TWO POEMS BY
MULLAI AMUTHAN
Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)
(1)
The fields being filled with human-heads
They called it the Field of God He who thrust into my hand a holy book
was standing there at a distance
as one among them and went on watching.
Everything inside the book were
bleeding histories.
The Sun burning up above
seemed to be bent on concealing itself
and peeping.
Placing a sharp weapon in my hand
‘Go bring the deer’, said my wife.
Burying Ganja inside my bag
They called me a culprit
Here and there all and sundry
are giving sermons from the Mount
How to address you
My Friend? or Foe?
I keep away the friend
and ask the betrayer to come closer.
That my death should be caused by thee
became my destiny.
In this all too vicious world
while being buried
Someone who has committed a crime
can haul and throw sand on my
mortal remains.
மனித தலைகளாய் வயல்வெளிகள் நிறைந்திருக்க...
கடவுளின் வயல் இதுவென்றார்கள்.
புனித நூல் ஒன்றை கையில் திணித்துச் சென்றவன்
தூரத்தில் அவர்களுடன் நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
நூலின் உள்ளே அனைத்தும் இரத்த வரலாறுகளாய் சொற்கள்....
உயரே எரிந்துகொண்டிருக்கும்
சூரியன் தன்னை ஒளித்து..மறைந்து பார்ப்பது போலிருந்தது..
கையில் கூரிய ஆயுதத்தைக் கொடுத்து
அந்த மானைக் கொண்டுவா என்கிறாள் மனைவி.
என் கைப்பையில் கஞ்சாவைப் புதைத்துவிட்டு,
குற்றவாளி என்றார்கள்.
ஆங்காங்கே யார்யாரோவெல்லாம்
மலைப்பிரசங்கம் செய்கிறார்கள்.
எப்பெயர் சொல்லி நான் உன்னை அழைக்க?
நண்பனா?துரோகியா??
நண்பனை தூரமாக்கிக்கொள்கிறேன்.
துரோகியை பக்கத்தில் அழைக்கிறேன்.
உன் கைகளால் நான் இறந்திடல் வேண்டும் என்பது
தலையின் எழுத்து என்பது விதியாயிற்று.
இந்த வன்மம் நிறைந்த உலகில்
புதைக்கப்படுகையில்..
யாராவது குற்றம் செய்தவர்கள்
என்
உடல் மீது மண்ணை வாரி எறியலாம்.
முல்லைஅமுதன்
(2)
Yesterday he had planned to execute the killing
with
no trace nor witness
When He appeared bleeding all over
‘Not yet dead?’ – this one's eyes asked.
He must have ceased to be
in thirty days
Someone has resurrected him – so it appears.
How to kill then
with none there to cause resurrection
even after thirty days - ever again
Shouldn’t entrust the work in the hands of Judas.
Finding someone else
and offering him not just the thirty silver coins
but more than that and
sent him on the errand.
They said the job was done
and that He would never return.
That, after thirty days
everyone believed to be the fact.
The Calvary remained barren….
The bloody mount-crest remained waiting anon.
A butterfly fluttering its wings nonstop
inhaling the air
lives on
for Calvary Mount Sermon.
சாட்சியங்களின்றி கொன்றுவிடவே
அவன் திட்டமிட்டிருந்தான்.
நேற்று-
குருதி சொட்ட வந்திருந்தபோது
'நீ இன்னும் இறந்துவிடவில்லையா?'
என்பது போலவே பார்க்கமுடிந்தது.
இறந்திருக்கலாம்.
முப்பது நாளில்
யாரோ உயிர்ப்பித்திருக்கிறார்கள் என எண்ணத்தோன்றுகிறது.
முப்பது நாட்கள்
கழிந்தும் உயிர்ப்பித்துவிடாதபடி எப்படிக் கொல்வது?
எனி யூதாஸை அனுப்புதல் தகாது.
வேறொருவரைத் தேடிப்பிடித்து
முப்பது காசு மட்டுமல்ல..கொஞ்சம் அதிகமாகவே கொடுத்தாயிற்று.
கொன்றோம் என்றார்கள்.
முப்பது நாட்களின் பின்னர்
யாவரும் நம்பினார்கள் என்பதே உண்மையுமாயிற்று.
அதற்குப்பிறகு கல்வாரி வெறுமையாக இருந்தது..
குருதிகள் நிறைந்த மலைமேடு காத்திருந்தது.
வண்ணத்துப்பூச்சி ஒன்று தொடர்ச்சியாக சிறகசைத்து,
சிறகசைத்து காற்றை சுவாசித்தபடி
கல்வாரி மலைப்பிரசங்கத்திற்காக வாழ்ந்துகொண்டுதானிருகிறது.
.jpg)
