KARTHIK THILAGAN

 A POEM BY

KARTHIK THILAGAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

She is an insane woman who unveils her breast

every now and then

and feeds her doll.

Speaking in the language comprehensible to the doll

she would be scaling the length and breadth of the road.

Maybe she is calculating with her lunacy

the distance between

her foetus and the baby lost.

Her madness has been filling the angle

between her shadow and herself

as rainbow.

It was on a night when the god of lunacy had promised

to pay her a visit

A scoundrel had snatched the doll and ran away.

The way she screamed and wailed then

As raging goddess Kaali

Oh god….

At once taking the road in her hand as a whip

she lashed at the houses that stood in a row.

In the heightened lunacy of full-moon day

the moon was vomiting radiance.

அடிக்கடி மார்பை விலக்கி

பொம்மைக்கு பாலூட்டும்

பைத்தியம் அவள்..

பொம்மைக்கு புரியும்

பைத்திய மொழியில் பேசியபடி

வீதியை அளந்து கொண்டிருப்பாள்..

தன் கருவுக்கும்

தொலைந்த குழந்தைக்கும்

இடையேயான தூரத்தை

தன் பைத்தியத்தால்

அளந்து கொண்டிருக்கிறாள் போலும்..

அவள் நிழலுக்கும் அவளுக்கும்

இடையிலான கோணத்தை

வானவில்லாக நிரப்பிக்கொண்டிருந்தது

அவளது பைத்தியம்...

பைத்தியங்களின் கடவுள்

அவளை காணவருவதாக

சொல்லி இருந்த இரவில்தான்,

துக்கிரி ஒருவன் அவள் பொம்மையை பிடுங்கிக்கொண்டு

ஓடி விட்டான்....

ஆங்காரகாளி என அப்போது

அவள் போட்ட ஆட்டம்..

அப்பப்பா....

சட்டென சாலையை

சாட்டை என கையிலெடுத்து

வரிசை கட்டி நின்ற வீடுகளை

விளாசு விளாசு என்று

விளாசித் தீர்த்துவிட்டாள்...

பௌர்ணமி நாளின்

முற்றிய பைத்தியத்தில்

வெளிச்சத்தை

வாந்தி எடுத்துக்கொண்டிருந்தது நிலா...

கார்த்திக் திலகன்

PALAIVANA LANTHAR

 TWO POEMS BY

PALAIVANA LANTHAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

It was a snowfall season

In front of my wagon

You run at great speed

I make my headlight blink repeatedly

Struggling to breathe

Staggering you halt

And kneel down.

Your eyes were filled with despair

With my legs

I hasten your end

The wiper spreads evenly the blood

streaming down the windscreen

Let you keep waiting for that snowfall season

And I learn driving.

ஒரு பனிப்பொழிவு காலம்

எனது வாகனத்திற்கு முன்பு

தலைதெறிக்க ஓடுகிறாய்

முகப்பு விளக்கை நிறுத்தி நிறுத்தி ஒளிர்க்கிறேன்

மூச்சிரைக்க

தள்ளாடி

நின்று

பின் மண்டியிடுகிறாய்

உனது கண்களில்

இயலாமை வழிகிறது

எனது கால்களினால்

உனது முடிவினை முடுக்குகிறேன்

கண்ணாடியில் வழியும் குருதியை

வைப்பர் விராவுகிறது

நீ அந்த

பனிப்பொழிவு காலத்திற்காக

காத்திரு

நான்

வாகனம்

ஓட்டப் பழகுகிறேன்..

(2)

Just as He

who had escaped from

world’s most dreadful isle

re-enters the same

for the sake of something

lost there

I too start all over

உலகின் பயங்கரமான

தீவிலிருந்து

உயிர்பிழைத்து வந்தவன்

தான்

தொலைத்துவிட்ட

ஒரு பொருளுக்காக

மீண்டும்

அதே தீவிற்குள் நுழைவது போல்

நானும் தொடங்குகிறேன்..

பாலைவன லாந்தர்

VIJENDRA

 A POEM BY

VIJENDRA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Trees that cover the long road

with loving hands

In the cool of shade

bird’s mating

The heart that goes fluttering afar

my love in your absence

Balloons that sway inside the

craving eyes of a kid

Desire is something multi-coloured.

Inside the condom thrown away

rain’s soft drizzle

Two poems in the language of wind

One is You folded

and your memory comes back to life

as the other one.

He who names the politician

who laughingly extends his hand with ease

from flags and placards

as the disease of politics

is named a lunatic

With some ascending

and some descending

some sleeping

some sitting

the footboard that has been a silent witness to all

run so speedily to be stamped by everyone

clinging to the bus that is to be burnt someday.

Night in white hue

and moon in black

cloud in red

I finish painting.

A sky earth-like

bowstring with razor-sharp arrow dozing.

நீண்ட சாலையை

அன்பின் கரம் கொண்டு

மூடும் மரங்கள்

நிழலின் குளிர்வில்

பறவையின் காதல்

சிறகடித்து தூர பறக்கும் மனது

நீயற்ற வேளையில் என் காதல்

ஏக்கத்தோடு நோக்கும்

குழந்தையின் கண்களுக்குள்

அசைந்தாடும் பலூன்கள்

ஆசை

பல வண்ணமானது

தூக்கியெறியப்பட்ட

துளையுள்ள ஆணுறைக்குள்

தூய மழையின் மென் சாரல்

காற்றின் மொழியில் இரு கவிதைகள்

ஒன்று மடிந்த நீ

மற்றொன்றாய் உயிர்த்தெழுகிறது

உன் நினைவு

பதாகைகளில்

கை நீட்டி சிரிக்கும்

அரசியல்வாதியை

அரசியல் வியாதியென

திருத்தமாய் கூறுபவனுக்கு

பைத்தியக்காரன் என்று பெயர்

சிலர் ஏற

சிலர் இறங்க

சிலர் உறங்க

சிலர் அமர

அமைதியாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்த

படிக்கட்டு

மிதிபட ஓடுகிறது

என்றேனும் சாம்பலாகும்

பேருந்தை தொற்றிபடி

இரவை வெண்ணிறத்திலும்

நிலவை கறு நிறத்திலும்

முகிலை செந்நிறத்திலும்

வரைந்து முடிக்கிறேன்

புவி போலொரு வான்

கூர் வில் உறங்கும் நாண்..

 விஜேந்திரா

A. NASBULLAH

 FOUR POEMS BY

A. NASBULLAH

Rendered in English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

SEA’S UTTERANCES

I had the fortune of meeting the waves

that I had been searching for.

For

I needed several words urgently.

Waves are words

uttered by the sea.

When the texts of life are written by waves

they would be forever living.

For, our ancestors have taught us

that waves never rest.

For addressing the darkness of

the garden of sorrow

that keeps pervading the soul

causing ache, anguish,

calling out its name with its nativity affixed,

For recording enough of it in history

hither and thither,

Waves are most suited,

for

waves are real deep

like the water-tight text of Life.

 

கடல் உதிர்த்த சொற்கள்.

♪

நான் தேடிக்கொண்டிருக்கும்

கடலலைகளை

சந்திக்க கிடைத்தது

ஏனெனில் எனக்கு

சில சொற்கள் அவசரமாக தேவைப்பட்டது

அலைகள் என்பது

கடல் உதிர்த்த சொற்கள்

வாழ்வின் பிரதிகளை

அலைகளால் எழுதும் போது

அது வாழ்ந்து கொணடே இருக்கும்

ஏனெனில் அலைகள் ஓய்வதில்லையென்பதை

நமது மூதாதையர்கள் சொல்லித்

தந்திருக்கிறார்கள்

எனது ஆன்மாவில்

பிசைந்து

பரவிக் கொண்டிருக்கும்

துயர் வனத்தின் இருளை

ஊர் பெயர் சொல்லி

ஒரு நாள் அழைக்க

போதியளவு வரலாற்றில் ஆங்காங்கே பதிந்துவிட

கடலலைகளே மிகப் பொருத்தம்

ஏனெனில்

கடலலைகள் ஆழமானது

வாழ்வின் இறுக்கமான பிரதியைப் போல.

_ ஏ.நஸ்புள்ளாஹ்.

(2)

You sit in the chair for a while and leave

I sit

get up and go away

She and he

sit

In the split-second

when they get up and move away

two birds come and sit

With the birds flying away

loneliness come to occupy the seat

Tomorrow

An anklet-chime might sit there.

இருக்கையில்

நீ உட்கார்ந்து விட்டு செல்லுகிறாய்

நான் உட்கார்ந்து கொள்கிறேன்

இருக்கையை விட்டு

நான் எழுந்து செல்லுகிறேன்

அவள் மற்றும் அவன்

உட்கார்நது கொள்கிறார்கள்

அவர்கள் எழுந்து செல்லும்

சிறு கணத்தில்

இருக்கையில்

பறவைகள் இரண்டு உட்கார்ந்து கொள்கின்றன

பறவைகள் பறந்து செல்ல

இருக்கையில்

தனிமை உட்கார்ந்து கொள்கிறது

நாளை ஒரு கொலுசொலி உட்கார்ந்து கொள்ளலாம்.

_ ஏ.நஸ்புள்ளாஹ்.

(3)

I means

Life unfettered.

One who walks on the sky;

One who flies in the earth;

One who speaks with the trees;

One who flutters with the birds;

I means Wind

I means Rain

My universe

an imaginary school.

நான் என்பது

விலங்கிடப்படாத வாழ்வு

ஆகாயத்தில் நடப்பவன்

பு+மியில் பறப்பவன்

நதியில் குதிப்பவன்

மரங்களுடன் பேசுபவன்

பறவைகளுடன் பறப்பவன்

மீன்களுடன் வாழ்பவன்.

நான் என்பது காற்று

நான் என்பது மழை.

எனது உலகம்

கற்பனைப் பள்ளிக்கூடம்.

(4)

Becoming a bird

I climb upon the river and walk

The birds that come flying at the same time

crossing the remaining distances

alight and sit by my side.

There a new world comes into being.

Drinking water in the teapot-shaped rock

We, the birds set forth.

In the room where I dwell

Window remains opened.

I peep through.

Holding the brush

trying to complete the remaining part of the painting

_ two serpentine memories.

பறவையாகியபடி

நதியின் மீதேறி நடக்கிறேன்

அதே கணம்

பறந்து வருக்கின்ற பறவைகள்

மீதமிருக்கும் தூரங்களை கடந்து

எனதருகில் அமர்கின்றன

அங்கு புது உலகம் தயாராகின்றது

தேநீர்க் குவளை வடிவில்

இருக்கும் பாறையில் நீர் அருந்திவிட்டு

மலைகளை நோக்கி

பறவையாகிய நாம் புறப்படுகிறோம்.

நான் வசித்து வரும் அறையில்

யன்னல் திறந்துகிடக்கிறது

எட்டிப் பார்க்கிறேன்

தூரிகையைப் பிடித்து

மீதமிருக்கும் ஓவியத்தை முடிக்க முயல்கின்றன

இரண்டு சர்ப்ப நினைவுகள்.

நஸ்புள்ளாஹ். ஏ.

ANAR

 A POEM BY

ANAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan

THE PROGRESSION OF BODY LANGUAGE INSIDE DREAM

In the rain that pours down listlessly

when the sun’s ray

pierces through as the note of violin

we confess our mutual love

yet again.

In the mountain range where the

all ripe spring

reveals the full splendor of its beauty

two mammoth waterfalls

gush forth

The body where the taste of soil

and the smell of it

are deep-rooted

turn into fertile land afresh

and yield rich harvest

whenever we come together.

No words in possession

But, “tell m e a tale” say you

to the eyes melting in love

to the power of infinity

Heavenly beings have assembled for us

In body language

the shrill cry of wild pigeon resonates.

If you are the mango tree brimming with dreams

Am I the Konrai tree giggling in gay abandon

inside your dream?

மந்தமாக பெய்யும் மழைக்குள்

வெயில் கீற்று

வயலின் ஒலியாக ஊடுருவும்போது

மறுபடியும் நாம்

காதலைச் சொல்லிக் கொள்கிறோம்

முற்றிய வசந்தம்

முழு அழகையும் வெளிப்படுத்தும் மலைத்தொடரில்

இரண்டு பேரருவிகள் பாய்கின்றன

மண் ருசி ...

மண் மணம் ... பாய்ந்த உடல்

ஒவ்வொரு சந்திப்புகளிலும்

புது நிலமாகி விளைகின்றது

வார்த்தைகள் எதுவுமில்லை ...

ஆனால் நீ கதையொன்று சொல் என்கிறாய்

பன்மடங்கு காதலில் குழைகின்ற கண்களிடம்

வானவர்கள் நமக்காக கூடியுள்ளனர்

உடல்மொழியில்

காட்டுப்புறாவின் கூவல் ஒலிக்கின்றது

கனவுகளை காய்த்து நிற்கின்ற

மா ... மரம் நீயென்றால்

நான் உன் கனவிற்குள் சிரித்து

குலுங்கிக் கொண்டிருக்கும்

கொன்றைப் பூ மரமா ...