KO.NAATHAN(EGATHUVAN)

 A POEM BY

KO.NAATHAN(EGATHUVAN)

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

THE LAND GOD DISOWNED

AND RAN AWAY

Along the footprints of God who had run away

disowning his mother land filled with flesh and blood

as leftovers remain

Human beliefs

Declaration of Enlightenment that failed to

materialize.

War

The burial pit of oppressors taken shape

in the descendant of someone unknown

Alas, in the Bodhi tree left alone in the city

where the oppressors had arrived

who had sown venom

claiming that it would provide shade

for breathing alive.

Is it on the death leaf where God’s sanctity

withers and falls off?

God’s existence between the land

where our ancestor-clan was butchered,

annihilated and betrayed

is devoid of redemption, nothing else.

Whoever be the Enlightened God,

attaining Parinirvana upon the land

where blood springing and flowing

and choking the soil

turned into a a shrine and settled therein

and settled therein,

compassion is the teary language of

calloushelplessness.

The clan that has lost its freedom

has lost its God also

a century ago. Yes?

Am I the wise Buddha made into God

of another ethnic group

forcibly settled

in the lands of the aboriginals?

As long as

this soil

this clan

this language

not apprehending from the centre of

spiteful atmosphere

the Secret of the Source

even God’s shade

is Blood made.

Ko Naathan

•

கடவுள் மறுத்தோடிய நிலம்.

நிணமும், குருதியும் அப்பிய

சொந்த நிலத்தை விட்டு மறுத்தோடிய

கடவுளின்

காலடித் தடங்களில் எஞ்சிக் கிடக்கிறது

மனித நம்பிக்கைகள்

நிறைவேறாமல் போன ஞானப் பிரகடனம்.

போர்,

யாரோ ஒருவருடைய வழித் தோன்றலில்

தோற்றுவிக்கப்பட்டியிருக்கும்

அடக்குமுறையாளர்களின் மரணக்குழி.

ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் கண்டடைந்த

நகரமெங்கும் தனித்து விடப்பட்ட

போதி மரத்தில்

உயிர்ப்புக்கான நிழல் தருமென்று

யார் வன்மத்தை விளைவித்திருந்தது?

கடவுளின்,

புனிதம் உதிர்ந்து விழும் மரண இலையிலா ?

மூதாதைய இனம் கொன்றழித்து,

வஞ்சிக்கப்பட்ட

நிலத்திற்கும், ஆன்ம நிலைக்குமிடையியே

கடவுள் இருப்பு,

விமோசனமற்றது தவிர, வேறொன்றுமில்லை.

இரத்தம் பீறிட்டு மண்ணுக்கிய

நிலத்தின் மேலெழும்

பரிநிர்வாணமடைந்த -எந்த

கடவுளை ஆலயமாக்கி

குடியமர்த்தினாலும்,

பரிவு என்பது இயலாமையின் அழுகைமொழி.

சுதந்திரம் தொலைத்திருக்கும் இனம்,

கடவுளையும்,

தொலைத்து நூற்றாண்டு கடந்து விட்டது.?

பூர்வீகக் குடிகளின் நிலங்களில்

அத்துமீறலில் திணிக்கப்பட்ட

மற்றுமொரு இனத்தின்

கடவுளாக்கப்பட்ட ஞானப் புத்தன் நான் ?

இந்த நிலம்,

இந்த இனம்,

இந்த மொழி

வெறுப்பு சூழலின் மையத்திலிருந்து

மூலப் பொருளின் இரகசியத்தை

அறியாத வரை

அந்த கடவுளின் நிறமும், குருதி.

கோ.நாதன்.

ATHMAJIV

 A POEM BY

ATHMAJIV

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE BUTTERFLY

WITH HUES DISSOLVED

Do you remember my name

Like a child I was circling your feet

Sticking your name on my forehead

You are the shadow of a mother

who threw away her child

for kicking her on the bosom

Your fingers had torn the wings of my hope.

The butterfly with hues dissolved

is sitting on ‘Erukkam Poo’

That I was drawing all beautiful dreams

on the flowing waters

I didn’t realize

It was only when the ships turned upside down

I could see that they were paper-dreams.

My heart is like the mother delivering a baby

with its head reversed

I play on

filling the squares

wondering whether my name is hiding

somewhere in your memory.

ஆத்மாஜீவ்

வர்ணங்கள் கரைந்த வண்ணத்துபூச்சி

நினைவில் இருக்கிறதா எனது பெயர்

ஒரு குழந்தையை போல உன்

கால்களை சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன்

உன் பெயரை என்

நெற்றியில் ஒட்டிக் கொண்டு

மாரில் உதைத்த குழந்தையை

வீசி எறிந்த ஒரு தாயின்

நிழல் நீ

என் நம்பிக்கையின் சிறகுகளை

முறித்து விட்டன உனது விரல்கள்

வர்ணங்கள் கரைந்த வண்ணத்துபூச்சி

எருக்கம்பூவில் அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறது

அழகிய கனவுகளை வரைந்து கொண்டிருப்பது

சலசலத்துக் கொண்டிருந்த நீரின்மீது என

தெரியவே இல்லை எனக்கு

கப்பல்கள் கவிழ்ந்தபின்தான் புரிந்தது

எனது கனவுகள் எல்லாம் காகிதத்தில்

என்று

தலைதிரும்பிய குழந்தையை பிரசவிக்கும்

தாயின்நிலைபோல் இருக்கிறது இதயம்

கட்டங்களை நிரப்பி

விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறேன்

இப்போது எங்கேனும்

என் பெயர் ஒளிந்திருக்கிறதா

உன் நினைவில் என.

#தியான்சித்தார்த் ஆத்மாஜீவ்

IYYAPPA MADHAVAN

 A POEM BY

IYYAPPA MADHAVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Mother, after you had passed away

I kept you close by my side

in the green-colour sari of yours

Now and then I would retrieve your memory

in its feel

When you were alive

In the fire you lit

Food you cooked

I grew on

Now I find nowhere such cooking

with your emotions well-mixed

My mother, your exemplary taste was born

of your everlasting affection for me.

As long as you lived on

You wiped away my sorrows with your tears.

Instinctively sensing my needs

you offered me your all -

toiling hard with all your blood drained,

And I with no care in the world

feasted my eyes on its beauty around.

On the night you bade goodbye

I was by your side.

Wide awake with pain unbearable

of knowing

that the next day

the world would set you afire.

After the dawn of that damned day

you vanished as one of the hues of dusk

Yet I keep seeing thee

In green-colour sari.

அம்மா நீ இறந்த பின்

உன்னிடமிருந்த பச்சை வண்ணச்சேலையில்

உன்னை என்னருகில் வைத்துக்கொண்டேன்.

அவ்வப்போது உன் நினைவை

அதன் ஸ்பரிசத்தில் மீட்டெடுத்துக்கொள்வேன்

நீயிருந்தபோது நீ எரித்த நெருப்பில்

சமைத்த உணவில்

நான் வளர்ந்து வந்தேன்

இப்போது அதுபோன்ற உன் உணர்வு கலந்த சமையலை

எங்கும் ருசிக்க முடிந்ததில்லை

அம்மா உன் ருசி என் மீதான உன் காதலால் ஆனது

நீயிருக்கும் வரை என் துயர்களை

உன் கண்ணீரால் துடைத்து வைத்தாய்

என் தேவையறிந்து

உன் இரத்தத்தால் ஆன உன் உழைப்பைத் தந்தாய்

நான் கவலையற்ற உயிராக

இந்நிலவுலகின் அழகை தரிசித்தேன்

நீ இறந்த இரவில் உன்னருகிலிருந்தேன்

நாளை இந்த உலகம் உன்னை நெருப்பில் போட்டுவிடும்

என்ற தீராத வலியில் உறங்காமலிருந்தேன்

அந்த நாளின் விடியலுக்குப்பின்

அந்திப்பொழுதின் வண்ணங்களிலொன்றாய்

மறைந்துபோனாய்

ஆயினும் பச்சை வண்ணப் புடைவையில்

உன்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பேன்.

அய்யப்ப மாதவன்

AZHAGIYASINGER

 A POEM BY

AZHAGIYASINGER

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

So far the upstairs portion to dwell in

has been a small one

separated into three sparrow nests

If hand raised

the fan would slash it

Blinding glow through the window

making the eyeballs roll and

almost fall

Adjacent house opposite house

cow dung, gutters

Mosquitoes for merrymaking

_So the street would be seen

through the window

In the middle room

a place for cooking

and for father alone

to lie down and roll over

Grandma and younger brother

on the floor

Walls torn with cracks

During summer

heat being unbearable

The rain

twining chains through the window

The legs stepped out

would return muddy

Father in government job

Grandma to cook

for us in schools....

Sixteen long years have gone by

since the day my mother breathed her last

bidding goodbye.

Chandramouli Azhagiyasingar

1986ல் அம்மாவைப் பற்றி நான் எழுதிய கவிதையைப் பகிர்கிறேன்.

இதுவரையில்

மாடியில் குடியிருக்க

இருந்தது சிறிய பகுதி

மூன்று குருவிக்கூடுகளாய்ப் பிரிந்து நின்று

கையைத் தூக்கினால்

பதம் பார்க்கும் மின் விசிறி

விழி தெறித்து விழப்பார்க்கும்

சன்னல் வெளிச்சங்கள்

பக்கத்து வீடு, எதிர்த்த வீடு

மாடுகளின் சாணம், சாக்கடைகள்

சந்தோஷப்படுத்தக் கொசுக்கள்

என்று சன்னல் வழியே தெரியும் தெரு

மத்ய அடுக்கு அறையில்

சமையல் பண்ணிச் சாப்பிட

அப்பா மட்டும்

படுத்துக்கொண்டு புரள ஓரிடம்

பாட்டி தம்பி கீழே

விரிசலாய் கிழிந்த சுவர்கள்

வெயில் காலத்தில்

வெயிலாய்த் தகிக்க

மழையோ

சன்னல் வழியே கம்பிபோட

வெளியே எடுத்து வைத்த

கால்கள் திரும்பும் சேற்றுடன்

அப்பா அரசாங்கத்தில்

படித்துக் கொண்டிருக்கும் எங்களுக்கு

சமையல் செய்துபோட பாட்டி

அம்மா செத்துப்போய்

ஆயிற்றுப் பதினாறு வருடங்கள்.

- அழகியசிங்கர்

(1986ஆம் ஆண்டு எழுதிய கவிதை)

RIYAS QURANA

 A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Through lawns and valleys

The night flies wandering

Just to have a look at the night

shrunken to the size of an insect

I am sitting in the mountain slopes

I keep trying to change the night

back to its original shape

before people arrive in multitudes

The laws of fantasy do not allow it

Eventually as I chased it

It flew and got into a lone cipher

Going near and seeing

I come to know that the zero has no doors.

Then how could it have entered?

After imagining

Words wipe away the magical chant

meant for return.

That’s why any and everyone

could read it now and then.

Riyas Qurana

புல்வெளிகளிலும்

பள்ளத்தாக்குகளிலும்

பறந்து திரிகிறது இரவு.

ஒரு பூச்சியளவில்

சிறுத்த அந்த இரவை

பார்ப்பதற்கென்றே

மலைச்சரிவுகளில் அமர்ந்திருக்கிறேன்.

சனங்கள் கூடுவதற்கு முன்

பழையபடி இரவை மாற்றிவிட

முயற்சித்தபடி இருக்கிறேன்.

கற்பனையின் விதிகள்

அதற்கு இடந்தரவில்லை.

கடைசியில், அதை விரட்ட

பறந்து சென்று

தனித்த பூச்சியம் ஒன்றினுள்

நுழைந்துவிடுகிறது.

அருகில் சென்று பார்க்கையில்

அதற்கு கதவுகள் இல்லை என்றறிகிறேன்.

எப்படி நுழைந்திருக்கும்?

கற்பனை செய்த பிறகு

அதிலிருந்து திரும்பி வருவதற்கான மந்திரத்தை

சொற்கள் அழித்துவிடுகின்றன.

அதனால்தான், எவரும் வாசிக்க முடிகிறது.

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

 TWO POEMS BY

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

“Emergency” says he.

No time to wear the protective mask and gown

I run

Life on the throes of death

The final few moments….

We try all we can…..

Mortuary staff arrives…

"Where?"

"Here it is inside"

I say

That which was animate

turning inorganic

remains inside white polythenes.

Thirugnanasampanthan Lalithakopan

அவசரம்

என்கிறான்....

பாதுகாப்பு ஆடை

அணிய அவகாசமில்லை....

ஓடிச்செல்கிறேன்

ஆடி அடங்கும்

இறுதிக்கணங்கள்....

முடிந்ததை

செய்கிறோம்....

பிணவறை ஊழியன்

வருகிறான்...

எங்கே?

இதற்குள்தான்

இருக்கிறது

என்கிறேன்....

உயர்திணையாய்

இருந்த ஒன்று

அஃறிணையாகி

வெள்ளை பொலித்தீன்களுள்.

(2)

‘Rain was pouring’

in my son’s sentence.

In the two spaces between the sentence

his paper boats were voyaging.

On the day when the Suez Canal was closed

between ‘It rained’ and ‘It will rain’

I changed ‘It was raining’ to ‘ it rained’

On the day when the closed canal was reopened

His paper boats had three effects

1.They had become real ships

2.The voyage of Time had come to an end.

3. He had grown up.

And also

I had turned into the assassin

killing the poet in my son.

Thirugnanasampanthan Lalithakopan

மகனின் வாக்கியத்தில்

"மழை பெய்து கொண்டிருந்தது"

வாக்கியத்தின்

இரண்டு இடைவெளிகளிடையேயும்

அவனது காகிதக்கப்பல்கள்

பயணம் செய்து கொண்டிருந்தன

"மழை பெய்ததற்கும்"

"மழை பெய்யும்"

என்பதற்கும் இடையில்.

சுயஸ் கால்வாய்

முடக்கப்பட்ட தினத்தில்

"பெய்து கொண்டிருந்தது" என்பதை

"பெய்துகொண்டிருந்தது" என மாற்றினேன்.

முடக்கப்பட்ட கால்வாய்

திறக்கப்பட்ட தினத்தில்

அவனின் காகிதக் கப்பல்கள்

மூன்று விளைவுகளை கொண்டிருந்தன.

1.அவைகள் நிஜக்கப்பல்களாயிருந்தன.

2.காலப்பயணம் முடிந்திருந்தது.

3.அவன் வளர்ந்தவனாயிருந்தான்.

மேலும்

மகனுள்ளிருந்த கவிஞனை

நான் கொன்றவனாயிருந்தேன்.

-லலித்தா-