THAMIZHNATHY's POEM

A POEM BY

THAMIZH NATHY

(rendered in English by Latha Ramakrishnan)

VIJAYALAKSHMI’S VOICE

Your voice

turns me into a weightless cloud

and takes me to the mountain peak.

It turns me into a stream

in the valley of sorrow

Turning me into a dew-drop

it spreads me upon the tips of all conifers.

Turning into wings upon my shoulder

it dissolves me into the sky.

Making me lie on its lap

It makes me cry without tears.

At last I too have turned into

an oceanic bird.

In that skilled hoarseness of voice

in its fine-tuned rasping

‘You sang for me alone’. say I

‘She sang turning into myself’, says she

Holding on to your voice that

lights up all the way

“the new world”, “the new world”

Oh, how many more times I would go on seeking Vijayalakshmi?

விஜயலஷ்மியின் குரல்

உனது குரல்

என்னை எடையற்ற முகிலாக்கி

மலைமுகட்டில் கொண்டு சேர்க்கிறது

துயரத்தின் பள்ளத்தாக்கில் 

நீரோடையாக்குகிறது

பனித்துளியாக்கி

ஊசியிலை நுனிகளிலெல்லாம்

 மலர்த்துகிறது

தோள்களில் சிறகாகி

வானத்துள் கரைக்கிறது

மடியில் கிடத்தி

கண்ணீரில்லாமல் அழ வைக்கிறது

இறுதியில் நானுமோர் சாகரப்

பறவையாகினேன்

வலிந்த கரகரப்பில்

நேர்த்தியான பிசிறலில்

நீ எனக்கே பாடினாய் என்கிறேன்

நானாய் பாடினாள் என்கிறாள் அவள்

வழியெல்லாம் ஒளியேற்றிப்போகும்

உன் குரலைப் பற்றிக்கொண்டு

”புதிய உலகை…. புதிய உலகை“

எத்தனை தடவைதான் 

தேடிப்போய்க்கொண்டிருப்பேன்

 விஜயலஷ்மி?

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN’s poem

A POEM BY

THIRUGNANASAMPANTHAN LALITHAKOPAN

RENDERED IN English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

Heart remains as the cinders

scattered by tongues of fire

The exterior

imposes on you

the rise of Phoenix.

In the interior

Shiva of Sudalai, the crematorium

in thousands…..

With what would you fill the gap

between interior

and exterior?

Even after all the particles

have become part

of something

upon that which still lingers on

as the memory of those

who had lost their identity

a hand probes on…..

தழல்கள் உதிர்த்த

சாம்பலாய்
இருக்கிறது மனசு ......

ஒரு பீனிக்சின்
எழுச்சியை திணிக்கிறது 
புறம் ......

அகத்தில்
ஆயிரம் சுடலை
சிவன்கள்.....

அகத்திற்கும்
புறத்துக்குமான
இடைவெளியினை
எதை கொண்டு நிரப்புவாய் .....

எல்லா துகள்களும்
ஏதோவொன்றின்
கூறாகி போனபின்னும்.....

அடையாளம் தொலைத்த
மனிதர்களின் நினைவாக
இன்னும் இருக்கும்
அவர்களின் நினைவுகளின்
மீதான ஒரு துழாவுகை.....

லலித்தா

KAVITHAAYINI LEESA's POEM

                   A POEM BY
             KAVITHAAYINI LEESA

Rendered in English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

THE SPARK

That they had imprisoned my grandpa

My grandma spun a tale

at night.

I could never believe it.

I approached some and enquired.

They said they knew nothing.

I asked Bhagyam of the adjacent street

sobbing

She catalogued

the July rampage

I walked on hearing all that.

My house too

caught in the exploding volcanic rock

breaking into splinters

was  agonizing

at alarming pace.

கவிதாயினி லீஸா

தீப்பொறி.!!!
¶¶¶
என் பாட்டனை
அவர்கள்
அடைத்து வைத்ததாக
கதை சொன்னாள் பாட்டி
இராத்திரியில்...

என்னால் எப்போதுமே
அதை நம்ப முடியவில்லை...

சில மனிதர்களிடம்
விசாரித்துப் பார்த்தேன்
யாதுமே தெரியாதென்றார்கள்...

பக்கத்து தெருவிலுள்ள
பாக்கியத்திடம் கேட்டேன்
அவள் அழுகையோடு
அந்த ஜுலை கலவரத்தை
பட்டியலிட்டாள்...

கேட்டுக் கொண்டே நடந்தேன்...

என் வீடும்
தீப்பாறையில் சிக்கி
தவிடுபொடியாய் உருவம்மாறி
தவித்துக் கொண்டிருந்தது
அவசரமாக.!!!

--------------கவிதாயினி லீஸா----------------

ILANGO KRISHNAN’s POEM

A POEM BY
ILANGO KRISHNAN

Rendered in English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

 METAMORPHOSIS

Along a snow-falling Austrian road

all darkened as his shadow

Kafka was walking.

Hearing someone’s call when he turns

there stand a publisher.

Both of them are conversing.

At the back of Kafka a pit was being dug.

A gold - colour pen

was digging with such a finesse,

 noiselessly.

The task coming to an end

in a short while

a stinging punch upon the belly.

Kafka doubles and falls into the pit.

With the translator ‘True’ picking up a big 

stone


and hurl it on his head,


Wasting no time the publisher pours sand


into the pit.


All over the Tamil Land


Kafka keeps on wandering in the form of


Spirit.

உருமாற்றம்
-----
ஆஸ்திரியாவின் பனி விழும் சாலை ஒன்றில்
தன் நிழல் போல் கறுத்து
போய்கொண்டிருக்கிறார் காஃப்கா
யாரோ அவரை அழைக்கும் குரல் கேட்டு திரும்ப
ஒரு பதிப்பாளர் நின்றுகொண்டிருக்கிறார்
இருவரும் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்
காஃப்காவின் பின்னால் ஒரு குழி தோண்டப்படுகிறது
ஒரு தங்க வண்ண பேனா
அது அத்தனை அழகாக சத்தமின்றி தோண்டுகிறது
சற்று நேரத்தில்
குழி தோண்டி முடியவும்
ஓங்கி வயிற்றில் ஒரு குத்து
குழியில் சுருண்டு விழுகிறார் காஃப்கா
மொழிபெயர்ப்பாளர் ட்ரூ
ஒரு பெரிய கல்லை எடுத்துத் தலையில் போட
அவசர அவசரமாய்
மண்ணை அள்ளிப் போடுகிறார் பதிப்பாளர்
தமிழ் நிலமெங்கும்
பேயுரு கொண்டலைகிறார் காஃப்கா

MARIMUTHU SIVAKUMAR's POEM

A POEM BY
MARIMUTHU SIVAKUMAR

Rendered in English by Latha Ramakrishnan (*First Draft)

I set out

to ask for a boon

Am I to get into his meditation and receive my boon…

My heart -so like a just now blossomed lotus

As if I am going to offer him

miracles hitherto never seen

My heart too is wonderstruck.

I perform different kinds of yagnas

for hHm

Wearing the sacred thread

Receiving Dhatshanai

Holding the Dharma-Chakra

Collecting flowers

Gripping the Cross all too tightly

Lighting candles

Chanting Allah

in raised pitch

My Bhajan

went on

His meditation paused a little.

I am amazed at the power and strength of

He who examines me.

Sometimes

would he block my boon

and make me stand before Sudalaisaami

Enraged at me

would he burn me just as Manmadhan

Alas

Will my seeking for boon

be fulfilled there

In the heart that was plunged in quietude

there rose a voice from above.

I touch His feet

Inside his incantation I cease to be

Reaching the source of wonders

I grow calm

My boon incomplete

merges in Him.

Ø  

Marimuthu Sivakumar

................

வரம் கேட்பதற்காய்
புறப்படுகிறேன்..

அவனது தியானத்துள்
புகுந்து என் வரத்தினை
பெற்றுக்கொள்வதா..

அப்போது மலர்ந்த
செந்தாமரையாய்
என் மனம் இருந்தது.

இதுநாள் வரை கண்டிராத
அற்புதங்களை
அர்ப்பணிக்கப்போவதாய்
உள்ளமும் பிரமித்துக்கொண்டது.

ஒவ்வொரு விதமான
யாகங்களை அவனுக்காக
மேடையேற்றுகிறேன்..

பூ நூல் தரித்து
தட்சணை ஏந்தி,
தர்மசக்கரம் சுமந்து
பூக்களை சேகரித்து,
சிலுவையை இறுகப்பிடித்து
மெழுகுவர்த்தி ஏற்றி,
அல்லாஹ்வின் நாமத்தை
ஆழமாய் உயர்த்தியும்
என் பஜனை
அரங்கேறியது..

அவன் தியானம் சற்று விலகியது.

என்னை பரிசீலிக்கும்
அவன் வலிமை கண்டு
வியக்கிறேன்.

சிலவேளை
என் வரத்தினை தடுத்து
சுடலைசாமியிடம் நிறுத்திடுவானா..
என்னில் சினம் வைத்து
மன்மதனைப்போல்
கொளுத்திவிடுவானா..

ஐயகோ..
அங்கு என் வரம் தேடல்
முழுமையடையுமா..

நிசப்தத்துள் கிடந்த மனதுள்
ஓர் அசரீரி எழுந்தது.

அவன் பாதம் தொடுகிறேன்
அவன் வேதத்துள் மடிகிறேன்.
அற்புதங்கள் உறைமிடத்தில்
சேர்வதில் அமைதியடைகிறேன்.

முழுமை பெறாத என் வரம்
அவனுள் சங்கமிக்குது.
~~~~~
16.05.2019