AASU SUBRAMANIAN'S POEMS(2)

 TWO POEMS BY

AASU SUBRAMANIAN

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

1

During night time

Crossing the road

Proves difficult indeed

Someone’s assuring embrace is required.

The lights of the wagons speeding along the road

Sparkling as stars

Turn you all dazed.

As the sky had alighted

She who

carrying the basket of flowers

crossing the road too

bears the stars.

Carrying two stars

I cross the road

All over

starry eyes galore.

Aasu Subramanian

இரவு வேளையில்

நகரத்தில் சாலையை

குறுக்காக கடப்பது எளியதானயில்லை

யாரோ ஒருவரின் அரவணைப்பில்

போகவேண்டியதாயிருக்கிறது

சாலையில் போகும் உந்துகளின் விளக்குகள் நட்சத்திரங்களாய்க்

கண்ணைப் பறிக்கின்றன

வானம் தரையிறங்கியது போல.

பூக்கூடை சுமந்து சாலையை

கடக்கும் அவளும் நட்சத்திரங்களை

சுமக்கிறாள்.

இரு நட்சத்திரங்களை சுமந்து

சாலையைக் கடக்கிறேன்

சாலையெல்லாம்

நட்சத்திர கண்களாக.

ஆசு

2.

Things I know are already known to you also…..

The man who slump and fall down

along the road stretching all too long

I come across for the very first time.

But because he was not known before

can I abandon him and go?

Maybe he is known to all here.

Though I know not

In this condition isn’t it the fact

That for me he is the one utmost important.

Just a drop of water will do

Just a slight hug will do

Just an iota of anxiety will do

All we need is just a drop

A little drop is all that we need

to settle inside him as Love indeed.

Aasu Subramanian

•

எனக்குத் தெரியும் என்பதெல்லாம்

உங்களுக்கும் முன்னேயே

தெரியும் தானே!

நெடும் வழியில் மயக்கமுற்று

சுருண்டு தரைபாவி விழும் மனிதனை நான் அறிகிறேன் முதன் முதலாய்,

இதற்கு முன்னர் அறியாதவர் என்பதால்

அவரை விட்டுட்டு போக முடியுமா?

எல்லோருக்கு இங்கு அவர் தெரிந்திருக்கலாம்.

எனக்கு அவர் தெரியாதவர் எனினும்,

இந்நிலையில் அவர் தானே முக்கியம்

ஒரு துளி நீர் போதும்

ஒரு துளி அணைத்தல் போதும்

ஒரு துளி பதற்றம் போதும்

ஒரு துளி தான் அன்பென

அவரில் உறைந்துவிட.

ஆசு

SUGANYA GNANASOORY'S POEM

 A POEM BY

SUGANYA GNANASOORY

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

THE POET OF TIME FORSAKEN

In the time it takes to place the wine-cup upside down

the poet leafs through the various times effortlessly.

Dragging along the Past and the Future

He knots them with the Present lines of sorrow.

Superhumans wearing the DNA Touchcard travel to the

eras of the past.

They were like the vessels built by Novas.

The evolutional changes of virus go hand in hand

with the progress of humans

and the warring powers of the States.

Consumer Culture gifts deadly diseases.

In the distance between centuries lie

those periods where men with their fingerprints

lost in slavery

and those losing their fingerprints

by washing their hands

The spread of virus economic depression people turning into refugees

and fall down dead

Having no concern of anything whatsoever

indulging in empty rhetoric

– the irresponsible leaders remain the same

with no change at all – so saying those superhumans

who return travelling along the timescapes of humans

clean their hands and spaceships with the help of ultraviolet rays.

The poet sleeping in sheer exhaustion

of having travelled to the time of Nova and Super Nova

only after washing hands

gulped one sip.

. Suganya Gnanasoory

கைகழுவிய காலத்தின் கவி!

*************

ஒரு மதுக்குவளையைக் கவிழ்த்து வைக்கும் இடைவெளியில்

காலங்களை அனாயசமாய்ப் புரட்டிப் பார்க்கிறான் கவிஞன்.

கடந்த காலத்தையும் எதிர்காலத்தையும் இழுத்துவந்து

நிகழ்காலத்தின் துயரக் கோடுகளோடு முடிச்சிடுகிறான்.

மரபணு அடையாள உணரட்டை அணிந்த

சூப்பர் மனிதர்கள் கடந்த காலங்களுக்கு பயணிக்கிறார்கள்

நோவாக்கள் கட்டிய கலங்களையொத்தவை அவை.

மனிதர்களின் வளர்ச்சிகளோடும் அரசுகளின் போட்டி அதிகாரத்தோடும்

இணைந்தேயிருக்கிறது நுண்மிகளின் பரிணாம மாற்றம்.

நுகர்வுக் கலாச்சாரம் கொடிய நோய்களையே பரிசளிக்கிறது.

நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையிலான தொலைவில்தான் இருக்கின்றன

அடிமையுழைப்பில் ரேகை தொலைத்தவர்களும் நுண்மிகளால்

கைகழுவியே ரேகையுதிர்ந்தவர்களும் வாழ்ந்த காலங்கள்.

நுண்மிகளின் பரவுநிலை பொருளாதார மந்தநிலை அகதிகளாகி

செத்து வீழும் மக்கள் எதுபற்றியும் கவலையின்றி

நாளாந்தம் உரையாற்றும் பொறுப்பற்ற தலைவர்கள்

மாற்றம் பெறவில்லை என்றபடிக்கு மனுசங்களின்

காலவெளிகளில் பயணித்துத் திரும்பும் சூப்பர் மனிதர்கள்

புறக்கதிர்களின் துணைகொண்டு தத்தமது

கைகளையும் கலங்களையும் தூய்மை செய்கின்றனர்

நோவாவின் காலத்திற்கும் சூப்பர் நோவாவின் காலத்திற்கும்

பயணித்த களைப்பில் உறங்கும் கவி

கைகழுவிய பின்பே ஒரு மிடறைச் செலுத்தினான்.

- சுகன்யா ஞானசூரி.

திருச்சி.

RAGAVAPRIYAN THEJESWI'S POEM

 A POEM BY

RAGAVAPRIYAN THEJESWI

Translated into English by Latha Ramakrishnna(*First Draft)

I am a thin blade of Grass, of course….

Finding pleasure in the warmth of those feet

that stamp on me.

In the ferocious stamping of wild animals

feeling and experiencing

the absurdity of jungle

and the hazards and hardships therein.

When the Herbivorous go on trampling

Chlorophylls turn into phosphorous inside.

When the Carnivorous continuously stomping hard

they catch fire.

That no rain of peace can extinguish the

fire of parched grassland wild fire,

you know very well

As I engulf all too quickly the portion of earth

due to me

people keep trampling on me.

That stomping is human nature

and it is the duty of the grassland to give way _

They pen poetry.

‘Hey you Death the Tyrant, I regard you as but mere grass’

As the Eternal poet Bharathi himself had spoken of me

with regard

I pardon the poets.

In the stomping feet of the sportspersons

In the playgrounds

and those of children in parks

I adorn myself with new attires.

There are no poets in any language

who have not written about the dewdrops on me.

The way I moved aside and made room for you

You call now the passage

whether elephants or cats trample on me

storing the greenery of infinity

will I surely sprout.

This I declare in all humility.

Ragavapriyan Thejeswi

•

நானொரு புல்தான்...

என்னை மிதிக்கும்

கால்களின் வெப்பத்தில்

சுகம் காணும் சின்னவன்..

மிருகக் கால்களின் வேகமிதிப்பில்

காடுகளின் முட்டாள் தனத்தையும்

அதிலுள்ள கடுமைகளையும்

உள் வாங்கி உணர்பவன்..

தாவர உண்ணிகள்

தொடர்ந்து மிதிக்கையில்

என்னுள் பச்சையங்கள் கந்தகமாகின்றன.

மாமிச உண்ணிகள்

கனமாய் மிதிக்கையில்

அவை தீப்பற்றிக் கொள்கின்றன..

எந்தச் சமாதான மழையாலும்

காய்ந்த காட்டுப் புல் தீயைத்

தணிக்கவியலாதென்பதை நீங்கள் அறிவீர்கள்..

எனக்கான பூமித் தரையை

நான் விரைந்து ஆக்கிரமித்துவிடுவதால்

மனிதர்கள் என்னை

மிதித்துக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள்..

மிதிப்பது மனித குணமென்றும்

வழி விடுவதே புல்லின் கடமையென்றும்

கவியெழுதி விடுகிறார்கள்..

காலா உன்னைச் சிறு புல்லென மதிக்கிறேன்

என பாரதியே எனக்கு

மரியாதை செய்ததால்

நான் கவிஞர்களை மன்னித்துவிடுகிறேன்..

விளையாட்டுத் திடலில்

விளையாட்டு வீரர்களின் மிதியலிலும்

பூங்காக்களில் குழந்தைக் கால்களின் மிதியலிலும்

நான் புத்தாடை உடுத்திக் கொள்கிறேன்..

என் மீதான பனித் துளியை

எழுதாத கவிஞர்கள்

எந்த மொழியிலும் இல்லை...

நான் விலகி நின்று

வழி விட்டதைத் தான்

நீங்கள் இப்போது பாதை என்கிறீர்கள்..

என்னை யானைகள் மிதித்தாலும்

பூனைகள் மிதித்தாலும்

மரணமற்ற பசுமை தேக்கி

மீண்டும் துளிர்த்து விடுவேன் என்பதை

பணிவுடன் சொல்லிக் கொள்கிறேன்..

ராகவபிரியன்

POETS IN NOVEMBER 2020 ISSUE OF INSIGHT

 

1. TK KALAPRIYA

2. MA.KALIDAS

3. VELANAIYUR THAS

4. KA.MOHANARANGAN

5. BOOMA ESWARAMOORTHY

6.TAMIL MANAVALAN

7. MULLAI AMUTHAN

8. JEYADEVAN

9. DEEN GAFFOOR

10. THARMINI

11. THAMIZHNATHY

12. RIYAS QURANA

13. SOUVI

14. SAHIBKIRAN

15. SATHIYARAJ RAMAKRISHNAN

16. SHANMUGAM SUBRAMANIAM

17. PALANI VELL

18. PALAIVANA LANTHER

19. NESAMITHRAN

20. NASBULLAH. A.

21. MALINI MALA

22. MARIMUTHU SIVAKUMAR

23. MANUSHI

24. MAANA BASKARAN

25. MAHA SHARIF

26. KAMARAJ VISWAGANDHI

27. U.NIZAR

28. ABDUL JAMEEL

29. VEERASAMY RENGARAJAN

(YUGAYUGAN)

30. VELANAIYUR RAJINTHAN

31. ABDUL SATHAR

32. MIZRA JABBAR

33. THEEPIKA THEEPA

34. CHE.THANDAPANI THENDRAL

35. NETKOLUTHASAN

36. KALA PUVAN

LOCKDOWN LYRICS - 102 TAMIL POEMS ON COVID TIMES RENDERED IN ENGLISH BY DR.K.S.SUBRAMANIAN

 

102 CONTEMPORARY TAMIL POEMS ON THE SOCIAL AND PSYCHOLOGICAL IMPACT OF CORONA RENDERED IN ENGLISH BY 

VETERAN TRANSLATOR DR.K.S.SUBRAMANIAN. 

PUBLISHED BY 

DISCOVERY BOOK PALACE. 

discoverybookpalace@gmail.com  

            +91 87545 07070 , 99404 46650+91 87545 

Tk KALAPRIYA'S POEMS(2)

                                                TWO POEMS BY

TK KALAPRIYA

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

(1)

Don’t read between my lines

Sometimes I conceal the failures of my ancestors

and my own self there

Seems like the fresh new noise of a thing _

being with us from time immemorial _

slipping from hand and falling down

just this day

must have remained here till now.

The shocking silence befalling

on reading the translated poem of one

in angst

comes from there, for sure.

For me to begin the first letter of the next line

wait so responsibly

the yet to form hollow space.

Reading between the lines

don’t proclaim your annotations to me

as sovereign dictates.

That it is but sheer politics

all other lines are

absolutely aware of.

என் வரிகளுக்கிடையில்

வாசிக்காதீர்கள்

சில சமயம் அங்கே என்

மற்றும் எம் முன்னோரின்

தோல்வியை ஒளித்து வைக்கிறேன்

கால காலமாக எங்களுடனிருக்கும்

பொருளொன்று இன்றைக்குத்தான்

கைதவறி விழுந்த புதிய

ஒசையொன்று இதுகாறும் அங்கேதான்

இருந்திருக்கும் போல

கிலேசப்பட்ட ஒருவனின்

மொழிபெயப்புக் கவிதையைப்

படிக்கிற போதுண்டாகிற

அதிர்ச்சியான மௌனம் நிச்சயம்

அங்கிருந்தே வருகிறது

நான் அடுத்த வரியினுக்கான

முதலெழுத்தைத் துவங்குவதற்காக

எப்போதும் பொறுப்புடன் காத்திருக்கிறது

உருவாகப் போகும்

பொருளற்ற இடைவெளி

வரிகளுக்கிடையில் வாசித்து

உங்கள் வியாக்கியானங்களை

சட்டமென எம்மிடம் சாற்றாதீர்கள்

அது அரசியல் என்பதை

ஏனைய அனைத்து வரிகளும்

உணர்ந்தே இருக்கின்றன.

2. AQUATIC PLANT REMINISCENCES

Just as water in a dam

now and then would accumulate in the brain

memories of your source.

Unable to bear the heat of waiting

smearing the black of words

would ascend the sky you had never looked up

as rainy clouds some poetic memories

As the tears which you feel not, even if you note

would leak some

Through the little holes of stonewall

my sighs turning into wind and blow

despite hearing the spreading and

circulating soft waves knocking, not responding

the sluices would wait for your command to open

The fish inhaling memory and perusing

when on the water writing lines and leaping

watching it and come leaping and grabbing them

the kingfisher would call it punishment meted out for

violating the laws of dam-prisons.

Even if lived in flourish

with memories remaining deep down

till there is water no more,

surfacing not to the fore

Don’t the eagles clutch them with their sharp feet

So it would console too.

Underneath so deep where waves beat

all too rarely

in your rejection’s rocky-cleft

in aid of the fresh eggs and

little ones

waving as aquatic plant

memories residual.

நீர்த் தாவர நினைவுகள்

__________________________

அணைக்குள் நீர் போல்

அவ்வப்போது மூளை சேரும்

உன் ஆதி நினைவுகள்

காத்திருப்பின் வெம்மை தாங்காது

சொற்களின் கருமை பூசி

நீ நிமிர்ந்தே பாராத வானமேறும்

கார்மேகமெனச் சில கவி நினைவுகள்

நீ பார்த்தாலும் உணராத

கண்ணீரெனக் கசியும்

கற்சுவரின் சிற்றுளைகள் வழிச் சில

என் பெருமூச்சுகள் காற்றாகி வீச

பரவிப் படரும் மெல்லிய அலைகள் தட்டும்

ஓசையினைக் கேட்டும் திறவாது

உன் கண்களின் கட்டளைக்கே

திறக்கக் காத்திருக்கும் மதகுகள்

நினைவைச் சுவாசித்து வாசித்த மீன்கள்

நீர் மேல் வரி எழுதித் துள்ளுகையில்

பார்த்து வந்து பாய்ந்து கொத்திப் போவது

அணைச் சிறைகளின் சட்ட மீறலுக்குத்

தண்டனை எனச் சொல்லும் மீன் கொத்திகள்

நீர் வற்றிப் போகும் வரை நினைவுகள்

மேல் வராது வாழ்ந்து கொழுத்தாலும் கூரிய

காலால் கவ்விச் செல்வதில்லையா கழுகுகள்

என்றும் சமாதானம் சொல்லுமவை

எப்போதாவது அலையடிக்கும் ஆழத்தில்

உன் புறக்கணிப்பின் பாறையிடுக்கில்

புதிய முட்டைகளுக்கும் குஞ்சுகளுக்கும்

துணையாகக் கையசைத்துக் கொண்டு

நீர்த் தாவரமாய் எஞ்சிய நினைவுகள்

MA.KALIDAS'S POEM

 A POEM BY

MA.KALIDAS

Translated into English by Latha Ramakrishnan(*First Draft)

Right from the moment of losing the key

the doors keep wailing nonstop

That the secret eyes of the great grand Space

spy on their privacy, they scream

That they pour as garbage through their holes

Silence surpassing the volume of container, they yell.

That unable to bear the echoing noises of

hitherto locked and opened sounds

the roof is cracking, they jerk

They long to throw out the duplicate key

trapped inside.

When someone with the help of something

breaks the latch

as if with eyebrows shaved

and identity lost

they cringe in shame.

Despite being opened and refurbished,

speaking of its past glory,

even when tapped softly, the doors having lost their keys once

bit by bit

give way turning weak and waste away.

•

சாவி தொலைந்த நொடியிலிருந்து

கதவுகள் அவ்வளவு கதறுகின்றன.

மாபெரும் வெட்டவெளியின்

ரகசியக் கண்கள், தன் அந்தரங்கத்தை

வேவு பார்ப்பதாக அலறுகின்றன.

கண்டெய்னர் கொள்ளா மௌனத்தைக் குப்பையைப் போலத்

தன் துவாரங்களின் வழி கொட்டுவதாக வீறிடுகின்றன.

இதுவரை பூட்டித் திறந்த ஓசைகளின் எதிரொலிக்குத் தாங்காது, கூரை விரிசலுறுவதாகத் துணுக்குறுகின்றன.

உள்ளேயே மாட்டிக் கொண்ட மாற்றுச்சாவியை,

வெளியில் தூக்கி வீச மருகுகின்றன.

யாரோ எதையோ கொண்டு

தாழ்ப்பாளை உடைக்கும் போது,

புருவம் மழிக்கப்பட்டு

சுயமிழந்ததைப் போலக்

கூனிக் குறுகுகின்றன.

திறக்கப்பட்டு புனரமைக்கப்பட்டாலும் பழம்பெருமை பேசி

லேசாகத் தட்டினால் கூட, ஒருமுறை சாவியைத் தொலைத்த கதவுகள்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக

உள்ளுக்குள்ளேயே இற்று உதிர்கின்றன.

- மா.காளிதாஸ்