M.D.MUTHUKUMARASWAMY

TWO POEMS BY

M.D.MUTHUKUMARASWAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*With corrections by the Poet duly incorporated)

(1)

Straight ahead

the sanctum-sanctorum of God

At the backside

a space completely void

There on the left

dining hall for pilgrims

On the right

wave-lashing sea

A map for all

_ the temple mandap

For me too

He mutters to himself

Etched in the memory are nameless faces

shrunk in scorching heat

with scars like dried grass

_ What to make of it ?

In the cloth bag lying beside

some more attires ,

tiny containers of homeopathy medicine,

a paltry sum

Who have placed them here

so neatly

Weren’t they very much here

when he was fast asleep

Why aren’t they now?

With weak muscles

when his hands and legs tremble

on his palm

as henna smeared by someone unknown

twilight in tinge crimson

M.D.Muthukumaraswamy

நேராகச் சென்றால்

தெய்வத்தின் சந்நிதி

பின்னால் சென்றால்

அத்துவான வெளி

இடது புறம் சென்றால்

அன்னதானசத்திரம்

யாத்ரீகர்களுக்கான ஓய்வறைகள்

வலதுபுறம் சென்றால்

அலையடிக்கும் கடல்

எல்லோருக்குமான வரைபடம்தான்

கோவில்மண்டபம்

எனக்கும் என முணுமுணுத்துக்கொண்டார்

பெயர்களற்ற நினைவிலுள்ள முகங்கள்

அவற்றில் வெயிலுக்கு

காய்ந்து போன அருகம்புல்

தழும்புகள் - என்ன செய்ய?

அருகிலிருந்த துணிப்பையில்

மாற்றுத்துணிகளும் ஹோமியோபதி

மருந்து குப்பிகளும் சொற்ப பணமும்

யார் இவ்வளவு நேர்த்தியாக வைத்தார்கள்

அவர்கள் அவர்

அசந்து தூங்கும்போது இங்கேதானே

இருந்தார்கள் இப்போது ஏனில்லை

தளர்ந்த தசைகளினால் கை கால்

நடுங்குகையில் அவர் உள்ளங்கையில்

யாரோ இழுவிய மருதாணி சிவப்பு போல

அஸ்தமனத்தின் செவ்வொளி

..M.D.MUTHUKUMARASWAMY

(2)

On a summer noon

when clarity and precision came perfectly

like the resonance of Veena strung and tuned

by the flicking finger

felt like calculating the age of mother

if she were to be alive now

but when there is nothing as self

how would the wheel sans teeth

count?

Which navel would it touch

and wade through a long passage

arriving at this void of palm

crossing the faraway distance

When the finger-tip once again

flicks the string of Veena

the resonance born

is mother

I am here

Mother Son Veena

always

ageing split second

சுண்டி சரிபார்த்த

அம்மாவின்

வீணையின் சுருதி போல

தெளிவு கூடி வந்த

கோடை மதியத்தில்

அம்மா இப்போதிருந்திருந்தால்

என்ன வயதாகியிருக்கும்

எனக் கணக்கிடத் தோன்றியது ஆனால்

நான் என்று ஏதுமில்லை

எனும்போது அம்மாவின்

வயதை எப்படி எந்த பற்பிடிப்புமற்ற

சக்கரம் கணக்கிடும்?

எந்த உந்திச்சுழி தொட்டு

நெடு வழி தாண்டி

இந்த உள்ளங்கை வெறுமைக்கு

வந்து சேரும் தொலை தூரம்

மீண்டும் வீணையின் தந்தியை

விரல் நுனி

தீண்டும் நொடியில்

பிறக்கும் ரீங்காரம்

அம்மா இதோ நான்

அம்மாவும் பிள்ளையும் வீணையும்

எப்போதும்

அரை நொடி வயதில்

M.D.முத்துகுமாரஸ்வாமி