KATHIR BHARATHI

 A POEM BY

KATHIR BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POET’S BALANCE SHEET

Ah, Arithmetic…

Listen to me.

Don’t be the wife of a wealthy fellow,

wearing a round diamond nose-ring.

keep awake like his mistress.

Triangle Hexagon Octagon _

All are but the collective metathesis of angles.

Angle is that which unwraps from a point

How can they converge?

The square

takes itself to be a Zen master.

But in deep meditation its heart

runs as the very air

helter-skelter

between rectangle and square.

Addition joining Subtraction

Dividing all without multiplying anything

Declare its Remainder

as just this much – nothing more

Do ask

for the Quotient.

The conical flask

wants to brim and overflow.

The Equal To line

feeling proud of being the Parallel line

never listens to words of advice;

nor joining hands with anyone.

Compasses

inserting their sharp tip into its heart

die for the circle.

In your one round there are 60 stops….

With no gratitude nor loyalty

All alight, do you know.

O Math

You’re the Mother of Science.

Convert the single line into a scale

and

spank the children

real hard.

Pythagoras

Ramanujam

Einstein …

and your loyalists

Oh, be they not mistaken

as poets….

let not your hand slacken

Kathir Bharathi

கவிஞனின் கணக்குவழக்கு

............................

கணிதமே

சொல்வதைக் கேள்.

வட்ட வைரமூக்குத்தி அணிந்த

செல்வந்தன் மனைவிபோல் இராதே

அவன் வைப்பாட்டியாக விழித்திரு.

முக்கோணம் அறுகோணம் எண்கோணம்

எல்லாமே

கோணங்களின் கூட்டுப்போலி

புள்ளியில் இருந்து விரிவதே கோணம்

அவை எப்படிக் கூடமுடியும்?

சதுரத்துக்கு

தானொரு ஜென் துறவி என்று நினைப்பு.

ஆனால்

ஆழ்தியானத்தில் அதன் நெஞ்சமோ

சதுரதுக்கும் செவ்வகத்துக்கும்

காற்றாக அலைக்கழிகிறது.

கழித்தலோடு கூட்டல் சேர்ந்துகொண்டு

எதையும் பெருக்காமல்

வகுத்துவிட்டு

இவ்வளவுதான் மீதி என்கின்றன

ஈவு எங்கே என்று கேள்?

கூம்புக்குடுவை

புனலோடு வழிய பிரியப்படுகிறது.

சமக்குறியோ

இணைக்கோடு என்ற இறுமாப்பில்

சொல்பேச்சு கேட்பதில்லை

எவரோடும் சேர்வதில்லை.

கவராயங்கள்

தன் நெஞ்சுக்குள் முள்ளை இறக்கி

வட்டத்துக்குச் சாகின்றன.

உன் ஒரு சுற்றில் 60 நிறுத்தங்கள்...

நன்றி விசுவாசமில்லாம்

எல்லோரும் இறங்கிக்கொள்கிறார்கள்

தெரியுமா?

கணிதமே

நீ விஞ்ஞானத்தின் தாய்.

ஒற்றைக்கோட்டை அடி ஸ்கேலாக்கி

பிள்ளைகளின் புட்டங்களில்

சாத்து சாத்தென்று சாத்து.

பிதாக்கரஸ்

ராமானுஜம்

ஐன்ஸ்டீன்...

இன்னும் பிற உன் விசுவாசிகளை

கவிஞர்கள் என நினைத்துக்

கைநெகிழ்ந்துவிடாதே.

#கதிர்பாரதி

UMA SHANIKA

 A POEM BY

UMA SHANIKA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POINTER FINGER

I knew myself

Till this moment i had believed so.

When I set out to write

who I am

I knew nothing about myself

Or that which I had considered myself

turned out a bluff.

What caused it?

When I touched those minutes/hours

stuck on those moments I had wasted

my palms became slimy

Shaking off when i moved away

the bundle of soled cloth i was carrying

on my shoulders

weighed heavy.

The tales I had so far collected and stored

little by little

turning dirty, dirtier,

hardened into a heap.

Taking one by one

I spread them on the clothesline.

The stench eaten away by the wind.

Now who I am

became known to all of them.

me including?

சுட்டும் விரல்

என்னை நான் அறிந்திருந்தேன்

இந்தக் கணம் வரை

அப்படித்தான் நம்பினேன்.

என்னைப் பற்றி

நான் யாரென

எழுத முனைந்து போது

என்னைப் பற்றி எனக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை

அல்லது

நான் நானென நினைத்தது

நானாகவிருக்கவில்லை.

அது எப்படி நிகழ்ந்தது?

நான் விரயம் செய்த

கணங்களில் திட்டுத் திட்டாக

ஒட்டியிருந்த மணித்துளிகளைத்

தொட்ட போது

கைகள் பிசுபிசுத்தன.

உதறித் தள்ளி நகர்ந்த போது

எனது தோள்களில் சுமக்கும்

அழுக்குத் துணிமூட்டை கனத்தது.

நான் சிறுகச் சிறுகச்

சேகரித்து வைத்த

கதைகள்

அழுக்காகி அழுக்காகி

இறுகிக் குவியலாய். .

ஒவ்வொன்றாக எடுத்து

கொடியில் படரவிட்டேன்.

நாற்றத்தைக் காற்று தின்றது.

இப்போது நான் யாரென்பது

எல்லோருக்கும் தெரிந்தது.

எனக்கும்?

உமா

MOHAMED BATCHA

 A POEM BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*first Draft)

Lifting the old age that lay fallen

He put it on his shoulder.

Others laughed at him.

‘This is my identity

Why should I renounce it’, asked he.

‘Youth alone is energetic’ they said.

‘Can one gain speed merely by pretending

Am I a fool to throw away

the bundle of intelligence and wisdom?

Each and every strand of my fallen hair

would mark paths I have crossed

All those silvery hair

would be enumerating their vast experience

What do you think of these wrinkles?

They are the lines of poems written for youth.

Plato and Xenophon had read but

the wrinkles of Socrates.

Elderliness is an important evidence

of the journey of Life

Losing it

where to go and search for the proof?

Indeed, he walked real fast.

Old age also suited him fine

Like Mother Teresa’s smile divine.

Mohamed Batcha

கீழே விழுந்து கிடந்த முதுமையையெடுத்து

தோளில் போட்டுக் கொண்டான்...

அவனைப் பார்த்து

எல்லோரும் சிரித்தார்கள்,

இது என் அடையாளம்

எதற்காகத் துறக்கவேண்டுமெனக் கேட்டான்

இளமைதான் சுறுசுறுப்பானதென்றார்கள்

வேசமிட்டால் மட்டும் வேகம் வருமா?

அறிவுப் பொதியை வீசியெறிய

நானென்ன முட்டாளா?

உதிர்ந்துவிட்ட முடிகள் ஒவ்வொன்றும்

கடந்து வந்த பாதைகளைச் சொல்லுமே,

வெளுத்துவிட்ட முடிகளெல்லாம்

அனுபவத்தைப் பேசிக் கொண்டிருக்கும்...

சுருக்கங்களை என்னவென்று நினைக்கிறாய்?

இளமைக்கு எழுதிவைத்த கவிதைகளின் வரிகள்,

பிளாட்டோவும் செலோபோனும்

சாக்ரட்டீஸின் சுருக்கங்களைத்தானே படித்தார்கள்,

மரணம் என்பது

இளமைக்கும் முதுமைக்கும் பொதுவானதுதான்,

முதுமை என்பது

வாழ்க்கைப் பயணத்தின் முக்கிய அத்தாட்சி

அதைத் தொலைத்துவிட்டு

ஆதாரத்தை எங்கே போய்த் தேடச் சொல்கிறாய்?

அவன் வேக வேகமாகத்தான் நடந்தான்,

முதுமையும் அவனுக்கு அழகாகவே இருந்தது

அன்னை தெரசாவின் புன்னகையைப் போன்று..

முகமதுபாட்சா

K.STALIN

TWO POEMS BY

K.STALIN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1.THE CALL

The calling bell

Would call in bird’s voice

Bewildered

Before opening _

the door

that once upon a time

bore

nests

in a forest.

2. THE SUN FOR SALE

The lady who slices the watermelon

into twos and fours

is splitting the sun into small pieces.

The one who buys a small slice of sun

for ten rupees

at this midday hour

makes the sun set inside his

stomach.

SHAHIBKIRAN

 A POEM BY

SHAHIBKIRAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

A grubby girl

wanders

carrying a bundle.

Upon the compound thorn

a silent crow.

A man staring

through the window

A dog jumps out of the huge dust-bin

and runs away.

For sometime

It’s leg

was broken.

That’s all.

LEENA MANIMEKALAI

 A POEM BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

TRAIL INVISIBLE

As the bat that dashes against the cave’s dark

and flies past

_ My Being.

The art of

eating one’s own smell

for survival

I taught the wind

that got into my cabin

in a wisp

Overjoyed the wind took me

to the open space.

Seeing the abundant sky

My flying choked

and coiled, Oh my!

The trail back to the cave

escaped the eyes.

The wind that accompanied me

was nowhere.

The trance of finding another cave

surrounded by demons

raved and ripped off its tresses.

The wings

with blue blood gushing inside

turned resolute.

Beaks appeared

in the shape of prey..

Amidst the clouds

flooded

the scent of a new bird.

புலப்படாத பாதை

குகையின் இருட்டை

இடித்துப்பறக்கும் வௌவாலென

இருப்பு

தன் வாசத்தையே

தின்று வாழும் கலையை

ஒரு நாள்

கீற்றென நுழைந்த

காற்றுக்கு படிப்பித்தேன்

மகிழ்ந்த காற்று என்னை

வெட்டவெளிக்கு

அழைத்துச் சென்றது

கொட்டிக் கிடந்த வானம்

பார்த்து திக்கித்த

பறத்தல் சுருண்டது

குகைக்குத் திரும்பும்

பாதை புலப்படவில்லை

பற்றி வந்த காற்றைக் காணவில்லை

பேய்களைக் கவித்து

இன்னொரு குகை

காணும் மோனம்

தன் கூந்தலை அறுத்துக்கொண்டது

நீலக் குருதி பாய்ந்த

இறக்கைகள்

தீர்மானம் பெற்றன

இரையின் வடிவத்தில் அலகுகள் தோன்றின

மேகங்களிடையே மண்டியது

புதிய பறவையின் வாசம்

_ லீனா மணிமேகலை

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

 A POEM BY

KAVIDHAIKAARAN ELANGO

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE LOAD OF DIRECTIONS

HANGING ON THE SHOULDER

The stone thrown on Escape

plunges deep down as mountain

For giving words of solace and bringing back

No narrow path never ever.

The shade where we sit to appease our hunger

Would be with us for a short while

No hurry.

Yet

No passerby to set right things in dissaray.

Support

Help

Pleading and expecting

_ all futile

To unleash a wolf

for howling on all nights

the notes of getting lost

folding hands that you spread wide

and with the load of directions

weighing heavy on your shoulder

is the pastime of the Moon

that shines

Just like that.

The fingers that pull the all four directions of

the radiance encompassing the jungle

And tie them tightly

are still there

sporadically writing poetry.

தோளில் தொங்கும் திசைகளின் சுமை

*

தப்பித்தல் மீது எறிகிற கல்

ஆழத்தில் அமிழ்கிறது மலையாக

நல்ல சொல் தந்து அழைத்து வர ஒற்றையடி பாதை

முன்னெப்போதும் கிடையாது

பசிக்கென உட்காரும் நிழல் கொஞ்ச நேரம்

உடனிருக்கும்

அவசரமேயில்லை

இருந்தும்

கலைந்தவைகளை கட்டுவதற்கு

அகப்படுவதில்லை எந்த வழிப்போக்கனும்

துணை

உதவி

மன்றாடல் - மற்றும்

எதிர்பார்த்தல் வீண்வேலை

அகல விரித்த கைகளைத் தட்டிக்கொண்டு

தோளில் தொங்கும்

திசையின் சுமையோடு

தொலைந்து போவது பற்றின குறிப்புகளை

எல்லா இரவிலும் ஊளையிட

ஒரு நரியை

அவிழ்த்துவிடுவது

சும்மா காயும் நிலவுக்கு பொழுதுபோக்கு

வனம் நிரம்பும் வெளிச்சத்தின் நான்கு முனைகளையும்

இழுத்துக் கட்டும் விரல்கள் இன்னும் இருக்கின்றன

அவ்வப்போது கவிதைகள் எழுதியபடி

***

- கவிதைக்காரன் இளங்கோ

KAVITHAAYINI LEESA

 A POEM BY

KAVITHAAYINI LEESA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

IMAGE (or) SHADOW

Thinking that you pursue me

fixing my eyes on the ground

I write notes on tastes

within myself.

That, reclining with me throughout the night

and wandering with me all over the place

during day

is something you are so accustomed to,

I muse.

Despite wishing to drive you away

all by myself

Failing in my attempts all too often

When I travel to and fro

as lovers staying together for ever

you staying steadfastly close to me

_ How am I to boot you away…..

You are

my smile

You are

my sob

You are the mirror-image

of my joy

the facsimile of my form….

Therefore,

I can never part with you _

Oh, my shadow.

கவிதாயினி லீஸா

விம்பம் அல்லது நிழல்.!!!

●◆●

என்னை நீ

பின் தொடர்வதாய் நினைத்து

பார்வைகள் முழுவதையும்

நிலத்தில் குத்தி

எனக்குள் நானே

இரசனைக் குறிப்புகளை

எழுதிக் கொள்கிறேன்...

இரவு முழுவதும் ஒட்டுமொத்தமாய்

என்னோடு சாய்ந்தும்

பகல் முழுக்க

என்னோடே ஊர்சுற்றித் திரிவதும்

உனக்கு பழக்கப்பட்டுப் போன

சமாச்சாரமாய் நினைக்கிறேன்...

உன்னை

நானே துரத்த நினைத்தும்

அடிக்கடி தோற்றுப்போய்

அங்குமிங்கும் பயணிக்கையில்

இணை பிரியா

காதலன் காதலி போல

என்னையே சுற்றிச்சுற்றி வருகையில்

எப்படி எட்டி உதைப்பது

உன்னை...

நீ

என் புன்னகை

நீ

என் அழுகை

நீ

என் சந்தோஷத்தின் மறுவடிவம்

என் உடலின் மறு விம்பம்...

ஆகையால்

உன்னை பிரியவே முடியாது

என் நிழலே.!!!

கவிதாயினி லீஸா