AMUDHAGUNALAN's POEMS

TWO POEMS BY 

AMUDHAGUNALAN

(In memory of him )

(Translated into Latha Ramakrishnan - *First Draft)

(1)

From the camp filled with activists and men of Isms and

literary personalities
one from our midst was removed.

For an act to be performed
suffice to have just some reason.

Whether it is true or false
No need to validate.

In their haste is clearly seen
True Lie.

Ere he could start wondering
when and how he violated the rule that is nonexistent
His hands were chained.

Embarking on the mission to spread knowledge
soon we got used to mint profit
and indulge in self-aggrandizement.

That he is removed, not many know as yet.
Of those who know
Some said that he was chased away;
Some others said that he was relieved.

If chased away
We are slaves
If relieved
We are captives.

Whatever be the case _
Better not to cry hoarse

அமுத குணாளன்

January 13 •

போராளிகளும்

இசவாதிகளும்

இலக்கியவாதிகளும்

குழுமியிருந்த கூடாரத்திலிருந்து

நம்முள் ஒருத்தன் அப்புறப்படுத்தப்பட்டான்

ஒரு செயல் நிகழ்த்த காரணம் மட்டும் வேண்டும்

அது

பொய்யா?

உண்மையா? அவசியத்திற்கான தேவையில்லை

அவர்களின் அவசரத்தில் தெளிகிறது

பொய்யின் உண்மை

இல்லாத விதியை எப்படி மீறினொம் என
எண்ணுவதற்குள்
விலங்கேறியிருக்கிறது அவன் கைகளில்
அறிவை பரப்ப ஆரம்பித்து
லாபம் பெருக்கவும்
சுய விளம்பரம் தேடவும் பழகிப்போனோம்
இன்னும்
பலரும் அறிந்திக்கவில்லை
அவன் அப்புறப்படுத்தப்பட்டது
அறிந்தவர்களில் சிலர்
அவன் விரட்டப்பட்டான் என்றார்கள்
சிலர்
விடுவிக்கப்பட்டான் என்றார்கள்
அவன் விரட்டப்பட்டிருந்தால்
நாம் அடிமைகள்
அவன் விடுவிக்கப்பட்டிருந்தால்
நாம் கைதிகள்
எதுவாகினும்

அடக்கி வாசிப்பதே அழகு

(2)

Victory Predetermined

and the Defeat, not so

Failure Predetermined
and the Success, not so

keep revolving
In the space sans centre and verge

Crown changing heads
or stationed on the same

Everyone’s sword
in their own respective hands

The War with armaments
sans shield or sword
made equivalent –
Oh the wonder (bazaar) of it all.

And we are slaves
an unacknowledged or
cannot be overlooked part of the
War.

With we being rolled and tossed
Who to win who to lose
The magical digit gleams.

Whoever be the chosen one
should endure the sword pierced
five inch deep into the abdomen.

That is our bounden duty.
Even if it is five inches more.

We are yet to get ready for the battle.

அமுத குணாளன்
May 24, 2019 •
தீர்மானிக்கப்பட்ட வெற்றியும்
தீர்மானிக்கப்படாத தோல்வியும்
தீர்மானிக்கப்பட்ட தோல்வியும்
தீர்மானிக்கப்படாத வெற்றியும்
சூழன்றுகொண்டிருக்கிறது
மையமும் விளிம்புமற்ற வெளியில்
மகுடம் தலைகள் மாறிக்கொண்டு
அல்லது
அதே தலையில்
அவர்அவர்களுக்கான வாள்
அவர்களிடமே
கேடயமும் வாளுமற்று
படைபலத்தோடுடனான சமர்
சமதையாக்கப்படும் வி(ச)ந்தை
நாம்
போரில் அங்கிகரிக்கப்படாத அங்கம்
அல்லது
உதாசீனப்படுத்த முடியாத அடிமைகள்
யார்
வெல்வது தோற்பதென்று
நாம்
உருட்டப்பட உருட்டப்பட
ஒளிர்கிறது மாய எண்
தேர்வாளர் யாராகினும்
அடிவயிற்றில் ஐந்தங்குல ஆழ
உள்நுழைக்கும் வாளை பொருத்தாக வேண்டும்
அதுவே
நம் கடமை
இன்னும் ஐந்தங்குலமெனினும்
இன்னும்
நாம் போரிட ஆயத்தமாகவில்லை
அமுதகுணாளன்
25/05/2019

VIKRAMADHITHYAN's POEMS

TWO POEMS BY 

VIKRAMADHITHYAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Now there
I am not
Many keep thinking that

Being here
Not sure.

This too
So True

Incapable of being
anywhere

To be stationed in one place
like the tree
is boon indeed.

Remorse
No use

All are drained
labelling

Only I know the pain
of being non-being.

இப்போது அங்கே
இல்லை நான்

நிறைய பேர்
நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள் அப்படித்தான்

இங்கே
இருப்பதும் நிச்சயமில்லை

இதுவும்
உண்மை

எங்கேயும்
இருக்கமுடியவில்லை

மரம்போல ஒரேஇடத்தில்
இருக்கவும் கொடுத்துவைத்திருக்கவேண்டும்
வருத்தப்பட்டு
பிரயோஜனமில்லை

முத்திரை குத்தி
ஓய்ந்துவிட்டார்கள் எல்லோரும்

எனக்குத்தான் தெரியும்
இருக்கிறமாதிரி இருக்கிறதன் வேதனை

(விக்ரமாதித்யன் கவிதைகள் – (2001)

(2)

Won’t the carpenter

who for ever keeps making tables chairs doors
Feel tired of it all
Don’t know.

The tea-master who stands there since morning _
Won’t he feel irksome
Don’t know, Oh, don’t know.

Presenting the budget year after year
and responding to the demand for Grant
to the Police Department
Won’t it all prove annoying to the
Hon’ble Chief Minister
How do we know?

Welcoming the Premiers of foreign Lands,
kings and queens
playing the host and seeing them off
Won’t it all make His Excellency the President
woefully weary _
Who knows

Entrapping experiences and feelings in words
and writing poetry endlessly _
turning somewhat like
a poetry-producing machine
maddens me.

காலமெல்லாம்
மேஜை நாற்காலி நிலைக்கதவு செய்யும்
தச்சாச்சாரிக்குச் சலிப்பு தோன்றாதா
தெரியாது.

காலையிலிருந்து
கால்கடுக்க நிற்கும் டீ மாஸ்டர்
எரிச்சல்பட்டுக்கொள்ள மாட்டாரா
தெரியாது தெரியாது.

வருஷா வருஷம் நிதிநிலை அறிக்கை வாசிப்பதும்
போலீஸ்மான்யக் கோரிக்கைக்குப்பதிலளித்துப் பேசுவதும்
சள்ளையாக இரதா மாண்புமிகு முதல்வருக்கு
நமக்கென்ன தெரியும்

அயல்நாட்டு பிரதமர்கள் ஜனாதிபதிகள் மன்னர்கள் ராணிகளை
வரவேற்று உபசரித்து வழியனுப்பிவைப்பதில்
அலுத்துக்கொள்ள மாட்டாரா மேன்மைதங்கிய குடியரசுத்தலைவர்
யாருக்குத் தெரியும்

அனுபவங்கள் உணர்வுகளை வார்த்தைகளில் பிடித்துவைத்து
கவிதைசெய்து கவிதைசெய்து
கவிதை செய்யும் யந்திரம் போலானதில்
கடுப்பாகிப் போகிறேன் நான்.

(விக்ரமாதித்யன் கவிதைகள் – 2001)

ILAMPIRAI's POEMS

THREE POEMS 

BY 

ILAMPIRAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. PLEASE FORGIVE US

 Arsenals and warplanes

have turned useless garbage
in front of the virus beyond our vision
that turns heady in the wails of the dying.

The raging words of comrades
crying against globalization
are now dripping as the tears
of those construction workers
who lie starving in the heat-oozing
tin-camps

In the long desolate roads that lie still as
pythons just had their prey
the Sun and the Moon come all alone
and shine in vain
Without the joy of turning the fallen withered leaves
upside down
the air remains silent.

The total absence of human sound
proving morbid
the birds returning to their nests
fly across the space
sans the deafening noise of aircrafts
feeling confused.

The soul of Life’s planet is shuddering
as a lone soldier seized
The travails and traumas of humanity
never ever dreamt of
is too hard to bear

Please leave us
Have mercy on us
Forgive us for our despicable ploys and deceits
O deadly Corona

We beseech you
Please allow the children to play
Ath the threshold

At least for saving the Gods
We need humans

March 26 at 11:05 PM •

மன்னித்து விடு

ஆயுதக் கிடங்குகளும்
போர் விமானங்களும்
அர்த்தமற்றக்
குப்பைகளாகின.
மரண ஓலங்களில்
மயங்கித் திரியும்
கண்ணுக்குப் புலப்படா
வைரஸின் முன்
உலகமயமாக்கலை
எதிர்த்து ஒலித்த
காம்ரேட்டுகளின்
செஞ்சொற்கள்
வெப்பம் கசியும்
தகரக் கூடாரங்களில்
பசித்துக் கிடக்கும்
கட்டுமானத் தொழிலாளர்களின்
கண்ணீர்த் துளிகளாக
உதிர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன.
அசைவற்றுக் கிடக்கும்
இரையுண்ட மலைப்பாம்புகள் போன்ற
பயண வழிப்பாதைகளில்
தனித்தனியே வந்து
காய்ந்து போகின்றன
கதிரும் நிலவும்.
சருகுகளைப்
புரட்டி விளையாடும்
சந்தோஷமின்றி
மவுனித்திருக்கிறது காற்றும்
மனித ஒலியற்ற அச்சத்தில்
வானூர்திகளின்
இரைச்சலற்றவெளியை
குழப்பத்துடனேயே கடக்கின்றன
கூடடையும் பறவைகள்.
நடுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது
உயிர்க்கோளத்தின் ஆன்மா
தனித்துச் சிக்கிய
பனிமலைப் போர்வீரனாக.
தாங்க முடியவில்லை
கனவிலும் நினையாத
மானுட குலத்தின்
ஊன் உயிர் வாதைகள்
எம் கீழ்த்தரமான சூழ்ச்சிகளையும்
தந்திரங்களையும்
மன்னித்துப் போய்விடு
மரண கொரோனாவே
குழந்தைகளை
விளையாட விடு
வாசல்களில் .
கடவுள்களைக்
காப்பாற்றுவதற்கேனும்
மனிதர்கள் வேண்டும்.

***

2. A WORD

Dying in thirst yet can’t have a gulp

_ so streams as sewage
the power of words, their implications.

“You can always knock at my door” _
even if anyone has said so
Don’t ever try it even once.

“I am right here_ _
No matter how many times these words
have been uttered
Don’t ever believe that there is someone
anywhere.

They might’ve told you to call them for help
at any hour
But never call out, even in an emergency

I beseech you _
Don’t believe in words and suffer indignity
Words uttered are nothing more than
verbalizing conventionally.

(*From her poem-collection titled NEE EZHUDHA MARUKKUM ENADHAZHAGU'( My Beauty that you care not to write)

Ilampirai

April 12 at 12:33 PM •

ஒரு வார்த்தை

கடுந்தாகத்திலும் பருகிட முடியாத

கழிவுநீராகப் பெருக்கெடுத்தோடுகின்றன

சொற்களின் பலமும் அர்த்தங்களும்

" எப்போது வேண்டுமானாலும்

கதவைத் தட்டலாம்" எனக் கூறியிருந்தாலும்

ஒருமுறை கூடத் தட்டிவிடவேண்டாம்.

நானிருக்கிறேனென

எத்தனைமுறை கூறியிருந்தாலும்

யாரும் இருப்பதாக

ஒருபோதும் நம்பிவிடவேண்டாம்.

நினைத்தக் கணம்தோறும்

அழைக்கக் கூறியிருந்தாலும்

அவசரத்திற்குக் கூட

குரல் கொடுத்திட வேண்டாம்.

தயவுகூர்ந்து கேளுங்கள்

சொற்களை நம்பி நீங்கள்

அவமானப்பட வேண்டாம்.

ஒரு வார்த்தை சொல்லவேண்டுமே என்பதற்காக

வார்த்தைகள் சொல்லப்படுகின்றன.

இளம்பிறை
( நீ எழுத மறுக்கும் எனதழகு ,தொகுப்பிலிருந்து)

(3)

Crow parrot vulture crane – Oh!
All such names belonging to your clan
are but the winged ones and sparrows to me.
So soft and so lovely you’re _
Whose name I am unaware.
Just as gathering words for an emotion-filled verse
bringing in its beak tiny strands of rope
You are collecting them in the electric fan of the niche
I contemplate on how you would struggle for that.
Don’t, dear sparrow
Build your nest upon a tree only.
There at least storms arrive only rarely.
We are humans
That’s why I am telling
O splendorous sparrow.

Ilampirai: “ This poem is dedicated to the sparrow that visits our home

Ilampirai

காகம் கிளி பருந்து கொக்கென
உம்மினத்துப் பெயர் அறிதல் சொற்பமே
பறப்பன எல்லாம்
பறவைகளும் குருவிகளும் தான் எனக்கு
இவ்வளவு மென்மையாகவும்
அழகாகவும் இருக்கும்
உன் பெயர் என்னவென அறியேன்
உணர்வு பெருகும்
கவிதை ஒன்றிற்கு
சொற்கள் சேர்ப்பதுபோல்
சிறுசிறு நார்களை
அலகில் ஏந்தி வந்து
மாடத்து மின்விசிறியில்
சேகரித்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
அதற்கென நீ படும் சிரமங்களை
நினைத்துப் பார்க்கிறேன்
வேண்டாம் குருவியே
உன் கூட்டை ஒரு மரத்திலேயே
கட்டிக் கொள்
அங்கே எப்போதாவதுதான்
புயலடிக்கும்
நாங்கள் மனிதர்கள்
அதனால்தான் சொல்கிறேன்
அழகுக் குருவியே .

- இளம்பிறை
வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருக்கும் குருவிக்காக இன்று எழுதிய கவிதை.

YAVANIKA SRIRAM's POEMS

THREE POEMS  BY 

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

My poem is that which, escaping music maestros or painting canvases that fail to complete a circle and also the sacred worships for the sculptures that have become eternal in History, fills food-grains

in the earthen bowl of the potter.

Further, in the cradle of civilization it has chosen dirge and lullaby as Classicism

In the place of the modernity of the Metallic Age it recommends the Stone Ages.

Or copulating with the primordial mother

as her lover youngest son gifting her the lust of youth as virginity.

As none can bemoan the long historical truths

better than the murmur of a pebble

I have abandoned my poem leaving it to flee in disguise

along the highway.

Yavanika Sriram

January 22 •

என் கவிதை இசை மேதாவிகள் அல்லது ஒரு வட்டத்தை நிரப்ப முடியாதஓவியக் கித்தான்கள் மற்றும் வரலாறில் நிலைத்த சிற்பங்களுக்கான புனித வழிபாடுகளில் தப்பி குயவனின் அன்றாட மண்சட்டியில் தானியங்களை நிறைப்பது
மேலும் அது நாகாரீகத்தின்தொட்டிலில் ஒப்பாரியையும் தாலாட்டையும்செவ்வியலாகக் கொண்டதோடல்லாமல்
உலோக காலங்களின் புதுமைக்கு பதிலாக கற்காலங்களை பரிந்துரைப்பது
அல்லதுபழந்தாயை புணர்ந்து
அவளின் காதலனாக கடை மகனாக அவளுக்கு இளமையின் வேட்கையை கன்னிமையாகப் பரிசளிப்பது
ஒரு கூழாங்கல் முணுமுணுப்பதை
விடவும் நெடிய வரலாற்று உண்மைகளை ஒருவரும் நதிக்கரையில் புலம்ப முடியாது என்பதால்
என்கவிதையை நெடுஞ்சாலையில் வேஷமிட்டு ஓடுமாறு கைவிட்டிருக்கிறேன்.

(2)

He from the era of Marx
and the other from the era of God
are conversing.

Nakulan who perceives Time as Place
fills the bottle of Brandy in the ounce glass.
No puritans in front
Beware, this is the third round
The art of taking leave of everything
always domestic man’s tavern - Aesthetics

God offers good pay
Better to verify your name in the government list.

Kafka’s stories about rats
Am not able to debate in the storeroom of our home.

The way lust turning agricultural fields slaughter houses and further,
a woman into Godliness
O it was then when I began about the practicality of returning home
Musing, ‘money no more’ they rose.

Men all over the world return home.

God has orphaned the night of those women
unable to return home. They wander along the marketplace.

God has always deemed separating girls from their parents,
his bounden duty.

Tombs of twosome a rarity.

From singing the world turning operational for love’s sake
or the world soothed with the soft feel of milky-boobs _
let the saints refrain
Oh, damn –

Sea’s roar for females
The surveillance of the dogs
Department-wise water land and the toil
beyond
They keep conversing.

Marx is buried along with God.

They who came from the era of god
Unable to turn product into Art
Try converting Art into God.

Inside the tomb he who had accepted Death
as a natural consequence of life
sleeps.

See there, the resurrection of God.

For his sake dance, turn delirious, howl.
At the altar of sacrifice
accept your death as something sacrosanct.

Note: Nakulan is a well known name in Tamil Little magazine Circle. Working as an English professor in Trivandrum Govt. Arts College, not getting married, lived his life as a bachelor, writing poems, short stories, novels. He had a younger sister by name Thirisadai. She too had written poems.
Nakulan used to sit in his ‘rattan’ chair and with his cat sitting at his feet would be contemplating on Space and Seasons.
The pseudonym Nakulan is a character in Hindu mythology.
Had lost his twin-brother Sakadevan.
His poem-collections ‘MOONDRU MATRUM AINDHAAVATHU KAVITHAIGAL(THE THIRD AND FIFTH POEMS) and COAT-STAND KAVIDHAIGAL (COAT-STAND POEMS) have been widely acclaimed.
He would turn insane the one sitting in front
and go to sleep
A servant-maid might’ve been there in his house. Those days , i.e., around 1974 his monthly salary would be fifteen thousand.
Based on that his creations are not to be valued any the less.
In all the twenty centuries such a poet’s presence a rare occurrence.
The new poets of Tamil should wait for another fifteen centuries to excel him, said Konangi once.
Marx would never have a dialogue with Nakulan.
He can’t enquire Marx “What is your name?” repeatedly.
He would ask Konangi only.

Yavanika Sriram
March 19 at 12:29 AM •
மார்க்ஸின்காலத்தில் இருந்துவந்தவனும்
கடவுளின் காலத்தில் இருந்து வருபவனும்
பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
காலத்தை இடமாக அனுமானிக்கும் நகுலன்
பிராந்திப் புட்டியை அவுன்ஸ் குப்பியில் நிறைக்கிறார்
நற்பண்பு மிக்கவர்களே எதிரில் யாருமில்லை
கவனம் இது மூன்றாவது பெக்
ஜாக்கிரதையாக அனைத்திலும் விடைபெறும் லாகவம்
எப்போதும் குடும்பஸ்தர்களின் மதுவிடுதி அழகியல்
நல்லசம்பளம் வழங்குகிறார் கடவுள்
உங்கள் பெயரை அரசு பட்டியலில் சரிபார்த்து
கொள்வது உசிதம்
எலிகளைப்பற்றிய காப்ஃகாவின் கதைகளை
என் வீட்டு ஸ்டோர் அறையில் தர்க்கமாக்க முடியவில்லை
காமம் வயற்காடுகளை இறைச்சிக் கூடங்களை மேலும் ஒரு பெண்ணை இறைமையாக்குவதில்
ஓ அப்போதுதான் நான் வீடு திரும்புவதின்
யதார்த்தம் பற்றி
இனிப் பணமில்லை என அவர்கள் எழுந்து கொண்டார்கள்
உலகில் எல்லா ஆண்களும் வீடு திரும்பி விடுகிறார்கள்
வீடு திரும்ப முடியாத பெண்களின் இரவை
அனாதையாக்கினார் கடவுள் அவர்கள் சந்தையில் அலைகிறார்கள்
கடவுள் எப்போதும் பெண்களை அவர்களின் பெற்றோரிடமிருந்து பிரிப்பதைக் கடமையாகக் கொண்டார்
ஜோடிக் கல்லறைகள் அரிதானவை
மீண்டும் காதலின் நிமித்தம் தொழிற்படும் உலகை அல்லது பால்முலைகளால் ஒற்றி இதப்படும் உலகை துறவிகள் பாடாதொழியட்டும்
பெண்களுக்கு கடல் இரைச்சலையையும்
நாய்களின் காவலையையும்
துறைதோறும் நீர் நிலம் சார் அப்பாலை
உழைப்பையும்
அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
மார்க்ஸ் கடவுளோடு ஒருசேர புதைக்கப்பட்டுவிட்டார்
கடவுளின் காலத்தில் இருந்து வந்தவர்கள்
பொருளை கலையாக்க முடியாமல்
கலையைக் கடவுளாக்க முயல்கிறார்கள்
கல்லறையில் மரணத்தை மனித யதார்த்தமாக ஏற்றுக்கொண்டவன் உறங்குகிறான்
பாருங்கள் கடவுள் மீண்டும் உயிர்த்தெழுவதை
அவன் பொருட்டு ஆடுங்கள் வெறி கொள்ளுங்கள் ஊளையிடுங்கள்
உங்கள்மரணத்தைப் புனிதமாக பலிபீடத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்

குறிப்பு:
திருவனந்தபுரம் அரசுக் கல்லூரியில் ஆங்கிலப் பேராசிரியாராக பணி செய்து திருமணம் ஏதும் செய்துகொள்ளாமல் பிரமச்சரியமாக வாழ்ந்து தமிழில் நாவல் கவிதை என எழுதி சிறுபத்தரிக்கை உலகில் அறியப்பட்டவர் நகுலன் அவருக்கு திரிசடை என்று ஒரு தங்கை உண்டு அவரும் கவிஞர்தான்
சூரல் நாற்காலியில் அமர்ந்து பூனைகாலடியில் இருக்க வெளியை பருவகாலங்களை தியானித்தவர்
நகுலன் என்ற புனைப்பெயர் இந்திய இதிகாசப் புனைவில் ஒரு காரக்டர்
சகாதேவன் என்ற தன் இரட்டையரைத்தொலைத்தவர்
இவரது மூன்று மற்றும் ஐந்தாவது கவிதைகள் மேலும்கோட்ஸ்டேண்ட்விதைகள்
பிரசித்திமானவை
எதிரே அமர்பவரை கிறுக்கனாக்கித் துரத்தி விட்டுப் படுக்கப் போவார் வீட்டில் ஒரு வேலைக்காரி இருந்திருக்கக் கூடும் அன்றையநாளில் அவரது வருமானம் 1974
பதினைந்தாயிரமாய் இருக்கக் கூடும்
அதன் பொருட்டு அவர்படைப்புகள்
குறைத்து மதிப்பிட முடியாதவை
தமிழின் இருபது நூற்றாண்டுகளில் தோன்றிய அபூர்வமாக தோன்றிய ஒரே ஒரு கவிஞர்
தமிழில்புதிய கவிஞர்கள் இன்னும் பதினைந்து நூற்றாண்டுகள் அவரை விஞ்சக் காத்திருக்க வேண்டும் என கோணங்கி ஒருமுறை சொன்னார்
மார்க்ஸ் ஒருபோதும் நகுலனிடம் உரையாடமாட்டார்
அவர் மீண்டும் மீண்டும் உங்கள் பெயர் என்ன சொன்னீர்கள் என்று மார்க்ஸிடம் கேட்கமுடியாது
கோணங்கியிடம்தான் கேட்பார்.

(3)

THE SLEEP COMPLETING AN EPOCH

The lotus pond stirs
Field-cranes

I ran towards one leg of the rainbow
In the other leg
The woodpecker has swallowed it as some worm.

Have grown nothing
Underneath the rocks I heard crickets singing

The sun would come and go
The scarecrows never change their attires.

Though lying strewn
Can the coins match the leaves in beauty?

Two nude persons completed one Word
The nomad had not even that.

The same river
After singing the tales
Better to bid farewell

The tombs have burrows none
Everything wide open

Oh Love, keep swaying your hip
Softly
Time stages an about-turn

Dear ones
Send fruits to any road
And, weigh the seeds load

Land without cattle
Do not become metonymy
Hopping on their back and dancing
birds are real opulence.

All through the night
the train ferociously chases the river
that has joined the sea.

Think not anything now.
Let’s return into zero, My Love.

***

யுகம் முடித்த உறக்கம்

தாமரைக்குளம் அசைகிறது
வயல் கொக்குகள்

வானவில்லின் ஒருகாலை நோக்கி ஓடினேன்
மறுகாலில்
மரங்கொத்தி அதைப்புழுப்போல விழுங்கி
விட்டது

எதையும் வளர்க்கவில்லை
பாறைகளுக்கு அடியில் தேரை
பாடுவதை கேட்டேன்

சூரியன் வரும்போகும்
சோளக்கொல்லை பொம்மைகள்
ஆடைகள்மாற்றுவதில்லை

சிந்திக்கிடந்தாலும்
இலையழகேது
நாணயங்களுக்கு

இரண்டு நிர்வாணிகள் ஒரு சொல்லை
நிரப்பினார்கள்
நாடோடியிடம் அதுவுமில்லை

அதே ஆறுதான்
கதைகளைப் பாடியபின்
விடை பெறுவது உத்தமம்

கல்லறைகளுக்கு வளைகள் கிடையாது
எல்லாம் வானம் பார்த்த பூமிதான்

காதலே இடையை மெல்ல அசைத்துகொண்டிரு
பருவங்கள் திரும்புகின்றன

அன்பர்களே
பழங்களை எந்தச் சாலைக்கும் அனுப்புங்கள்
விதைகளையும் எடையிடுங்கள்

கால்நடைகளின்றி பூமி இடவாகு பெயராவதில்லை
அவை முதுகில் நின்றாடும் புள்ளே செல்லம்

கடலோடு ஓடிப்போய்விட்ட ஆற்றை இரவெலாம் ஆங்காரமாய் விரட்டிச் செல்கிறது ரயில்

எதையும் எண்ணாதே
பூஜ்யத்திற்குள் திரும்பிவிடலாம் அன்பே

KAVITHAYINI LEESA's POEMS

TWO POEMS BY 

KAVITHAYINI LEESA

(Translated into English by Latha Ramakrishnan - * First Draft)

1.POSTPONEMENT

Unable to rehearse

I have suspended my stream of consciousness,
leaving the words hanging
like the worn-out door of our house
with attempts at being alone
and leafing through the pages of
old books.
As part of this exercise,
spreading all over the room
the letters given by him in all love
once upon a time
I avidly read them….
Thinking of the streets and lanes
I burst out weeping.
Ransacking all those wastelands
tramped by my feet
I let them fly through the window…

And, isolating the sweltering heats
unleashed awfully
not allowing it to bond with Corona
In order to while away the time
combining rice and milk
I feed my self.

கவிதாயினி லீஸா
April 1 at 3:02 PM •
188 -
ஒத்தி வைத்தல்.!!!
¶¶¶
ஒத்திகை பார்க்க முடியாமலே
எந்தன் நினைவோடையை
ஒத்தி வைத்திருக்கிறேன்
எங்கள் வீட்டு பழைய கதவு போல
சொற்களை தொங்கவிட்டு...
எப்படி தனித்திருப்பதும்
பழைய புத்தகங்களை பிரட்டுவதுமான
முயற்சிப்புகளோடு...
அதில்
பிரிதொரு நாளில்
அவன் ஆசையாய்த் தந்த
காகிதங்களை
அறை முழுவதும் பரத்தி
ஆசை தீர வாசிக்கிறேன்...
தெருக்களை நினைத்து
விம்மி வெடிக்கிறேன்
என் கால்த் தடங்கள் மிதித்த
தரிசு நிலங்களை சூறையாடி
ஜன்னல் வழியாக பறக்க விடுகிறேன்...
மிகுதியாய்
அகோரமாய்ப் பாயும் வெக்கைககளை
கோரோனாவோடு கூட்டுச்சேராத படி
தனிமைப்படுத்தி
நாட்களை நகர்த்த
பாலும் சோறும் சேர்த்து வைத்து
ஊட்டுகிறேன் சுயமாக.!!!

கவிதாயினி லீஸா

01.04.2020

***

2. MARTYRS

That the doors of paradise are wide opened _

pronounce the words of Allah who guides us,
and the deeds of the Prophet.

Whenever I think of you too
joining the list of Shaheeds
who die in the hands of deadly ailment
Imaginations run riot in me
all too longingly.

Whenever your status is elevated
Time runs hastily
with we worrying over our lives
and gathering things scattered

You are indeed blessed souls.
Steeped in our tussle and scuffle with sins
we are forever struggling,
forgetting Mehsar*

Tomorrow
or many years later
We would also come with you
Not as Shaheeds*
but as mere humanbeings!!!

*Mehser – The Day of Judgment

*Shahid occurs frequently in the Quran in the generic sense "witness", but only once in the sense "martyr; one who dies for his faith"; this latter sense acquires wider use in the hadiths.

(Meanings obtained from Wikipedia)

கவிதாயினி லீஸா
April 4 at 12:18 AM •
189 -
ஷஹீதுகள்.!!!
¶¶¶
சுவர்க்கத்தின் வாசல் கதவு
திறந்திருப்பதாய் சொல்கிறது
எங்களை வழி நடாத்தும்
இறைவனின் பேச்சும்
இறைத் தூதரின் செயற்பாடும்...
கொடிய நோய் பீடித்து
வபாத்தாகும் ஷஹீதுகளின்
பட்டியல்களில்
நீங்களும் சேர்ந்து கொண்டதை
நினைக்கும் போதெல்லாம்
ஆசை ஆசையாய்
எனக்குள்ளும் கற்பனைகள்
உருவெடுத்துப் பாய்கிறது...
உங்கள் அந்தஸ்துகள்
உயரும் போதெல்லாம்
நாங்கள்
நாளைய வாழ்வை நினைத்து
பொருட்களைப் பொறுக்குவதில்
நேரங்கள் கடக்கிறது வேகமாக...
நீங்கள் கொடுத்து வைத்தவர்கள்
நாங்கள் இன்னுமே
பாவங்களோடு முட்டிமோதி
தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்
மஹ்ஸரை மறந்து...
நாளை அல்லது
பல ஆண்டுகள் கழித்து
நாங்களும்
உங்களோடு வருவோம்
ஷஹீதுகளாய் அல்ல
வெறும் மனிதர்களாய்.!!!
கவிதாயினி லீஸா
04.04.2020