S.P.BALAMURUGAN'S POEM

 A POEM BY

S.P.BALAMURUGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ROOM WHERE ASH-CATS SLEEP

Nature has always been telling us many things

right from the very beginning.

Changes in species

are charged with meaning.

Tsunami

Earthquake

Tornado Cyclone….

We no more care for the old habits.

In the realms of worship and lifestyle

modern world has discarded many things

worthwhile

scoffing at them as superstitions.

Neo-astrology advocates the illusion

that none should live in the cabin

where ash-cats sleep;

that in rooms where

images of ash-cats hang

paranormals prevail _

so there goes a tale

Can it be so?

Oh oh _

Lo and Behold

What the Medal Vaasthu holds

as Astrology of the neo-world

is but business and trade.

சாம்பல் பூனைகள் உறங்கும் அறை

இயற்கை ஆரம்பத்தில் இருந்தே

பல விடயங்களை சொல்லி இருக்கிறது

உயிரினங்கள் மாற்றங்கள்

பல விதமான அர்த்தங்களை சொல்லுகின்றன

கடல் பொங்குவது ,

நிலம் நடுங்குவது ,

சூறாவளி , புயல்

பழக்கங்கள் எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டோம்

வழிபாட்டு முறை

வாழ்க்கை முறை இவற்றில் பலதை

நவீன உலகம் எல்லாம் மூட நம்பிக்கை என

பலவற்றை அழித்துவிட்டது

நவீன ஜோதிடம் மாயையை சொல்கிறது

சாம்பல் பூனைகள் உறங்கும் அறையில்

யாரும் வசிக்க கூடாது

சாம்பல் பூனை படம் தொங்கும் அறையில்

அமானுஸ்யம் துயிலும் என

இந்த கதைகளை நம்புகின்றனர;

சாம்பல் பூனை உறங்கவிட்டால்

அந்த அறை அமானுஸ்யம் நிறைந்துவிடுமா ?

நவீன ஜோதிடம் என

மெடல் வாஸ்து கலாச்சாரம்

வியாபாரத்தை சொல்கிறது.

எஸ்.பி.பாலமுருகன்

MIZRA JABBAR'S POEM

 A POEM BY

MIZRA JABBAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From Van Gogh’s colour vase

droplets of lust keep trickling.

As biting winter season

from infinity

flashes and shrinks creation.

Will this blue glow

that feels so moved

and melts for the aloneness

of this horizon

darkened

as moment unmatched

linger for a spell of two years?

Mizra Jabbar

வான்கோவின் நிறக்குடுவையிலிருந்து

தாபத்திவலைகள் சொட்டிக் கொண்டிருக்கின்றன.

கொத்திப் பிடுங்கும்

பனிக்காலமாய்

முடிவிலியிலிருந்து

மின்னிச் சுருங்குகிறது ஜனனம்.

நிகரற்ற நொடியாய்

இருண்ட இந்த தொடுவானத்தின் தனிமைக்கு

நெகிழ்ந்துருகிவிடும்

நீல வெளிச்சம்

ஈராண்டுகாலம் நிலைத்திடுமா?

மிஸ்ரா ஜப்பார்

IYYAPPA MADHAVAN'S POEM

A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the corner of a land so expansive

she has built a small hut

No doors are there

for her solitary abode

But to protect her with fervour

she has a sturdy dog with her.

During daytime the servant maid comes to chitchat.

When eight feet snake slips into her hut

For catching it and leaving it in the forest

menfolk of the tiny hamlet do visit.

Also, hen cock kittens are

her darling kids.

Christening them she draws them all close

and strokes them endearingly.

Above all, that which soothe her the most

are poems written in the well of night

with her very soul dissolving.

In those noiseless nights

in the house sank in the dark

the magic of those songs

of the mountain region where she was born

crawling at the corners of her eyelids

and descending on the white sheet

as lines intense

I can only claim that words fail to describe this

charm sublime

At dawns, writing poems notwithstanding,

feeling not at all worn-out

she begins a dialogue with Kaali the Great

dwelling in her habitat.

That she and her poems are but one

proclaims this poem in conclusion.

மிகப் பெரிய நிலப்பரப்பின் ஒரு மூலையில் சிறு குடில் அமைத்திருக்கிறாள்

தனித்திருக்கும் அவள் கிராமத்து வீட்டிற்கு கதவுகளில்லை

ஆயினும் கதவு போன்று அவளைப் பாதுகாக்க

ஒரு திடமான நாயொன்று அவளிடம் இருக்கிறது

பகலில் பேச்சுத்துணைக்கு வீட்டு வேலை செய்பவள் வந்து போகிறாள்

எட்டடி பாம்பு வீட்டிற்குள் நுழைந்துவிடுகையில்

அதனைப் பிடித்து காட்டிற்குள் விட அந்தச் சிறு ஊரின் ஆண்கள் வந்துபோகிறார்கள்

அது தவிர கோழி சேவல் பூனைகள்

அவளின் செல்லக் குழந்தைகள்

அவற்றிற்கு பெயர் சூட்டி அழைத்து

கொஞ்சி மகிழ்கிறாள்

மேலும் யாவற்றையும்விட

மிகப் பெரும் ஆறுதல் அவள் உயிர் உருக நடு இரவில் எழுதும் கவிதைகள்தான்

சத்தம் எழாத இரவுகளில் இரவினுள்

மூழ்கிய வீட்டினுள் அவள் இமைகளின் ஓரங்களில்

அவள் பிறந்த மலைப்பிரதேசத்தின் பாடல்கள்

ஊர்ந்து காகிதங்களிடையே

வரிகளாய் இறங்கும் மாயத்தை

விவரிக்க சொற்களில்லை என்றுதான் சொல்ல முடியும்

விடியும் பொழுதுகளில் கவிதைகள் எழுதிய களைப்பின்றி

அவளின் நிலத்திலிருக்கும் காளியோடு உரையாடத் தொடங்குகிறாள்

அவளும் அவள் கவிதைகளும்

வேறு வேறானதில்லை என்று முடிகிறது

இந்தக் கவிதை.

அய்யப்ப மாதவன்

 

S.BRINDHA'S POEM

 A POEM BY

S.BRINDHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

GIRLHOOD AND THE GREEN TEA

The little girl in the patio of

grandma’s Shankarankoil house

wearing a cotton full-skirt

in the hue of dense purple-pink

and playing the game of pebbles _‘Thattaangal’

I keep searching within.

The Time of time has placed her

in a big city.

In a multi-storeyed building

on the fifth floor

wearing sleeveless shirt

and pants terribly faded

She stands at the balcony.

Recollecting those days

of drinking ‘karupatti’ coffee

in a huge brass tumbler

with the sheen of copper

she is drinking Tea

feeling drained

ruminating

that just like this Green Tea

life in the city too diluted.

POEM BY S.BRINDHA

பால்யமும் பச்சைத்தேநீரும்

-------------------------------------------------

சங்கரன்கோவில்

பாட்டி வீட்டுத்திண்ணையில்

அடர்ந்த வாடாமல்லி நிறத்திலான

சீட்டிப் பாவாடையுடுத்திக்கொண்டு

தட்டாங்கல் வீசி விளையாடிய

அந்தச் சிறுமியை

எனக்குள்ளே தேடுகிறேன்

காலம் சுழன்று

பெருநகரமொன்றில் அவளை

உட்கார்த்தி வைத்திருக்கிறது

அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பின்

ஐந்தாவது தளத்து வீட்டில்

கையில்லா மேல்சட்டையும்

வெளுத்துக்கிடக்கும்

கால்சராயும் அணிந்தவண்ணம்

பலகணியில் நிற்கிறாள் அவள்.

செம்பொன் நிறங்கொண்டு மின்னும்

பெரிய பித்தளை லோட்டாவில்

கருப்பட்டிக் காப்பி குடித்த

நாட்களை நினைந்து கொண்டே

தேநீர் அருந்திக்கொண்டிருக்கிறாள்.

இந்தப் பச்சைத் தேநீரைப் போல்

நீர்த்துக் கிடக்கிறது

இந்தப் பெருநகர வாழ்க்கை

என்று சலித்தபடி..

A.K.MUJARATH'S POEM

 A POEM BY

A.K.MUJARATH

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

RAIN, SUMMER

AND THE LITTLE GIRLS

In right hand the rain

And in the left hand, the summer

I am holding.

the little girls look at me surprised.

Of them some ask me to make the rain pour

Some other little girls tell me

‘O, we will get drenched in the rain.

So please raise aloft your left hand as high as the sky so to create summer

Alright, Rain in the eastern region and summer in the western region

Will I cause to pour and fall

In different shapes.

how is it possible for me

you might grow suspicious

Now

the little girls receiving carry along

the rain and the summer

In their shoulders.

And, they might win the prize for

My painting

Looking so splendid indeed

K Mujarath

•

இறுதி வரி சந்தேகத்தை தீர்த்து வைக்கிறது

#

வலது கரத்தில் மழையும்

இடது கரத்தில் கோடையையும்

சுமந்து கொண்டிருக்கிறேன்

சிறுமிகள் பார்த்து

அதிசயிக்கின்றனர்

அதில் சில சிறுமிகள்

மழையை பொழியச் செய்யுமாறு

கேட்கின்றனர்

இன்னும் சில சிறுமிகள்

மழையில் நனைந்து விடுவோம்

அதனால்

கோடை காலத்தை

உருவாக்க இடது கரத்தை

ஆகாயத்துக்கு உயர்த்துங்கள்

என்கிறார்கள்

சரி கிழக்குப் பகுதியில் மழையையும்

மேற்குப் பகுதியில் கோடையையும்

வெவ்வேறான வடிவத்தில்

பொழியவும் விழவும் செய்கிறேன்

எப்படி என்னால் முடியும் என

நீங்கள் சந்தேகிக்கலாம்

இப்போது

மழையினையும் கோடையினையும்

சிறுமிகள் என்னிடமிருந்து

தோளில் சுமந்து செல்கின்றார்கள்

இனி பிரமாண்டமாக காட்சியளிக்கும்

எனது ஓவியத்திற்கான பரிசினை

அவர்கள் பெறக் கூடும்.

ஏ.கே. முஜாரத்

NESAMITHRAN'S POEM

 A POEM BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

As the downpour lashing out

ere the burial is over and the lamp is lit

you go on cursing abusing.

The wafer biscuits words

keep trying like a chick

that keeps pecking at the vacant eggshell

In the pit where the plantain tree was felled

water keeps swelling

Must be standing at the threshold

of some wedding hall

arching

Following the scent

and coming right up to the graveyard entrance

the pet dog stands momentarily confounded

not knowing whom to follow _

Just like this love .

நேச மித்ரன்

•

புதைத்துவிட்டு வந்து

தீபம் பார்ப்பதற்குள் பெய்யும்

பெருமழை போல் வைது கொண்டிருக்கிறாய்

காலியான முட்டைஓட்டைக் கொத்திக்

கொண்டிருக்கும்

கோழிக்குஞ்சைப் போல்

முயன்று கொண்டிருக்கின்றன

வேஃபர் பிஸ்கட் சொற்கள்

வாழைமரம் வெட்டிய குழியில்

பெருகிக் கொண்டே இருக்கிறது

நீர்

மடி சரிய நின்று கொண்டிருக்கக் கூடும்

ஏதேனும்

மண்டப வாசலில்

சுடுகாடுவரை வாசனைக்கு

வந்துவிட்டு யாரைப் பின் தொடர்ந்து போவது

ஒரு கணம் தடுமாறுகிறது

வளர்ப்பு நாய்

இந்த அன்பைப் போலவே

J.WAHABDEEN'S POEM

 A POEM BY

J.WAHABDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE ‘VAAGAI’ TREE

SHOWING THE WAY!

All over the Vaagai tree’s body

This little boy’s playful activities

During my interval after hours of work

the reason for the wind becoming my mother

singing lullaby to make me sleep

is the shade spread by this Vaagai tree.

Shade, Oh what a soft spread

of shade!

The wind is pouring sleep into my eyes

but how can I close them

The king of Vaagai tree

has surrendered his very self

to this child.

Not turning angry

raging furiously

breaking the branches,

beating and chasing the boy

Oh no - never

What a wonderful love this is

watching this child

coming from somewhere

climbing up and down

indulging in many a sweet mischief

lilting and leaping

playing happily

Oh how this Vaagai enjoys it all

shaking its leaves in

hearty laughter!

This is a child a child indeed

little squirrel so lovely

and not only that but also crows

sparrows insects and all

co-exist in harmony here.

None claims the tree one’s own

No unrest erupts; riots none

The tree grown wide and tall

for the wellbeing of one and all

Nice it would be to have a world

for leading life much like Vaagai, my friends!

நான் வாசித்த வாகை மரம்

.................................................

வாகை மரத்து உடல் முழுவதும்

இந்தப் பிள்ளையின் விளையாட்டு நிகழ்ச்சி

எனது பணி முடிந்த இடைவேளையில்

காற்று என்னைத் தாலாட்டித் தூங்க வைக்க

தாயாக மாறியதற்கு

இந்த வாகை நிழல்தான் காரணம்.

நிழலோ நிழல் கொழுத்த நிழல்.

தூக்கத்தை கண்களுக்குள்

காற்று

ஊற்றிக் கொண்டிருக்கிறது.

கண்களை எப்படி நான் மூடுவேன்

இந்தப் பிள்ளையின் விளையாட்டு அழகோ அழகு.

வாகை மரத்து அரசன்

தன்னையே அர்ப்பணித்துவிட்டான்;

இந்தப் பிள்ளைக்காக

கோபம் கொண்டு

கொழுந்துவிட்டெரிந்து

கிளைக் கைமுறித்து

அடித்துத் துரத்தாமல்...

என்ன ஒரு நேயமிது..!

எங்கிருந்தோ வந்த பிள்ளை

ஏறியிறங்கி

என்னென்னமோ குறும்புகள் செய்து

துள்ளிக் குதித்து

விளையாடும் காட்சியில்

இலைகளைக் குலுக்கி

சிரித்து மகிழ்கிறதே.!

பிள்ளை இது பிள்ளை அழகான அணில் பிள்ளை

பிள்ளை மட்டுமா இங்கு?

காக்கை குருவி பூச்சிகளும்

கலந்து மகிழ்ந்து ஒன்றாய் வாழுதடா.

எனக்கு மட்டும் இந்த மரமென்று

எதுவும் சொல்லவில்லையடா!

எந்தக் கலவரமும் இங்கு எழவில்லையடா!

எல்லா உயிர்களும் மகிழ்ந்துவாழ

ஓங்கி உயர்ந்து பரந்து வளர்ந்த மரமிதடா..!

நான் வாசித்த வாகை மரம்போல்

நாம் வாழ ஒரு பூமி வேண்டும்.

ஜே.வஹாப்தீன்

S.THILAKAVATHI'S POEM

 A POEM BY

S.THILAKAVATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

HORSES MORBIDLY MAGICAL

In horses’ run

run many a life.

With entire labour wasted away

any and every asset wrecked

spending reckless

Lives entangled with each other

turn thoroughly mangled

Even illiterate men

avidly leaf through English Dailies

day in and day out

and choose horses and bet.

Wonder what magic powers these horses use

none of them ever turns victorious.

True they are horses illusory.

Devouring all that we have

They enable the bosses to thrive.

Alas, these so-called magical horses

turn an entire family’s gains

into losses.