PON ILAVENIL B

 TWO POEMS BY

PON ILAVENIL B

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. WHITHER GONE?

Why do the heart’s noises

sound thus?

As the gait of tiger

entering into the rigid jungle

the sorrow is taking place.

In those visuals of birds flying off

know not where

my dream too being in their midst

_ none knows.

In those moments chanting the hymns of nape

everything was lost.

Whither gone the voice

that remained there writing the quietude.

In the din and noise of the speeding vehicles

In the secrets of the sky

In the wonders of the sea

In the rage of the sun

Where had it gone lost

Amidst what

Know not.

Eventually

my choking sorrow

stands utterly defenseless

at the altar of Poetry.

Pon Elavenil B

எங்கு போனது

______

இருதயத்தின் ஓசைகள்

ஏன் இவ்வாறு ஒலிக்கிறது

கானகத்தின்

இறுக்கத்தில் நுழையும்

புலியின்

நடையைப்போல

நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது

துயரம்

எங்கோ பறந்து சென்று கொண்டிருக்கும்

பறவைகளின் காட்சிகளில்

என் கனவும்

இடையில் இருந்தது

யாருக்குத் தெரியும்

நிமிர நேரமில்லாத பின்னங்கழுத்தின் வசனங்களை

உச்சரித்துக் கொண்டிருக்கும்

நேரங்களில்

தொலைந்து போனது

எல்லாம்

இருந்து

மெளனத்தை எழுதிய குரல்

எங்கு போனது

வாகன இரைச்சல்களில்

வானத்தின் இரகசியங்களில்

கடலின் வியப்புகளில்

வெய்யிலின் தீவிரத்தில்

மேலும்

எதன்களின் இடையில்

தொலைந்து போனதோ

தெரியவில்லை

மூச்சு முட்டும் என் துக்கம்

இறுதியாக

கவிதைகளிடம் நிற்கதியாய் நிற்கிறது.

2. RAIN EVERYWHERE

With me remaining alone in my path

You wade through my pathways going past me.

Through the window

Sorrow

gets inside as the sun’s rays.

You enjoy viewing the luscious green

seen on your side

The rain pours down as

my pain.

You enjoy the sight of the sloping lines

of droplets.

Your train goes crossing

my passage.

None in front.

Nor en route.

My trail yearns to entrust in your hands

all my losses.

But you take leave

not knowing the language.

In the torrential downpour

You don’t get wet

one bit.

Your train takes thee all too fast

in your course.

Rain everywhere

drenching me to the core.

Pon Elavenil B

வழி நெடுக மழை

______

ஆளுக்கொரு பாதை என்று ஆகிவிட்டது

என்பாதையில் நான் மட்டும் அங்கேயே நிற்க

என் வழித்தடங்களில் கடந்து

போகிறாய்

சாளரத்தின் வழியே சோகம்

வெய்யிலாக உள் இறங்குகிறது

உன் பக்கம் இருந்து பசுமைகளை

ரசித்துப் பார்க்கிறாய்

மழை என் வலியாய்ப் பெய்கிறது

துளிகளின் சாய் கோடுகளை ரசித்துக் கொண்டு இருக்கிறாய்

உனது இரயில் எனது பாதையை கடந்து செல்கிறது

எதிரே

யாரும் இல்லை

இடையிலும் யாருமில்லை

தனியே

என் பாதை எனக்கான இழப்புகளை

உன்னிடம் சேர்க்க விழைகிறது

நீயோ மொழி அறியாது

விடை பெறுகிறாய்

சடச் சட வென கொட்டும் மழையில்

நீ நனையவே இல்லை

உன் இரயில் உன் திசையில் விரைவாக கொண்டு செல்கிறது

வழி நெடுக மழை

எனை முழுக்க நனைக்கிறது

THEEPIKA THEEPA

 A POEM BY

THEEPIKA THEEPA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE GAME OF PIGGYBACK

Even now we bear

with a heavy heart

reminiscences of those

‘Uppumootai’ days.

The secrets of those

weightless bodies of kids

lie hidden in the depths of our Love.

With just the footprints of our

Calvary journey

willingly undertaken

waiting for our return in the same soil

We are now scattered

in different directions.

The kind friend I had borne

must be trembling in the cold now.

Lord Jesus who had carried me

along the wasteland

might be facing crucifixion

for family’s sake.

Life weighs heavy

as a load of Time.

Theepika Theepa

உப்பு மூட்டை

---------------------

இப்போதும் பாரங்களுடன் சுமக்கிறோம்.

உப்பு மூட்டை சுமந்த

காலங்களின் நினைவுகளை.

ஒரு பஞ்சுப் பொதியென

பாரமற்றிருந்த பாலக உடல்களின் இரகசியம்

எம் அன்பின் ஆழத்தில் ஒளிந்து கிடந்தது.

விரும்பி நடந்த எம் கல்வாரிப் பயணங்களின்

பாதத் தடங்கள் மட்டும்

அதே மண்ணில் எமக்காய் காத்திருக்க

திசைக்கொன்றாய் சிதறிக் கிடக்கின்றோம்.

நான் சுமந்த சிலுவைத் தோழி

குளிரில் இப்போ நடுங்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடும்.

பாலைவன வெளியில் என்னை சுமந்த யேசு பிரான்

குடும்பத்திற்காக சிலுவை சுமந்து கொண்டிருக்கக் கூடும்.

ஒரு காலப் பொதியென

கனத்துக் கிடக்கிறது வாழ்க்கை.

- தீபிகா-

KAJURI PUVIRASHA

 A POEM BY

KAJURI PUVIRASHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

I have fallen in ever-growing love

with the morns that in dense blue hue….

have begun to find out the secrets

of mountain forests…..

I have started learning

the innermost heart of Myna

that go searching for its mother bird

with its wings unfolded.

In the crimson-yellow hours

when the thirst of root slip and linger

in the folds of branches

this cursed heart that craves to transfer

the joys of our much cherished childhood days

to your heart

remains at the corner of door-crevice

sweating profusely.

This droplet of life

with memories melting and quivering

in the blue ‘water-lily’ kisses

dominating your dailies

that in the wintry dawns turn rapturous

Oh, you would sip it all

won’t you?

Kajuri Puvirasha

மழையின் இருள் நீலத்தில் மலைக்காடுகளின் ரகசியங்களை

கண்டுணரத் துவங்கியிருக்கும்

காலைகள் மீது தீராத காதலெனக்கு..

நீராழ வேரின் தாகம் தவறி கிளைமடிப்பில்

தங்கிப்போகும் செம்மஞ்சமள் பொழுதுகளில்

தொடுவானில் சிறகவிழாமல் தாய்ப்பறவையை தேடும்

மைனாவின் ஆழ்மனதை படிக்கத் துவங்கியிருக்கிறேன்

கைக்குள் பொத்திவைத்திருக்கும் நம் பால்யகால இனிமைகளை

உனதகம் மாற்றிவிடத் தவிக்கும் இந்த பாழ்மனம்

கதவிடுக்கு மூலையில் வேர்த்துக்கிடக்கிறது

பனிக்கால புலர்தல்களில் மெய்சிலிர்க்கும்

உன் அன்றாடங்களை ஆட்டுவிக்கும்

நீல ஆம்பல் முத்தங்களில்

நினைவுகள் குழைந்து நடுங்கும் இந்த

உயிச்சொட்டை மிச்சம் விடாமல்

நீ பருகிவிடுவாய் தானே?

கயூரி புவிராசா

NUHA

 A POEM BY

NUHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Have you listened to the song of angel

The soulful tune

heard daily at the hour

when the day retires

in the prevailing quietude

and the beats of wings

launching

flooding in the fountain of language golden

turning moist at the rim of ear

it would trickle as droplets at the nape.

In the quivering spinal cord

and palms turning cold

anxiety would be crouching like black cat.

In the green-lines that the soft plumes

of the song pervading everywhere

as luscious swell of paddy shoots

scratched along the wind’s wavy stirs

blood would gush forth everywhere.

Unruffled by all these

as a seer to the core

the start and finish of the fairy song

would go lilting and leaping all along

crisscrossing across the graph of

oceans and woodlands.

தேவதையின் பாடலை செவியேற்றதுண்டா

தினமும் ஊரடங்கும் மௌனவெளியில் இறகுகளின் தாளம் தொடக்கிவைக்கும் ஜீவராகம்

மஞ்சள் மொழியின் ஊற்றில் பிரவாகித்து

காதோரம் ஈரலித்து பின்னங்கழுத்தில் திவலைகளாய் வழிந்தோடும்

சிலிர்த்த முள்ளந்தண்டிலும்

சில்லிட்ட உள்ளங்கையிலும் பதட்டம் கறுத்தப் பூனையாய் பதுங்கியிருக்கும்

திரண்ட நெற்கதிராய் விளைந்துகிடக்கும் பாடலின் மெல்லிய தோகைகள் காற்றின் அலைவுகளில் கீறிவிட்ட பச்சைக்கோடுகளில்

வழிந்தோடும் இரத்தவீச்சம்

எதையும் பொருட்படுத்தாத தேவதைப்பாடலின் தொடக்கமும் முடிவும் காடும் கடலுமென்ற வரைபடத்தில் தாவிச்செல்லும்

ஒரு பழுத்த தவசியாய்

நுஹா

MALINI MALA

 A POEM BY

MALINI MALA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

In the body-floating water body

standing on one leg, doing penance

the stork remains forlorn

till fish is seen.

A cluster of tiny ants

carrying along an earthworm

in the manner of a creeper plant

clinging on to an automobile shaft.

A butterfly that has smelt honey

is circling the violet bunch of flowers

searching for a blossom unruffled by beetle.

For those observed by me

sitting on the fifth of the flight of steps

with legs playing with the water

no need to take me into account

beyond their hunger for survival

same is the case with me

with all the worldly hankerings

subsiding.

Malini Mala

உடல் மிதக்கும் நீரில்

ஒற்றைக்கால் தவமாய்

உறுமீன் வரும்வரை

வாடியிருக்கிறது

கொக்கு.

நீண்டு பருத்த

வாகனக்கொம்பொன்றினை

காவும் பக்தரைப்போல்

நாக்கிளிப் புழுவொன்றை

தூக்கிச்சுமந்து

ஊர்வலம் போகின்றதொரு

சிற்றெறும்புக் கூட்டம்.

தேனை

மோப்பங்கண்ட

பட்டாம்பூச்சியொன்று

ஊதாப்பூங்கொத்தில்

வண்டூதா மலர் தேடி

வளையமிட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.

படிக்கட்டின்

ஐந்தாம் வரிசையிலமர்ந்து

கால்களை நீரில் அளைந்து கொண்டு

பார்வையை அலையவிட்ட

நான் அவதானித்த அவைகளுக்கு

வாழ்தலுக்கான பசியன்றி

என்னை ஒரு பொருட்டென

அவதானிக்கும்

அவசியமேதுமிருக்கவில்லை

உலகத்தின் மீதான

பசியனைத்தும்

அடங்கிய எனக்கும்.....