ARUN'S POEM

 A POEM BY

ARUN

'

Translated into English by Latha Ramkarishnan(*First Draft)

The letter coming after a great distance in Time

was filled with silent smiles and selfless prayers

With her voice reading it all letter by letter

and those words……

While gulping capsules

to conceal

those mysterious ailments

that have merged with

her secret entwining

inside the moist-spread nights….

The dust-filled diary-note

attempts to cut short itself

which none cared to translate.

Both stand

not meeting each other

on the opposing ends of a straight line.

Arun

தொலை நாட்களுக்குப் பிறகு

வந்த கடிதம்

மௌனப் புன்னகைகளாலும்

சுய நலமில்லாதப் பிரார்த்தனைகளாலும்

நிரம்பி இருந்தது,

எழுத்துக் கூட்டி உச்சரிக்கும்

அவளுடையக் குரலும், வார்த்தைகளுமாய்..

ஈரம் படர்ந்த இரவுக்குள்

அவளுடைய இரகசிய பினைவுகளில்

ஒன்றாகிப் போன

பரிச்சயமற்ற நோய்மைகளை

மறைக்க மாத்திரையை

விழுங்கிக் கொள்ளும் நேரத்தில்..

எவரும் மொழிப் பெயர்க்க

முயலாத தன்னை

சுருக்கிக் கொள்ள எத்தனிக்கிறது

தூசிகளில் படிந்திருக்கும் நாட்குறிப்பு..

இரண்டும் தங்களைச் சந்திக்காது நிற்கின்றன...

ஒரே நேர்க் கோட்டின் எதிர் எதிர் முனைகளில்.

VELANAIYUR RAJINTHAN'S POEM

 A POEM BY

VELANAIYUR RAJINTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

WILD LOVE

A leaf has come off a branch

of the flourishing season of greenery.

The days when the leaf was with the branch

are indeed sacred

Dewdrop of Morn

Sunshine

The yellow spray of the

evening sky

amorous cooing of birds

animals cries of pleas

all and more

wholesome to the core!

Fighting against the sun’s heat

Warming up with the rain

Having sweet disputes with the wind

are moments of glorious love

Those hours of nurturing kinship with

the shoots, fellow-leaves, unripe and ripe fruits

are utterly enthralling.

That which happens now..

It could be the ultimate expression of

the love it has for the soil;

For proving its love for another leaf

having no other way

it might have ended its life.

For feeding a hungry animal

It might have so sacrificed.

It might be the effect of a

bird’s flutter.

Or, there might’ve been some

foul play

a small disappointment

or a terrible betrayal

Whatever be the case

in parting

there would lie buried without fail

wild love - so vast, uncurtailed.

பெருங்காட்டு நேசம்

___________________

பசுமைக் காலத்து

மரக்கிளையை விட்டுப்

பிரிந்திருக்கிறது ஓர் இலை!

இலை கிளையோடிருந்த

நாட்கள் பவித்திரமானவை!

காலை பனித்துளியும்

பகலவன் கதிரொளியும்

மாலை வான் மகளின்

மஞ்சள் தெளிப்பும்

பறவைகள் கொஞ்சலும்

பிராணிகள் கெஞ்சலும்

பரிபூரணம் நிறைந்தவை!

வெயிலோடு மோதலும்

மழையோடு கூதலும்

காற்றோடு ஊடலும்

பேரன்பின் தருணங்கள்!

தளிரோடும் சக இலையோடும்

பூவோடும் காய் கனியோடும்

உறவு வளர்த்த நாழிகை

பேரின்பம் மிகுந்தவை!

இப்போதான இந்த நிகழ்தல் என்பது...

மண் மீதான பிரியத்தின்

உயர்ந்த பட்ச

வெளிப்பாடாயிருக்கலாம்!

பிறிதோர் இலைமீதான

தன் காதலை நிரூபிக்க

வேறு வழியின்றித்

தன்னையே மாய்த்திருக்கலாம்!

பிராணி ஒன்றின் பசி தீர்க்கத்

தியாகம் புரிந்திருக்கலாம்!

பறவை ஒன்றின் சிறகசைப்பின்

பாதிப்பாயிருக்கலாம்!

அல்லது சூழ்ச்சியோ?

சிறு ஏமாற்றமோ? பெருந்துரோகமோ?

நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கலாம்!

எது எப்படியோ!

ஒரு பிரிதலுக்குள்

பெருங்காட்டு நேசம்

நிச்சயம் புதையுண்டிருக்கும்!

- வேலணையூர் ரஜிந்தன்.

THARIK THASKI'S POEM

 A POEM BY

THARIK THASKI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Never ever have your words sounded

like commuting in a faulty bus

or like the train speeding past all too fast

or like the cries of the dusk-hour crows and Mynahs

maybe that’s why

my heart longs to be forever close to you

sitting by your side and laughing to my heart’s content

in solitariness with silence swelling and overflowing

The way you tend words as sparrows

as babies _

Oh! What magic it could be!

Tharik Thaski

•

உடைந்த பேரூந்தில் பயணிப்பது போல

மிகுந்த வேகமாய்ச் செல்லும் புகைவண்டி போல

அந்தி நேர மைனாக்களின்...

காக்கைகளின் சத்தம் போல

எப்போதுமே அமைந்ததில்லை

உனது வார்த்தைகள்.

அதனால்தானோ என்னவோ

அமைதி நிறைந்து வழிகின்ற தனிமையில்

உன்னோடு அருகருகே அமர்ந்து

பேசி மகிழ்ந்திருக்க எந்நேரமும் அலாதி பிரியப் படுகிறது உள்ளம்.

அது எப்படி

வார்த்தைகளை சிட்டுக் குருவி போல

குழந்தை போல

வைத்திருக்கிறாய்.

நீறோ

MARIMUTHU SIVAKUMAR'S POEM

 A POEM BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Despite searching

too many a time

probing farther

in the heap of corpses

he was not to be found.

Going on hunger strike

holding aloft a placard

thus in numerous non-violent ways

I searched.

All these grim and frowning

the global leaders stomached

You were the one who had instilled

lots of hopes in me.

The one who had uprooted slavery

and thrown it off.

The one who had taught the significance

of individual liberty

You were the one who trained me

to live as I

when you were not by my side.

Whenever my feet touch this soil

I would roll down in this grand space

filled with your memory.

I would strive to embrace this land

The fragrance of the soil

I would stuff into my heart

as something so sacred.

Eager to see you

I become restless and breathless.

The East to be seen

thanks to thee

is inside me.

I turning into a painting

in the metaphor you brought into being

All these and more

would thrive

as you arrive.

Discarding feelings and

using dreams as balms _

I shun this ploy

all the way.

He is somewhere faraway.

Marimuthu Sivakumar

இன்னும் தொலைவில்.

பிணக்குவியலுக்குள்

பலமுறை தேடியும்

அவன் கிடைக்கவில்லை.

பட்டினி கிடந்து

பதாதைச்சுமந்து

பல அகிம்ஷை வழியில்

தேடினேன்..

இவையனைத்தையும்

தலைவர்களும்

உலகமும் உம்மென

சகித்துக்கொண்டது.

என் இதயத்துக்குள்

பல நம்பிக்கைகள்

ஊட்டியவன் நீ.

அடிமைத்தனத்தை

வேருடன் பிடுங்கி எரிந்தவன்.

தனி மனித சுதந்திரத்தின்

சூட்சுமத்தை கற்பித்து சென்றவன்.

நீ இல்லை என்ற பொழுதில்

நான் நானாக வாழ

பயிற்றுவித்தவன்.

மண்ணில்

கால்கள் படும்போதெல்லாம்

உன் நினைவால்

இப் பெருவெளியில் புரள்வேன்.

நிலத்தை கட்டி அணைக்க முயல்வேன்.

மண்ணின் வாசத்தை

மகத்துவமாய் நெஞ்சுள் திணிப்பேன்.

உன்னை காணும் வேகத்தில்

என்னுள் பரபரப்பு,

உன்னால் காணப்போகும் கிழக்கு எனக்குள்,

நீ வடித்த படிமத்துள்

நான் ஓவியமாதல்

இத்தனையும் உன் வரவால்

மிளிரும்.

உணர்வுகளை புறம் தள்ளி

கனவுகளில் ஒத்தடம்போடும்

ஜாலத்தை தள்ளுகிறேன்.

அவன் எங்கோ தொலைவில்.

~~~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்

RAVI SUBRAMANIAN'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

RAVI SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

ENLIGHTENMENT

As if suffice to have remained there

It had just then dropped down

from the tree.

One or two more days

With no complaints whatsoever

it lies there

eyeing the sky

silently bearing the heat of sun

swaying in the wind

in its fleeting lifetime

Let my hands also

feel it _

Wishing so

I picked it up.

Oh so soft so colourful

so fragrant so wonderful

With no trace of ‘I”

So still, tranquil, Oh My!

Placing it gently down

I walked on

with those words read long ago

ringing in me:

‘Transform into a flower, if you can!”

ஞானம்

போதும் போதும் இருந்ததென

அப்போதுதான் உதிர்ந்தது மரத்திலிருந்து

இன்னும் ஒரு நாளோ

இரு நாளோ

புகாரேதுமின்றி

வான் நோக்கிக் கிடக்கிறது

வெயிலையும் வாங்கிக்கொண்டு

காற்றுக்கு அசையும் அதை அதன் சொற்ப வாழ்வில்

என் கரங்களும் ஸ்பரிசிக்கட்டுமேயென

எடுத்தேன்

எத்தனை ம்ருது, வண்ணம், வாசனை, வடிவம்.

தான்மை இல்லை சலனமில்லை

மெல்ல அதை தரையிலேயே

வைத்துவிட்டு நடந்தேன்

எப்போதோ படித்தது

நினைவுக்கு வர

நீங்கள் மாறவேண்டும்

ஒரு மலரைப்போல என்று.

(2)

THE RIVER

Wonder how so amply fills up

that space

In the desert of the lengthy river of

far-flung distance

Oh how very astonishingly

the mirage floats and meanders

Sweat pouring out

I am returning home

finding comfort

that right now

this at least is seen.

நதி

எப்படி

நிரம்புகிறதெனத் தெரியவில்லை

அவ் வெளி

நீள் ஆற்றின் நெடுந்தொலைவின் பாலையில்

அப்படி மிதந்தலைகிறது

கானல் நீர்

வியர்வை வழிய

வீடு திரும்பிகொண்டிருக்கிறேன்

இப்போதைக்கு

அதாவது தென்படுகிறதேயென்ற

ஆறுதலுடன்.

SHANMUGAM SUBRAMANIAM'S POEM

 A POEM BY

SHANMUGAM SUBRAMANIAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I remain watching the bird

crossing the spot where I am

Whether it has fully crossed _

wonder how to confirm….

Should pursue it till it disappears from sight,

not to be spotted even as a tiny dot

As it merged with the hour-line

along the horizon

the scene disbands.

Though not renouncing the soil

that moves not away from legs

yet, the chance of becoming the earth

slipping and racing beneath the bird,

albeit rarely, does befall us,

Yes?

Shanmugam Subramaniam

நான் நின்றிருக்கும் இடத்தை கடந்து கொண்டிருக்கும்

பறவையைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்

முழுமையாக கடந்துவிட்டதாக

எதை வைத்து முடிவு செய்வது

புள்ளியாய்க்கூட தென்படாது போகும்வரை தொடர வேண்டும்

தொடுவானில் பொழுதின் கோட்டினில் ஒன்றியதும்

விலகுகிறது காட்சி

கால்களின்வசமிருந்து விலகாதுள்ள பூமியைத்

துறக்காதிருந்திருந்தாலும்

பறவையின் கீழ் நழுவியோடும் பூமியாதல்

எப்போதேனும் வாய்த்துவிடத்தானே செய்கிறது.

- எஸ்.சண்முகம் -