FIROSKHAN JAMALDEEN

 A POEM BY 

FIROSKHAN JAMALDEEN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

NIGHT MENDICANT

With the barks and howls of midnight dogs

the night lies disarrayed

For having given me the opportunity

to view the stars above

the terrace of the house opposite

through the window of my cabin

I thank the street dogs.

The tea that rejuvenates my waking up

made me leave my room and climb down.

In the well of night with the entire town fast sleep

I walk along the roadside.

With the heart’s pain subsiding gradually

I wade through the road further and further.

Those blue-eyed dogs

pursue me

increasing the volume of their barking.

Fear gripping, I walk fast.

The dogs swell in number

I can’t wade through the road

any more.

I have got stuck in a dead-end lane.

The dogs that followed

lie ahead of me

curling their tails and kneeling down.

Surprised I turn to the right

A night mendicant with the leaf with leftover food

is waiting for the dogs.

ராத்திரி யாசகன் – 05

நிசி நாய்களின் கத்தலினால்

சலனப்பட்டுக்கிடக்கிறது இரவு

எனதறையின் சன்னல் வழியாக

எதிர் வீட்டு மொட்டை மாடி மேலாக

நட்சத்திரத்தை ரசிக்க வாய்ப்பளித்த

தெரு நாய்களுக்கு நன்றி.

விழிப்பை உற்சாகப்படுத்திய தேநீர்

எனதறையை விட்டு கீழுறங்கி வர செய்தது.

ஊரே உறங்கிப் போன நடு நிசியில்

நான் சாலையோரமாக நடக்கிறேன்.

மனசின் நோவு குறைய குறைய

நான் இன்னுமின்னும் சாலையை கடக்கிறேன்

அந்த நீலக் கண்களுடைய நாய்கள்

என்னை பின் தொடர்கிறது

தனது கத்தலை விரித்தவாறு.

நான் பயம் கொண்டு வேகமாக நடக்கிறேன்

நாய்கள் ஒன்றுக்கு இரண்டாக சேர்ந்து கொள்கிறது.

இனியும் அந்த சாலையை கடக்க முடியாது

முட்டுச் சந்துக்குள் மாட்டிக் கொண்டேன்.

பின் வந்த நாய்கள் எனக்கு முன்பாக

படுத்துக் கொண்டது.

தனது வாலை சுருட்டி மண்டியிட்டு.

ஆச்சரியப்பட்டு வலது பக்கமாக திரும்புகிறேன்

இரவு யாசகனொருவன் மீதமான சாப்பாட்டு இலையுடன்

நாய்களுக்காக காத்திருந்தான்.

All reactions:

2Ratnasabapathy Mahendran Mullaiamuthan and Tharik Thaski

MOHAMED BATCHA

 A POEM BY

MOHAMED BATCHA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

The poem unwritten I have thrown away

Casting a contemptuous glance at me

It moved

Grabbing some words blown by the wind

I filled them in my bags.

While climbing into the bus

some words stayed behind.

For he who asked for alms

I gave some coins

and got some words

On the street dog

lying dead on the road

some words were swarming

The words she gave

I blew and left floating in the air

They left the window and moved outside

Some words I have bought from

the flower-shop

and smelt

Removing all errors

I searched for words

The bag was flying in the wind

Words that came floating in the Tea

she gave

started tasting and relishing me.

Mohamed Batcha

எழுதாத அந்தக் கவிதையை

எடுத்தெறிந்து வீசி விட்டேன்

மோசமாக

என்னைப் பார்த்துவிட்டு நகர்ந்தது

காற்றில் அடித்துவந்த சில வார்த்தைகளை

பைகளில் நிரப்பிக் கொண்டேன்

பேருந்தில் ஏறும்போது

சில வார்த்தைகள் இறங்கிக் கொண்டன

யாசகம் கேட்டவனிடம்

சில்லறையைப் போட்டுவிட்டு

சில வார்த்தைகளை வாங்கிக் கொண்டேன்

சாலையில் இறந்து கிடந்த நாய்மீது

சில வார்த்தைகள் மொய்த்துக் கொண்டிருந்தன

அவள் தந்த வார்த்தைகளை

ஊதிப் பறக்கவிட்டேன்

சன்னலைவிட்டு வெளியே சென்றது

சில வார்த்தைகளை

பூக்கடையில் வாங்கி முகர்ந்து கொண்டேன்

பிழைகளையெல்லாம் நீக்கிவிட்டு

வார்த்தைகளைத் தேடினேன்

பை காற்றில் பறந்து கொண்டிருந்தது

அவள் கொடுத்த தேநீரில்

மிதந்து வந்த வார்த்தைகள்

என்னை

இரசித்துச் சுவைக்கத் தொடங்கின

- முகமது பாட்சா

LEENA MANIMEKALAI

 A POEM BY

LEENA MANIMEKALAI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Let this day be my last _

So a decision

taken every morn….

The book half read _

The blossom of the Cactus plant

sprouted in the courtyard

on its own_

The moans and squeals of orgasm

heard from the house adjacent_

The hands knocking at the door

with birthday sweets to savour _

The warmth of a word

in the poem born anew _

The face frozen

on the video-call screen _

Suffice to have

a slender reason

for death to be postponed

every time I turn

suicide-prone.

Leena Manimekalai

•

இன்றோடு வாழ்வதை நிறுத்திக்கொள்ள வேண்டும்

ஒவ்வொரு நாளும் எடுக்கும் முடிவுதான்….

பாதி வாசித்து முடித்த புத்தகம்

முற்றத்தில் தானாக முளைத்த கள்ளிச்செடிப்பூ

பக்கத்துவீட்டு காதலர்களின் கலவி சத்தம்

பிறந்தநாள் இனிப்புடன் கதவை தட்டும் கைகள்

புதிய கவிதையின் சொல்லொன்றின் கதகதப்பு

வீடியோ அழைப்பின் திரையில் உறைந்த முகம்

தற்சாவை

ஒத்தி் வைக்க சின்னஞ்சிறு காரணம்

போதுமானதாயிருக்கிறது

ஒவ்வொரு முறையும்

THAMARAI BHARATHI

 TWO POEMS BY

THAMARAI BHARATHI

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE TEETH OF BEAST

BEING HUNTED

We are being hunted non-stop

being deceived non-stop

We are being hunted

for the sins committed

as well as for those to be committed

We have no expertise to guess the strategies

Know not how to escape them.

Cruel words delivered

in the grip of events unfolding

tear us into shreds as the teeth of hyena

In response there sprout the teeth of wolf

in us.

As animal trapped in cage

We writhe and rage.

In life we are an error in Time

occurring in between an instant

when the good and bad not known

being ignorant of the right and wrong

And with our teeth buried deep

we keep waiting with the hope

that a time would come

for the arrival of messiahs

to redeem us.

துரத்தப்படும் விலங்கின் பற்கள்

————————————————

துரத்தப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறோம்

ஏமாற்றப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறோம்

செய்த பாவங்களுக்கும்

செய்யப் போகும் பாவங்களுக்குமாக

சேர்த்தே விரட்டியடிக்கப் படுகிறோம்

வியூகங்களை யூகிக்கும் வல்லமையை அறியோம்

வியூகங்களில் இருந்து தப்பவும்

வழியறியோம்

நிகழ்வுகளின் பிடியில்

பிரசவமாகும் குரூர சொற்கள்

கழுதைப் புலியின் பற்களாக குதறுகின்றன

பதிலுக்கு நமக்குள்

ஓநாய்களின் பற்கள் முளைத்து விடுகின்றன.

பொறியில் சிக்கிய விலங்காய்

துடிக்கிறோம்

நெறிபிறழ் நடத்தையில்

சரியென்றும் தவறென்றும்

சம பாகத்தில்

நன்றென்றும் தீதென்றும்

பிரித்தறியா தருணத்தில்

இடைவந்து போன

காலப்பிழை நாம்

மீட்பர்கள் வந்துதவும்

காலமொன்று வருமென

காத்திருக்கிறோம்

பற்கள் ஒடுங்க ஒடுங்க.

தாமரைபாரதி

29.08.2021

முதுவேனில்

இரவு.

(2)

Please talk to those who are steeped in

sorrow unbearable.

Let all that borne as the deadly silence

of the ocean deep down

burst and scatter as volcanic explosion.

No need to waste words of solace

so as to make them feel at ease for a while.

But the least you can do is to talk to them

Or at least listen to them

Those moments when you could become their saviour

or a person freeing them from torment

would prove magnificent .

Please learn that there is an inner side

in each coin

Please listen keenly to the voice

of the unknown side

Secrets untold might be piled up there

Smut and filth unrevealed

might lie concealed there

Unrealized feelings of guilt

might remain hidden there

Things heinous might be waiting for

their redemption

Please listen to their voices

That itself could become

an affectionate caress

As a breakthrough or turning point

Your Words might lead those in

sorrow unleashed

to a different world that remains serene.

Hence

Speak to them, won’t you

Or at least

Listen to them please.

•

பெருந்துயரத்திருப்பவர்களிடம் பேசுங்கள்

ஆழ்கடல் மௌனமெனப் பொதித்து வைத்தவை எரிமலையென வெடித்தாவது சிதறட்டும்.

அவர்கள் சற்று ஆசுவாசம் கொள்ளட்டுமென ஆறுதல் வார்த்தைகளை நீங்கள் விரயமாக்கவேண்டாம்

குறைந்தபட்சம் பேசுங்கள்

அல்லது கேளுங்கள்

பாரமிறக்கும் மீட்பராகவோ

துயர்நீக்கும் நபராகவோ நீங்கள் மாறக்கூடும் தருணங்கள் அற்புதமானவை

ஒவ்வொரு நாணயத்திலும் உட்பக்கமொன்று இருப்பதை அறியுங்கள்

அறியப்படாத பக்கத்தின் குரலை உற்றுக் கேளுங்கள்

சொல்லப்படாத அந்தரங்கங்கள் குவிந்து கிடக்கலாம்

சொல்லப்படாத அசிங்கங்கள் மறைந்து கிடக்கலாம்

உணரப்பட்ட குற்றவுணர்வுகள்

ஒளிந்து கிடக்கலாம்

வெளியாகாத கீழ்மைகள்

விமோசனத்திற்காகக் காத்திருக்கலாம்

கேளுங்கள் அவர்கள் கூக்குரலை

அதுவே ஒரு தலைகோதலாகலாம்

மடைமாற்றமென உங்கள் சொற்கள்

பெருந்துயரத்திலிருப்பவர்களை

வேருலகிற்குக் கூட்டிச்செல்லலாம்

ஆகவே

பேசுங்கள்

அல்லது

கேளுங்கள் குறைந்தபட்சம்.

தாமரைபாரதி

LIBI AARANYA

 A POEM BY

LIBI AARANYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SELF PITY AND THE TAMIL POETS

In the tiny puddle

that it has caused to pour and

collect

headlong fallen

with its back to the sun

and waddling

so remain

swimming

in gay abandon

the children

who

no matter of what age

can never come out of

the ‘Chappaani’ stage

Won’t anybody

give a stinging slap on their back

and lift them out of it.

RAJAJI RAJAGOPALAN

 A POEM BY

RAJAJI RAJAGOPALAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It was the post master’s house, said they

A big house with portico, said they

There was no such house

There would be the nameplate POST OFFICE

hanging at the entrance, said they

No such nameplate was hanging there

There would be white-wall with railing,

said they

Nothing of that sort could be seen there

A tall door would be at the portal, said they

No such door was there

There would be mango-trees standing in the open courtyard, said they

Not so there

Yet they call it

the Post Master’s house.

அதுதான் போஸ்ட் மாஸ்டர் வீடு என்றார்கள்

போர்டிகோ உள்ள பெரிய வீடு என்றார்கள்

அப்படிப் பெரியதொரு வீடு அங்கே இருக்கவில்லை

தபால் அலுவலகம் என்ற பெயர்ப் பலகை

வாசலில் தொங்கும் என்றார்கள்

அப்படிப் பலகை எதுவும் தொங்கவில்லை

கிறாதி போட்ட வெள்ளைச் சுவர் இருக்குமென்றார்கள்

அப்படியொரு சுவர் அங்கே இருக்கவில்லை

உயர்ந்த தலைவாசல் கதவு இருக்குமென்றார்கள்

அப்படிக் கதவு எதுவும் அங்கே இருக்கவில்லை

முற்றத்தில் மாமரங்கள் நிற்கும் என்றார்கள்

மாமரங்கள் எதுவும் அங்கே நிற்கவில்லை

அப்படியிருந்தும் அந்த வீட்டை

போஸ்ட் மாஸ்டர் வீடு என்றே சொல்கிறார்கள்.

INSIGHT - JULY, 2023