TWO POEMS BY
NAAVUK ARASAN (Arasan)
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
(1)
The appearance synced well
Grey-hair just begun
Age in early-fifties,
Traces of young age
still remaining,
With recognition dawned
eyes filled with quietude supreme.
The long slender neck of peahen
being the crowning feature.
A smile common to one and all!
Unable to retrieve the name
instantaneously
from the dried up layers of memory.
Of course with these sufficient inputs
without much difficulty
in a matter of ten seconds
the old face could be replenished
and the bygone association renewed
at once!
But, wonder why
most of these fervours
don’t reach that stage ever.
That day also
I kept my distance and moved away
as usual!
நினைவுத்தரவு
சொல்லிய விவரங்களுடன்
அந்தத் தோற்றம் ஒத்துப்போனது !
இள நரை
ஐம்பதுகளின் ஆரம்பக்கட்டம் ,
ஆனாலும்
இளமையின் தடயங்கள் ,
அடையாளம் தெரிய
கண்களில் அசாதாரண அமைதி,
அம்சமாகத் தேர்வுசெய்யும்
பெண்மயிலின் நீள்கழுத்து ,
எல்லாத்துக்கும் பொதுவான
புன்னகை !
வறண்டுபோன
ஞாபக மடிப்புகளுக்குள்ளிருந்து
பெயரை உடனடியாக மீட்கமுடியவில்லை !
போதுமான இவைகளுடன்
தயக்கமில்லாமல்
பத்துநொடியில்
பழைய முகத்தைப் புதிப்பித்து
அறிமுகம் செய்திருக்கலாம் !
ஏனோ தெரியவில்லை
பெரும்பாலான முனைப்புகள்
அந்தக் கட்டம்வரை போவதில்லை !
அன்று அப்படியே
தூரநின்று விலகிவிட்டேன் !
அரசன்
(2)
At times when you feel fed up
keep the door wide opened.
Just as hues dissolving and oozing out of a painting
With the lightning quivering within
an ordinary rainy day
would be rushing to the next scene!
As twins born entwined
unusually two rains simultaneously!
In the thunder-lightning moment of the first rain
those who walk around me
unfolding their umbrellas and seeking shelter
the rain pours excluding them.
The second rain
as usual
pondering over something
immersed in some dream
cleansing the corridor
thoroughly!
I am going past, drenched utmost.
In an unexpected corner
The third rain too commences.
which pours
exclusively inside me!
பொழுது போகாத நேரத்தில்
இப்படித்தான்
வாசல்களைத் திறந்துவைக்கின்றன
திவலைத் தூறல்கள் !
ஒரு ஓவியத்திலிருந்து
நிறங்கள் கரைந்து வழிவதைப்போல
தனக்குள்ளே சிலிர்த்துக்கொண்ட மின்னலுடன்
அடுத்த காட்சிக்கு விரைகிறது
சாதாரணமானவொரு மழைநாள் !
ஒட்டிப்பிறந்தது போல
அசாதரணமாக இரண்டு மழை ஒரேநேரத்தில் !
முதல் மழையின்
இடிமுழக்க நொடியில்
என்னைச் சுற்றி நடந்தவர்கள்
குடை விரித்து ஒதுங்கிக்கொள்ள
மழை அவர்களை விலத்திவைத்தே பொழிகிறது !
ரெண்டாவது மழை
எப்போதும்போல்
ஏதோவொரு யோசனையுடன்
ஏதோவொரு கனவு கண்டுகொண்டு
நடைவழியை சுத்தமாகக் கழுவிக்கொண்டிருக்கிறது !
நான்
நனைந்து கடந்துகொண்டிருக்கிறேன் !
எதிர்பாராத திருப்பத்தில்
மூன்றாவது மழையும் சேர்ந்துகொள்கிறது
அது பிரத்தியேகமாக
எனக்குளே பெய்கிறது !
No comments:
Post a Comment