KAVIDHAIKAARAN ELANGO

TWO POEMS BY

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. STARVING DONKEY SWALLOWING

THE SCRIPT SHEETS

The crow static on the electric wire of metro train

not flying

pecks at the twine-knot of the kite entangled

In the ensuing inquiry on infringement

in abject ignorance of the ten thousand voltage

the madcap of the Metro

indulges in a mindless discourse

The ceiling studies the expression pretentious

of shivering all over the spine

where the moisture of wall permeates

In the handle of the door being opened and closed

day in day out

fingerprints galore

In the stretched out drawer of the desk

the cat within

keeps licking the makeup

used for masks

The character that the donkey

that had eaten the script sheets

to appease its hunger

is waiting to strike with its rear leg

has got into the train and left.

The viewer applauds the ‘put-on’ gait

of persona well-rehearsed

The moisture of script written as shivering all over

by reason of the last page of the play

hanging from the nail driven into the wall

beside the stairs of the back entrance of the stage

kisses the thousand-and-one nights

in the remaining seven lifelines.

The donkey with its ears straightening

in the wagging tail of the cat within

holding the madcap alights from the train

free from the fear of ten thousand voltage.

ஸ்க்ரிப்ட் காகிதங்களை பசியில் தின்றுவிட்ட கழுதை -

பறக்கும் ரயிலின் மின்சாரக் கம்பியில் பறக்காமல் உட்கார்ந்திருக்கும் காகம்

சிக்கிக்கொண்ட காற்றாடியின் நூல் முடிச்சைக் கொத்துகிறது

பத்தாயிரம் வோல்ட்டேஜ் குறித்த அறிவில்லாமல்

மீறுதல் குறித்து நடக்கும் விசாரணையில்

வியாக்கியானம் செய்கிறது நகரத்து பைத்தியம்

சுவர் ஈரம் பரவுகிற முதுகு வரை நடுங்குவதாக பொய் பேசும்

முக பாவனையை வாசிக்கிறது கூரை

தினமும் திறந்து மூடும் கதவின் கைப்பிடியிலோ

ஆயிரத்தெட்டு ரேகைகள்

முகமூடிகளுக்கு போட்டுக்கொள்ளும் ஒப்பனையை

திறந்திருக்கும் மேஜை இழுவரையில் நக்கிக்கொண்டிருக்கிறது

மனப்பூனை

வசனம் எழுதப்பட்ட ஸ்க்ரிப்ட் காகிதங்களை பசியில் தின்றுவிட்ட கழுதை

தன் பின்னங்கால் கொண்டு எத்திவிட காத்திருக்கும் கதாபாத்திரம்

ரயிலேறி போய்விட்டது

வேடமேற்று பழகும் நடையை மெச்சுகிறான் பார்வையாளன்

நாடகத்தின் கடைசிப்பக்கம் மேடையின் புறவாசல் படியருகே

சுவற்றில் அறையப்பட்ட ஆணியில்

தொங்குவதையொட்டி

முதுகு வரை நடுங்குவதாக எழுதப்பட்ட ஸ்க்ரிப்டின் ஈரம்

ஆயிரத்தொரு இரவுகளை

மிச்சமிருக்கும் ஏழு ரேகைகளில் முத்தமிடுகிறது

மனப்பூனையின் வாலசைவில் காது விடைத்த கழுதை

பைத்தியத்தை சுமந்தபடி ரயிலிலிருந்து

இறங்குகிறது

பத்தாயிரம் வோல்ட்டேஜ் பயமற்று

கவிதைக்காரன் இளங்கோ

2. SEVER THE SLICE OF SHADOW YOU HAVE

Renouncing a tenacity

is something impossible.

Fixing the price of a silence very difficult indeed

Betting on a sorrow is but the essence of contest

Turning you from Being into Non-Being is suicide

Refusing to accept the call aiming at negotiation

The lone stratagem’s leafy-squirm

turning into the shade of the innermost part

and the moments sprouting in the poisonous plant _

I am endowed with the concern

of inhaling its fragrance

Cut off the slice of shade in your possession

for bargaining the sorrow of silences

being sold along the sunny pathways

of our market-place

and plant it.

Be it a bet or drive resolute

Forsaking is not possible

Of suicide let’s discuss another time

Let two or more come for help

Send someone to bring down from the loft

Dialogues inept of the bygone days

That is the extra requirement of Now

Turning your being into non-being is sheer folly

Do concentrate on the deal.

உன் வசமிருக்கும் நிழல் துண்டை வெட்டி எடு..

*

ஒரு பிடிவாதத்தைக் கைவிடுவது என்பது முடியாத காரியம்

ஒரு மௌனத்தை விலை பேசுவதென்பது கடினமான காரியம்

ஒரு துயரத்தை பணயம் வைப்பது என்பது பந்தயம்

நீயாகிய இருப்பை இல்லாமல் செய்வது என்பது தற்கொலை

பேச்சுவார்த்தை நோக்கி விடுக்கும் அழைப்பை மறுதலித்து

ஒற்றை சூட்சுமத்தின் இலைத்துடிப்பு

அந்தரங்கத்தின் நிழல் பகுதியாகி முளைக்கும் விஷச் செடியில் பூக்கும்

கணங்களின் நறுமணத்தை சுவாசிக்கும் கரிசனம்

எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது

வெயிலடித்துக் கொண்டிருக்கும் நம் சந்தையின் நடைபாதையில்

விலைபோகும் மௌனங்களின் துயரத்தை பேரம் பேச

உன் வசமிருக்கும் நிழல் துண்டை வெட்டி நடு

பணயமோ பிடிவாதமோ

கைவிடுதல் என்பது முடியாத காரியம்

தற்கொலைப் பற்றி இன்னொரு சந்தர்ப்பத்தில் பேசிக்கொள்வோம்

துணைக்கு இரண்டொரு ஆட்கள் சேரட்டும்

உபயோகமற்றுப் போன பழைய உரையாடல்களை

பரணிலிருந்து இறக்கி வைக்க யாரையாவது அனுப்பிவை

அது இப்போதைய உபரித் தேவை

நீயாகிய இருப்பை இல்லாமல் செய்வதென்பது முட்டாள்த்தனம்

பேரத்தைக் கவனி

****

- இளங்கோ

DANISKARAN KANDASAMY

 A POEM BY

DANISKARAN KANDASAMY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A MURDER AND SOME

PRIOR AND LATER TESTIMONIES

(1)

After viewing the boat that

in the vast expanse of water

where the wail of death reverberated

with the rope tearing off and oscillating in the air

getting buried deep down

and going around it

the eyes hastened towards the lagoon

On the backs of those lads drowning

some poets have drawn wings

Some more have heaped

several bloated corpses

and some school bags

Some artists were floating in the air

and sketching

turning the boat sinking on one side

sliding further

Within a few hours of the Facebook

catching fire

molten rocks fell on the ground

and exploded as volcanoes.

(2)

I move the Time forward and observe

In a lodging contractors are sitting in chairs

Moving closer I see

some costly wine bottles

And yellow notes neatly tied and wrapped in bundles

are lying in heaps on the their tables.

Ere the wine cups become empty

The tugboat are there ready

But

discussions and debates regarding

the length and breadth of the bridge

went on

I inquired those words that got into my ears

within the instant of deciding to leave the table

that had nothing to say on quality

informing me of the way people were abused

they left.

(3)

Enraged I approach the lagoon once again

Of the gods who came hurriedly in the boats

the hands of one god are carrying a boy

retrieved

With eyes turned misty

I moved still closer

The boys with their wings fully drenched

On their way to sleep under the

‘tombstone

were shrouded in white cloth.

(4)

Now I try journeying towards Future

The bridge where I was standing

has turned into a smoke-zone.

When the roar of crackers subsided

some scenes come into view

Please wait a little

I will take a photo of it

and show it to thee.

Inside a frame

some are standing in a row

garlanded.

So close to those holding the same pair of scissors

is tied blocking the bridge

a ribbon in brown tinge.

The costly wristwatches that those in the photograph

whom you watch are wearing

_Oh please don’t ever imagine them to be

Handcuffs.

At times

even for imagination there may be

some Penal Code Section.

கொலையும் சில முன் பின் சாட்சியங்களும்

-------------------------------------------------

1

மரணத்தின் அவலக்குரல் கேட்ட

பெரு நீர்வெளியில் கையிறறுந்து

காற்றில் அசைந்தபடி

ஆழப் புதைந்துகொண்டிருந்த

படகைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு

அந்த வாவிக்கு வெளியே விரைந்தன கண்கள்

நீருக்குள் மூழ்கிக்கொண்டிருக்கும்

சிறுவர்களின் முதுகுகளில்

கவிஞர்கள் சிலர் சிறகுகளை

வரைந்திருக்கிறார்கள்

இன்னும் சிலரால்

படகைச்சுற்றிலும்

ஊதிப்பருத்த சில உடல்களும்

சில புத்தக பைகளும்

கீறிக் குவிகின்றன

சில ஓவியர்கள்

சரிந்த படகை மேலும் சரித்தபடியும்

புதைந்த புத்தக பைகளை

காற்றில் மிதந்தபடியும் வரைந்துகொண்டிருந்தனர்

முகப்புத்தகம் தீப்பிடித்து எரியத் தொடங்கி

சில மணி நேரத்திற்குள்

நிலத்திலும் வீழ்ந்து எரிமலையாக

வெடித்துச் சிதறின தீக்குழம்புகள்

2

காலத்தை முன்னகர்த்தி பார்க்கிறேன்

விடுதி ஒன்றில் கொந்தராத்துக்காரர்களும்

சில அதிகாரிகளும்

நாற்காலிபோட்டு அமர்ந்திருக்கிறார்கள்

இன்னும் நெருக்கமாக சென்று பார்க்கிறேன்

சில விலையுயர்ந்த மதுப்புட்டிகளும்

கட்டுகளாய் அடுக்கி கட்டப்பட்ட

மஞ்சள் நிறத்திலான நோட்டுகளுமென

அவர்கள் மேஜைகளில் குவிந்து கிடக்கின்றன

மதுக் கோப்பைகள் காலியாவதற்குள்

இழுவைப்படகு தயாராகியிருந்தது

ஆனால்

பாலத்தின் நீள அகலம் குறித்த விவாதங்கள்

நீடித்துக்கொண்டிருந்தன

தரம் பற்றிய எந்த குறிப்பும் இல்லாத

மேஜையை விட்டு அகல முற்படும் நொடிக்குள்

என் காதுக்குள் நுழைந்த சொற்களை

விசாரித்தேன்

மக்களைத் தரக்குறைவாகப் பேசியவற்றை

சொல்லி அகன்றன அச்சொற்கள்

3

கோபத்தோடு மீண்டும் வாவிக்குகள்

நெருங்குகிறேன்

படகுகளில் விரைந்து வந்த கடவுள்களில்

ஒரு கடவுளாரின் கைகள் ஏந்திக்கொண்டிருக்கின்றன

மீட்கப்பட்ட சிறுவன் ஒருவனை

கண்கள் கசிய இன்னும் நெருங்கிப் போகிறேன்

மீசான் கட்டைகளுக்கு கீழே உறங்கப்போகும்

சிறகு நனைந்த சிறுவர்களைச்சுற்றி

கபனிடப்பட்டிருக்கிறது

4

இப்போது எதிர்காலத்தை நோக்கி

பயணித்து பார்க்கிறேன்

ஒரே புகை மண்டலமாக இருக்கிறது

நான் நின்றுகொண்டிருக்கின்ற பாலம்

பட்டாசு சத்தம் ஓய்ந்ததும்

சில காட்சிகள் புலப்படுகிறது

சற்றுப் பொறுங்கள்

ஒரு புகைப்படத்தை எடுத்து

உங்களிடம் காண்பிக்கிறேன்

ஒரு சட்டத்திற்குள்

வரிசையில் மாலையணிந்தபடி

ஒரு சிலர் நின்றுகொண்டிருக்கிறார்கள்

ஒரே கத்திரியை பிடித்துக்கொண்டிருப்பவர்களுக்கு

மிக நெருக்கமாக கட்டப்பட்டிருக்கிறது

பாலத்தை மறித்து

பழுப்பு நிறத்தில் ஒரு ரிப்பன்

இப்போது புகைப்படத்தில் நீங்கள் பார்த்துக்கொண்டிருப்பவர்கள் அணிந்திருக்கும் அந்த

விலை உயர்ந்த கைக்கடிகாரங்களை ஒருபோதும் கைவிலங்காக கற்பனைசெய்து

விடாதீர்கள்

சிலவேளை

கற்பனைக்கும் குற்றப்பிரிவு இருக்கலாம்

-டணிஸ்கரன்-

கபன் : இறந்த உடலைச்சுற்றும் வெள்ளைத் துணி

மீசான் கட்டை : புதைகுழிக்கு மேலே நடப்படும் சிறு மரக்கட்டை

MA.KALIDAS

TWO POEMS BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

1. LIE IS ABSOLUTE TRUTH

Whatever be the form

A dance does perform

dances many in us.

Swaying and shaking our hands and legs

instinctively

We take it to be dance.

After confronted by adverse criticism

our rehearsals stand postponed.

We develop a hatred towards Dance

Sculptures sketches stories

So we study and research Dance

and evaluate its lapses with such exactness.

The stir stagnating between Music and Aaalaapanaa

becomes our focal point

After a brief training

we perform our Arangetram

Amidst the claps heard

before the curtain comes down

a silence

unsettles us.

Consoling us that the silence is not real

the Vidwan’s fingers

call us for the next scene.

பொய்யென்பது துல்லியமான உண்மை

எவ்வகையினதாயினும்

நடனம், நமக்குள்

பல்வேறு நடனங்களை நிகழ்த்துகிறது.

கை கால்களை நம்மையறியாமல்

ஆட்டிப் பழக்கி, நடனமென நம்புகிறோம்.

கேலிக்கு ஆளான பின்

நம் ஒத்திகை ஒத்திவைக்கப்படுகிறது.

நடனத்தின் மீதே வெறுப்பு கொள்கிறோம்.

சிலைகள் ஓவியங்கள் கதைகளென

நடன ஆய்வுகள் மேற்கொண்டு

பிசகுகளைத் துல்லியமாகக் கணிக்கிறோம்.

இசைக்கும் ஆலாபனைக்குமிடையில்

தேக்கமுறும் அசைவின் மீதே

நம் முழுக்கவனமும்.

சிறு பயிற்சிக்குப் பின்

அரங்கேற்றத்தை நிகழ்த்துகிறோம்.

திரைச்சீலை விழும் முன் எழும்

கைதட்டல்களுக்கிடையே

ஒரு மௌனம்

நம்மைத் தொந்தரவு செய்கிறது.

அந்த மௌனம் பொய்யானதென

சமாதானம் செய்தபடி

அடுத்த காட்சிக்கு நம்மை அழைக்கிறது

வித்வானின் விரல்கள்.

- மா.காளிதாஸ்

(2)

Have you noticed the strings of Veena

Those fingers that tune them

Their postures

The cross-legged sitting

The smile radiant in the eyes

The minuscule attention paid

to the accompaniments

The silence strolling between two strokes

The ease with which some phonetic slip

is crossed over

the move ahead for the next ‘alaapanaa’

When in the orchestra

the strain of Veena

sounds as the moan born

of a child stubborn

chided and restrained

Oh what angst and rue

Gayathri and Chitibabu must’ve gone through…

வீணையின் நரம்புகளைக்

கவனித்திருக்கிறீர்களா

அதை மீட்டும் விரல்களை

அதற்கான பாவனைகளை

சம்மணத்தை

கண்களில் மிளிரும் புன்னகையை

உள்ளூர ஒத்திசையும் இசைக்குறிப்பை

பக்கவாத்தியங்களின் மீதான

துளிக் கவனத்தை

இரு மீட்டல்களுக்கிடையே

உலவும் மௌனத்தை

அட்சரப் பிசகைக் கடக்கும் லாவகத்தை

அடுத்த ஆலாபனைக்கான முன்னகர்வை

அடம்பிடித்து அடக்கி வைக்கப்பட்ட

குழந்தையிடம் எழும் முனகலைப் போல

இசைக்குழுவில் வீணையின் சரடு

ஒலிக்கும் போது

எவ்வளவு துடித்துப் போயிருப்பார்கள்

காயத்ரியும் சிட்டிபாபுவும்?

- மா.காளிதாஸ்

VATHILAIPRABHA

 A POEM BY

VATHILAIPRABHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan

(*First Draft)

Poetry remains alien to him

This World

Earth, Sky, Bird

She

Everything remains alien.

Not within the reach

Sky and Poetry.

For the lads flying kites

the very sky is Poetry.

For those revelling in fishing

the river is Poetry.

For the boatman, the Sea.

He keeps searching in the blank sheet

The poem meant for him

is not in there in the paper

White sheet white cloud

Sky

and so

for he who sleeps messing upthe stars

Dream is Poetry.

For he who yearns for a poem

One eon won’t suffice.

Though he knows not how to write

He knows how to live Life

as sheer Poetry!

VathilaiPraba

*

கவிதை அவனுக்கு

அந்நியமாயிருக்கிறது..

இந்த உலகம்

மண், வானம், பறவை

அவள்

எல்லாமும் அந்நியம்தான்.

கைக்கெட்டும் உயரம் இல்லை

வானமும், கவிதையும்.

பட்டம்விடும் சிறுவர்களுக்கு

வானமே கவிதை.

மீன் பிடித்து விளையாடுகிறவர்களுக்கு

நதி கவிதை.

படகோட்டிக்கு கடல்.

அவன் வெற்றுக் காகிதத்தில்

துழாவிக் கொண்டிருக்கிறான்.

அவனுக்கான கவிதை

காகிதத்தில் இல்லை

வெண் காகிதம் வெண் முகில்

வானம்

என

நட்சத்திரங்களைக் கலைத்தபடி

உறங்குகிறவனுக்கு கனவு கவிதை.

ஒரு கவிதைக்கு

ஏங்குகிறவனுக்கு

ஒரு யுகம் போதாது..

அவனுக்கு எழுதத் தெரியாவிட்டாலும்

வாழ மட்டும் தெரிகிறது

கவிதையாக...!

வதிலைபிரபா

MALINI MALA

A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In all the twists and turns of Time

Bending breaking

being wounded

bearing all adversities

the trees

plant their roots deep down.

After planting firm

they that become

the lounging citadel

and their Mother Dear

holding them in her cool lap of shade

never ever seek shelter

under the mushroom cover

Malini Mala

காலத்தின்

அத்தனை சுழற்சியிலும்

வளைந்தும் உடைந்தும்

காயப்பட்டுமே

தம் இருப்பின் வேரை

ஆழ ஊன்றுகின்றன

விருட்சங்கள்.

ஊன்றியபின்

பறவைகளின்

ஆசுவாச அரணாகவும்

நிழல் மடி விரிக்கும்

அன்னையாகவும்

மாறிப்போகும் அவை ,

காளான் குடைகளின் கீழ்

ஏதொரு போதும்

நிழல் தேடுவதில்லை !

06.01.2022 

.