RAJAJI RAJAGOPALAN(MANARKAADAR)

 TWO POEMS BY 

RAJAJI RAJAGOPALAN (MANARKAADAR)

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

MY FATHER'S BICYCLE

[*Translated into English by Latha Ramakrishnan with several corrections suggested by the poet duly incorporated)

Father had a new Raleigh cycle.

Just the way he loved me he loved that too.

Soon after waking up at dawn

He would wipe and clean it

Would inflate the tyres often

Would rotate its wheels

and relish the sounds they give out

Remaining by his side

I would also be enjoying it

But after I came of age

He had never allowed me to ride on it

If given I would be offering it to my pals and

damage it, he held

Finishing my studies when I got a job

I bought a new bicycle to my dad.

Even that he had never allowed me to steer.

Then also he gave the same old reason.

During the time when he couldn’t walk

I found out from mother

that he had given it

free of cost to a daily-wager

who used to visit us often

to do some errands.

After a long time

when I visited my home on vacation

I came across that person.

Father’s cycle was then too

damn new.

அப்பாவிடம் ஒரு புதிய றலி சைக்கிள் இருந்தது.

அவர் என்னை நேசித்தது போலவே

அதையும் நேசித்தார்

காலையில் எழும்பியதும் அதைத்

துடைத்துத் துப்புரவாக்குவார்.

அடிக்கடி காற்றடிப்பார்

ஒழுங்காக ஆயில் விடுவார்

சில்லுகளைச் சுழற்றிவிட்டு

அதன் ஓசையில் மகிழ்ந்திருப்பார்

நானும் அதை வேடிக்கை பார்த்தபடி

பக்கத்திலிருப்பேன்

ஆனால் வயது வந்த பிறகும்

என்னை ஒருநாளும் அதை ஓட்டவிட்டதில்லை

கூட்டாளிமாருக்குக் கொடுத்து பழுதாக்கிவிடுவேனாம்

படிப்பு முடிந்து நான்

உத்தியோகத்துக்குப் போனபோது

அப்பாவுக்குப் புதிய சைக்கிள் வாங்கிக் கொடுத்தேன்

அதையும் ஒருநாளும் என்னை

ஓடவிட்டதில்லை.

பழைய காரணத்தைத் தான்

அப்போதும் சொன்னார்

அவர் நடக்க இயலாத காலத்தில்

ஒரு நாள் அம்மா மூலம் அறிந்தேன்

எங்கள் வீட்டுக்கு

அடிக்கடி கூலி வேலைக்கு வரும் மனிதருக்கு

சைக்கிளை சும்மா கொடுத்துவிட்டாரென்று

பல காலத்துக்குப் பிறகு

ஊருக்கு லீவில் போனபோது

அந்த மனிதரைக் கண்டேன்

அப்பாவின் சைக்கிள் அப்போதும் புத்தம்

புதிதாகவே இருந்தது.

மணற்காடர்

(2)

More than sixteen years
Ken Shaw has been my neighbour
Seven feet tall.
The lovely way he would call me
has always held me captive.
On all evenings
he would come stroling along the sidewalk
hand in hand with his wife Demi.
Demi is an Italian; Ken, an Englishman.
Their love began in their college, I heard.
And lovers they remain till date.
As they have no children
they adopted one in the clan of Afro-Americans
and one from China _
both girls.
For the Syrian family of refugees arrived recently
Ken Shaw has thrown open a portion of his residence.
Why he is so very tall
I can now grasp it all

பதினாறு வருடங்களுக்கு மேலாக
கென் ஷா எனது பக்கத்து வீட்டுக்காரன்
ஏழடி உயரமாய் இருப்பான்
அவன் என்னைப் பெயர் சொல்லி
அழைக்கும் அழகில் அதிசயித்திருக்கிறேன்
மாலையானதும் தவறாமல்
மனைவி டெமியின் கையைப் பிடித்தபடி
தெருவோரம் நடந்து வருவான்
டெமி இத்தாலியன் கென் ஆங்கிலேயன்
கல்லூரியில் துவங்கிய காதல் என்று அறிந்தேன்
இப்போதும் காதலர்கள் போல்தான் இருக்கிறார்கள்
இவர்களுக்குப் பிள்ளைகள் இல்லாததால்
கறுப்பு இனத்தில் ஒன்றும்
சீனாவிலிருந்து ஒன்றுமாகப்
பெண்பிள்ளைகளாகத் தத்தெடுத்துக்கொண்டார்கள்
அண்மையில் வந்த சிரியா அகதிக் குடும்பத்துக்கு
தன் வீட்டின் ஒரு பகுதியைத்
திறந்துவிட்டிருக்கிறான் கென் ஷா
இவன் ஏன் இத்தனை உயரமாய்
இருக்கிறான் என்பது
இப்போதுதான் விளங்குகிறது.

மணற்காடர் (’ஒரு சிறு புள்ளின் இறகு’ தொகுப்பிலிருந்து)