RRAM SANTHOSH

POEMS BY

RRAM SANTHOSH

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TALE OF ELDER BROTHERS -1

We were little boys

As the typical trait of a typical elder brother

cheating this younger one

The whole of my snacks he relished to his heart’s content

Leaving me behind

He would go for playing cricket....

Never once had he allowed me to sit in his cycle.

One day he injured me with the Compass arrow.

For that he was beaten by father

Seeing, I in between weeping and sobbing

laughed a little.

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 2

Elder brothers all too suddenly turned into adults.

As if erasing without a trace his

boyhood and adolescence

with his nature undergoing a complete makeover

shouldering responsibilities soon

he came and stood in front of me...

unable to tolerate the sight

of the one grown old

I shoved him with the back of my hand.

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 3

Younger brothers forsaken in their teens

Are rescued and brought ashore

By elder brothers

sacrificing their youth....

Why did my elder brother who fare better in studies

Turned into a dropout....

Why did my elder brother a better player than me

Stopped playing altogether...

My elder brother blessed with more friends than I

Oh, why did he leave them all – Oh Why....

Even while sleeping poverty

was by his side

Suffocating him with pillow.

Not allowing it to choke me even in dream

He remained there keeping vigil, so firm

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 4

Father I hated with all my heart

And, I regarded my elder brother as my father

When elder brothers put on the mantle of father

We can cunningly exploit them...

I bit a handful of him and swallowed...

Father picked a handful of him and gulped....

I feigning innocence of a child

Picked up a handful of him again

As a means of my livelihood.

Is it taking revenge oh him for snatching away

a handful of my snacks

years before as children...

But, here too mother in all

Remained with hunger as usual

That way, he my elder brother began

acquiring her semblance

with the passage of time.

After all he was mother’s darling son... Oh, my...

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 5

Both of us have grown up

We walked on our hand round th other’s shoulder...

Went on with our heads standing erect in pride....

Wearing same colour shirt we roamed around...

Then, two with two dissimilar disposition

In our traits

wagons going in opposite directions

True there would be some semblance...

Wont’ it suffice

for the two of us to wear

shirts of the same shade – Oh hear!

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 6

Both of us have grown old.

We have become elderly persons.

Two grown-ups are allowed by none

to remain as brothers senior and junior..

Time had snatched us by its mouth

and took away and thrown off

in one end of the street

and on the other corner...

As two puppies abandoned

We two brooding over being alone

in a street where all are

Not having the support of any dog of our own

Wept every now and then....

THE TALE OF ELDER BROTHERS – 7

Time and again I would remember all too well

tears would brim and swell

but, how can a man cry – said one

take the stick and break his head with it said I.

with responsibilities multiplying

cracks surfacing in relationships

is a certainty.

If tried to stick the broken pieces

Money would curl and twirl there

like a snake

Surpassing all that

For remembering elder brother

no need for thousand reasons...

Suffice to have two little boys going in front

sporting shirts of the same colour....

(*Dedicated to the elder brothers of the entire world

And to my own dear elder brother Gopi)

அண்ணன்கள் கதை 1

நாங்கள் பாலகர்களாக இருந்தோம்

ஓர் அண்ணனுக்கே உரிய

வழமைபோல் இந்தத் தம்பியை ஏமாற்றி

என் தீனி மொத்தத்தையும் அவனே தின்றான்..

என்னை விட்டுவிட்டு

கிரிக்கெட் விளையாடப் போவான்...

என்னை ஒரு நாளும்

அவனுடைய சைக்கிளில் ஏற்றியதே இல்லை..

ஒரு நாள் காம்பஸ் அம்பால்

என் பாதத்தைக் காயப்படுத்திவிட்டான்

அப்பா அதற்கு அவனுக்கு அடி கொடித்தார்;

நான் தேம்பத் தேம்பிய அழுகையினூடே

ஒரு கையளவு சிரித்தேன்.

அண்ணன்கள் கதை 2

அண்ணன்கள் திடீரென வளர்ந்துவிடுகிறார்கள்..

தன் பிராயத்தைச் சுத்தமாகத் துடைத்து

யாரிடமோ தந்துவிட்டதைப் போல

குணமே மொத்தமும் மாறி

சீக்கிரம் பொறுப்பை ஏந்தி

அவன் கண் முன்னே நின்றான்...

நான் ஒரு வயசாளியைக் காணப் பொறுக்காது

என் புறங்கையால் அவனைத் தள்ளிவிட்டேன்.

அண்ணன்கள் கதை 3

பதின்மத்தில் கைவிடப்பட்டத் தம்பிகளை

அண்ணன்கள் கரை சேர்க்கிறார்கள்..

தன் பால்யத்தைக் காவு கொடுத்து...

என்னை விட நன்றாகப் படிக்கும் அண்ணன்

ஏன் படிப்பை நிறுத்தி விட்டான்.

என்னை விட நன்றாக விளையாடும் அண்ணன்

ஏன் விளையாட்டை நிறுத்திக் கொண்டான்.

என்னை விட நிறைய நண்பர்கள் வாய்த்த அண்ணன்

ஏன் அவர்கள் எல்லோரையுமே துறந்தான்..

தூங்கும் போதும் வறுமை

அவன் தலைமாட்டில் உட்கார்ந்தபடி

தலையணையை வைத்து அழுத்திக் கொண்டிருந்தது

அந்தக் கனவிலும் அது என் மூச்சை அழுத்தாதபடி

அவன் எனக்குக் காவலிருந்தான்...

அண்ணன்கள் கதை 4

அப்பாவை நான் கடுமையாக வெறுத்தேன்..

அண்ணனை நான் அவர் ஸ்தானத்தில் இருத்தினேன்...

அண்ணன்கள் அப்பாக்களின் பொறுப்பை ஏற்கும் போது

நைச்சியமாக நாம் அவன்களைச் சுரண்டலாம்..

நான் ஒரு கவளம் அவனைப் பிட்டுத் தின்றேன்...

அப்பா ஒரு கவளம் அவனைப் பிட்டுத் தின்றார்...

நான் சிறுபிள்ளையின் பாவத்துடன்

மீண்டும் அவனில் ஒரு கவளம் எடுத்துப் பிழைப்பாற்றினேன்;

பால்யத்தில் என் தீனியை அவன் பிடுங்கித் தின்றதற்குப்

பழிவாங்கலா இது...

ஆனால், இங்கும் அம்மா வழமைபோல்

பசியுடனேயே எஞ்சினாள்

அந்தவகையில், அவன் அவள் சாயலைக்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்ச் சுமந்து வந்தான்;

என்ன இருந்தாலும் அம்மா பிள்ளை இல்லையா; ம்க்கும்...

அண்ணன்கள் கதை 5

இருவரும் வளர்ந்துவிட்டோம்...

தோள் மேல் கை போட்டு நடந்தோம்...

கால் கால் போட்டு நடந்தோம்...

ஒரே வண்ணச் சட்டையை உடுத்திப் பவனி வந்தோம்...

பின்னே, குணத்தில் ரெண்டும் வேறு வேறு

நடத்தையில் ரெண்டும் எதிரெதிர் வண்டிகள்...

அசப்பில் கொஞ்சம் ஒத்துமையுண்டு...

ஆனால், இதுபோதுமன்றோ

இருவரும் ஒரு கலர் சட்டை போட..

அண்ணன்கள் கதை 6

இருவருக்கும் வயதாகிவிட்டது..

இருவரும் பெரியவர்கள் ஆகிவிட்டோம்...

இரண்டு வளர்ந்தவர்களை அண்ணன் தம்பிகளாக

இருக்க யாரும் அனுமதிப்பதில்லை...

காலம் எங்களைத் தன் வாயால் கவ்விக்

கொண்டு போய்ப் போட்டு விட்டது...

தெருவின் அந்தக் கதியிலும்

இந்த மூலையிலும்...

கைவிடப்பட்ட இரண்டு பப்பி நாய்க் குட்டிகளைப் போல

நாங்கள் இருவரும் எல்லோரும் இருக்கும் வீதியில்

ஒரு சொந்த நாயின் துணையில்லாததை எண்ணி

அவ்வப்போது கேவி அழுதோம்...

அண்ணன்கள் கதை 7

அவ்வப்போது தோன்றும்

அழுகை முட்டிக் கொண்டு வரும்

ஆண் மகன் அழுதால் ஆகுமா... என்றான் ஒருவன்...

அந்தத் தடியை எடுத்து அவன் தாடையை உடை என்றேன்.

பொறுப்பெல்லாம் கூடிப் போனபின்னே,

உறவுகள் விரிசல் காண்பதுறுதி...

மறுமுறை ஒட்ட நினைத்தால்...

பணமொரு பாம்பு போல் நெளியும் குறுக்கே...

அதைத்தாண்டி அண்ணனை நினைக்க...

ஆயிரம் காரணங்கள் வேண்டியதில்லை...

இரு பாலகர்கள் போனால் போதும் முன்னே

ஒரு வண்ணச் சட்டைப் போட்டு...

(உலகின் மொத்த அண்ணன்களுக்கும்

என் அண்ணன் கோபிக்கும்...)

G.P.ELANGOVAN

A POEM BY

G.P.ELANGOVAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

It is hours since I have landed

in this city.

The sky with drizzle and rain

With no significant change so remain.

In the roads with rainwater drained

the wagons are speeding past

Steadily.

In a junction where three streets

meet

I am waiting for a cup of Tea.

Due to your delay

The Tea began losing its heat

In the end

I, along with giving up the Tea

have also begun renouncing thee.

All reactions:

6Ragavapriyan Thejeswi, G P Elangovan and 4 others

ILAMPIRAI

 A POEM BY

ILAMPIRAI

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LET THERE REMAIN OPEN A LITTLE

A TINY WINDOW STILL

If you feel like detesting or dismissing someone

Please go on

If that person

is affectionate towards you

Just pause for a while

Just as throwing those pebbles

gathered with immense love

from the river where water

of thousands of years flows on

into another one more ancient

so deep down

that couldn’t be hauled again _

throw away your memories

softly O softly

with care and concern

After blocking it with iron-planks

and so barricading

please don’t cover them urgently; adroitly.

with such urgency; so exhaustively

Let there be tiny water-drops

scattering for a while.

Please don’t bang the doors shut

All at once.

Let there remain opened a little

a tiny window still

Don’t go on pouring fire

forever

Suffice to have a piece of ember

For flames to rage on

Without swooning

with the thunderous silence

proving unbearable

Spell out the errors

and part ways

with a ‘Fare Thee Well.

always

Try giving this minimum compassion

at least

as a parting gift to the other one

Please.

For

No matter what -

The Other One loves Thee

you see.....

D.MANIVANNAN

 A POEM BY

D.MANIVANNAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

From being 50 feet below ground

Going deeper beyond 500 feet

With unnecessary chemicals

Losing its uniqueness

With its body burnt

Bearing wounds all over

So lies this water!

Spreading carpet

with non-biodegradable plastics

destroying biodegradable trees, plants and creepers

turning sterile, lying dead

with the soil not fit even for microorganisms

to survive

_ So remains this Land!

Swallowing carbon particles

burnt to the core by wildfire

scorched by the missiles thrown

with the greed of capturing a country

Swirling and whirling taking turns

as Lower – Air circulation and

Upper-Air circulation

and so remain endangered

_ This Wind

Remaining as the veritable trash-bin

of Satellites

sent by countries the world over

in the name of developmental research

and, malfunctioning

going round and round

_ that Space called Sky!

The fire spit by the Ozone depletions

that filter the poisonous virulence

resulting in global warming

causing snow-mountain to melt

and the sea-level rising and devouring

the low-lying earth

due to Sun’s heat.

With seasons turning astray

and pouring haphazardly

proving chaotic to the growth thereby

mostly causes massive ruins

_ These Monsoon seasons

and the rains therein.

As fertile lands where paddy was sown

Prove profitable plots

For concrete structures

He who fed the world

Is now struggling to get

Even one square meal a day

Such is the sad state of peasant today.

When things are thus

In order to enable our future generation also

rejoice in the Festival of Pongal

which is a celebration of Nature

At least from now on

Let’s preserve Nature

as our heart so dear

and, worship it

as God - Omnipresent.

மணிவண்ணன் தேவராஜ்

50 அடியில் இருந்து

500 அடிக்கு கீழே போய்

தேவையற்ற வேதிப்பொருள்களின்

கலப்பால்

தனித்துவம் இழந்து

தேகம் வெந்து

புண்ணாகி கிடக்கிறது

இந்த தண்ணீர்!

மக்காத

நெகிழிகளால் கம்பளம் விரித்து

மக்கும் மரம் செடி கொடிகளை வேரழித்து

நுண்ணுயிர்கள் கூட

வாழ

தகுதியற்ற மண்ணாய்

மலடாகி

மரணித்து கிடக்கிறது

இந்த நிலம் !

கார்பன் துகள்களை விழுங்கி

காட்டுத் தீயால் கருகி

நாடு பிடிக்கும் ஆசையில்

எறியும் ஏவுகணை வெடித்தீயில் எரிந்து

கீழடுக்கு மேலடுக்கு என

மாறி மாறி சுழன்று சாகிறது

இந்த காற்று !

வளர்ச்சி ஆய்வின் பெயரில்

அனுப்பப்பட்டு

செயலிழந்து சுற்றி வரும்

உலக செயற்கைக்கோள்களின் குப்பை கூடமாக திகழ்கிறது

அந்த விண்வெளி ஆகாயம்!

விஷவீரியத்தை வடிகட்டும்

ஓசோன்படல சிதைவுகளால்

உமிழும் நெருப்பு

அப்படியே விழுந்து

பனிமலை உருகி

கடல் மட்டம் உயர்ந்து

தாழ்வான

பூமியை தின்றுவிட காரணமாகிறது

சூரியனின் வெப்பம்!

பருவம் தடம் மாறி

தாறுமாறாக பொழிந்து

ஆக்கத்திற்கு உதவாமல்

பெரும்பாலும்

பேரழிவையே தருகிறது

இந்த பருவமழை!

நன்செய் நிலங்களில்

காங்கிரீட் கட்டடங்களை விதைக்க

நெல் விளைந்த நிலங்கள்

விலை நிலமாகி வருவதால்

உலகுக்கே சோறு போட்டவன்

ஒருவேளை சோற்றுக்கு அல்லல்படும் நிலையில் வாழ்கிறான்

இன்றைய விவசாயி!

இந்நிலையில்

இயற்கையை கொண்டாடும்

இனிய பொங்கல் திருநாளை நாளைய தலைமுறையும்

மகிழ்வோடு கொண்டாட .....

இனியாவது

இயற்கையை

இதயம் போல் பாதுகாத்து

இறைவனாக வணங்குவோம்!