A POEM BY
SHANMUGAM SUBRAMANIAM
Translated into English by Latha Ramakrishnan(First Draft)
In the midst of a musical piece
the sound of the door opening.
The sound of the footwear of those leaving
Have they bade farewell
I am not sure
I didn’t tell them “See You”.
I lost my focus on listening to the musical piece.
Thinking that I could listen to it another day
I stopped it.
What is that exclusively fulfilling
in wholesomeness
Whatever I have gathered listening that much
_enough.
When they came inside
I welcomed them saying “Please do come”.
But while they were leaving
The way I didn’t tell “See you”
struggling in my mind
They would have crossed
the corner of the street by now.
Unmindful of the difficulty
Saying nothing to my people
Ere I could reach the street-corner
I came upon them.
In an innocent tone
when I enquired when can we meet again
For this you have come all the way
said they
with not a downcast expression.
On returning I closed the door that remained open
and entered inside.
Though bolting the door once again
feeling as if I was standing on the other side _
_ No, this is not my time……
ஒரு இசைக்கோர்வையின் நடுவில்
கதவுதிறக்கும் ஓசை
வேளியேறுபவர்களது காலணிச் சத்தங்கள்
போய்வருகிறேன் என்று சொன்னார்களோ என்னவோ
போய்வாருங்கள் என்று நான் சொல்லவில்லை
அந்த இசைக்கோர்வையைக் கேட்பதில்
சுணங்கிவிட்டேன்
இன்னொரு நாள் கேட்டுக் கொள்ளலாமென நிறுத்திவிட்டேன்
அப்படியென்ன முழுமையில்
பிரத்யேகமான நிறைவுள்ளது
செவிமடுத்தவரையில் வசப்பட்டதே போதுமானது
அவர்கள் உள்ளே வருகையில்
வாருங்கள் என அழைத்தேன்
விடைபெற்ற தருணத்தில்
போய்வாருங்கள் என சொல்லாமல் விட்டது
ஞாபகத்திற்குள் தத்தளிக்க
தெருமுனையைத் தாண்டி இருப்பார்கள்
சிரமத்தைக் கணக்கில் கொள்ளாமல்
வீட்டிலுள்ளவரிடம் எதுவும் சொல்லாமல்
வேகமாக தெருமுனை அடையும் முன்பே
அவர்களை அடைந்துவிட்டேன்
தவறிழைக்காத தொனியில்
அடுத்து எப்போது வருகீறீர்கள் என்றதும்
வாட்டமில்லாத முகபாவத்துடன்
இதற்காகவா இவ்வளவு தூரம் வந்தீர்களென்றனர்
திரும்பியதும் மூடாதிருந்த வாசல்கதவைச் சாத்திவிட்டு
உள்ளே நுழைந்தேன்
மறுமுறை கதவைத் தாழிட்டாலும்
அந்தப்பக்கமே நான் நின்றிருப்பதாகத் தோன்ற
இந்நேரம் எனக்கானதல்ல.
