ABDULLAH KARIM

 TWO POEMS BY

ABDULLAH KARIM

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I have arrived on an absolutely alien soil.

Except the person in search of whom I have come here

All others are complete strangers.

I who has become a question mark

to the natives of this soil

showed them the address of the one

I have come to see in person.

They replied in the negative.

I showed them his photograph

He is not there, said they.

I became confusion-confounded.

Just as the one I came to see

I too was known to none

I realized just then.

.

முன்பின் பழக்கமில்லாத ஊருக்கு

இன்றுதான் வந்திருக்கிறேன்.

இங்கு நான் தேடிவந்தவரைத் தவிர

வேறு எவரும் எனக்குப் பழக்கமில்லை

இந்த ஊரவருக்கு

வினாக்குறியாகிப் போன நான்

சந்திக்க வந்திருப்பவரின்

விலாசதைதைக் காட்டினேன்

தெரியாது என்று சொன்னார்கள்

அவரின் புகைப்படத்தைக் காட்டினேன்

அவர் இந்த ஊரில்

இல்லையென்றார்கள்

தடுமாறிப்போனேன்.

தேடி வந்தவரைப்போல்

நானும்

அறிமுகமில்லாத

ஒருவனாக இருப்பதை

இப்போதுதான் உணர்கிறேன்.

- அப்துல்லா கரீம்-

(2)

My children have grown up into adults

And I have turned into a child

They advice me often

I am now all alone

Calling me over the cell

They enquire after my welfare

“I am fine, I tell.

In the house turned barren

with Life’s golden era

running away, turning ‘bygone’

there lies still

the rocking chair

where sat and swung at will

My Wife Dear....

என் குழந்தைகள் வளர்ந்து விட்டனர்

நான் குழந்தையாகிவிட்டேன்

அவர்கள் அறிவுரை தருகிறார்கள்

நான் தனிமையாகிவிட்டேன்

அலைபேசியில் விசாரிக்கிறார்கள்

அவதானமாக இருப்பதாகச்

சொல்லுகிறேன்

வாழ்வின் பொற்காலம்

ஓடிப்போன பின்

வெறுமையாகிப்போன என் வீட்டில்

அசைவற்றுக் கிடக்கிறது

என் மனைவி ஆடிய சாய்மனைக் கதிரை.

-அப்துல்லா கரீம்-All

(2):

s

HUMAIRA ALAMEEN

A POEM BY

HUMAIRA ALAMEEN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

..................................................................................................

I have seen rainbow. I have seen it curved, as a wholesome bow, being afar. But, this is the first time I see it so near, as if I can touch it – being within my reach now. In the midst of Rain that struggles with the Sun to have some space for itself the spot where the Rainbow has surfaced seems pale. The upper half in rainy-dark cloaked and the lower half sun-soaked... donning a dual role

The Sky enacts things magical

*A rainbow doesn’t appear twice

And it arrives and departs without a trace.*

வானவில்லைப் பார்த்திருக்கிறேன். வளைவாக முழு வில்லாய் தூர இருந்து எத்தனையோ தடவை பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால் இவ்வளவு பக்கத்தில் கையால் எட்டிப் பிடித்து விடலாமோ எனுமளவு அருகில் இன்று தான் முதல் தடவை பார்க்கிறேன். வெயிலோடு போராடி தனக்கும் இடம் கேட்கும் மழையின் இடையில் இந்த வானவில் தோன்றிய இடம் மட்டும் மங்கலாகத் தெரிகிறது. மேல் பாதி மழை இருட்டும் கீழ் பாதி வெய்யிலுமாய்.. இரட்டை வேடம் போட்டு வித்தை காட்டுகிறது வானம்..

*ஒரு வானவில் இருமுறை வருவதில்லை

அது வந்துபோன ஒரு சுவடுமில்லை..*

......................................................................................................

* ஒரு திரைப்படப் பாடலில் இடம்பெறும் வரிகள் இவை*

Humaira AlAmeen

SHAHIBKIRAN THAKKAI

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN THAKKAI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE CROWN OF FACEBOOK

Someone’s anguish is being said

One and all celebrate it

It secures thousands of ‘Likes’

The entire world as a hillock

Holds him aloft

That night

this dream must have visited him.

In the thorny nest of Calvary

A bird hatch

lays egg and sits

But that Dream

without getting a nest to

Lay its own self as an egg

keeps wandering

in the vast expanse of space

craving for another Van Gogh

Or Kafka _

முகநூலின் கிரீடம்

யாருடைய துக்கமோ சொல்லப்படுகிறது.

அதற்கு எல்லோரும் கொண்டாடுகின்றனர்.

ஆயிரக்கணக்கான

விருப்பக் குறிகளைப் பெறுகிறது.

இந்த பூமியே ஒரு குன்றாக

அவனை உயர்த்திக் காட்டுகிறது.

அன்றிரவு அவனுக்கு

இந்தக் கனவு வந்திருக்க

வேண்டும்.

கல்வாரியின் முள் கூட்டில்

ஒரு பறவை

முட்டையிட்டு அமர்கிறது.

ஆனால் அந்தக் கனவு

தன்னைத் தானே முட்டையிட

ஒரு கூடும் கிடைக்காமல்

பரந்த வெளியில்

மற்றுமொரு

வான்காவிற்கோ

காஃப்காவிற்கோ

ஏங்கித் திரிகிறது.

- சாகிப்கிரான்

THENMOZHI DAS

TWO POEMS BY

THENMOZHI DAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

If only we had known that

everything would invariably turn into

mere incidents

We could have avoided a few

get-togethers

If there had been a land to shed

all that we feel

They would have spread

as roots of grass multiple.

Even if things were to have happened so

Another occurrence

as another reminiscence

would , as dark boulder,

compressed hardened frozen

remain

crushing, choking as ever...

எல்லாம் சம்பவங்களாக

ஆகிப்போகுமென உணர்ந்திருந்தால்

சில சந்திப்புகளைத்

தவிர்த்திருக்கலாம்

உணர்வதையெல்லாம்

உதறிவிட ஒரு நிலம் கிடைத்திருந்தால்

அவை புல்லின் வேர்போல

பெருகியிருக்கலாம்

ஒரு வேளை

இப்படி நிகழ்ந்திருந்தாலும்

வேறொரு சம்பவம்

வேறொரு ஞாபகமாய்

இறுகி இறுகி கரும்பாறை போல்

அழுத்திக் கொண்டுதான் இருக்கும்

~

2. ABYSS OF SALT THE HUMAN LIFE

World’s hunger remains the heat of miracles.

The nest of the weaver bird

Woven but halted midway

Is the life of the oppressed.

Even he freedom with which the yellow-bulbul interacts with this world

Is scarce here.

Powers an entangled thread-ball

A tricky wick that is

In which even those who contemplate on removing the entanglement

get stuck in it eventually

Slipping out of it is a terrible sin

The way women’s hands mash and smash the sand and flour keeps crushing the heart

For the woman’s heart

Justice denied everywhere in the world’s court

Norms all not accessible for root and water

remain invisible in the branches

We not thinking of collecting grains for our centuries

should store and conceal words inside the bones of Time

For all species endowed with a heart like the

tiny crystal White Thumbai flower

ere they wither

what all hues are applied

Abyss of salt the Human Life

so salty tastes the human body

Scaling the Black Mount and above

the heart has travelled now.

உப்புப் பாதாளம் மனித வாழ்வு

•

உலகின் பசி அற்புதங்களின் அனலாயிருக்கிறது

நெய்து பாதியில் நிறுத்தப்பட்ட தூங்கணாங்குருவிக் கூடு

ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் வாழ்வு

மாமஞ்சள் குருவி இவ்வுலகிடம் உறவாடும் விதம் கூட சுதந்திரம் இங்கில்லை

அதிகாரங்கள் பந்துச் சிக்கல் விழுந்த நூற்கண்டு

சிக்கலை நீக்க நினைப்போரும் சிக்கிக் கொள்ளும்

தந்திரத் திரி அது

நழுவுதல் மாபெரும் அதர்மம்

பெண்களின் கைகளோ மண்ணையும் மாவையும் பிசையும் விதம் மனதையும் பிசைந்த வண்ணமிருக்கின்றன

பெண்ணின் மனதிற்கு உலகிலெங்கும் நீதி வழங்கப்படுவதில்லை

நியதிகள் யாவும் வேருக்கோ நீருக்கோ இல்லாமல் கிளைகளில் மாயமாய் கிடக்கின்றன

நாம் நம்முடைய நூற்றாண்டுகளுக்கு

தானியங்களை சேகரிக்க யோசிக்காமல்

வார்த்தைகளை காலத்தின் எலும்புகளுக்குள் பதிக்கி வைக்க வேண்டும்

சிறு வெண்தும்பை பூவாய் உள்ளம் கொண்டு உலகில் பிறக்கும்

சகல உயிர்களுக்கும்

உதிரும் முன்

எவ்வளவு வண்ணம் அடிக்கப்படுகிறது

உப்புப் பாதாளம் மனித வாழ்வு

கரிக்கிறது உடல்

கரிய மலையின் மேலே

பயணித்து விட்டது மனது

- Composed by Thenmozhi Das

12.12.2021

03.10 am

MULLAI AMUTHAN

 A POEM BY

MULLAI AMUTHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I set myself aflame along with my poems

They are not shocked at seeing me burning

Instead

I can see them all feeling enraged

at my act of setting afire the poems

The walls of the room,

the pen I write with

blank sheets

Poems yet to be completed

The butterfly that keeps visiting every now and then

The paintings drawn on the room-wall

If only she had not left hurting me to the hilt.....

Losing these beings, things

doesn’t seem right.

Pardon me..

If the flames have saved something in some corner

Let it safely entrust it in her hands without fail

The poet remained virtuous till the very end of Time

Let this truth be known to the world once and for all.

என்னை நானே கவிதைகளுடன்

எரியூட்டிக்கொள்கிறேன்.

நான் எரிவதை கண்டு அதிர்ச்சியுறவில்லை.

மாறாக,

கவிதைகளை எரியூட்டியதில்

அனைத்துமே கோபம் கொண்டிருப்பதை உணர்கிறேன்.

அறைச்சுவர்,சன்னல்,எழுதும் பேனை,வெற்றுத்தாள்கள்,

எழுதி முடிக்கப்பெறாத கவிதைகள்...அவ்வப்போது வந்து போகும் வண்ணத்துப்பூச்சி...

அறைச் சுவரில் வரையப்பட்டிருந்த ஓவியங்கள்.

என்னைக் காயப்படுத்தாமல் அவள் செல்லாமல் இருந்திருந்தால்..

இவர்களை,இவைகளை இழந்துவிடுவது ஏற்புடையதாயில்லை.

மன்னித்து விடுங்கள்.

நெருப்பின் சுவாலை எங்காவது மூலையில்

எவற்றையாவது காப்பாற்றியிருந்தால்..

அவளிடம் சேர்ப்பிக்கட்டும்.

கவிஞனிடம் காலம் உள்ளவரைக்கும் கற்பு இருந்தது..

உண்மை உலகுக்கும் உறைக்கட்டும்.

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

 A POEM BY

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Birds are

Memory’s Lovers

Trails

Seasons

Years

In all flights galore

With the lone strand of feather

that appears all too suddenly

from nowhere along the course

how many birds at all

one can sketch....

Each bird

an enduring mystery.

Each time I string the catapult

I cannot help remembering thee

In the wings that keep spreading

in Thousands

Millions

the stratagem for bringing you down

is the sling I own

Till that time

would continue

my vengeful Love.

பறவைகள்

நினைவின் காதலர்கள்

தடங்கள்

பருவங்கள்

ஆண்டுகள்

யாவிலும் பறத்தல்கள்

பாதையில்

சட்டென காணும்

ஒற்றை இறகினால்

எத்தனை பறவைகளைத்தான்

வரைய முடியும்

தீராத மர்மங்கள்

ஒவ்வொரு பறவையும்

கவணில் நாணேற்றும்

ஒவ்வொரு தடவையும்

நீ நினைவுக்கு வருகிறாய்

ஆயிரமாய்

இலட்சமாய்

விரியும் இறகுகளில்

என்றைக்காவது உனை

வீழ்த்தும் சூட்சுமம்

எனது கவண்

அதுவரைக்கும்

தொடரும் என்

வன்மம் நிறை நேசம்.

-லலித்தா