MARIMUTHU SIVAKUMAR

 TWO POEMS BY

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE TORN SHOES

The shoes all torn beyond mending

She squeezes in her daughter’s feet.

As they had all too often been mended

their original shape had become disfigured

ugly and repulsive.

These are shoes chosen

years ago

from the heap of junks thrown

by the roadside teashop.

Her heart loaded with

daughter’s tearful appeals

repeated over the months

and her belly burdened with

her husband’s liquor-shop balance

to be paid…

she looks at her salary-paper

filled with deductions.

This month also without fail

her hands searched and found the

bag-stitching big needle.

கிழிந்த சப்பாத்து.

இனியும் தைத்திட முடியாத

கிழிந்த சப்பாத்துகளை தன்

மகளின் பாதங்களில்

திணிக்கிறாள்.

அடிக்கடி

செப்பனிடப்பட்டதால்

ஆரம்ப வடிவம்

சிதைந்து

அருவருப்பாய் மாறியிருந்தது அது.

தெருக்கடையின்

ஒதுக்கப்பட்ட குவியலிலிருந்து

பல ஆண்டுகளுக்கு முன்

தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட சப்பாத்துகள்.

பல மாத

மகளின் கண்ணீர் கோரிக்கையை மனதிலும் கணவனின் கள்ளுக்கடை

பாக்கியை அடி வயிற்றிலும்

சுமந்தவாறு...

கழிப்புகள் நிறைந்து கிடந்த

சம்பளப் பட்டியலை

மீண்டும் ஒருமுறை பார்க்கிறாள்.

கைகள் இந்தமாதமும்

கோணி ஊசியை

தேடி எடுத்தன..

~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்

2. A NEW CHAPTER

Rain goes on

Getting drenched in the torrential downpour

I enter inside my abode.

On all four sides

containers big and small are kept

To collect water

In one corner my grandma remained huddled

Accustomed to the leakage down the years.

Grandma would tell stories aplenty

Real and imaginary

To be relished by me.

In order to make me sleep

Grandma would stroke my head and

Weave a story made of many an incident

And stage them on the bed.

grandma’s tales were filled with

the song of liberation.

Grandma’s skill and expertise as a story-teller

had the essence of all the tricks of leaders

Poor Grandma

With no mike at hand she began narrating

the story of leaking huts ever so many

Wailing and lamenting.

In order to calm my agitated grandma

and safely place her somewhere

taking her hands I search for a dry spot in the house.

Even then she gestured to me

promising to tell me more stories for me.

Somehow finding a tiny slot

I make her lie down in that corner

and search for a lamp to write her story.

There the glow of the light stirred

into a great grand flame

Resolved to burn many heads crowned

the long steady trail of grandma

Lend more radiance to the shine.

Collecting that flame in her palms

She scatters it in the space filled with the

torment of her tales

Out of her story

a new chapter comes to be.

புதிய அத்தியாயம்.

மழை விடுவதாயில்லை,

அடைமழையில் நனைந்தபடி வீட்டினுள் நுழைகிறேன்..

வீட்டின் நாற்புறமும் ஒழுகும் நீரை சேமிப்பதற்காக சட்டி முட்டிகள் ஆங்காங்கே வைக்கப்பட்டிருந்தன,

ஒரு ஓரமாய் நனைந்தபடி என் பாட்டி

கால காலமாய் ஒழுகும் நிலைக்கு பழக்கப்பட்டவளாய் சாய்ந்திருந்தாள்.

பாட்டி பல கதைகளை எனக்காக நிஜமாகவும் கற்பனை செய்தும் ஒப்புவிப்பாள்.

பாட்டி என்னை தூங்க வைப்பதற்காக தலையை தடவி பல சம்பவங்களை கதைகளாக்கி

படுக்கையில் மேடையேற்றுவாள்..

பாட்டியின் கதைகளில்

விடுதலை பாடல் நிரம்பியிருந்தது.

பாட்டியின் கதை சொல்லும் திறனில் தலைவர்களின் ஏமாற்று வித்தைகளின் கருக்கள் புதைந்திருந்தது.

பாவம் பாட்டி

ஒலிவாங்கியின்றி பலத்த குரலில் பல குடிசைகளின் ஒழுகும் கதையினை கதற ஆரம்பித்தாள்...

அமைதியிழந்த பாட்டியை

இருக்க வைக்க

கரங்களை பிடித்து நனைந்திடாத இடமொன்றை வீட்டினுள் தேடுகிறேன்.

அப்போதும் பல கதைகள் எனக்காக சொல்லப்போவதாக தலையசைத்து காண்பித்தாள்.

ஒருவாறு மழைக்கு தாக்கு பிடிக்கும் வீட்டின் ஒரு ஓரத்தில் பாட்டியை சாய்த்து அவளது கதையை எழுத, விளக்கு வெளிச்சத்தை தொடுகிறேன்..

அங்கே

விளக்கின் ஒளி பெரும் சுடராய் எழுந்தது

தலைமைகளின் தலைகளை சுட்டெரிப்பதாய் திடம் கொண்டது

பாட்டியின் கடந்து வந்த சுவடுகள்

அச்சுடரை மேலும் பிரகாசமாக்கியது

அத்தீப் பிளம்பை கையில் அள்ளியவள்

தன் கதைகளின் வேதனை வெளிதனில் அள்ளி வீசுகிறாள்

அவளது கதையிலிருந்து

புதியதொரு அத்தியாயம் எழுகிறது.

~~~~

மாரிமுத்து சிவகுமார்.

LAWRENCE VASUTHEVAN

 A POEM BY

LAWRENCE VASUTHEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

YOUR ABODE

I know

that you have an abode

That is built by You

For You

_ The You being exclusive.

No sketches drawn

No permission obtained

It is built by means of your

conveniences.

In a very comfortable place

You have kept the door

In your most favourite spots

You have placed the windows.

The automatic solace-providers

that would relieve you of all ailments

are available there.

Herbal plants with leaves secreting balms

that relieve you of all worries

are available there

The abode is an air-conditioner

That operates accordingly

to suit your varying temperatures

A living shadow is there.

A shadow that changes

as suits your whims and fancies.

In the all too dark interior room

With aloneness aplenty

Where none can seek entry

You eat

In the entire world

It is in that abode

That makes you feel utmost secure.

I know

It is there you are

But it is in the address you give

that you live

So this world foolishly believes.

உன் வீடு

-----------------

எனக்குத் தெரியும்

உனக்கொரு வீடு இருக்கிறது

அது

நீயே நீ

உனக்கே உனக்காக

கட்டிக் கொண்டது

வரைபடங்கள் வரையவுமில்லை

அனுமதிகள் பெறவுமில்லை

உன் சவுகரியங்களால் வனையப்பட்டது

மிக வசதியான இடத்தில்

வாசல் வைத்திருக்கிறாய்

மிக விருப்பமான இடங்களில்

ஜன்னல்கள் வைத்திருக்கிறாய்

உன் நோவுகள் போக்கும்

தானியங்கி ஒத்தடங்கள் அங்குண்டு

உன் கவலைகளை ஐதாக்கும்

தைலம் சுரக்கும்

தாவர இலைகள் உண்டு

உன் மனதின்

தட்ப வெப்பங்களுக்கேற்ப

தன்னை இயக்கும் குளிரூட்டி அது

உன் எண்ணத்தை புரிந்து கொண்டு

தன்னைத் தானே

உருமாற்றிக் கொண்டிருக்கும்

அங்கு ஓர்

உயிருள்ள நிழல் உண்டு

நீ

நினைப்பது போலெல்லாம்

மாறும் நிழல்

யாருமே வந்து விட முடியாத

கொழுத்த தனிமை நிறைந்திருக்கும்

இருண்ட உள் அறைக்குள்

நீ புசிக்கிறாய்

உலகிலேயே

அந்த வீடுதான்

மிகப் பத்திரமானது உனக்கு

எனக்குத் தெரியும்

நீ

அங்குதான் இருக்கிறாய்

ஆனால்

நீ கொடுக்கும்

முகவரியில் இருக்கிறாய் என்று

நம்பிக்கொண்டு இருக்கிறது

இந்த உலகம்

RIYAS QURANA

 A POEM BY 

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A ‘MUST SEE’ MOVIE

That a stallion stood here

how can they afford to forget?

A soaring lawn

An illusory deer there

Circling its neck

a serpentine

Next to it

an arrow mark pointing downwards

Can’t ignore

Should observe keenly

While drawing close

the scene changes

Turning topsy-turvy

we should view it

While viewing thus

upon woman’s body

a baby sleeps

It was in full view of all

that she fell off the horse

with the child

Let’s go on watching.

In that movie

while coming to the mountain region

for spending the vacation

the horrible incident would surely happen.

The illusory deer is lilting and leaping.

This is how

the first scene

opens.

பார்க்க வேண்டிய படம்

இங்கே ஒரு குதிரை நின்றதை

அவர்கள் எப்படி மறக்க முடியும்

உயரமான புல்வெளி

அதிலே ஒரு பொய்மான்

அதன் கழுத்தைச் சுற்றி ஒரு பாம்பு

அதற்கு அருகில்

கீழ் நோக்கிக் குறிக்கும் ஒரு அம்புக்குறி

புறக்கணித்துவிட முடியாது

கவனித்தே ஆக வேண்டும்.

நெருங்கும்போது காட்சி மாறுகிறது

தலை கீழாக புரண்டு

அந்தக் காட்சியை பார்க்க வேண்டும்

பார்க்கும்போது,

ஒரு பெண்ணின் உடலில்

குழந்தையொன்று உறங்குகிறது

அனைவரும் பாத்திருக்கும்போதுதான்

குதிரையிலிருந்து குழந்தையோடு விழுந்தாள்

இன்னும் பார்க்கலாம்

அந்த திரைப்படத்தில், விடுமுறையைக் கழிக்க

மலைப் பிரதேசத்திற்கு வரும்போது

நிச்சயமாக இந்த கோரச் சம்பவம்

நடக்கும்.

பொய்மான் துள்ளிக் கொண்டிருக்கிறது

இப்படித்தான்,

படத்தின் முதலாவது காட்சி

ஆரம்பிக்கிறது

ரியாஸ் குரானா

AYYAAVU PIRAMANATHAN

 A POEM BY

AYYAAVU PIRAMANATHAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The snake’s word goes creeping along, twisting and turning amidst a handful of persons

Between the wide-opened two hands

sliding along thigh’s solidity it wades through slickly

In the drawn-out description of clothing the ‘Ulakkai’ with the peeled skin

the time-immemorial deadly venom ‘Aalakaalam’

gushes out of the mouth

as a torrential stream

That in the trail lost its name was creeping

eyes two wink the tension

Escaping fortunately from the thick stick with a small wound

the fury coiled and hatched

raging and raising the hood would sting – rings the voice of ‘Magudi’ in the ear.

Flying off Shiva’s neck and swallowing the moon falling down

with a thud

into the snake-hole and turning into goddess Snake-Mound Amman

– so a deadly voice says in the manner of soothsayer.

Not being able to run escaping anywhere,

in the stinging touch of the poisonous tongues

turning blue all over

now lays coiled dead

the snake’s Word.

•

நான்கைந்து பேர்களின் நடுவில் வளைந்து நெளிந்து ஊர்ந்து கொண்டிருக்கிறது அரவத்தின் சொல்

அகல விரித்த இரு கைகளுக்கு இடையில்

தொடையின் கனத்தில் வழுவழுப்பாக நகர்ந்து ஓடுகிறது

தோலுரித்த சட்டையை

உலக்கைக்கு அணிந்துவிடலாம் என்ற நீள விவரணையில் வாயிலிருந்து ஆலகாலம் ஊற்றாய் கொப்பளிக்கிறது

தவற விட்டுச் சென்ற தடத்தில் அதன் பெயர் ஊர்ந்து கொண்டிருந்ததாக கண்கள் இரண்டு படபடப்பை சிமிட்டுகிறது

தடிக் கம்பிலிருந்து நல் வாய்ப்பாக சிறு காயத்துடன் உயிர் மீண்டு சுருட்டிவைத்து அடைகாத்த சினம்

சீறிப் படமெடுத்து கொத்துமென காதுக்குள் ஊதுகிறது மகுடிக் குரல்

சிவன் கழுத்திலிருந்து பறந்து சந்திரனை விழுங்கி பொத்தென்று புற்றுக்குள் விழுந்து புற்றடி அம்மனானதாக கோடாங்கியைப்போல்

குறி சொல்கிறது ஓர் அபாயக் குரல்

எத்திசையிலும் தப்பித்தோட இயலாமல் விஷ நாவுகளின் தீண்டலில் உடலெங்கும் நீலம் பாரித்து மரித்து சுருண்டு கிடக்கிறது இப்போது

அரவத்தின் சொல்.

அய்யாவு பிரமநாதன்

BOOMA ESWARAMOORTHY

 A POEM BY

BOOMA ESWARAMOORTHY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Just as seeing an elephant across a narrow street

most unexpectedly

and growing terror-stricken

At least two hours to go for the early night to commence

As if straightaway it has begun

Someone knocks at the door. Could it be some familiar hands

As opening the very wall before opening the door

being excitement-driven.

As for observing and drawing the flying butterfly

both flying and drawing one should excel in

As the rain that keeps watching me

through the glass window closed from within

I spoke to he walking along with sagging wings

just this and nothing more:

Have you read my five lines written earlier

Or will read them at least hereafter

குறுகலான வீதியின் குறுக்கே எதிர்பாராமல் ஒரு

யானையைப் பார்த்து பயந்தது போல

முன்னிரவு துவங்க இன்னும் இரண்டு நாழிகையாவது

நகர வேண்டும். அது இப்போதே துவங்கினது போல

யாரோ கதவைத் தட்டுகிறார்கள். தெரிந்த கைகளாக இருக்குமோ

ஆர்வத்தில் கதவைத் திறக்கு முன்

சுவற்றையே திறந்தது போல

பறந்துகொண்டே யிருக்கும் வண்ணத்துப்பூவைப்

பார்த்து வரைய பறக்கவும் வரையவும் தெரிந்திருக்கணும் போல

மூடின கண்ணாடி சன்னலின் வழியே என்னையே

பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் மழை போல

தளர்ந்த சிறகுகளோடு நடந்துபோய்க்

கொண்டிருந்தவரிடம் சொன்னேன் முந்தின என் ஐந்து

வரிகளைப்படித்திருக்கிறீர்களா இனியாவது படிப்பீர்களா

என்றுதான்.

JEYADEVAN

 A POEM BY

JEYADEVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

When a circle becomes a circle

Its journey becomes complete

It is only from yet another dot

a circle or square can start.

There are no rims upon rims

On the already one sticking out

another nose cannot sprout

Words on words there can’t be for sure

Each word is a closure

The lamb goes towards the goat inside it

Then the goat breathes its last

Babies children

again little ones young ones

Inside eggs too eggs and eggs alone

Even the Sun

is dying anon.

There is no second Sun.

For eggplant called brinjal

the unripe one is the fruit as known

Silence is but Mother

Mothers don’t become mothers again

The world for all

has everything

It condenses everything

then enlarges them

Umbrella is not for keeping in the hand

it is to unfold and hold above the head

After doing so

rain wouldn’t be there

anymore.

Each droplet of rain in a way

is a death, so to say.

•

ஒரு வட்டம் வட்டமானவுடன்

முடிந்துவிடுகிறது அதன் பயணம்

இன்னொரு புள்ளியிலிருந்துதான்

இன்னொரு வட்டமோ சதுரமோ

விளிம்புகளுக்கு மேல்

விளிம்புகள் கிடையாது

மூக்கின் மேல் மூக்கு முளைத்திட முடியாது

சொற்களுக்கு மேல் சொற்கள் இல்லை

ஒவ்வொரு சொல்லும் ஒரு முடிவு

ஆட்டுக்குட்டி அதற்குள் இருக்கும்

ஆட்டை நோக்கிப் போகிறது

பின் ஆடு இறந்துவிடுகிறது

குட்டிகள் மீண்டும் மீண்டும்

குட்டிகள்

முட்டைக்குள்ளும் முட்டைகள்தான்

சூரியன்கூட செத்துக்கொண்டிருக்கிறான்

சூரியனுக்கு அடுத்து ஒரு சூரியன் இல்லை

கத்தரிக்கு காய்தான் பழம்

மெளனத்தின் தாய்

எதுவும் இல்லை

மெளனமே தாய்தான்

தாய்கள் மீண்டும் தாய்

ஆவதில்லை

எல்லாவற்றிற்குமான உலகம்

எல்லாவற்றையும் வைத்துள்ளது

எல்லாவற்றையும் சுருக்கிக்

கொள்கிறது

பின் விரித்துக் கொள்கிறது

கைக்குடை என்பது கையில்

வைப்பதற்கு அல்ல

விரிப்பதற்கு

விரித்தபின் அங்கே இருக்காது மழை

ஒவ்வொரு மழைத்துளியும் கூட

ஒரு மரணம்தான்

------------

ஜெயதேவன்