ILANGO KRISHNAN

 A POEM BY

ILANGO KRISHNAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

Well,

Let’s say

That you are genius unparalleled

That is, you are the ones who taught us Feminism

You are the ones who taught us Dalitism

That is,

You are the ones who taught us Poetry

But for you

We would have, indeed yes we would have

Forgotten Pudumaipithan

That is, poor Nicanor Parra

(Is the spelling correct – the woe of Tamil Medium)

But for you

We wouldn’t have got to know him

Then, what is his name

Ha-yes Kazantzakis (Again, the spelling)

Then, who – Lorca

Oh-no, he is not in your list

We, we alone spoke of all those

How conveniently we have forgotten

Then Marti

Then Neruda

Manushyaputran calls him a Tamil Poet. True to the core

Then, who is this Neruda?

Why should it annoy thee

It is we who proclaimed Post-Modernism

Next

We discussed decentralization

Before that

We debated the issue of Structuralism

We spoke of Dalit Politics

Feminism

Identity Politics

We proposed the neo-classic sloganeering

Workers of the World Unite

In Derida’s words

Yes, we held aloft Althusser

And we highlighted Gramsci whom you find hard to stomach

(How conveniently you’ve forgotten)

It is we who have brought into being the placet where Francis Banan and Bratan Bratan merge

It is we who hail and celebrate

Susan Chandok and Sheila Roboth

It is our male chauvinistic minds that keep discussing

Julio Cortazar and Judith Butler

The List of names ours would be longer than yours

I say it in plain words

losing poesy

So what

We know all too well

that you are cunningly bringing forth

your worn-out loincloth.

Better Luck Next time.

Ilango Krishnan

சரி!

ஒரு பேச்சுக்கு வைத்துக்கொள்வோம்...

நீங்கள் மேதைகள்

அதாவது எங்களுக்குப் பெண்ணியம் போதித்தது நீங்கள்தான்

அதாவது எங்களுக்கு தலித்தியம் கற்பித்தது நீங்கள்தான்

அதாவது

எங்களுக்கு கவிதையை கற்பித்தது நீங்கள்தான்

நீங்கள் இல்லை என்றால்

புதுமைப்பித்தனை.... ஆம் புதுமைப்பித்தனை நாங்கள்

ஆம் நாங்கள் மறந்திருப்போம்

அதாகப்பட்டது நிக்கோனர் பர்ரா

(இஸ்பெல்லிங் சரிதானே... பாவம் தமிழ் மீடியம்)

நீங்கள் இல்லாவிட்டால் நாங்கள் அவரை தெரியாமலே போயிருப்போம்

அப்புறம் அவர் பெயர் பெயரென்ன

ஆங்... கசாண்ட்ண்சகிஸ் (மறுபடியும் பெல்லிங்) அவரெல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கிகுமா

அப்புறம் இன்னொருவர் லோர்காவா

அச்சோ அவரெல்லாம் உங்கள் லிஸ்ட்டே இல்லியே

நாங்கள்தான் நாங்களேதான் அவரை எல்லாம் சொன்னோம்

எவ்வளவு வசதி மறந்தோம்

அப்புறம் மார்த்தி

அவன் யார் இன்னும் அந்த நெரூதா,

மனுஷ்யபுத்திரன் அவரை தமிழ் கவி என்கிறார். சத்தியமான சொல்.

உங்களுக்கு என்ன பிரச்சனை

நாங்கள்தான் பின் நவீனத்துவத்தை அறிவித்தோம்

பிறகு

மைய தகர்ப்பைப் பேசினோம்

முன்பே

அமைப்பியலை பிரச்சனைப்படுத்தினோம்

தலித் அரசியலை

பெண்ணியத்தை

அடையாள அரசியலை பேசினோம்

உலகத் தொழிலாளர்களே ஒன்று படுங்கள் என்ற புதுச் செவ்வியல் கோஷத்தை தெரிதாவின் சொற்களில் முன் மொழிந்தோம்

ஆம் அல்தூஸரைத் தூக்கிப் பிடித்தோம்

உங்ளால் செரிக்கவே இயலாத கிராம்ஷியையும் முன் வைத்தோம்

(எவ்வளவு வசதியாய் மறந்தீர்கள்)

பிரான்சிஸ் பனானும் ப்ரேட்டன் ப்ரேட்டன்பாவும் ஒன்றிணையும் இடத்தை நாங்கள்தான் உருவாக்கினோம்

சூசன் சொண்டாக்கையும் ஷீலா ரோபோத்தையும் நாங்கள்தான் கொண்டாடுகிறோம்.

ஹூலியோ கிருஷ்தோவாவையும் ஜூடித் பட்லரையும் எங்கள் ஆணாதிக்க மூளைகள்தான் பேசிக் கொண்டிருக்கின்றன.

பெயர்களின் பட்டியலை உங்களை விடவும் நாங்கள் பெரிதாகவே சொல்வோம். எதார்த்தமாய் சொல்கிறேன்.

நான் இதில் கவித்துவத்தைத் தவறவே விடுகிறேன்.

ஆனாலும் என்ன

உங்கள் பழைய கோவணத்தை

சாதுர்யமாகக் கொண்டு வருவதை

புரிந்தே இருக்கிறோம்

பெட்டர் லக் நெக்ஸ்ட் டைம்.

இளங்கோ கிருஷ்ணன்

MA.KALIDAS

 A POEM BY 

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

IN MY OWN EXCLUSIVE RIVER

The very word River

brings to my memory
Civilization Chaos
all over
For the river that flowed
whirling and swirling
and for the river that lie limp
same is the name
even now
The fish leaps
The fishhook writhes
The leaf comes carrying something
As a face washed clean with sheen
the canal remains
incessant annihilation
notwithstanding
All over the shore await
The legs of legs
A sling aims to jerk the
mouthful being gulped with
the head bowing down
I suck into the mouth of the
body
drowned so deep till
the last breath and
thrown on the bank
and spit out
once again the river
surges with waves.

என் நதியில் இறங்கி இருக்கிறேன்

நதி என்றதும்
நாகரீகம் முதல் அநாகரீகம் வரை
எல்லாமே நினைவுக்கு வருகிறது
சுழித்துச் சுழித்து ஓடிய நதிக்கும்
சும்மா கிடக்கும் நதிக்கும்
இப்போதும் அதே பெயர் தான்
துள்ளுகிறது மீன்
நெளிகிறது தூண்டில்
எதையோ சுமந்து வருகிறது இலை
முகம் கழுவியது போல
பொலிவாய் இருக்கிறது கால்வாய்
அழிக்க அழிக்க
கரை முழுக்க காத்துக் கிடக்கின்றன
கால்களின் கால்கள்
குனிந்து அருந்தும் மிடறைத் தட்டிவிட
குறி வைக்கிறது ஒரு கவண்
மூழ்கி முக்குளித்து
கரையில் தூக்கிப் போட்ட
உடலத்தின் வாயில் உறிஞ்சித் துப்புகிறேன்
மறுபடி அலையடிக்கிறது நதி.

- மா.காளிதாஸ் 

MARIMUTHU SIVAKUMAR

 A POEM BY 

MARIMUTHU SIVAKUMAR

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

RAIN-THIRSTY CROP

Though there were indications of downpour

Rain was nowhere
The rain with dark countenance
remained haughty and proud
Though mercy is inherent in rain
It chose to be a demon
In the raindrops to pour
There would be solutions to secure
Hoping so the crops were looking above
Mockingly viewing those crops
which stood waiting in a row
telling each other that
in those droplets
essentials for appeasing the hunger of crops
would descend in heaps
the Rain began to laugh sarcastically
Hei you, Rain
Are you so merciless?
Can’t you be a little kind
Don’t you understand the intensity of our afflictions
Why, Oh why –
The cries and protests of the crops
failed to move the Rain.
A tiny sapling sprouted
kissing the soil which made it possible
From the soil it created a stone
of immense power
That stone gathered all its energy
and the stone thus turning into a massive force
joining hands with the crops
craving for rain
threw itself towards the rain-clouds
The vigour of the crops exploded up there
Scattering everywhere.

மழைக்கு ஏங்கும் பயிர்.

கோடைக்குப்பிறகு மழை பெய்வதற்கான அறிகுறி தென்பட்டும்
மழை பெய்வதாயில்லை.
மழை இருண்ட முகத்தோடு கர்வமாயிருந்தது
மழையுள் இரக்கமிருந்தும் அரக்கத்தனமாயிருந்தது.
பெய்யப்போகும் மழைத்துளிகளில்
தீர்வுத்துளிகள் விழப்போவதாக
காத்திருக்கும் பயிர்கள் வானத்தை பார்த்த வண்ணமிருந்தன.
அத்துளிகளில்
பயிர்களின் பசியை போக்கும்
அத்தியாவசிய பண்டங்கள்
கொட்டப்போவதாக பயிர்கள் பேசிக்கொண்டு வரிசையில் காத்திருப்பதை மழை ஏளனமாய் பார்த்து சிரிக்க ஆரம்பித்தது.

ஏய் மழையே,
உன்னில் கருணை இல்லையா
உன்னுள் இரக்கமில்லையா
நாம் படும் வேதனைகள் உனக்கு புரியவில்லை ஏன்...?
பயிர்களின் கோசங்களும் போராட்டங்களும் மழைக்குள் எந்த வித அதிர்வுகளையும் ஏற்படுத்துவதாயில்லை.
பயிரொன்று
தான் முளைவிட்ட மண்ணை முத்தமிட்டு எழுந்தது.
தான் வாழ்ந்த மண்ணிலிருந்து அதி வீரியமான கல்லொன்றை உருவாக்கியது.
அக்கல் தன் முழு சக்தியையும் திரட்டியது.
திரண்ட கல் மழைக்காக ஏங்கிய பயிர்களோடு சேர்ந்து
மழை மேகங்கள் நோக்கி தன்னை எறிந்தது
பயிர்களின் வீரியம் வானத்தில் வெடித்து சிதறியது.
~~~~~~
மாரிமுத்து சிவகுமார்.

NESAMITHRAN

 A POEM BY

NESAMITHRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

There is no world for the insane ones to live in

Try telling ‘Your loveliness kindles the passion in me

You would get a crescent-moon like crooked smile

Try telling ‘I won’t leave till I die’

You would receive a slanting smile of a twitched eye

wherein Ganja would be floating

Try telling “My attraction towards you is gone

even if I am given ten million

I would prefer to go after her

“Splendid, Go ahead I know of it before itself”

He would say

Yet you are my co-traveller

Be like the breath – be there

without making me aware

Oh , is it so?

Leave me

Well, be happy

till the time the glass-piece sunk in water

turns sand

I would be waiting – He would say

The ovarian skin

Mother’s Milk

Later on , on a day

Do we wish to feel our mother’s

ashes

How do we deal with father’s clothes

Just as the moisture of kiss

Just as the substance of tears

We leave them to dry

They come

They go

In Love’s essence

Oh what do we miss out

When and where

No use knowing it

There is no place for the insane ones to live on.

பைத்தியக் காரர்கள் வாழ்வதற்கு எந்த உலகமும் இல்லை

உன் வசீகரம் என்னை

கிளர்த்துகிறது

என்று சொல்லுங்கள்

மூன்றாம் பிறை போல் ஒரு கோணல் புன்னகை கிடைக்கும்

சாகும் வரை உன்னை கை விடமாட்டேன் என்று சொல்லுங்கள்

உங்களுக்கு கஞ்சா மிதக்கும் ஒரு கோணல் கண்ணின் சாய்சிரிப்பு கிடைக்கும்

உன்மீதான சுவாரசியங்கள் தீர்ந்துவிட்டன கோடி கொடுத்தாலும் நான் அவன் பின் செல்வேன்

சொல்லிப் பாருங்கள்

மகிழ்ச்சி, போய் வா முன்னமே தெரியும். என்பான்

ஆனாலும் நீ என் வழித்துணை

சுவாசம் போல இருந்தும் இல்லாமலிரு

ஓ அப்படியா ?!

நல்லது நீ மகிழ்ச்சியாய் இரு

தண்ணீரில் மூழ்கும் கண்ணாடி சில்லு மண்ணாகும் காலம்வரை நான் காத்திருப்பேன் என்பான்

சினைப் பையின் தோல்

தாய்ப் பாலின் சுவை

பிறகு ஒரு நாள்

நாம் நினைத்துப் பார்க்கிறோமா தாயை

எரித்த சாம்பலை தடவிப்

பார்க்க

தகப்பனின் ஆடைகளை என்ன செய்கிறோம்

முத்தத்தின் ஈரத்தை போல

கண்ணீர் சாரத்தைப் போல

காய விடுகிறோம்

அவர்கள் வருகிறார்கள்

அவர்கள் போகிறார்கள்

அன்பின் சாரத்தில் எங்கு

தவற விடுகிறோம்

தெரிந்து ஆவதென்ன

பைத்தியக் காரர்கள் வாழ்வதற்கு எந்த உலகமும் இல்லை

நேச மித்ரன்

MOHAMED BATCHA

 TWO POEMS BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Drawing a line

I go on observing it

Twisting and curving

It turned into a circle!

The Line drawing

several squares and rectangles

inside the circle

converting the cone-triangles

which sat on their own inside the circle

into a cat

and making it view me as a rat.....

With fear drawing lines too many

I run away escaping!

You name the rectangle that come chasing me

as shade

I translate it as blockade

Mohamed Batcha

•

கோடொன்றை வரைந்து விட்டு

அதையே கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

நெளிந்து வளைந்து

அஃது ஒரு வட்டமாக மாறியது!

வட்டத்திற்குள் சில சதுர செவ்வகங்களை

வரைந்து கொண்ட கோடு

தானே அமர்ந்து கொண்ட கூம்பு முக்கோணங்களை

ஒரு பூனையாக மாற்றி

என்னை எலியாகப் பார்க்க வைக்க....

அச்சம் பல கோடுகளை வரைந்து நான்

தப்பித்து ஓடுகிறேன்!

என்னை விரட்டி வரும் நீள் செவ்வக கோட்டிற்கு

நீங்கள்

நிழல் என்று பெயர் வைக்கிறீர்கள்..

நான் பிரச்சனையென்று மொழி பெயர்க்கிறேன்.

.

முகமது பாட்சா

(2)

The poem unwritten

I have thrown away

Casting a contemptuous glance at me

It moved
Grabbing some words blown by the wind
I filled them in my bags.
While climbing into the bus
some words stayed behind.
For he who asked for alms
I gave some coins
and got some words
On the street dog
lying dead on the road
some words were swarming
The words she gave
I blew and left floating in the air
They left the window and moved outside
Some words I have bought from
the flower-shop
and smelt
Removing all errors
I searched for words
The bag was flying in the wind
Words that came floating in the Tea
she gave
started tasting and relishing me.

Mohamed Batcha

எழுதாத அந்தக் கவிதையை
எடுத்தெறிந்து வீசி விட்டேன்
மோசமாக
என்னைப் பார்த்துவிட்டு நகர்ந்தது
காற்றில் அடித்துவந்த சில வார்த்தைகளை
பைகளில் நிரப்பிக் கொண்டேன்
பேருந்தில் ஏறும்போது
சில வார்த்தைகள் இறங்கிக் கொண்டன
யாசகம் கேட்டவனிடம்
சில்லறையைப் போட்டுவிட்டு
சில வார்த்தைகளை வாங்கிக் கொண்டேன்
சாலையில் இறந்து கிடந்த நாய்மீது
சில வார்த்தைகள் மொய்த்துக் கொண்டிருந்தன
அவள் தந்த வார்த்தைகளை
ஊதிப் பறக்கவிட்டேன்
சன்னலைவிட்டு வெளியே சென்றது
சில வார்த்தைகளை
பூக்கடையில் வாங்கி முகர்ந்து கொண்டேன்
பிழைகளையெல்லாம் நீக்கிவிட்டு
வார்த்தைகளைத் தேடினேன்
பை காற்றில் பறந்து கொண்டிருந்தது
அவள் கொடுத்த தேநீரில்
மிதந்து வந்த வார்த்தைகள்
என்னை
இரசித்துச் சுவைக்கத் தொடங்கின

- முகமது பாட்சா 

ABDUL JAMEEL

 A POEM BY

ABDUL JAMEEL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Though we ignore them

as rain-born mere mushroom

it too has a little shade to offer

and it never fails to spread it

The ants do believe in them

as silvery umbrellas opened

exclusively for them

Thus, after opening into an umbrella

for at least one ant

the mushrooms cease to be

Mushroom too is but

an entity of Life

மழைக்கு முளைத்த

காளன்களென்று ஒதுக்கினாலும்

அதனிடமும் துண்டு நிழல் இருக்கத்தான் செய்கிறது

அது தனது நிழலினை

ஒரு போதும் விரித்து வைக்கத் தவறுவதில்லை

தமக்கென விரித்திருக்கும்

வெண்ணிறக் குடைகளென

அதனை நம்புகின்றன எறும்புகள்

ஆகக் குறைந்த பட்சம்

ஒரு எறும்புக்காவது

குடை விரித்த பின்னர்

செத்து மடிகிறது காளான்கள்

காளான்களென்பது வேறொன்றுமில்லை

அதுவும் வாழ்வின் சுயம்தான்

●

Abdul Jameel