T.K.KALAPRIYA'S POEMS

TWO  POEMS BY 

T.K.KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1) 

LIFELESS LUSTRE

With the shadow behind

and the smell of liquor ahead of him
He who entered inside his hut
staggered tumbled down and set off to sleep.

In the spade thrown away at the entrance
creating hell of din and noise
a little sludge there.

Feeling concerned that if not cleaned well
the body of he who toils hard would ache
forgetting the stinging slap received
the day before
the wife would rise

While washing the 

handle of the spade
which had grown soft O soft
with the constant feel of the hand
a gleam of craving would shine in her eyes.

Not knowing the right words to fill in the blanks
with belly half-empty
the child there, confusion confounded
with the text-book wide-opened

beneath the lone bulb’s
Lifeless lustre.

***

ஊமை வெளிச்சம்
நிழல் பின்னும்
சாராய வாசனை
முன்னுமாகக்
குடிசை நுழைந்தவன்
தள்ளாடி விழுந்து
தூங்கத் தொடங்கினான்
ஆர்ப்பாட்டமாய்
வாசலில் வீசியெறிந்த
மண்வெட்டியில்
சற்றே சகதி
நன்றாய்க் கழுவாவிட்டால்
சோலிக்காரன் உடம்பு
நாளை வலிக்குமென
நேற்றைய அடி உதையை
மறந்து கழுவி வைக்க
எழுவாள் மனைவி
கைபட்டுப் பட்டு
வழு வழுப்பேறிய
மண்வெட்டிக் கணையைக்
கழுவும் போது
கண்ணிலொரு ஏக்கம்
மின்னும்
கோடிட்ட இடங்களில்
சரியான சொல்லை
நிரப்பத் தெரியாமலும்
வயிறு நிரம்பாமலும்
குழப்பமாய்க் குழந்தை
திறந்து வைத்த
பாடப் புத்தகத்துடன்
ஒற்றைக் குண்டு பல்பின்
ஊமை வெளிச்சத்தில்
(2005)

(2)

THE MAGIC CASKET

Have you started reading this…

Because you are the prince
who goes beyond seven seas
and seven mounts
in search of the casket containing the life-breath
of the magician

On the shore of the first sea
by way of hope-instilling
‘the salty sea tastes so sweet’ observes
Pramil’s butterfly.

Climbing on the mountains and alighting
Before reaching the sea
in the water collected palmful and drank
the water poured by Sukumaran’s hand is also merged

The music of a jungle
embraces your face hand neck and so
and rejoices
as Nakulan’s mother
“Friend what portrait she searches in which wall’ –
the voice so asking in his ears you too hear.
Are they his mother
or the mythological ‘Kolli’ maids

Out of the island when the float is being pushed
into the wave
unable to do anything else
with no shade of the bier for respite
just stands there watching
Gnankoothan’s dog.

The float getting smashed _
wandering so hurriedly
under the sea
Devadatchan’s oysters of Love

Thinking of the way the neck of the tree
adorned by golden leaves lying scattered
taken to be the feet and reposed
Devadevan’s reticence would take the upperhand

You comprehend gradually from close quarters
as a pair of eyes witnessing
the self-stimulating visually challenged
Two beetles
inside the casket
In which of the two
the magician’s life

You are the reader who knows
the Grandeur of Creation
Not having the heart to kill
allowing both to escape
You begin your search from Square Number One
This time with me as your companion.

Tk Kalapria
May 31 at 3:17 PM •
மந்திரச் சிமிழ்
________________
(2010)
இதை
வாசிக்கத் தொடங்கி விட்டீகளா…
எனில் நீங்கள்தான்
ஏழு கடல்தாண்டி
ஏழு மலை தாண்டி
மந்திரவாதியின் உயிர் இருக்கும்
சிமிழ் தேடிப் போகும் இளவரசன்
முதல்க் கடலின் கரையில்
நம்பிக்கையளிக்கும் விதமாய்
‘உவர்த்த சமுத்திரம்
தேனாய் இனிக்கிறது’ என்கிறது
பிரமிளின் வண்ணத்துப் பூச்சி
மலையேறியிறங்கிக்
கடலேகும் முன் கழிமுகத்தில்
அள்ளிப் பருகிய நீரில்
சுகுமாரன் கை கவிழ்த்த நீரும்
கலந்திருக்கிறது
கானகமொன்றின் இசை
உங்கள் முகம் கை கழுத்தை
தழுவி உவகையுறுகிறது
நகுலனின் அம்மாவென
’நண்பா அவள்
’எந்தச் சுவரில்
எந்தச் சித்திரத்தைத்
தேடுகிறாள்’ என அவர் காதில் விழும் குரலை
நீங்களும் செவியுறுகிறீர்கள்
அது அவரது அம்மாவா
கொல்லிப்பாவைகளா
தீவை விட்டுத் தெப்பத்தை
அலையுள் சரிக்கும் பொழுது
கரையில் வேறெதுவும்
செய்ய முடியாமல்
ஒதுங்கப் பாடை நிழலுமின்றிப்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது
ஞானக்கூத்தனின் நாய்
தெப்பம் சிதைய
கடலுக்குக் கீழ்
ஓட்டமும் நடையுமாய்
அலைந்து கொண்டிருக்கின்றன
தேவதச்சனின் அன்பின் சிப்பிகள்
பொன் இலைகள் ஆபரணமாய் உதிர்ந்து கிடக்கும்
மரத்தின் கழுத்தைக் காலடி எனக் கற்பித்து
இளைப்பாறியதை நினைக்க
கவ்விக் கொள்ளும் தேவதேவனின் வெட்கம்
கண்டு கொள்கிறீர்கள்
பைய அருகிருந்து
குருடனின் சுயமைதுனம் பார்க்கும்
ஜோடிக் கண்களென இரண்டு வண்டுகளைச்
சிமிழுக்குள்
எதில் மந்திர வாதியின் உயிர்
படைப்பின் மகத்துவம் புரிந்த
வாசகன் நீங்கள்
கொல்ல மனமின்றி
இரண்டையும் தப்ப விட்டு
மறுபடி தேடத் துவங்குகிறீர்கள்
இம்முறை என்னோடு.

MADHURA'S POEM

A POEM BY 

MADHURA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Standing defenseless in a jungle of words,

The Silence..
In hues and shades myriad
exclusive for each direction
Words everywhere, galore
Striving real hard
not to stir at all
when they swell as
blossoms thorns
fruits unripe and ripe
The nests of Silence
that had all along hatched
now enlarge and contract
for the flutter of words new-born
that emerge breaking open.

Madhura

சொல்வனம் ஒன்றில்
நிராயுதபாணியாய்
நின்று கொண்டிருக்கிறது
மௌனம்..
திசைக்கொரு
நிறமிட்டு
நிறைந்து கிடக்கிறது
சொற்கள்.
பூவாய் முள்ளாய்
காயாய்க் கனியாய்
நிரம்பி வழிகையில்
அசைவற்றுக் கிடக்க
பிரம்மப் பிரயத்தனம்..
அடைகாத்த
மௌனத்தின் கூடுகள்
விம்மித் தணிகின்றன..
உடைத்து வெளிவரும்
சொற்குஞ்சுகளின்
சிறகசைப்புக்காக..

JAMALDEEN WAHABDEEN'S POEM

A POEM BY 

JAMALDEEN WAHABDEEN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

HE, A MALEVOLENT TREE

..................................................................

Till the very end had never imagined
that in our garden of friends he is a toxic tree.

In his countenance
Leaves are lovely
But inside his eyes lies wood of cactus

When he opens his mouth
words would come forth as flowers
and enchant even the passerby
But within his heart
a crematorium where many burnt alive

His companionship would prove all sweet
Taking it to be sugar
I would have a mouthful whenever we meet

Being unaware of the fact
that he was a toxic chemical
this friendly sparrow has breathed its last.

The birds and squirrels knowing not the truth
that he is a tree malevolent
where we shouldn’t seek shade to rest
relish its fruits
Alas.

Jamaldeen Wahabdeen

அவனொரு நச்சு மரம்
............................................
கடைசிவரை நினைக்கவில்லை
என் நட்புத் தோட்டத்தில்
அவனொரு நச்சுமரமென்று.
அவனது முகத்தில்
இலைகள் அழகு
ஆனால்
கண்களுக்குள்ளே கள்ளிக்காடு
வாயைத்திறப்பான்
வார்த்தைகள் பூக்களாய் உதிர்ந்து
வழிப்போக்கர்களையும் கவரும்
ஆனால் மனசுக்குள்
அதிகம்பேர் எரிக்கப்பட்ட சுடுகாடு.
அவன் நட்பு இனிக்கும்
சீனிமா என்று
காணும்போதெல்லாம்
அள்ளி வாய்க்குள் போட்டுக்கொள்வேன்.
ஆனால் அவன்
மலத்தியன் தூள்க் கலவை
அறியாததால்
நட்புக்குருவி செத்துக் கிடக்கிறது.
நிழலுக்கும் ஒதுங்கக் கூடாத
நச்சு மரம்
அவன் என்பதை அறியாத
பறவைகளும் அணில்களும்
பழங்கொத்திச் சுவைக்கிறது
பாவம்!

ஜே. வஹாப்தீன் -

RANI THILAK'S POEM

A POEM BY 

RANI THILAK

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

MELATTUR BRIDGE

Once upon a time there was no bridge above the river

A giant float was living between the two banks
Now, it is not so.
the bridge between Agaramangudi and Melattur
stands on the river ‘Vettaaru’
It has gained a new fissure now
How unfortunate I am
standing on this and viewing the river
without having my legs soaked in it
With the passage of time
the bridge would collapse.
An old man would ferry
A boat between the two banks
Seated in one corner of the canoe
I would moist the merciful river with my hands
As usual
whenever I wade through the bridge
hands turn towards the river
impulsively.

மெலட்டூர் ஆற்றுப் பாலம்

முன்னொரு காலத்தில் ஆற்றின்மேல் பாலம் இல்லை
பெரும்பரிசல் ஒன்று
இரு கரைகளுக்கும் இடையே வாழ்ந்துகொண்டிருந்தது.
இப்போது அப்படியில்லை. அகரமாங்குடிக்கும்
மெலட்டூர்க்குமான பாலம் வெட்டாறு மேல் நிற்கிறது.
இப்போது புதிய விரிசலை அது கண்டுவிட்டது.
நான் இதன்மேல் நின்றுகொண்டு
இந்த ஆற்றில் கால் நனைக்காமல் தரிசிக்கிறேன்
என்பது எவ்வளவு துர்பாக்கியம்.
இன்னுஞ்சில காலத்தில் பாலம் இடிந்துவிழும்.
அக்கரைக்கும் இக்கரைக்குமான பரிசல் ஒன்றைக்
கிழவன் ஒருவன் செலுத்துவான்.
அந்தப் பரிசலின் ஓரத்தில் அமர்ந்தபடி
ஈரமிக்க ஆற்றினைக் கைகளால் நனைப்பேன்.
எப்போதும் போல்
பாலத்தைக்
கடக்கும்போதெல்லாம்
ஆற்றை நோக்கிக் கைகள் தாமாக
திரும்புகின்றன.

- ராணிதிலக்

GUNA KANDASAMI'S POEM

A POEM BY 

GUNA KANDASAMI

Translated into English by Latha 

 Ramakrishnan(*First Draft)

Seen on a daily basis

even the mount acquires a human form

It becomes so close as to be addressed

by a pet name

He has climbed umpteen number of 

times

gained a whole lot in its coziness

But now

between the mountain and himself

a scratch has grown into a massive sink

Standing on pointed toes

Straining the neck

Jumping and leaping

All in futile

The mountain is not at all seen.

Then he wrote in his diary

thus a consolation:

“That mountain has descended into

Time

for all times”

*

கவிஞர் குணா கந்தசாமிமொழிபெயர்ப்பு தொடர்பான சில கருத்துகளை முன்வைத்துள்ளார். அவர் முன்வைத்துள்ள கருத்துகள் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை. அவற்றையும் அதற்கான என் மறுமொழியையும் இங்கே பகிர்ந்திருக்கிறேன். கவிஞர் குணா கந்தசாமிக்கு என் நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். தோழமையுடன் லதா ராமகிருஷ்ணன்.

............................................................................................

குணா கந்தசாமி: //அனாமிகா ரிஷி அவர்களுக்கு நன்றி. கவிதைகளை மொழியாக்கம் செய்யும்போது சில பிரத்யேகமான சவால்கள் இருக்கின்றன. உதாரணமாக இந்தக் கவிதையில் உள்ள 'தமிழ்த்தன்மை' என்பதை ஆங்கிலம் மட்டுமே அறிந்த வாசகர் உணர வாய்ப்பில் லை. இந்தக் கவிதை தன்னுள் கொண்டிருக்கும் மிக ஆதாரமான மறையான 'அந்தக் காலம் மலையேறி விட்டது' என்பதற்கும் 'அந்த மலை காலத்துக்குள் இறங்கிப்போய்விட்டது' என்பதற்குமான தொடர்பு, மொழியின் வழியான ஒரு சிறு விளையாட்டு என்பதால் மொழியாக்கத்தில் கவிதையை அனுபவிக்க நுட்பத்தைவிட அதன் ஒட்டுமொத்த அனுபவத்தையே நாம் நம்பவேண்டியிருக்கிறது.//

.......................................................................................................

Anaamikaa Rishi //வணக்கம். உங்கள் பதிவு உண்மை யானது. கவிதையை வாசித்தபோது - ஒரு வாசிப்பில், தமிழ் தெரிந்திருந்தாலும்கூட, அதில் பொதிந்திருக்கும் ‘காலம் மலையேறிவிட்டது’ என்ற தமிழுக்கே உரித்தான சொல்வழக்கு என் நினைவுக்கு வரவில்லை. ஆனாலும், ‘அந்த மலை காலத்துக்குள் இறங்கிப்போய்விட்டது’ என்பதில் ஏதோவொன்று கவித்துவத்தோடு உள்ளடங்கியிருக்கிறது என்று மனதிற்குப் பட்டதால்தான் வெறுமேThat mountain has descended into Time என்பதோடு நிறுத்தா மல் for all times” என்பதையும் சேர்த்துக்கொண்டேன். ஒருவேளை நீங்கள் காலம் மலையேறிவிட்டது என்ற வரியை நேரடியாகப் பயன்படுத்தியிருந்தால் அந்த இறுதி வரியை மொழிபெயர்க்க இன்னும் திணறியிருப் பேன்! மொழிசார்ந்த தனித்தன்மையோடு மொழிபெயர்ப்பாள ரின் போதாமையும் உண்டுதானே! உங்கள் கவிதை யிலேயே ‘வடு’ மடு, எக்கிப் பார்த்தல், ‘அன்றாடம் கண்டால் மலைக்கும் மனுஷரூபம் தான்’ போன்ற சொல்லாடல்களை இன்னும் நேர்த்தியாக மொழி பெயர்க்க முடியும் என்றே ஒரு வாசகராக எனக்குப் படுகிறது. இரண்டாவது வரைவில் மொழிபெயர்ப்பை இன்னும் செம்மைப்படுத்த முடியலாம் -  தோழமையுடன் லதா ராமகிருஷ்ணன்.//

குணா கந்தசாமி


அன்றாடம் கண்டால்

மலைக்கும் மனுஷ ரூபம்தான்

செல்லப்பெயர் சொல்லுமளவு சொந்தம்தான்

எண்ணற்ற தடவை ஏறியிருக்கிறான்

அதன் ஆதுரங்களில்

என்னென்னவோ அடைந்திருக்கிறான்

ஆனால் இப்போது

அவனுக்கும் மலைக்குமிடையே

சிறிய வடுவொன்று

பெரிய மடுவாய் விழுந்துவிட்டது

எக்கிப் பார்த்தாலும்

அண்ணாந்து பார்த்தாலும்

குதித்துப் பார்த்தாலும்

மலை தெரியவில்லை

அப்புறம் அவன்

தன் நாட்குறிப்பேட்டில்

இப்படி சமாதானம் எழுதிவைத்தான்

'அந்த மலை

காலத்துக்குள்

இறங்கிப்போய்விட்டது'.