RIYAS QURANA

   A POEM BY

RIYAS QURANA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

All over the lawns and valleys

The night wanders flying

Precisely for watching this night

that has shrunk to the size of an insect

I am seated in the mountain-slopes.

I am striving hard to

change the night into its normal self

before people throng there

The laws of imagination

did not allow it.

Eventually chasing it

It went away flying

and entered into a lone cipher.

As I moved closer and saw

I could see that it had no doors.

Then how did it enter inside?

After the spell of imagination

the magical chant to come out of it

are erased by words.

That ‘s why anybody and everybody can read.

Riyas Qurana

புல்வெளிகளிலும்

பள்ளத்தாக்குகளிலும்

பறந்து திரிகிறது இரவு.

ஒரு பூச்சியளவில்

சிறுத்த அந்த இரவை

பார்ப்பதற்கென்றே

மலைச்சரிவுகளில் அமர்ந்திருக்கிறேன்.

சனங்கள் கூடுவதற்கு முன்

பழையபடி இரவை மாற்றிவிட

முயன்றபடி இருக்கிறேன்.

கற்பனையின் விதிகள்

அதற்கு இடந்தரவில்லை.

கடைசியில், அதை விரட்டப்

பறந்து சென்று

தனித்த பூச்சியம் ஒன்றினுள்

நுழைந்துவிடுகிறது.

அருகில் சென்று பார்க்கையில்

அதற்குக் கதவுகள் இல்லை என்றறிகிறேன்.

எப்படி நுழைந்திருக்கும்?

கற்பனை செய்த பிறகு

அதிலிருந்து திரும்பி வருவதற்கான மந்திரத்தைச்

சொற்கள் அழித்துவிடுகின்றன.

அதனால்தான், எவராலும் வாசிக்க முடிகிறது.

YAVANIKA SRIRAM

    A POEM BY

YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

LIFE AND DEATH

Between two words blooms

the stem of flower

It is between Water and Land

disputes all abound

Sun Moon Night Day

Well _

It remains a mystery, to tell

The horizon and the earth upon which

the feet stand firmly thereon

Mother Father

Philosophy Reality

Between laughter and tears

Between toil rest sleep wakefulness

Youth and Old age

Ho, let it go

Unlike

between stork and Fish Sky and Moon

God and Human Good and Bad

In the street with decent attires

Can listen to music a little

All that conversations that turned to naught

copulating and realizing

all that told and heard to and from

Planet and Day

That which gained and lost

Those close and the rest

Then and Now

That way This way

Hope and Doubt

Gentle and Violent

Female Male

_ So it is to go to and fro

Everywhere All over

Writing Reading and also

Meeting and Parting

Forever between two words

Things delivered.

பிறப்பும் இறப்பும்

எப்போதும் இரண்டு சொல்லுக்கு இடையேதான் வசிக்க வேண்டியதாகிறது

அவ்விரு கணுக்குகளுக்கிடையே துளிர்கிறது மலர்காம்பு

நீருக்கும் நிலத்திற்குமிடையேதான்

எல்லா வழக்குகளும்

சூரியன் சந்திரன் இரவுபகல்

சரிதான்

புதிராய்த்தான் இருக்கிறது

அடிவானமும் காலூன்றி நிற்கும் தரையும்

தாய் தந்தை

தத்துவம் நடைமுறை

சிரிப்பிற்கும் அழுகைக்கும்

வேலைக்கும் ஓய்விற்கும் உறக்கத்திற்கும் விழிப்பிற்கும்

நினைவிற்கும் மறதிக்கும்

இளமைக்கும் முதுமைக்கும் போகட்டும்

கொக்கிற்கும் மீனிற்கும் வானத்திற்கும் நிலவிற்கும் கடவுளுக்கும் மனிதருக்கும் நன்மைக்கும் தீமைக்கும்

போலல்லாது

தெருவில் கண்ணியமான உடையுடன்

கொஞ்சம் இசை கேட்கலாம் குளிர்ந்த காற்றில் புகைக்கலாம்

உரையாடியதும தீர்ந்ததும்

புணர்ந்ததும் உணர்ந்ததும்

கோளுக்கும் நாளுக்கும்

சொன்னதும் கேட்டதும்

பெற்றதும் இழந்ததும்

உற்றதும் மற்றதும்

அன்றும் இன்றும்

அப்பிடியும் இப்பிடியும்

நம்பிக்கையும் சந்தேகமும்

மென்மையும் வன்மையும்

பெண்ணுமாணுமாய்த்தான் எங்கும் போக வரவும்

எழுதவும்வாசிக்கவும் அத்துடன் கூடவும் பிரியவும்

எப்போதும் இரண்டு சொல்லுக்கிடையேதான்

யவனிகா ஸ்ரீராம்

A POEM BY YAVANIKA SRIRAM

Translated into English by Latha Ramakrish nan(*First Draft)

LIFE AND DEATH

Between two words blooms

the stem of flower

It is between Water and Land

disputes all abound

Sun Moon Night Day

Well _

It remains a mystery, to tell

The horizon and the earth upon which

the feet stand firmly thereon

Mother Father

Philosophy Reality

Between laughter and tears

Between toil rest sleep wakefulness

Youth and Old age

Ho, let it go

Unlike

between stork and Fish Sky and Moon

God and Human Good and Bad

In the street with decent attires

Can listen to music a little

All that conversations that turned to naught

copulating and realizing

all that told and heard to and from

Planet and Day

That which gained and lost

Those close and the rest

Then and Now

That way This way

Hope and Doubt

Gentle and Violent

Female Male

_ So it is to go to and fro

Everywhere All over

Writing Reading and also

Meeting and Parting

Forever between two words

Things delivered.

பிறப்பும் இறப்பும்

எப்போதும் இரண்டு சொல்லுக்கு இடையேதான் வசிக்க வேண்டியதாகிறது

அவ்விரு கணுக்குகளுக்கிடையே துளிர்கிறது மலர்காம்பு

நீருக்கும் நிலத்திற்குமிடையேதான்

எல்லா வழக்குகளும்

சூரியன் சந்திரன் இரவுபகல்

சரிதான்

புதிராய்த்தான் இருக்கிறது

அடிவானமும் காலூன்றி நிற்கும் தரையும்

தாய் தந்தை

தத்துவம் நடைமுறை

சிரிப்பிற்கும் அழுகைக்கும்

வேலைக்கும் ஓய்விற்கும் உறக்கத்திற்கும் விழிப்பிற்கும்

நினைவிற்கும் மறதிக்கும்

இளமைக்கும் முதுமைக்கும் போகட்டும்

கொக்கிற்கும் மீனிற்கும் வானத்திற்கும் நிலவிற்கும் கடவுளுக்கும் மனிதருக்கும் நன்மைக்கும் தீமைக்கும்

போலல்லாது

தெருவில் கண்ணியமான உடையுடன்

கொஞ்சம் இசை கேட்கலாம் குளிர்ந்த காற்றில் புகைக்கலாம்

உரையாடியதும தீர்ந்ததும்

புணர்ந்ததும் உணர்ந்ததும்

கோளுக்கும் நாளுக்கும்

சொன்னதும் கேட்டதும்

பெற்றதும் இழந்ததும்

உற்றதும் மற்றதும்

அன்றும் இன்றும்

அப்பிடியும் இப்பிடியும்

நம்பிக்கையும் சந்தேகமும்

மென்மையும் வன்மையும்

பெண்ணுமாணுமாய்த்தான் எங்கும் போக வரவும்

எழுதவும்வாசிக்கவும் அத்துடன் கூடவும் பிரியவும்

எப்போதும் இரண்டு சொல்லுக்கிடையேதான்

யவனிகா ஸ்ரீராம்

MUGIL NILA TAMIL

   A POEM BY

MUGIL NILA TAMIL

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Alighting from the bus

‘Leave my hand, my girl

I ‘ll come”, said father.

‘Let it be – what if I fall

That’s why I hold’

-responds the daughter.

The shivers and quivers of the body of

He who walks slowly

reflect in her bodily movements too.

‘Shall we have a cup of Tea?’

Asks She.

‘Don’t want. I am strong’

Says the Father.

‘But my tongue is dry

I need it, that’s why -

Please sit, won’t you?’

Saying so

She comes holding two mugs of Tea.

Giving one to him

She drinks from the other.

‘Come on, you won’t listen to me’

Holding it in his trembling hands

the father drinks it all.

Pushing his dhoti to one side

taking out a paper bag

He extends a shrunken five rupee note

‘Go give it and come’

Receiving it

She safeguards it inside her handbag

and gives a five hundred rupee note to the shopkeeper

and buys some eatables

And despite his refusal to accept

She forces them in his hands.

The balance two hundred rupee note

She extends it to her father

Hearing him say ‘Don’t want’

‘Didn’t I accept when you gave

In the same way you should behave’ -

Thus insisting she makes him accept.

Taking it

His sunken eyes

shone momentarily…

Must be his son -

The one arriving in a two wheeler

Hurrying him to ascend the pillion

Not caring a damn

about his safety

He left the place in lightning speed….

She stood there staring at the passage

through which her father disappeared

with tears swelling in her eyes…

Seemed like the son and daughter

were not close

they didn’t utter a word to each other.

Climbing again into the bus in which

she had come

She has taken out the five rupee note given by her father

and is stroking it fondly.

Whatever be the age

the bonding between father and daughter

is magnificent to the core…..

For

isn’t father any daughter’s foremost hero?

•

பேருந்தை விட்டு இறங்கியதும்

கைய விடும்மா

நானே வருவேன்

என்கிறார் தந்தை...

பரவாயில்ல இருக்கட்டும்

நான் விழுந்துட்டா

அதான் பிடிச்சுக்கிறேன்

என்கிறாள் மகள்...

மெல்ல நடந்தவரின்

உடல் நடுக்கம்

அவள் அசைவுகளிலும்

தெரிகிறது...

ஒரு டீ குடிப்போமா

என்கிறாள் மகள்

இல்ல எனக்கு வேணாம்

தெம்பு இருக்கு

என்கிறார் தந்தை...

இருப்பா நாக்கு வரடுது

எனக்கு வேணும்

இங்க உக்காருங்க

என்றவள்

இரண்டு தேநீர் குவளையோடு வருகிறாள்...

ஒன்றை அவருக்கு

கொடுத்தவள்

இன்னொன்றை

இவள் அருந்துகிறாள்...

வேண்டாம்னா கேக்கமாட்டே

நடுங்கும் கையில்

பற்றியபடி அருந்துகிறார் தந்தை...

தனது வெள்ளை வேட்டியை

விலக்கி விட்டு

காகிதப் பை

ஒன்றை எடுத்தவர்..

கசங்கிய ஐந்துரூபாய்

தாளை நீட்டுகிறார்...

கொடுத்துட்டு வா என்றபடி...

வாங்கிக் கொண்டவள்

கைப்பையில் பத்திரப்படுத்தி விட்டு

ஐநூறு ரூபாய் தாளை

கடைக்காரரிடம் நீட்டி

தின்பண்டங்கள் வாங்கி

அவர் மறுத்தும்

கையில் தினிக்கிறாள்..

மீதி

இரண்டு நூறு ரூபாய்

தாளை

அப்பாவிடம் நீட்டுகிறாள்...

வேண்டாம் என்றவரை

நீங்க கொடுத்தப்போ

நான் வாங்கினேன் இல்ல

இப்போ நீங்க வாங்கிக்கோங்க என்று

வற்புறுத்தி தினிக்கிறாள்...

வாங்கியவரின் முகத்தில்

இடுங்கிய கண்கள்

ஒரு நொடி ஒளிர்ந்தது...

இருசக்கர வாகனத்தில்

வந்தவர் மகனாக

இருக்க கூடும்...

சீக்கிரம் ஏறுங்க என்று

ஏற்றிக் கொண்டு

பிடித்துக் கொண்டாரா ?

என்றுகூட கவனிக்காமல்

அதிவேகமாய் கிளம்பிப் போனார்...

அப்பா போன திசையையே

வெறித்தபடி நின்றவள்

விழி குளமானது...

மகளுக்கும் மகனுக்கும் ஆகாது போல

இருவரும் பேசிக் கொள்ளவேயில்லை ...

அவள் வந்த பேருந்தில்

மீண்டும் ஏறிக் கொண்டவள் ...

அவர் தந்த ஐந்துரூபாயை

எடுத்து தடவிக் கொண்டிருந்தாள் ..

எவ்வயதிலும்

அப்பாக்களுக்கும் மகள்களுக்குமான

பந்தம் மகத்தானது...

மகள்களின் முதல் கதாநாயகன் தந்தையன்றோ

முகில் நிலா தமிழ்

NUNDHAAKUMAARUN RAAJAA

   TWO POEMS BY

NUNDHAKUMAARUN RAAJAA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1. THE RUBIK’S CUBE OF NIGHT

The wheel of time has stopped

Just as this electric-fan switched off

Time beyond Time hangs suspended

as snow-rain.

This cabin

transformed into a ‘Rubik’s Cube

is rolled towards the problems

of solutions

born on their own.

Dense darkness

On the spot where tumbled down

the first crescent light of sound

When on night’s blackboard

scribbling something non-stop

Feeling heady almost swooning

step by step daring to move towards

Death

At that instant

fortunately was heard

saved at a stone throw.

an anonymous voice being pounded in

the grinder of midnight.

Wondering whether it is mine

as in slumber

Time lives on ever.

இரவின் ‘ரூபிக்ஸ் க்யூப்’

காலச்சக்கரம் நின்று விட்டது

நிறுத்தப்பட்ட இந்த மின்விசிறி போல

அந்தரத்தில் உறைபனி மழையெனத்

தொங்குகிறது அகாலம்

இந்த அறை

ஒரு ‘ரூபிக்ஸ் க்யூப்’ ஆக உருமாற்றப்பட்டு

ஏற்கனவே சுயம்புவாக உருவான

தீர்வுகளின் பிரச்சனைகளை நோக்கிச்

சுழற்றப்படுகிறது

அடர் இருள்

இடறி விழுந்த இடத்தில்

சப்தத்தின் முதற் பிறை வெளிச்சம்

இரவின் கரும்பலகையில்

எதையாவது

கிறுக்கக் கிறுக்கக்

கிறுகிறுத்துச்

சிறுகச் சிறுகச்

சாக்காடத் துணிந்த கணம்

நல்லவேளை கேட்டது

கல் தொலைவில் காப்பாற்றியது

நள்ளிரவின் உரலில் இடிபடும்

அனாமதேயக் குரல் ஒன்று

அது என்னுடையதா என யோசித்தபடியே

உறங்குவது போலும்

வாழும் காலம்.

நந்தகுமாரன் ராஜா

(2)

THE SOUND OF YOUR 'NADI' ASTROLOGICAL PALM-LEAF MANUSCRIPT BEING WRITTEN

A strand of feather is to be shed

A snow-drop is to dry up

Between a snow-drop and a soap-bubble

Or between a displaced sticker-dot and a mole in a body

Time has to wander languishing

In the disclaimer ‘Just as the breath exhaled forget me who has written this’

we are damned to contain the omnipresence into ordinariness

Converting all your invalid words into cursed hymns

chants and what not

Your are to be hailed using them all

From the good words you utter

we need to pluck out and take apart the very soul of meaning and

turn them into bodies barren to be taken over by evil spirits anon.

Digging out all the witchcraft materials

that you have cast upon your own selves

Wrapping them in a gift-box

We have to return it to thee

on an illusory housewarming day

The fury of destiny proceeding towards thee

I have to use my blessed hand feeling your holy chest

and turn it into the music of benign fate

and play it on

My words required by dawn and dusk

are but a few.

It is for your day lying stretched in between

all these utterances.

From the treasury of calm

a word for causing quietude supreme

comes to be

Again

what to do

I am thus blessed to blabber all such nonsense

to thyself, you see

Once again I shake the rattle of language

You watch on bemused in the manner of a child.

Beware

you can’t be doing just that forever

remaining a mere onlooker.

உங்கள் நாடி சோதிட ஓலைச்சுவடி எழுதப்படும் சப்தம்

ஒரு இறகு உதிர வேண்டியிருக்கிறது

ஒரு பனித் துளி உலர வேண்டியிருக்கிறது

ஒரு பனித் துளிக்கும் ஒரு வழலை நுரைக் குமிழிக்கும் இடையிலோ

ஒரு உடலில் இடம் மாறிய ஸ்டிக்கர் பொட்டுக்கும் மச்சத்திற்கும் இடையிலோ

காலம் அலைபாய வேண்டியிருக்கிறது

வெளியேற்றப்பட்ட மூச்சுக் காற்று போல இதை எழுதிய என்னை மறந்து விடுங்கள் என்ற பொறுப்பு துறப்பில் சர்வத்தை சாதரணத்தில்

அடக்கித் தொலைய வேண்டியிருக்கிறது

உங்கள் செல்லாத வார்த்தைகளையெல்லாம்

பொல்லாத அர்ச்சனைச் சொற்களாக மாற்றி

உங்கள் மீதே மந்திரித்து விட வேண்டியிருக்கிறது

நீங்கள் உதிர்க்கும் நற்சொற்களிலிருந்து

அர்த்தத்தின் ஆன்மாவைப் பிடுங்கிப் பிரித்தெடுத்து

வெற்றுடல்களாக்கிப் பேய் பிடிக்க வைக்க வேண்டியிருக்கிறது

நீங்கள் உங்களுக்கே வைத்துக் கொண்ட செய்வினைகளைத் தோண்டியெடுத்து

ஒரு பரிசுப் பெட்டியிலிட்டு

ஒரு பொய்மனைப் புகுவிழா நாளில்

திருப்பித் தர வேண்டியிருக்கிறது

உங்களை நோக்கி வரும் ஊழியின் ருத்ரத்தை

உங்கள் திருமார்பில் படும் என் திருக்கரம் கொண்டு

ஒரு நல்லூழின் பண்ணாக்கி இசைக்க வேண்டியிருக்கிறது

விடியலுக்கும் அஸ்தமனத்திற்கும் தேவையாகும்

என் சொற்கள் குறைவு

நடுவில் நீண்டு கிடக்கும் உங்களின்

இந்த நாளுக்குத் தான் இத்தனைப் பேச்சும்

அமைதியின் கருவூலத்தில் இருந்து

பேரமைதிக்கான ஒரு சொல் பிறக்கிறது

மீண்டும்

என்ன செய்ய இப்படியெல்லாம்

எனக்கு உளறக் கொடுத்து வைத்திருக்கிறது உங்களிடம்

மொழியின் கிலுகிலுப்பையை

மீண்டும் நான் அசைக்கிறேன்

ஒரு குழந்தை போல நீங்கள்

வேடிக்கை பார்கின்றீர்கள்

இப்படியே வேடிக்கை மட்டுமே நீங்கள்

எப்போதும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியாது

நந்தாகுமாரன்