OLUVIL SHIBA SHIBA'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

OLUVIL SHIBA SHIBA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I remember burying several Moons

that turned the heart cool.

Now

that spot might have turned into a

floral-garden;

or, a snow-pouring region.

Memory failing

the heart trails

searches for it .

For,

keeping awake and creating Moons

don’t we require at least an eon?

மனம்குளிரவைத்த சில நிலவுகளை

அங்கு புதைத்து வைத்த ஞாபகம்...!!!

இப்போது...

அந்த இடம் பூங்காவனமாகியிருக்கலாம்....!!!

பனி பொழியும் பிரதேசமாகியிருக்கலாம்....!!!

வழிமறந்து தடம் தேடுகிறது மனம்...

விழித்திருந்து நிலவுகள் செய்ய அடுத்து ஒரு யுகமாகலாம் என்பதனால்தானோ???

#Shiba

(2)

Those golden words

thrown into a brook

are swirling so choked.

Befriending soft waves

unseen to the eyes

twirling as lightning rays

they console themselves.

Let the load in their heart mitigate

Let their abdominal rim cool

Thee I should learn wholesome

Waiting at the bay I am

for all time.

நீரோடைக்குள் எறியப்பட்ட

அந்தப் பொன் மொழிகள்

மூச்சுத்திணற திணற ச்சுழியோடிக்கொண்டிருக்கின்றன.....

மின்னல் கீற்றுக்களாய் நெளியும்

புலப்படா மென் நீரலைகளுடன்

நட்புக்கொண்டு மனம்தேற்றுகின்றன.....

குறையட்டுமதன் மனப்பாரம்

குளிரட்டும்மதன் அடிவயிற்றோரம்...

நிறைவாக நேசித்து உங்களை நான் வாசிக்க வேண்டும்....

முகத்துவாரத்தில் நான் காத்துக்கொண்டேயிருப்பேன்......

#சேமிப்பாளனாய்......

ஷிபானி முஹமட்

ஒலுவில்

MALINI MALA'S POEM

 A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The birthday of one’s child

dead and gone is

the cruelty of life that has squeezed poison

inside nectar

and packed it with precision;

the total erosion of faith

on all religions

to which through prayers

hope added on

the all-time damning curse

of inner sanctums

that spit on those human vultures

lying in wait

having as targets

all too vulnerable hearts;

Gauthama’s vision of life….

And… is filled with the anguish

born of the wish

to swim fast

out of this sea of life so vast

that weighs you down

so you drown.

Malini Mala

•

இறந்து போன

மகவொன்றின்

பிறந்தநாள் என்பது,

அமிர்தத்துக்குள்

விடத்தைப் பொட்டலம்

கட்டித் திணித்த இந்த

வாழ்வின் குரூரமும் ,

பிரார்த்தனைகளின் மீது

நம்பிக்கையூட்டப்பட்ட

அத்தனை மதங்களின் மீதான

நம்பிக்கையிழப்பும்,

பலவீனப்பட்ட

மனங்களைக் குறிவைத்துதே

காத்திருக்கும்

மனிதக் கழுகளின் மீது

காறியுமிழும்

கர்ப்பக்கிரகங்களின்

ஜென்மசாபமும்,

கௌதமனின்

இந்த

வாழ்வு மீதான

தீர்க்கதரிசனமும்,

மற்றும் .....

அழுத்தி அமுக்கி

உள்ளிழுக்கும்

இப்பிறவிப்பெருங்கடலை விட்டு

சடுதியில்

நீந்தி வெளியேறத்துடிக்கும்

தவிப்புக்குமுரியதாகும். .

PERUMAL ACHI'S POEM

 A POEM BY

PERUMAL AACHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The child is building house

in the sandy seashore.

Forming a pyramid shape

raising the forepart as high as possible

paving the entrance pushing aside the sand

creating an archway to enter inside

leaving the inner room vacant

Oh! What finesse!

Those who view it

very well dwell there for a few seconds

and return.

The child that has spent so many minutes

to construct it

wonder what it thought

dismantled the dream-house just like that!

Till it rebuilds

childhood memories keep drifting

as vagabond.

Perumal Achi

•

கடற்கரையில்

மணலில் வீடு கட்டிக் கொண்டிருக்கின்றது குழந்தை..

குவியத்தை வடிவமாக்கி,

இயன்ற வரை முகப்புயர்த்தி,

வாசல் விலக்கி,

வளைவாய் உள்நுழையும் இடமொதுக்கி,,

உள்ளறையில் வெற்றிடமாக்கி

அடடா என்ன நேர்த்தி.!

பார்ப்பவர்கள் சில நொடிகள் வாழ்ந்து திரும்புகின்றனர்..

கட்டுவதற்கு பல நிமிடங்கள்

செலவிட்ட குழந்தை என்ன நினைத்ததோ சட்டெனக் கலைத்துவிட்டது கனவு இல்லத்தை.!

மீண்டும் கட்டும்வரை

வீடற்ற மனநிலையில் சுற்றித் திரிகின்றன பால்ய காலத்து நினைவுகள்..

KO.NATHAN(EGATHUVAN)'S POEM

 A POEM BY GOPAL.NATHAN(EGATHUVAN)

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*first Draft)

THE 7TH CHILD OF NATURE

From the 10th floor of the multi-storeyed building

where I live

I am evaluating the void of sky.

The songs of those birds living in the branches of trees

that are grown right up to the 8th floor

are heard in the 12th floor also.

The sound of the rain bringing down the raindrops

twirl and swirl as water-snakes upon the

dead leaves dropping off the trees in flutter.

In the stormy wind the leaves entering inside

through the window

sway as birds all over the room.

My cabin has turned a veritable woodland.

The tank fish leaping beyond the fibre glass

and search for the river inside the leaves.

In the water splashed

river trickles on the floor.

The doves that daily eat the bread slice

that I throw near my cabin

send back the weight of the wheat

to the field itself.

The city glows in electricity

The trees have kept hidden

the darkness of night.

Changing facets of day

Trees alone savour.

I too am

Nature’s 7th child.

இயற்கையின் 7 வது குழந்தை.

***********************"**""**

"

நான் வசிக்கும் மாடி வீட்டின்

10 வது தளத்திலிருந்து

வானத்தின்

வெறுமையை அளவீடு செய்கிறேன்.

"

08 வது தளம் வரைக்கும்

வளர்ந்திருக்கும் மரங்களின் கிளைகளில் வாழும் பறவையின் பாடல்கள்

12 வது

தளத்திற்கும் ஒலிக்கச் கேட்கிறது.

"

வானம்,

மழைத்துளிகள் இறக்கும் ஒசை

மரங்களின் விழுகின்ற சலசலப்புக்களில் சருகுகளின்

மேல் நீர்ப்பாம்பாய் நீள்கின்றன.

"

பெருங்காற்றில் சாளரத்தின் வழியே

உள்நுழையும் இலைகள்

அறையெங்கும் பறவையாய் அசைகிறது.

ஒரு வனமாகிப் போனது என் வீடு.

"

தொட்டி மீன்கள்

கண்ணாடி இழை தாண்டி

துள்ளிக் குதித்து

இலைகளுள் நதியை தேடுகிறது.

தெறித்த நீரில் தரையில் கசிந்தது நதி.

"

அறை அருகே

நான் போட்ட ரொட்டித்துண்டையை

தினம் கொத்தி தின்னும் புறாக்கள்

கோதுமை மாவின் கனத்தை

வயல்வெளிக்கே திருப்பி கொண்டிருந்தன.

"

மின்னொளியில் ஒளிரும் நகரம்

இரவின் இருளை

மரங்கள் ஒளித்து வைத்திருந்தது.

பொழுதுகளை

மரங்கள் மட்டுமே ரசிக்கிறது.

"

நானும்

இயற்கையின் 7 வது குழந்தை.

•

ஏகத்துவன்.

YUGA YUGAN(RENGARAJAN VEERASAMY)'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

YUGA YUGAN

(RENGARAJAN VEERASAMY)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

My dream

came to me as a garb

Never in dream have I thought

of being dream-clad.

When I stood stark naked

your hands did feign to be weaving

clothes for me

A person who came along with memories of

his bare-bodied time

gave me his loom.

But that which I am wearing is not of his.

The loom remains there as it is.

My outfit might turn your eyes away

What to do

It is that which my nudity dreamt of

If you had known that my feet would kick the sky

You wouldn’t have rocked my swing – right?

If you want

bring me down

Even then

I would remain

kicking this terrain.

Rengarajan Veerasamy

•

என் கனவு

எனக்கு ஓர் ஆடையாக கிட்டியது

கனவிலும் நினைத்ததில்லை

என் கனவை

நான் அணிவேனென்று

நான் நிர்வாணமாய் நின்ற போது உங்கள் கரங்கள்

எனக்கான ஆடையைத் தானே

நெய்து கொண்டிருப்பதாய்

பாவனை செய்தது

தன்னுடைய வெற்றுடம்புகால

நினைவுகளோடு வந்த ஒருவன்

அவனது தறியைத் தந்தான்

நான் அணிந்து கொண்டிருப்பது

அவன் தறியை அல்ல

தறி அங்கேயே அப்படியேதானிக்கிறது

என் ஆடை

உங்கள் கண்களை கூசச் செய்யலாம்

என்ன செய்வது

அதைத் தான்

என் அம்மணம் கனவாக கொண்டிருந்து

என் கால்கள்

வானை எற்றுமென கண்டிருந்தால்

என் ஊஞ்சலை

ஆட்டியே இருக்க மாட்டீர்கள் தானே

வேண்டுமானால்

என்னை கீழிறக்கி விடுங்களேன்

அப்போதும் நான்

உதைத்துக் கொண்டுதானிருப்பேன்

இப்பூமியை..

(2)

Not having the heart to cast off

all those caustic words

from thee

I have collected and secured them.

That spot is turning into an arsenal.

Seems like at its core lies the mouth of volcano

Extending I hold my begging bowl

No sooner a word from you lands inside

the weaponry vanishes camphor-like.

From your flower a lone petal drops

and the place fulfilled, overflows.

Oh, what grand phenomenon is that

playing the game of cowrie shells

with this magical cabin

and the miraculous Word _

Rengarajan Veerasamy

உன்னிடமிருந்து விழும்

சுடு சொற்களை எல்லாம்

குப்பையிலிட மனமின்றி

கூட்டிச் சேகரித்து வைத்திருக்கிறேன்

அவ்விடம் ஒர் ஆயுதக்கிடங்காய்

ஆகிக் கொண்டிருக்கிறது

அதன் மத்தியிலிருந்து தான்

எரிமலைவாய் போல்

ஏந்திப் பிடிக்கிறேன் என் திருவோட்டை

உன் உதட்டிலிருந்து

ஒரு சொல் வந்து விழுந்ததும்

காணாமல் போய்விட்டன

ஆயுதங்கள் கற்பூரமாய்

உன் மலரிலிருந்து

ஒர் இதழ் உதிர்கிறது

நிரம்பி வழிகிறது அவ்விடம்

இந்த

அதிசய அறையையும்

அதிசயச் சொல்லையும்

வைத்துச் சோழியாடும்

பேரதிசயம் எது.

- யுகயுகன்

MA.KALIDAS'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Someone is knocking at the door.

No sound from inside.

The stallion bursting out of the bridle run amok

and tumble down on the sand-mound.

Again a knock at the door.

The latch that unfastened itself

staring at the space outside flinched and recoiled.

Everywhere outside fingers and ears.

The hope that there is just a lone bolt inside _

a duplicate key quietly opens.

யாரோ கதவைத் தட்டுகிறார்கள்

உள்ளிருந்து எந்த சத்தமும் இல்லை.

லகானைத் திறந்து கொண்டு தறிகெட்டோடும் மனக்குதிரை

தடுமாறி விழுகிறது மணல்திட்டில்.

மீண்டும் கதவு தட்டப்படும் ஓசை

தன்னைத் தானே

திறந்து கொண்ட தாழ்ப்பாள்,

வெளியை வெறித்துப் பார்த்துவிட்டு உள்ளிழுத்துக் கொண்டது மறுபடி.

வெளி நிறைய விரல்களும் காதுகளும்.

உள்ளே

ஒரேயொரு தாழ்ப்பாள் மட்டுமென்ற

நம்பிக்கையை, அரவமில்லாமல் திறக்கிறது ஒரு கள்ளச்சாவி.

- மா.காளிதாஸ்

(2)

Unmindful of the biting chill getting into the pond

and sucking honey in the lotus _

Your smile.

The flower-vendor who seeks and selects chosen expressions

twining them feels at a loss to fix its cost.

You could have given as alms

a fraction of your beauty

to the pubescent Time

that pursued you all through.

Having you hand round my shoulder

you asked a question

the apprehension of which

the temple-dove’s flutter vouchsafed.

In the spot where you stood

someone is standing.

The fatigue born of circumambulation overpowering

the place where you sat to rest

has some nuggets strewn all over

At the spot where a speck of your kumkum

had fallen

Someone is leaving the footwear worn.

The portal of the sanctum sanctorum is being

fastened.

கடும் குளிரையும் பொருள்படுத்தாமல் குளத்தில் இறங்கி

தாமரை மலரில் தேன் உறிஞ்சுகிறது

உன் புன்னகை.

தேர்ந்தெடுத்த பார்வைகளைத் தேடியெடுத்து சரம் கோர்த்த பூக்காரி

விலை நிர்ணயிக்கத் திணறுகிறாள்.

வழிநெடுகத் துரத்தி வந்த

இளம் காலத்திடம்

உன் அழகின் சில்லறையில்

கொஞ்சம் பிச்சை போட்டிருக்கலாம் நீ.

என் தோளில் கைபோட்டபடி

நீ கேட்ட கேள்விக்கான

பதிலின் படபடப்பைப் பறந்து நிரூபித்தது கோயில் புறா.

நீ நின்ற இடத்தில்

யாரோ நின்று கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சுற்றி வந்த களைப்புத் தீர

சம்மணமிட்டு நீ அமர்ந்த இடத்தில்

சிதறிக் கிடக்கிறது நொறுக்குத் தீனி.

உன் நெற்றிக் குங்குமப் பிசிறு

விழுந்த இடத்தில்

யாரோ செருப்பைக் கழற்றிப் போடுகிறார்கள்.

நடை சாத்தப்படுகிறது