shrouded in the skin of cow

feign

The day sinking in water

blood oozing out of bamboo scratch

The flowers laughed

If released from the tap

suicide is the only course.

The world became the calf

Plunged not in amazement.

In the heady aroma of the

mutton shop filling the nostrils

from the word-sea

discerning taste leaving the mind

on returning home

deadly hunger gripped the shepherd boy.

இராஜபுத்திரன் கவிதைகள்

சொல் ஆழி

★★★★★★

ஒவ்வொரு இலையிலும்

பாதமிருக்கும் நிழல்

இருள் போர்வையை

போர்த்துவதும் விலக்குவதுமாய்

ஒத்தாசை நல்கிட

அலையாய் இயங்குவதில்

வலி கண்டதில்லை

முரடானக் கிளையிலிருந்து

பயணிக்கும் தென்றல்

ஒளிப் பிரபஞ்சத்திற்கு

நன்றி சொல்வதும் இல்லை

ஆறுதல் தேடுவதும் இல்லை

சினைப் பசுவாக

இயங்குகிறது காற்று

புவியுடல் ஆனது

புல்லுடல் சேர்வதும்

புல்லுடல் ஆனது

புவிப்பசி தீர்ப்பதும்

வியப்பில் ஆழ்த்தவில்லை

விந்தை உலகிது

குளம் பதுங்கியிருந்த

நதியின் புதரில்

கண்கள் கோலமிட்டு

மோகத்தில் நாணேற்றியது

சூடான நண்பகல்

பசுமரத்திடம் நிழல்கேட்டு

பசுந்தோல் போர்த்திய

புலி வேஷமிடுகிறது

நீர்மூழ்கும் பகல்

மூங்கில் சிராய்ப்பிலிருந்து

வழியும் குருதி

காற்றில் சிலம்பாடுகிறது

பூக்கள் சிரித்தன

குழாயிலிருந்து விடுபட்டால்

இனி தற்கொலைதான்

கன்றானது உலகம்

வியப்பில் ஆழ்த்தவில்லை

நாசித் துளைக்கும்

கறிக்கடை வாசனையால்

சொல் ஆழியிலிருந்து

ரசனை மறந்து

ஆறாதப் பசியுண்டானது

வீடு திரும்பிய

ஆடுமேய்க்கும் சிறுவனுக்கு