FAIZA ALI'S POEM

A POEM BY 

FAIZA ALI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I listened patiently

Instinctively cautious of not 

turning her 

spent out

I enquired just where it was 

quite a must

She was shedding all her pains

as teardrops.

Not just to assure her

that her secret would be safeguarded

the words spelt proved useful

I became the Mother Hen that shelters

the trembling chicken

hugging it close with the warmth of its

feathers

The screeching voice

that set afire all the walls of the cabin

slowly subsided.

What a calm; Calm Supreme

in those innocent eyes of child.

All that details uttered

through words

and body movements

and all that I have realized in those

sobs uncontrollable

my pen refuses to scribble

under any known grading categories

Never can I make an entry of

the nauseating aversions of

the grime of guardian turning into

demon

twining them with the

sweet smell of fresh jasmine.

(*Translator's Note _ சில தொழில்நுட்ப வார்த்தைகளுக்கான ஆங்கில இணைச்சொற்கள் பிடிபடவில்லை. ’தரவரிசை அளவீடுகள்’ போல். 

Aaliya Aaliya

May 18, 2018 •

வேலியே பயிரை மேய்தல்

சாவதானமாய் செவிமடுத்தேன்

களைப்படையச் செய்யக்கூடாதெனும்

உள்ளுணர்வின் தீவிரங்களோடு

தேவையான இடங்களில் மட்டுமே

 வினவினேன்.

அவள் தன் வலிகளை கண்ணீர்த் துளிகளாய்

 உதிர்த்திருந்தாள்

இரகசியம் பேணப்படும் என்பதை

 உணர்த்தமட்டும்

சொற்கள் பயன்படவில்லை

கொடுகும் கோழிக்குஞ்சைக்

கதகதக்கும் தன்னிறக்கையோடு

சேர்த்தணைக்கும் தாய்ப்பறவையாகிறேன்

அறைச்சுவர் முழுவதையும் தீய்த்தெறிந்த

 கீச்சுக்குரல்

மெல்லத் தணிந்தடங்கிற்று

எத்தனை அமைதி பேரமைதி

பளபளக்கும் அப்பிஞ்சுக்கண்களுக்குள்

சொற்களால்....

 உடல்மொழியால்....விபரித்தவைகளை....

இன்னும் விசும்பல்களில்.....

இடைவெளிகளை நிரப்பிக் 

கொள்ளுமளவிற்கு

நான் உணர்ந்தவைகளை

எந்தத் தரவரிசை அளவிடைகளூடும்

இட்டு நிரப்ப மறுக்கிறது என் பேனா

வேலியே பயிரை மேய்தலின்

அசிங்கங்களின் அருவருப்புகளை

ஈர மல்லிகையின் நறுமணங்களோடு

இணைத்துப் பதிவிட ஒருபோதும் என்னால்

 முடியாது .

கடல்முற்றம் - எஸ்.பாயிஸாஅலி — 

Comments

• 
  

  
  

HAZEEM AHAMED MOHIDEEN'S POEM

A POEM BY 

HAZEEM AHAMED MOHIDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

 I am thoroughly crushed

As tree - hit electric-post
As arrow-struck deer
As fish taken out of water
Each time I think of you
Each time I think of not thinking about you
When we happen to come face to face
wondering why it takes place
my aches and anguishes vary significantly.

Lifting your child that coming in the way of my cycle
You go away
At that instant my soul writhes in pain
as contacting a live wire.
Your legs getting entangled in my cycle
The way you looked at me then
The moments when after a long time our eyes met
I go past all these as a stranger.

The traumas of this heart continue on one side ,
crushing and smashing with a vengeance
Silence
Life
Love
Marriage
Age
Maturity
So – different journeys
We have in Life.
But unable to undertake any of these
I remain all alone
remembering you and you alone.

Changing the interpretation of a poem
We can make it wholesome
But however much I try synchronizing all anguishes
and turn them into a poem
they allow me not to go past
just as your glances

As the cluster of birds going behind a lone bird
I keep fluttering in the ocean of sky
Your memories pursuing.

உடைந்து போய் இருக்கிறேன்

மரம் விழுந்த மின் கம்பமாக
அம்பு பாய்ந்த மானாக
நீரிலிருந்து
எடுத்து விடப்பட்ட மீனாக
ஒவ்வொரு முறையும்
உன்னை நினைக்கின்ற போது
நினைக்கக் கூடாது என்றும்
எதர்ச்சியாக உன்னை சந்திக்க நேர்ந்தால் ஏன் இப்படி எல்லாம் நடக்கிறது
என்று யோசிகின்றபோது
எனது வலிகள் வெவ்வேறாக இருக்கிறது

எனது சைக்கிளுக்குள் அகப்பட வந்த
உன் குழந்தையை தூக்கி செல்கிறாய்
அப்போது மின்கம்பத்தில் பட்ட ஒரு உயிரினமாக வலித்து துடிக்கிறது
எனது ஜீவன்
என் சைக்கிளுக்குள் அகப்பட்டுக்கொண்ட உன் கால்களையும்
என்னை நோக்கி நீ
பார்த்துக்கொண்ட பார்வைகளையும்
மிக நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு
நம் கண்கள் மோதிக்கொண்ட தருணங்களையும்
யாரோ ஒருவரைப்போல
கடந்து செல்கிறேன்
இந்த இதயத்தின் வேதனைகள் எல்லாம்
ஒரு பக்கம் உடைந்து செல்கிறது
மௌனம்
வாழ்க்கை
காதல்
கல்யாணம்
பருவம் முதிர்ச்சி என்று
வெவ்வேறு பயணங்கள்
இந்த வாழ்க்கையில் இருக்கிறது
ஆனால் என்னால் இதில் எதையும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாமல்
தனியாக உன்னை மட்டும்
நினைத்துக்கொண்டு இருக்கிறேன்
ஒரு கவிதையின் மொழி பெயர்ப்பை மாற்றிக்கொண்டு
கவிதைக்கு முழுவடிவம்
கொடுத்து விடலாம்
ஆனால்
வலிகளை எல்லாம் ஒருமித்து
ஒரு கவிதை ஆக்கிவிட
நானும் முயற்சிக்கிறேன்
கடந்து செல்ல முடியாமல் போகிறது
உன் பார்வைகளை போல.
ஒரு பறவையின் பின்னால்
பறந்து செல்கின்ற
பறவைக் கூட்டங்களைப் போல
உன் ஞாபகங்களுடன் நான்
ஆகாய வெள்ளத்தில் தனியாக

பறந்து செல்கின்றேன்.

MOHAMED ATHEEK SOLAIKILI'S POEMS

TWO POEMS BY 

MOHAMED ATHEEK SOLAIKILI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(*Songs of Another Traveller – 36)

1. LITTLE BOYS

I thank her who has asked for a poem of mine

to be her possession

If poem is my shirt I can remove it and
give it to her for keepsake.

If poetry is a vehicle that takes me around
It’s alright, I will go on foot, have it’
_ so I would say and hand it over.

But my backbone is poetry
How to bequeath it to you
It is from the fitness of my poetry that
I face many battles
Even now I am fighting an ailment
Inside the four walls of my tenement

Why do you need spines two
One for spreading the clothes you disrobe
and drying them?

I respect your love
The way you are attached to my poems
My poetry has become the milk
brimming within your bust
Even then, how can you pour a little of it
in a container
and giving it to me
cautioning me to take it safe and make it into curd.

Poetry is my own exclusive flower
If I were to dig it out and offer
this beetle would require two fingers for that.
But beetles don’t have any
Have you ever seen beetles with fingers

Though poem is created by me and
travel all over the world
You had seen that
concealed in it I too wander around

Is it fair to tear my veil and offer it
to all
Hidden deep down inside me
is poetry
and vice versa
We are playing the game of hiding
human inside human
After all we are little boys; children.

(*ஒரு கவிஞருக்கும் அவருடைய கவிதைக்கும் இடையேயான உறவை அடர்செறிவாக எடுத்துரைக் கும் கவிதை இது! - லதா ராமகிருஷ்ணன்)

Mohamed Atheek - Solaikili
April 4 •
இன்னொரு பயணியின் பாடல்கள் –36
=====================================
சிறுவர்கள்
==============
எனது கவிதையை சொந்தமாய் கேட்டவளுக்கு
நன்றிகள்
கவிதை எனது சட்டையென்றால்
சரி வைத்துக்கொள் என்று
கழற்றித் தரலாம்
கவிதை நான் ஓடும் வாகனமாக இருந்தால்
நான் நடந்தாவது காலம் கழிக்கிறேன்
பிடி என்று கொண்டு தருவேன்
எனது முள்ளந்தண்டு கவிதைதான்
அதை எப்படி உனக்குத் தருவது
என் கவிதையின் ஆரோக்கியத்திலிருந்துதான்
நான் பல போர்களை எதிர்கொள்கிறேன்
இப்போதும் ஒரு நோயுடன்
வீட்டுக்குள் இருந்து போராடுகிறேன்
உனக்கெதற்கு இரண்டு முள்ளந்தண்டுகள்
ஒன்றில் உனது உடுப்புகளை
கழற்றிப் போட்டுக் காயவைக்கவா
உனது அன்பை மதிக்கிறேன்
எனது கவிதையில் நீ வைத்திருக்கும்
பற்றை
பக்தியை மதிக்கிறேன்
எனது கவிதை உனக்கு
நெஞ்சுக்குள் நிற்கும் பாலாகிவிட்டது
இதற்காக
கொஞ்சமாகவேனும்
ஊற்றி ஒரு பாத்திரத்தில்
ஒழுகக்கூடாது
பத்திரம் வந்து
எடுத்துப் போய்
தயிராக்கு என்று
தரலாமா
கவிதை எனக்கான மலர்
அதனை நோண்டி நான் தருவதென்றால்
இந்த வண்டுக்கு
விரல்கள் வேண்டும்
விரல் இல்லையே வண்டுகளுக்கு
எந்த வண்டுக்காவது
விரல் இருந்ததைக் கண்டாயா
கவிதை என்னால் படைக்கப்பட்டு
ஊர் உலகத்தில் திரிந்தாலும்
அப்போதே நீயும் அதைக் கண்டிருக்கிறாய்
கவிதைக்குள் மறைந்து
நானும் உலாத்துகிறேன்
எனது திரையை நான் கிழித்து
ஊருக்கு வழங்கலாமா
எனக்குள் மறைந்திருக்கிறது கவிதை
கவிதைக்குள் மறைந்திருக்கிறேன் நான்
நாங்கள் ஆளுக்குள் ஆள் ஒளித்து விளையாடுபவர்கள்
சிறுவர்கள்
04.04.2020 ------------------------------------

2. THE STREAM OF YOUR HEART

(*From the series Songs of Another Traveller -53)

If you adorn your head

with a pristine -stream -like poem
Flowers would bloom

If you have in the morn
a pristine-stream- like poem
You can bathe blissfully

If you manage to grasp in your hold
a pristine - stream -like poem
you can see my heart

If you make your own
a pristine-stream-like poem
you can relish the wind and the birds
that visit there.

From my poems you choose a pristine-stream and take it.

Avoid selecting an obscure one
and standing there as a trapped stork

Choosing a many-layered one
and saying that they are like noose
strangling the throat
_ I don’t approve of that.

How to choose pristine-stream like poems
I won’t enunciate.

You are the one to figure out
the poem of your heart’s content.
Is this pit
or abyss
If waded through, can well access _
All such aspects.

Poem that can a cradle be
for even a thumb-sucking child
would never dissolve in its urine, you see.

இன்னொரு பயணியின் பாடல்கள் –53

நீ விரும்பும் நீரோடை
-------------------------------------------
தெளிந்த நீரோடைபோன்ற கவிதையை
நீ தலையில் வைத்தால்
பூப்பூக்கும்
தெளிந்த நீரோடைபோன்ற
கவிதையை
நீ காலையில் எடுத்துக்கொண்டால்
ஆனந்தமாக
குளிக்கலாம்
தெளிந்த நீரோடைபோன்ற கவிதையை
நீ கைவசப்படுத்தினால்
எனது உள்ளத்தைப் பார்க்கலாம்
தெளிந்த நீரோடைபோன்ற
ஒரு கவிதையை
உனக்கு நீ சொந்தமாக்கினால்
அங்கு வரும் பறவைகளையும்
காற்றையும்
ரசிக்கலாம்
நீ எனது கவிதைகளுக்குள்
ஒரு தெளிந்த நீரோடையைப் பார்த்து
எடுத்துக்கொள்
சிக்கலானதை எடுத்து
கண்ணியில் பட்ட கொக்குமாதிரி
நீ நிற்பதை தவிர்த்துக்கொள்
சிக்கான கவிதையை எடுத்து
இது தொண்டையை இறுக்கும் கயிறுபோல
என்று நீ சொல்வதை
விரும்பமாட்டேன்
தெளிந்த நீரோடைபோன்ற கவிதைகளை
தெரிவது எப்படி என்றுமட்டும்
சொல்லமாட்டேன்
உனக்குத்தான் விளங்கவேண்டும்
நீ விரும்பும் நீரோடை
இது பள்ளமா
படுகுழியா
கால் வைத்தால் எடுக்கலாமா
என்பதெல்லாம்
விரல் சூப்பும் பிள்ளைக்கும்
தொட்டிலாகும் கவிதை
பிள்ளையின் சிறுநீரில்
கரையாது
22.05.2020 ----------------------------------

K.MOHANARANGAN'S POEMS

TWO POEMS BY 

K.MOHANARANGAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

THE GOLDEN DOORS

For those who for the sake of love

have got used to crave
hope and get disappointed
(should say, some kind of an incurable malady of youth)
There is an *Emotiono-Meter
that functions within as an integral limb
With its help they would well foresee the
forthcoming misfortune quite easily
When the time comes to learn that
in the grand feast of love that extends well beyond
there is nothing whatsoever to be served in their plate
half way through the meal
with residual hunger
they get up readily
and depart
Before climbing down the stairs and leave for ever
they look back once
in angst.
It is there the abyss opens
They have to encounter god’s treachery against humans.
Unable to believe what they see –
the door banging shut straight to their face
They stand their staring
Aghast.

*மொழிபெயர்ப்பாளர் குறிப்பு: எல்லோரும் வாழ்வில் உணரும் வலியை இழப்பை அத்தனை துல்லியமாக எடுத்துக்காட்டும் கவிதை அதை வாசிப்பவர்கள் ஒவ்வொருவருக்காகவும் எழுதப்பட்டதாகிவிடுகிறது; அவர்கள் ஒவ்வொருவ ராலும் எழுதப்பட்டதாகிவிடுகிறது.. அத்தகைய ஒரு கவிதை இது. மூல மொழியான
தமிழில் படிக்கக் கிடைப்பது ஒரு கொடுப்பினை.

ஓர் அல்ப ஆசையில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன்.

கவிதைக்கு தலைப்பு ஒரு திறவுகோலாக அமைவ தும் உண்டு. அம்பொற்கபாடம் தெளிவாகப் பிடிபட வில்லை. தெரிந்துகொண்டு மொழிபெயர்க்கும் ஆசை விடவில்லை.

கூகுளில் தேடியபோது கலிங்கத்துப் பரணி - 39இல் அம்பொற் கபாடம் என்று வருவதாகத் தகவலும் நான் நினைத்தபடியே அரிய தங்கக் கதவுகளை அது குறிப்பதான விவரமும் கிடைத்தன. [The doors are called அம்பொற் கபாடம் – that golden door.]

இந்த தங்கக்கதவுகளுக்கு தொன்ம, புராண அர்த்தங்கள் இருக்கலாம். அவை தெரிந்தால் கவிதையை இன்னும் அதிகமாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

என் வாசகப் பிரதியில் அன்பின் கதவு நம் முகத்திற்கெதிராய் அறைந்துமூடப்படும் தருணங்கள் சாவிற் கொப்பானவை என்பதே கவிதையின் அடிநாதமாகப்
பிடிபட்டதால் கவிதையைப் புரிந்துகொண்ட அளவில் மொழிபெயர்க்கத் துணிந்தேன்.

Emotionometer என்று Thermo meterஐ அடியொற்றி நானே ஒரு புது வார்த்தையை உருவாக்கி கவிதை யில் பயன்படுத்தியிருக்கிறேன். poetic license of the translator!

மூல கவிதையில் வரும் ‘எதிர்பார்ப்பு’ நம்பிக்கை யாகவும் இருப்பதால் ஆங்கிலத்தில் ‘hope’ என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியுள்ளேன்.

மொழிபெயர்ப்பை இன்னும் செம்மையாக்க முடியும்.
செய்வேன்.

அம்பொற்கபாடம்
______________________
அன்பின் பொருட்டு
ஏங்கவும்
எதிர்பார்த்து ஏமாறவும் பழகிவிட்டவர்களுக்கு
( எவ்வளவு முயன்றாலும்
குணப்படுத்தவியலாத
இளம்பருவத்துக் கோளாறு
என்றுதான் அதைக்
கூறவேண்டும் )
உள்ளுக்குள்
உறுப்பு போலவே
ஒட்டிக்கொண்டு இயங்கும்
உணர்வு மானி ஒன்றுண்டு
அதைக் கொண்டு
வரப்போகிற துரதிர்ஷ்டம் எதையும் அவர்கள் எளிதாக
முன்ணுர்ந்து கொள்வதுண்டு.
நேரம் கடந்தும் நீளும்
நேசத்தின் பெரு விருந்தில்
தம் தட்டில் பரிமாறுவதற்கு
இனி ஏதுமில்லை
என்பதை அறியவரும்போது
பாதியிலேயே
பசியின் மிச்சத்தோடு
எவ்வித தயக்கமுமின்றி
எழுந்து வந்துவிடுகிறார்கள்
படியிறங்கிப் போகுமுன்
பரிதவிப்போடு ஒருதரம்
திரும்பிப் பார்க்கிறார்கள்.
அங்குதான்
அந்த பாதாளம் தொடங்குகிறது
மனிதர்களுக்கு எதிரான
கடவுளின் வஞ்சகத்தை
அவர்கள் எதிரிட நேரிடுகிறது.
தமது
முகத்திற்கு முன்பாகவே
அறைந்து சார்த்தப்படும்
கதவை
நம்பவே முடியாமல்
வெறித்துப்பார்த்தபடி
விக்கித்து நின்றுவிடுகிறார்கள்.

(2)

I strove to grasp and hold

in a sheet of paper
for you
the strange bird
seated in my garden _
Between what I tried to convey
and what I did actually say
the bird had flown away .

என்

தோட்டத்தில்
உட்கார்ந்திருந்த
பெயரறியா பறவையை
உனக்காக
காகிதத்தில் பிடித்து வைக்க
முயன்றேன்
சொல்ல வந்ததற்கும்
சொல்லில் வந்ததற்கும்
நடுவில்
பறந்து போயிருந்தது
பறவை.

- க. மோகனரங்கன்

KADANGANERIYAAN PERUMAL'S POEM

A POEM BY 

KADANGANERIYAAN PERUMAL

 Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Before learning how to swim, have to gulp water and cough

You are my facsimile
Even if you cause me to die
I would never abandon you, my boy
You are a pearl born of my ecstatic joy.

Saying You and I
are words redundant.

Our genes know how to go beyond.

The life of each generation
and the mode of living
and the associated virtues and values keep changing

Love and lust
holding one another and distancing
inducing to share love and commit murder – such is this world

Seasons would change
Can’t say that human love would be constant
Yet that is what keep the earth going round and round

In its name
all kinds of betrayals and justifications take place

Upon the lips of mine
renouncing everything and standing a little away
and watching bemused
a smile would sprout

Hope is its name
That is something loyal to none…

--- Kadanganeriyaan Perumal

நீச்சல் கற்றுக் கொள்ளும் முன் நீரைப்பருகி இருமியாக வேண்டும்
நீ என் பிரதி
என்னை சாகக் கொடுத்தாலும்
உன்னை எந்தவொரு கணத்திலும் விட்டுக் கொடுக்க மாட்டேன்
என் சுகத்தில் உதிர்த்த முத்து நீ.
நீயென்பதும்
நானென்பதும்
அதிகபட்ச வார்த்தை
தன்னைக் கடத்திக் கொள்ளத் தெரியும்
நம் மரபணுக்களுக்கு
ஒவ்வொரு தலைமுறைக்குமான வாழ்வும்
வாழ்க்கை முறையும்
அது சார்ந்த அறமும் மாறிக் கொண்டேயிருக்கிறது
காதலும் காமமும்
ஒன்றையொன்றைப் பற்றியும் விலகியும்
அன்பு செய்யவும் கொலைபுரியவும் தூண்டும் உலகிது
பருவங்கள் மாறிப் போகும்
மனித அன்போ நிலையாயிருக்குமெனச் சொல்ல முடியாது
ஆனாலும் அதுதான் புவியைச் சுழற்றிக் கொண்டிருக்கிறது
அதன் பெயராலே அத்தனை துரோகங்களும் நியாயப் படுத்தலும் நிகழ்கிறது
யாவற்றையும் துறந்துவிட்டு
சற்றே விலகி நின்று
வேடிக்கை பார்க்கும் என் அதரங்களில்
முகிழ்க்கும் ஒரு புன்னகை
அதன் பெயர் நம்பிக்கை
அது யாரொருவருக்கும் விசுவாசமில்லாத ஒன்று...

THARIK THASKI(NERO)'S POEMS

THREE POEMS BY 

THARIK THASKI(NERO)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The house would be all alone

I should go to our house at once
Poor house
It would be languishing there feeling lonely
It used to be filled with the boisterous cries of children
and with wholesome love.
Now it would remain dumb
The house which used to listen to the tales
of all kinds of ghosts
along with the kids and go to sleep
would now be shivering in isolation.
Thinking of ghosts, terror-stricken.
Further, without ourselves our house would look
like a child which has lost its kith and kin
in a battle or disaster
and die, craving and crying for them
Alas, I should go home at once
If only we go to our house
It would become its usual self
- the butterfly beautiful.

Tharik Thaski

வீடு தனியாய் இருக்கும்
நாம் அவசரமாய்ச் செல்ல வேண்டும் நமது வீட்டிட்கு.
அது பாவம்
தனியாய் இருக்கும்.
பிள்ளைகளின் சத்தங்களால்
காதலால் நிரம்பியிருந்த வீடு
இப்போது ஊமையாய் இருக்கும்.
எல்லா இரவுகளிலும் பிள்ளைகளோடு சேர்ந்து பேய்க் கதைகள் கேட்டு உறங்கிய வீடு இப்போது தனிமையில் பேய்களுக்குப் அஞ்சி
நடுங்கிக் கொண்டிருக்கும்.
மேலும் நாமில்லாமல் நமது வீடு
போரிலோ அல்லது
ஏதோ ஓர் பேரழிவிலோ உறவுகளை
இழந்து ஏங்கி
கத்திச் சாகின்ற குழந்தை போலும் இருக்கும்.
எனவேதான்
நாம் அவசரமாய்ச் செல்ல வேண்டும்
நமது வீட்டிற்கு.
நாம் சென்றால்தான்
நம் வீடு எப்போதும் போல்
வண்ணத்துப் பூச்சியாய் ஆகும்.

நீறோ

(2)

 Most of the house was burnt

Somehow those in the house and others
had extinguished the fire.
Many of those who came there running
were intent on taking video shots of it
in their mobiles.
That most of the valuables in the house were salvaged –
some observe and console the residents of the house.
Had gone in search of prey
to feed its chicks dwelling inside that house
on return,
the mother sparrow alone
keep circling the remnant of the house
squealing non-stop.

Tharik Thaski

அந்த வீட்டின் பெரும்பகுதி

எரிந்து விட்டது
எப்படியோ வீட்டவர்களும் அயலவர்களுமாய்ச் சேர்ந்து தீயினை அணைத்து விட்டார்கள்
அங்கு விரைந்தோடி வந்தவர்களில் அனேகமானவர்கள்
தங்கள் தொலைபேசிகளில்
படம் பிடித்துக் கொள்வதில் தீவிரமாகச் செயற்படுகிறார்கள்.
வீட்டிலிருந்து பெருமதிவாய்ந்த பலதையும் காப்பாற்றி விட்டதாகப் பேசி
வீட்டவர்களை
சிலர் அமைதிப் படுத்துகிறார்கள்.
அவ் வீட்டுக்குள் வசிக்கும்
தனது குஞ்சுகளுக்கு இரை தேடி வந்த
சிறு குருவி மட்டும் ஓயாமல்
வீட்டைச் சுற்றிச் சுற்றி கத்தித் திரிகிறது.

நீறோ

(3)

I set out homeward from my workspot

As going away from the battlefront or the land of fools
as usual my feelings lose their birds and wade through.
Feeling deprived of the birds I enter inside my house.
From kitchenette comes my better-half hurriedly
With her face brimming with poems and flower-gardens
she enquires after my wellbeing.
All over the walls my son has stuck the drawings he had scribbled
As butterflies swarming there they prove soothing to my eyes.
Holding my hand and dragging me along
showing each of those, as a butterfly he flies.
Now all my feelings and emotions are beautified
and being rejoiced by their birds.
Yet, tomorrow also I would go
to the land where those wonderful birds
I would have to forego.

Tharik Thaski
April 6, 2018 •
வேலைத் தளத்திலிருந்து வீட்டிற்குப் புறப்படுகிறேன்
போர்க் களத்திலிருந்து அல்லது முட்டாள்களின் தேசத்திலிருந்து வெளியேறுவதாக எப்போதும் போலவே
உணர்வுகள் அதன் பறவைகளை
இழந்து செல்கிறது.
பறவைகள் இல்லாத உணர்வுகளோடு
வீட்டிற்குள் நுழைகிறேன்
சமையல் கட்டிலிருந்து விரைந்து முன்னே வருகிறாள் மனைவி.
அவள் முகத்தினில் கவிதைகளை, பூந்தோட்டங்களை வைத்துக் கொண்டு
நலம் விசாரிக்கிறாள்.
அறைச் சுவர்களிலெல்லாம்
தான் கிறுக்கிய சித்திரங்களை ஒட்டி வைத்திருக்கிறான் மகன்.
அவைகள் சுவர்களில் வண்ணத்துப்பூச்சிகள் மொய்த்திருப்பது போல் கண்களில் இதமாகிறது.
என் கையைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு
சித்திரங்கள் ஒவ்வொன்றையும் காண்பித்து வண்ணத்தியாகவே பறக்கிறான் அவன்.
இப் பொழுதில் உணர்வுகளை அதன் பறவைகளெல்லாம் அலங்கரித்து மகிழ்கின்றன.
ஆனபோதும் நாளையும் நான் செல்வேன்
உணர்வுகளின் பறவைகளை தொலைத்துவிடும் அத் தேசத்திற்கு.

நீறோ