ABDUL HAQ LAREENA

 TWO POEMS BY

ABDUL HAQ LAREENA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

That became a bamboo forest

Expectations of rain belied

Despite burning umpteen number of times

and sprouting again

It remained the same.

Word was everything

Dreams about Life

it had strung in words

well-knit.

Awareness of the mysteries of

the wastelands within

turned into not by Hope.

The breeze had brought along

Word pleasantly cool

It was ever unleashed.

Always on the move

The desire to have it exclusively one’s own

in chains

is rather unfair

Fastening the legs of Dos and DON’Ts

to wind

is rather unkind

Fully aware of the possibility of

burning and turning into ash

sprouting as Bamboo forest

yet again

the heart sang along the course of wind.

Wind wafts in Music

Music merges with wind.

Abdul Haq Lareena

ஒரு மூங்கிற் காடாயிற்று

மழை பற்றிய எதிர்பார்ப்புகள் பொய்த்து

இதற்கு முன்பும் பலமுறை

எரிந்தெரிந்து துளிர்த்திருந்தும்

அது அதுவாகவே கிளைத்திருந்தது

சொல்லே எல்லாமாயிருந்தது

வாழ்தல் பற்றிய கனவுகளை

வெற்றுச் சொற்களுக்குள் மட்டுமே

கோத்துக் கோத்துக் கட்டியிருந்தது

அதற்குள்ளான சூன்யப் பிரதேசங்களின்

மர்மங்கள் குறித்த விழிப்புணர்வை

நம்பிக்கை காவுகொண்டிருந்தது.

குளிர்ந்த சொல்லைச் சுமந்து வந்திருந்தது

காற்று

அது கட்டற்றது, ஓரிடம் நில்லாதது

தனக்கேயானதாய்க் கொள்ளும் வேட்கை

நியாயமற்றதுதான்

நிபந்தனைகளின் கால்களைக் காற்றுக்குப் பொருத்துதல்

நியாயமே அற்றதுதான்.

எரிந்துகருகும் எல்லாச் சாத்தியப்பாடுகளையும்

அறிந்திருக்கும் நிலையிலும்

ஒரு மூங்கிற் காடாகவே

மறுபடியும் துளிர்த்து காற்றுவெளியிடை இசைபாடிற்று

மனசு.

இசையில் மிதக்கிறது காற்று

காற்றில் கலக்கிறது இசை.

(2)

QUINTESSENCE

As two lines have I written

the sorrow unbearable

It became a highway

Now it is along that same road

You are travelling

The secret of the trees in thick clusters

flourishing with plenty of flowers

along the entire stretch between two ends

so far as you regard those who come along

as co-travellers _

the wind wouldn’t have disclosed to you

as yet

I hope.

சூட்சுமம்

=========

கடக்க முடியாத துயரை

இரு வரிகளாய் எழுதினேன்

ஒரு நெடுஞ்சாலையாய் மாறிற்று

இப்போது நீங்கள்

அதில்தான் பயணித்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்

உடன் வருபவர்களைச் சகபயணிகளாய்

ஏற்று நீங்கள் மதிக்குந்தோறும்

இரு அந்தங்கள் நெடுகிலும்

பூக்கள் சுமந்து அடர்மரங்கள் தழைக்கும் ரகசியத்தை

காற்று உங்களுக்கு இன்னும் சொல்லியிருக்காது

என்று நம்புகின்றேன்.

ABDUL HAQ LAREENA