NESAMITRAN

 A POEM BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When a new love blossoms

at the first ring the call is answered.

As if the next day a Sunday

Even at the hour well past midnight

WhatsApp’s blue tick shines instantly.

It doesn’t bang the doors on our earlobes

announcing

‘Number is busy’

Please hold on

Or call after sometime’

With the green light glowing

Not knowing how to start the conversation

Sending a goodnight message

and giving the reason

‘I had slept off’

ask for a response the next morn.

During the initial stages of a new association

No one is busy.

Even when in remote mountain region

having signal problem

the voice message would be promptly delivered.

SMS would be able to stretch its hand

And reach you wherever you are

Phantom vibration syndrome

Wouldn’t be there.

Those who understand silence better than words

don’t leave a ‘status’.

Unable to find a way

to access a love that remains

new for ever

The feet that go to the church

eat the sand as a calf

In the church

kneeling down it applies cross

across its chest

haphazardly.

It is all mangled

as the body with the skin peeled off

by one who knows not how to kill

With the breath smelling ashes

all over

it waits; awaits….

At the start of a new association

None is ever busy.

ஒரு புதிய அன்பு மலரும்

காலத்தில்

முதல் ரிங்கில் போன் எடுக்கப்படுகிறது

மறுநாள் ஞாயிறு போல்

பின்னிரவு தாண்டியும் வாட்ஸ்அப்

ப்ளூ டிக் உடனடியாக ஒளிர்கிறது

வேறு ஒரு அழைப்பில்

இருக்கிறார் .காத்திருக்கவும்

அல்லது பின்னர் அழைக்கவும்

என்ற குரல் செவிட்டில் அறைந்து

கதவு சாத்துவதில்லை

ஆன்லைன் பச்சை விளக்கு எரிய

என்ன சொல்லி உரையாடலை

துவக்குவது எனத் தெரியாமல்

குட்நைட் என்று அனுப்பி விட்டு

அப்படியே உறங்கி விட்டேன்

என்று மறுநாள் பதில் கேட்க

வேண்டியதில்லை

ஒரு உறவு துவங்கும் காலத்தில்

யாரும் பிசியாய் இருப்பதில்லை

சிக்னல் கிடைக்காத மலைப் பிரதேசத்திற்கு போனாலும்

வாய்ஸ் மெசேஜ் டெலிவரி

ஆகிவிடும்

SMS க்கு நீங்கள் இருக்கும்

திசைக்கு கை எட்டும்

Phantom vibration syndrome

வராது

வார்த்தைகளை விட

என் மௌனத்தை புரிந்து

கொள்பவர்கள்... - status

வைப்பதில்லை

எப்போதும் புதிதாய் இருக்கும்

ஒரு

அன்பை அடையும் வழி

தெரியாமல்

கன்றுக்குட்டி போல் மண்ணைத் தின்கிறது

கோவிலுக்கு போகிற கால்கள்

சர்ச்சில் மண்டியிட்டு தப்புத் தப்பாய்

சிலுவை போட்டுக் கொள்கின்றன

கொல்லத் தெரியாதவன்

கையில் தோலுரிக்கப்படும்

உடலாய் சீரழிகிறது

மூச்செல்லாம் சாம்பல் மணக்க

காத்திருக்கிறது

ஆம்

ஒரு

உறவு துவங்கும் காலத்தில்

யாரும் பிசியாய் இருப்பதில்லை

நேச மித்ரன்