NESAMITRAN

 A POEM BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When a new love blossoms

at the first ring the call is answered.

As if the next day a Sunday

Even at the hour well past midnight

WhatsApp’s blue tick shines instantly.

It doesn’t bang the doors on our earlobes

announcing

‘Number is busy’

Please hold on

Or call after sometime’

With the green light glowing

Not knowing how to start the conversation

Sending a goodnight message

and giving the reason

‘I had slept off’

ask for a response the next morn.

During the initial stages of a new association

No one is busy.

Even when in remote mountain region

having signal problem

the voice message would be promptly delivered.

SMS would be able to stretch its hand

And reach you wherever you are

Phantom vibration syndrome

Wouldn’t be there.

Those who understand silence better than words

don’t leave a ‘status’.

Unable to find a way

to access a love that remains

new for ever

The feet that go to the church

eat the sand as a calf

In the church

kneeling down it applies cross

across its chest

haphazardly.

It is all mangled

as the body with the skin peeled off

by one who knows not how to kill

With the breath smelling ashes

all over

it waits; awaits….

At the start of a new association

None is ever busy.

ஒரு புதிய அன்பு மலரும்

காலத்தில்

முதல் ரிங்கில் போன் எடுக்கப்படுகிறது

மறுநாள் ஞாயிறு போல்

பின்னிரவு தாண்டியும் வாட்ஸ்அப்

ப்ளூ டிக் உடனடியாக ஒளிர்கிறது

வேறு ஒரு அழைப்பில்

இருக்கிறார் .காத்திருக்கவும்

அல்லது பின்னர் அழைக்கவும்

என்ற குரல் செவிட்டில் அறைந்து

கதவு சாத்துவதில்லை

ஆன்லைன் பச்சை விளக்கு எரிய

என்ன சொல்லி உரையாடலை

துவக்குவது எனத் தெரியாமல்

குட்நைட் என்று அனுப்பி விட்டு

அப்படியே உறங்கி விட்டேன்

என்று மறுநாள் பதில் கேட்க

வேண்டியதில்லை

ஒரு உறவு துவங்கும் காலத்தில்

யாரும் பிசியாய் இருப்பதில்லை

சிக்னல் கிடைக்காத மலைப் பிரதேசத்திற்கு போனாலும்

வாய்ஸ் மெசேஜ் டெலிவரி

ஆகிவிடும்

SMS க்கு நீங்கள் இருக்கும்

திசைக்கு கை எட்டும்

Phantom vibration syndrome

வராது

வார்த்தைகளை விட

என் மௌனத்தை புரிந்து

கொள்பவர்கள்... - status

வைப்பதில்லை

எப்போதும் புதிதாய் இருக்கும்

ஒரு

அன்பை அடையும் வழி

தெரியாமல்

கன்றுக்குட்டி போல் மண்ணைத் தின்கிறது

கோவிலுக்கு போகிற கால்கள்

சர்ச்சில் மண்டியிட்டு தப்புத் தப்பாய்

சிலுவை போட்டுக் கொள்கின்றன

கொல்லத் தெரியாதவன்

கையில் தோலுரிக்கப்படும்

உடலாய் சீரழிகிறது

மூச்செல்லாம் சாம்பல் மணக்க

காத்திருக்கிறது

ஆம்

ஒரு

உறவு துவங்கும் காலத்தில்

யாரும் பிசியாய் இருப்பதில்லை

நேச மித்ரன்

PRABHA ANBU

 A POEM BY

PRABHA ANBU

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It is he or she who has no time to think of us

who knows not the value of togetherness

who we keep thinking about,

loving all the more.

Searching for the call that was not

we keep turning the mobile

upside down

all the while

The smss sent in those days

prior to separation

become etched in our memory

after falling apart.

In our quest for love

a craving

a disappointment

tears abundant

become permanent

the parting

Even when we shed tears

Of agony intense

If the person whom we love the most

journey along as mere wayfarer

then the parting is not going to be of

any concern to them

Those living with the burden

of Love Indifferent

become wretched idiots.

Till the time we keep chasing them

in hot pursuit

they won’t follow suit.

•

நம்மை நினைத்துப் பார்க்க நேரமில்லாத

உறவின் மகத்துவம் புரியாத

ஒருவரைத்தான் நாம்

நேசித்துக்கொண்டிருக்கிறோம்

வராத அழைப்பைத்தேடி

அடிக்கடி தொலைபேசியைப் புரட்டுகிறோம்

பிரிவிற்கு முன்பான நாட்களில் அனுப்பப்பட்ட குறுஞ்செய்திகள்

பிரிவின் பின்பு

மனதில் பாடமாகிவிடுகிறது

அன்பிற்கான தேடலில்

ஒரு ஏக்கம்

ஒரு ஏமாற்றம்

மிகுதியான கண்ணீர்

நிரந்தரமாகிவிடுகிறது

கதறித் துடித்து நாம் அழும் போதுகூட

நம் நேசத்துக்குரியவர்கள்

வழிப்போக்கரைப்போல்தான் பயணிக்கிறார் எனில்

நம் பிரிவு அவர்களை ஒருபோதும் கவலைப்படுத்தப் போவதில்லை

பலவீனமான அன்பை சுமந்து வாழ்வதால் முட்டாள்களாகிவிடுகிறோம்

நாம் தேடிக்கொண்டிருக்கும்வரை

நம்மை அவர்கள் தேடப்போவதில்லை....

#பிரபாஅன்பு#

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Patio, a rarity now

is in my house alone….

In that a sparrow

after wandering in the sun

has come to sit.

It has two legs…

for folding and keeping

Two wings..

One beak….

Its sky

As high as it has to fly

All worms caught in its beak

are immortal indeed

It is to tell

that my sky

Its height

The insects flying around me

This patio

and itself too

evanescent

after flying far and wide

under the sun

it has arrived

and is sitting here.

அரிதாகிப்போன திண்ணை

என் வீட்டில் மட்டும் ..

அதில் குருவியொன்று

வெயிலில் அலைந்துவிட்டு

வந்தமர்ந்திருக்கிறது..

அதற்கு இரண்டு கால்கள் உள்ளன..

மடித்து வைத்துக்கொள்ள

இரண்டு றெக்கைகள் ..

ஒரு அலகு...

அதற்கான வானம்

பறப்பதற்கான உயரம்

அலகில் சிக்கும் பூச்சிகள்..

அனைத்தும் நிரந்தரம்..

எனக்கான வானமும்

உயரமும்

என்னைச் சுற்றிப்பறக்கும் பூச்சிகளும்

இந்தத் திண்ணையும்

தானும்

நிரந்தரமில்லையென

சொல்லத்தான்

வெயிலில் அலைந்துவிட்டு

வந்தமர்ந்திருக்கிறது..

ராகவபிரியன்

LIBI ARANYA

 THREE POEMS BY

LIBI ARANYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

AN EXTRACTED POLITICAL SENTENCE

The pamphlets printed in excess and not distributed

have arrived at the Vada-shops

Beneath my ‘Ulundhu-vadai

oil oozing with both palms brought together in ‘Vanakkam’

_ Deva Anburaj

Devaraj was one who sold Narcotics

Under the friend’s ‘Vaazhaikkaai Bajji’

with absolute humility greets

Suya.Murugavel Raja.

For the whole of his life

filling boiled bliss

In car tube _

Suyambudurai

Thank God the one who boiled and sold

didn’t christen his son as

Inbaraj , I observe..

To your winning candidate

Mr.‘Suya-Inbaraj’….

So my friend reads it with

the words differently aligned

What a profound political statement

has gone into hiding

under the Bajji

Libi Aranya

பிழிந்தெடுத்த ஓர் அரசியல் வாக்கியம்

உபரியாக அடிக்கப்பட்ட

விநியோகிக்கப்படாத

துண்டுப் பிரசுரங்கள்

வடைக்கடைகளுக்கு வந்தாயிற்று

எனது உளுந்த வடைக்குக் கீழே

எண்ணெய் வழியக் கூப்புகிறார்

தேவ . இன்பராஜ்

தேவராஜ் பொட்டலம் விற்றவர்

நண்பனின் வாழைக்காய் பஜ்ஜிக்குக்கீழ்

எத்தனை பணிவுடன் வணங்குகிறார்

சுய. முருகவேல் ராஜா

ஆயுசு முழுக்கக்

கார் டியூபில்

காய்ச்சிய உற்சாகத்தை நிரப்பியவர்

சுயம்புதுரை

நல்ல வேளை

காய்ச்சி விற்றவர்

தனது மகனுக்கு

இன்பராஜ் என்று பெயரிடவில்லை

என்கிறேன்

உங்கள் வெற்றி வேட்பாளர்

சுய. இன்பராஜ் அவர்களுக்கு…

நண்பன் மாற்றி வாசித்துப் பார்க்கிறான்

எத்தனை தீர்க்கமான

தேர்தல் அரசியல் வாக்கியமொன்று

பஜ்ஜிக்கு அடியில் போய்ப்

பதுங்கியிருக்கிறது.

(2)

I would sip, suck and relish this day

to my heart’s content.

This place makes none but me alone feel ill at ease

For my buddies

a cup of tea at this roadside shop

at the corner is a must; not to be missed.

Today some good signs are there to see

Under the shade of the Neem tree

both the funeral vans

resting

with none to carry.

All the six glass caskets

in which the mortal remains would be laid

getting suntanned

at the entrance of the shop opposite.

At the evening shop at the junction

from the garlands hanging always

not knowing what for _

for something good or bad

releasing a pair

he offers them to the foreign couple

for placing.

In the right hand with the shirt rolled above

the pair of leaves sprouting

rikshawalla’s heart precious.

This is a day devoid of

the shade of sorrow.

“Master, Four Tea” says he who

brought me there

“Of the four one is Masala Tea”

I declare.

Libi Aranya

•

இந்த தினத்தைச்

சப்புக்கொட்டிப் பருகுவேன்

எனக்குத்தான்

இது தொந்தரவான இடம்

என் கூட்டாளிகளுக்கு

இந்த முக்குக்கடையில்

டீ குடித்தால்தான் உண்டு

இன்று என்னவோ நல்ல சங்கேதங்கள்

அந்த வேம்பின் நிழலில்

அமரர் ஊர்தி இரண்டுமே

சவாரி இல்லாமல் ஓய்வெடுக்கின்றன

சடலம் கிடத்தும்

கண்ணாடிப் பேழைகள் ஆறும்

வாடகைக்குப் போகாமல்

எதிர்க் கடைவாசலில்

வெயில் காய்கின்றன

நாற்சந்தி மாலைக்கடையில்

நல்லதுக்கா கெட்டதுக்கா வெனத்

தெரியாத துக்கத்தில்

சதா தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் மாலைகளில்

ஒரு சோடியை விடுவித்து

பயணம் வந்த

வெளிநாட்டுத் தம்பதிக்குச்

சூடத் தருகிறார்

சட்டையை ஏத்திச் சுருட்டிய

வலது கையில்

சோடி இலைகள் துளிர்க்கும்

ரிக் ஷாக்கார இதயக்கனி

துயரத்தின் நிழல் கவியா தினமிது

மாஸ்டர் நாலு டீ

என்கிறான் அழைத்து வந்தவன்

நாலுல ஒண்ணு

மசாலா டீ என்கிறேன்.

(3)

WILL YOU TAKE HALF OF IT?

It is the same master who on receiving the tea-disc

would delay as much as possible

and prepare the tea

who makes the great Vada mount

reduce to the ground-level in no time

At the spot where the incident took place

He who slips a piece of cloth

over the evidences found

without leaving his imprints

_ is this one a

server a Forensic Expert?

Plucking one with great care

from the pages of Dailies

properly cut into small squares

and lifting it

his fingers forming

the calyx

extends the Vada-flower

to all who come there

if it is just something to eat

can very well decline

but how to say no

to this love pristine

I accept

For sorrow

The nature of the poop of crow

It searches on its own

Too tall a crown

In the paper that came to me

Someone is smiling for his

eighth death anniversary

the oil alighting on his head

is spreading through his left cheek

Oh no _

I can no more

hold this sorrow .

Libi Aranya

•

பாதியைப் பிட்டுக் கொள்கிறீர்களா

தேநீர் வில்லைகளைப் பெற்றுக்கொண்டு

கூடியமட்டும் தாமதித்துத்

தேநீர் தயாரிக்கும் மாஸ்டர்தான்

வடைக்குவியலை

விரைந்து தரைதட்டப் பண்ணுகிறவர்

சம்பவம் நிகழ்ந்த ஸ்தலத்தில்

சிக்கும் தடயப் பொருட்கள் மீது

ஒரு துணியைப் போட்டு

ரேகை படாமல்

ஒவ்வொன்றாய் எடுக்கும்

தடயவியல் ஆளா

இந்தச் சிப்பந்தி

கத்தரித்துத் தொங்கவிடப்பட்ட

சச்சதுரத் தினசரி நறுக்குகளில்

ஒன்றைக் கொய்து

குவியலில் ஒன்றைப் பொத்திப்

பாந்தமாய்த் தூக்கி

மெல்லமாய் மலர்த்தித்

தன் விரல்களே

புல்லி வட்டமாக

வருவோரிடமெல்லாம்

வடைப் பூவை நீட்டியபடி இருக்கிறார்

வெறும் பண்டமெனில் மறுக்கலாம்

இந்த அன்பை என்னதான் செய்வது

ஏற்றுக்கொள்கிறேன்

துயரத்திற்குக்

காக்கை எச்சத்தின் குணம்

உரிய சிரங்களை அதுவேதேடியடைகிறது

எனக்கு வந்த காகிதத்தில்

எட்டாம் ஆண்டு நினைவஞ்சலிக்குச்

சிரித்தபடியிருக்கிறார்

யாரோ ஒருவர்

அவர் தலையில்

இறங்கிய எண்ணெய்

இடது கன்னத்தின் வழி

படர்ந்து கொண்டிருக்கிறது

என்னால்

ஏந்த முடியவில்லை

இந்தத் துயரத்தை.

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Seasons changing

showers the Rain

Scanning the trees

blows the wind softly

In the same spell of time

as voluptuous youth and

well advanced in age

transform the sun’s heat and light

and alight

With no time for respite

the rain-clouds keep running

non-stop

With no shame whatsoever

stark naked swims the Moon

As diamond stones the stars wink

turning us spell-bound

Waking up day after day

yawning

and wandering with a grin

then going to sleep

the Sun carries out its duties

Conversing with the pebbles

the river flows on rustling.

Though all these happen

As per Nature’s routine

As things stand today

Nothing of this takes place

in my land

Nor in my sky

is the terrible sorrow

that no matter how long we cry

tears can mitigate in no way.

Abdul Jameel

பருவ காலம் மாறி மாறி

பெய்கிறது மழை

மரங்களை வாசித்தபடி

இதமாக வீசுகிறது தென்றல்

ஓரே பொழுதிற்குள் இளந்தாரியாகவும் கிழடு தட்டியும்

உருமாறி விழுகிறது வெயில்

இளைப்பாற சிறு அவகாசமின்றி

ஓயாது ஓடுகிறது கார் மேகம்

கொஞ்சமும் வெட்கமின்றி அம்மணமாய் நீந்துகிறது பால் நிலவு

வைரக் கற்களென கண் சிமிட்டி கண்களை பறிக்கிறது விண் மீன்கள்

நிதம் நெட்டி முறித்து எழுவதும்

பல்ளிழித்து அலைவதும்

பின் உறங்குவதுமென

கடமையாற்றுகிறது சூரியன்

யார் கட்டுக்கும் அடங்கா புரவியென

ஆர்ப்பரிக்கிறது மா கடல்

கூழாங் கற்களோடு பேசியவாறு

சலசலத்தோடுகிறது நதி

இத்தனையும் இயற்கையின் பிரகாரம் அரங்கேறிடினும்

இதில் ஒன்றேனும் தற்போது

எனது நிலத்திலோ

எனது வானத்திலோ

நிகழவில்லையென்பதுதான்

சொல்லி அழுதும்

ஆற்றவியலா மாபெரும் துயர்

அப்துல் ஜமீல்