V.N.GIRITHARAN

A POEM BY GIRITHARAN NAVARATHNAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MOTHER OF MINE

Mother! O Mother! You are alive in me
Mother! You live in me!
Being so bearing its antithesis, being non-being
O where did you go vanishing, My Mother!
Where at all did you go vanishing…..
You being the mind’s will in the thought-pattern
and taking leave, O Mother –
is it all but the mere fluttering
of my winged thoughts?
Have I so far realized your Being
thus?
The way your Being
being the very reason for
realizing the very being of Life!
Oh my!
We who follow
as chicks at the heel of your shadow
You held close
safeguarding…
With all my feelings
filled with you as the very breath
how you keep booming inside
as memories, dreams –
so on and so forth!
Have you ever at all thought of yourself?
Toiled for ever
thinking only of our welfare.
Mother! Will I ever see you again?
Your being here
Walking all over
Our wandering everywhere
Oh, was it all real!
Queries soaring in search of answers
as flying sparrows
in the sky within
morning and evening moving along this desert
loaded with queries myriad with answers unknown
O, will this voyage go on?
Are all those sparks of the travel
Gone past as visuals of mirage?
Is this desert too a mirage?
And so this voyage too?
Is this voyage also
an illusion? Is it so?
My Mother! you nurtured me instilling courage in me
You moulded me into a braveheart!
All those days you were here, O Mother
Are they mere fantasy?
Are they, O Mother, nothing but a fleeting dream?
Is your being too a reality turned fantasy born of my being
O Mother! A reality turned fantasy?
In the deep space where you word and deed
sensation and compassion
remain widespread
You’ve merged and converged into a universe
You made me analyze once again
The why of I in its multi-dimensions!
And O, you’re gone!
But, O! My Mother as your life’s droplet of blood
And of your love and more
I am here in which
I would see your reflection
and thus gain
clear comprehension
so I’ve grasped you
and through you, the world
and my own self.
So I have grasped the meaning of
Your Being
being in my own being.

தாயே! தாயே! என்னிருப்பில் உன்னிருப்பறிந்தேன்!
தாயே! என்னிருப்பில் உன்னிருப்பறிந்தேன்!
உன்னிருப்பாலிருப்பின் மறுப்புதனை
உணர்த்தியெங்கு சென்றாய் ? தாயே!
எங்கு சென்றாய் ?
நினைவுக் கோளத்தினொரு
சித்தவிளையாட்டாய்
இருந்து நீ சென்றதெல்லாம்
அன்னையே! என்
எண்ணப் பறவைகளின் வெறும்
சிறகடிப்போ ? இருந்தவிருப்பை
இதுவரை நான் இவ்விதம்
உணர்ந்தேனா ? இருப்புணர்ந்து
புரிவதற்கு உன்னிருப்பேயொரு
காரணியாயமைந்த விந்தையென்னே!
உன்னிழல் தொடர்ந்து வரும்
குஞ்சுகளாய் வருமெமையரவணைத்தாய்.
காத்து நின்றாய்.
உணர்வெல்லாம் காற்றாக நீ போனதினால்
நனவாய்க் கனவாய் வந்து வந்து
மோதும் செயலென்னே!
என்றேனும் உனைப்பற்றி நீ எண்ணியதுண்டா ?
நாம் நன்றாயிருந்தாலது போதுமென
உன்பணிசெய்து கிடந்தாயே ?
தாயே!உனை நாமெங்கினிக் காண்போமோ ?
இங்கு நீ இருந்ததெல்லாம்,
இங்கு நீ நடந்ததெல்லாம்,
இங்கு நாம் திரிந்ததெல்லாம்
இருந்ததொரு இருப்போ ?
விரியும் வினாக்கள் விடைநாடிச்
சிறகடிக்கும் சிட்டுக்களாய்
சித்தவானினிலே.
விடை தெரியா விடைநாடும்
வினாக்கள் பல சுமந்து
ஒட்டகமாயிப் பாலையிலே
காலையும் மாலையுமாய்
பயணமின்னும் தொடருமோ ?
பயணத்தின் ஒளித்தெறிப்பெல்லாம்
கானற் காட்சியாய் கடந்ததுவோ ?
பாலையும் கானலோ ?
இப்பயணமும் கானலோ ?
இங்கு இப் பயணமும்
கானலோ ?
நெஞ்சிலுரமூட்டியெமை வளர்த்தாய் தாயே!
அஞ்சிடாதுளம் தந்தெமை வார்த்தாய்.
நீ இருந்ததெல்லாம் தாயே! வெறும் நிழலா ?
நீ இருந்ததெல்லாம் தாயே! வெறுங் கனவா ?
உன்னிருப்புமென்னிருப்பால் விளைந்ததொரு
பொய்யானதொரு மெய்யோ ? தாயே!
பொய்யானதொரு மெய்யோ ?
உனது சொல்லும் செயலும்
உணர்வும் பரிவும்
பரவிக்கிடக்கும் வெளிக்குள்
வெளியாய் பரவிக் கலந்தாய்.
மீண்டுமொருமுறை
'நான் ' 'ஏன் ' 'யார் ' என
ஆய்ந்திட வைத்துச் சென்றாய் ?
தாயே!
ஆயினுன் உயிரின் உறவின்
உதிரத் துளியாய் இன்னுமிங்கே
இருக்குமென் இருப்பில் நான்
உனைக் கண்டு தெளிவேன். அதனால்
உனைப் புரிந்தேனிந்த
உலகை அறிந்தேன். ஏன்
எனையும் தெரிந்தேன். என்
இருப்பில் இருந்த
உன்
இருப்பின் பொருள் உணர்ந்தேன்.
தாயே! பொருள் கண்டேன்.
ஏன் ' 'யார் ' என
ஆய்ந்திட வைத்துச் சென்றாய் ?
தாயே!
ஆயினுன் உயிரின் உறவின்
உதிரத் துளியாய் இன்னுமிங்கே
இருக்குமென் இருப்பில் நான்
உனைக் கண்டு தெளிவேன். அதனால்
உனைப் புரிந்தேனிந்த
உலகை அறிந்தேன். ஏன்
எனையும் தெரிந்தேன். என்
இருப்பில் இருந்த
உன்
இருப்பின் பொருள் உணர்ந்தேன்.
தாயே! பொருள் கண்டேன்.

MULLAI AMUTHAN's POEM

A POEM BY MULLAI AMUTHAN

(Translated into English by Latha Ramakrishnan _ * First Draft)

As the Vedanthangal 

sanctuary of a Bird
We’ve come.
We became birds
Nests, chicks – so we’ve let our roots run deep
beyond the possibility of digging up.
In cuckoo’s nest the crows
came to rest;
laid eggs.
Now, tell me, dear cuckoo _
whose land is that?
Which land – this or that?
After turning into refugee birds with wings ripped?
In cuckoo’s reminiscence
Blood forever oozes
in the deadly gashes.

Mullai Amuthan
March 25, 2019 •
ஒரு பறவையின்
வேடந்தாங்கலென வந்துவிட்டோம்..
பறவைகளாகினோம்..
கூடுகள்,குஞ்சுகள் என
வேர்களை ஓடவிட்டாயிற்று,
பெயர்க்கவே முடியாதபடி...
குயிலின் கூட்டில் காகங்கள் குடிகொண்டன..
முட்டையிட்டன..
எனி
அது யார் நிலம் எனச் சொல்
குயிலே..
அந்த நிலமா?இந்த நிலமா?
இறகுகள் வெட்டப்பட்ட அகதிப்பறவியாய் ஆனபின்...?
குயிலின் நினைவுள்
மரணக்கீறல்களில்
தினமும் குருதி ஒழுகும்..
முல்லை
25/03/2019

RAJAJI RAJAGOPALAN's POEM

A Poem by 

Rajaji Rajagopalan

(The original version in Tamil revised by the poet himself)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

IF I WERE TO SEE GOD….

I would ask for a new world
and the same language for the whole world

I would ask for countries without frontiers
and Species sans foes

I would ask for Justice without laws
and Society freed from castes

I would ask for Houses without fences
And Hearts sans pretences.

I would ask for the efforts of the poor to yield fruits
And those who choose to beg - depart

I would ask for temples sans gates
And Ceremonies sans dogmas

I would ask for mercy in wind and rain
And Peace to prevail in all oceans

I would ask for woods to preserve their virtue
And Pearls so full in all the seas

I would ask for environment care
and wisdom against polluting waterways

I would ask for global warming to go down
and toxic gases to dissolve on their own

I would ask for pristine water in all lagoons
And Arctic species to live on

I would ask for volcano to contain within itself
and Ozone to save the world

I would ask for Thirukurual in every household
and free verses to read

I would ask for patience in parents
and obedience in their children.

I would ask for simplicity in women
and men’s chastity defined.

இறைவனைக் கண்டால்

இனியொரு புதிய உலகினைக் கேட்பேன்
உலகம் முழுவதும் ஒரே மொழி கேட்பேன்

எல்லைகள் அற்ற நாடுகள் கேட்பேன்
எதிரிகள் இல்லா இனங்களைக் கேட்பேன்

சட்டங்களில்லா நீதியைக் கேட்பேன்
சாதிகள் ஒழிந்த சமுதாயம் கேட்பேன்

வேலிகளில்லா வீடுகள் கேட்பேன்
போலிகளற்ற இதயங்கள் கேட்பேன்

ஏழைகள் முயற்சியில் ஏற்றத்தைக் கேட்பேன்.
இரந்தே வாழ்பவர் ஒழிந்திடக் கேட்பேன்.

கதவுகள் இல்லாக் கோயில்கள் கேட்பேன்
சாத்திரம் இல்லாச் சடங்குகள் கேட்பேன்

காற்றிலும் மழையிலும் கருணையைக் கேட்பேன்
சமுத்திரம் அனைத்திலும் சாந்தியைக் கேட்பேன்

காடுகள் கற்பைக் காத்திடக் கேட்பேன்
கடலினில் முத்துகள் மலிந்திடக் கேட்பேன்

சூழலின் தூய்மை போற்றிடக் கேட்பேன்
சேற்றினைக் கழிப்போர் கற்றிடக் கேட்பேன்

அகிலத்து வெம்மை தணிந்திடக் கேட்பேன்
அழுக்கு வாய்வுகள் அழிந்திடக் கேட்பேன்

வாவிகள் யாவும் நன்நீர் கேட்பேன்
உறைபனி விலங்குகள் உய்த்திடக் கேட்பேன்

எரிமலை தன்னுள் ஒடுங்கிடக் கேட்பேன்
ஓசோன் உலகைக் காத்திடக் கேட்பேன்

இல்லங்கள் அனைத்திலும் திருக்குறள் கேட்பேன்
இலக்கணமற்ற கவிதைகள் கேட்பேன்

பெற்றார்களிடத்தே பொறுமையைக் கேட்பேன்
பிள்ளைகளிடத்தே பணிவினைக் கேட்பேன்

பெண்களிடத்தே எளிமையைக் கேட்பேன்
ஆண்களின் கற்பு உரைத்திடக் கேட்பேன்.

ராஜாஜி ராஜகோபாலன்(மணற்காடர்)

BOOMA ESWARAMOORTHY's POEM

A POEM BY 

Booma Eswaramoorthy

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Opening the door without making noise

and so entering and exiting
_ all too well accustomed, the pet animal.
A portion of soul, its own
It would always take me
to solitary landscapes
It knows you more than you do
It’s not a book unable to read
in the dark
Your body disrobed and stark naked
the medical students begin to dissect
the pet animal stands there perplexed.

Booma Eswaramoorthy
January 22 •
57 / 365 )

ஒலி இல்லாமல் கதவு திறந்து
நுழைந்தும் வெளியேறவும் பழகினதுதான்
வளர்ப்புப் பிராணி.
ஆன்மாவின் ஒரு பகுதி அதற்கானது
எப்போதுமது தனித்த நிலப்பரப்புகளுக்கு
அழைத்துச் செல்லும்
உன்னை விடவும் உன்னைப் புரிந்திருக்கிறது
இருளில் படிக்க முடியாத புத்தகம் இல்லை
அது
ஆடை அகற்றின உன் முழு உடலை
மருத்துவம் பயிலும் மாணவர்கள் கூறு
போடத் துவங்குகிறார்கள்
செய்வதறியாது கலங்குகிறது வளர்ப்புப் பிராணி

VEYYON KAVI's POEM

A POEM BY VEYYON KAVI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

BOUGAINVILLEAS

When even the

‘prickly pear cactuses
scattered at the poet’s feet
appear as
clusters of literary flowers
Why not these Bougainvilleas
as the verses of
Veyyon, the Bard
blooming in the
Beloved’s Courtyard …?

#போகன்_வில்லாக்கள்

கவிஞனின் காலடியில்
கொட்டிக்கிடக்கும் கல்லி முட்கள் கூட
இலக்கிய பூக்களாய்
தெரியும்போது..,
ஏன் இந்த போகன்-வில்லாக்கள்
காதலியின் முற்றத்தில்
பூத்துக்குலுங்கும்
வெய்யோனின் கவிதைகளாக
தெரியக்கூடாது..¿
-𝓥𝓮𝔂𝔂𝓸𝓷_𝓴𝓪𝓿𝓲..

2020|03|23
5.30 p.m

KAVI AMUTHAN's POEM

A POEM BY KAVI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE STAR

The world that I see through the windows

is indeed more wonderful than
the ordinary world.

My love for the windows is
as high as the sky
Nay – as much as the earth
Hey – no
more than that, oh much more, you know…..

For seeing anyone, unseen
we look through the windows, don’t we?

In all those journeys
where parting is sheer agony
it is through the window we wave our hand
crying ‘so long’

In all our journeys
we glimpse at the world
through the windows.

That’s why I declare _
the world that I see through the windows
is indeed more spectacular
than the actual one.