AYYAAVU PIRAMANATHAN

 A POEM BY

AYYAAVU PIRAMANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The snake’s word goes creeping along, twisting and turning amidst a handful of persons

Between the wide-opened two hands

sliding along thigh’s solidity it wades through slickly

In the drawn-out description of clothing the ‘Ulakkai’ with the peeled skin

the time-immemorial deadly venom ‘Aalakaalam’

gushes out of the mouth

as a torrential stream

That in the trail lost its name was creeping

eyes two wink the tension

Escaping fortunately from the thick stick with a small wound

the fury coiled and hatched

raging and raising the hood would sting – rings the voice of ‘Magudi’ in the ear.

Flying off Shiva’s neck and swallowing the moon falling down

with a thud

into the snake-hole and turning into goddess Snake-Mound Amman

– so a deadly voice says in the manner of soothsayer.

Not being able to run escaping anywhere,

in the stinging touch of the poisonous tongues

turning blue all over

now lays coiled dead

the snake’s Word.

•

நான்கைந்து பேர்களின் நடுவில் வளைந்து நெளிந்து ஊர்ந்து கொண்டிருக்கிறது அரவத்தின் சொல்

அகல விரித்த இரு கைகளுக்கு இடையில்

தொடையின் கனத்தில் வழுவழுப்பாக நகர்ந்து ஓடுகிறது

தோலுரித்த சட்டையை

உலக்கைக்கு அணிந்துவிடலாம் என்ற நீள விவரணையில் வாயிலிருந்து ஆலகாலம் ஊற்றாய் கொப்பளிக்கிறது

தவற விட்டுச் சென்ற தடத்தில் அதன் பெயர் ஊர்ந்து கொண்டிருந்ததாக கண்கள் இரண்டு படபடப்பை சிமிட்டுகிறது

தடிக் கம்பிலிருந்து நல் வாய்ப்பாக சிறு காயத்துடன் உயிர் மீண்டு சுருட்டிவைத்து அடைகாத்த சினம்

சீறிப் படமெடுத்து கொத்துமென காதுக்குள் ஊதுகிறது மகுடிக் குரல்

சிவன் கழுத்திலிருந்து பறந்து சந்திரனை விழுங்கி பொத்தென்று புற்றுக்குள் விழுந்து புற்றடி அம்மனானதாக கோடாங்கியைப்போல்

குறி சொல்கிறது ஓர் அபாயக் குரல்

எத்திசையிலும் தப்பித்தோட இயலாமல் விஷ நாவுகளின் தீண்டலில் உடலெங்கும் நீலம் பாரித்து மரித்து சுருண்டு கிடக்கிறது இப்போது

அரவத்தின் சொல்.

அய்யாவு பிரமநாதன்